Chapter 6 Chacetic

<Shielyn>

Alam ko naman na takot sila kay Ken. Ako din, natatakot din ako sa lalaking iyon kahit hindi pa niya ako pinagbuntungan ng galit niya. Pinaglihi si Ken sa galit.

"Nag away ba kayo?" Seryosong tanong ni Layla sa akin, "kasi sa'min niya binuhos ang init ng ulo niya. Normal na binibiro namin siya mag pi-pinsan pero nagalit siya kaagad."

"Baka you offend him?" I asked.

"Damn, Shielyn, can you please tell to your asshole husband to unlock this shit?!" Pakiusap sa akin ni Bry, habang sinusbukan pa rin makawala sa pagkakaposas niya.

Naaawa ako sa mga bata, pinagpapawisan na sila.

"Offend? Alam niya naman na Kierra dapat ang pangalan niya." Himutok ni Layla.

"Huh?"

"We're calling him Kuya Kierra kasi kwento sa'ken ni Mommy, his parents expecting him to be a girl, binilhan na siya ng mga damit na pambabae at pati pangalan pambabae, okay na settle na tapos 'yun pala lalaki siya, kaya 'yung Kierra naging Kier na lang. Tinutukso namin siyang ganu'n at  sila," turo niya sa mga pinsan niya,  "tinawag siyang bakla tapos ayun napikon pinosas niya sila, hindi naman niya gagawin 'yon unless mainit ang ulo niya." Mahabang paliwanag nito sa akin. "So I concluded na nag-away kayo, kasi kaninang pagkalapit niya sa'min ni Kuya Bry, mainit na ulo niya at naghanap ng alak." Naiiyak na sabi ni Layla.

Totoo ang sinabi kanina ni tita na hindi mo siya makakausap kapag mainit ang ulo niya.

"Sinubukan ko ng tanggalin 'yang posas na 'yan pero maligno yata ang gumawa diyan!" Asar na sabi ni Layla at kita ang inis sa kanyang mukha.

"Sissyly, please tell kuya Kier, to free them." Pakiusap niya sa akin at hinawakan ako sa kamay.

Takot talaga sila kay Kier mula noon hanggang ngayon. Sino ba naman ang hindi matatakot sa lalaking iyon, palaging mainit ang ulo at palaging galit, hindi rin marunong ngumiti.

Tumango ako kay Layla bilang sagot. Susubukan ko na i-convince ang lalaking iyon.

"Wait lang, babalik kami." Sigaw ni Layla sa mga pinsan niya.

Patakbo kaming bumalik sa kwarto at pinipigilan ko ang inis ko.

Marahas kong binuksan ang pinto at nakita ko siya na nakadapa sa gitna ng kama.

"Kier Fiero!" Nagtitimping tawag  ko sa buong pangalan niya.

He open his eyes. "Yes, wife?" Inosenteng tanong niya.

"Alam ko nagpapanggap ka lang na lasing. Tumayo ka diyan!" Ma-awtoridad na utos ko sa kanya.

"Damn! Akala ko ba tapos ka na mag mens?!" Reklamo niya pero tumayo din naman.

Nagtitimpi na ako.

"Saan mo nilagay ang susi?" Derestsong tanong ko sa kanya.

"What?" Inosenteng tanong niya.

"Alam ko kung anong ginawa mo." May diin sa bawat salitang binibigkas ko.

He opened his eyes widely.

"Kier Fiero hindi ka na nakakatuwa nakakainis ka na, huh!" Inis na sigaw ko. Naiinis ako sa kanya kasi palagi na lang mainit ang ulo niya. Dati natatakot ako sa kanya, ngayon naiinis na ako.

"Damn! What!?" He grumbled his hair "What did I do this time?!" Kitams? Ang bilis niyang mainis.

"Nasaan nga 'yung susi?! Akala mo ba hindi ko alam ba pinosas mo ang mga pinsan mo sa storage room?!"

Muli siyang humiga at parang walang pakialam. "Yeah, they deserve it." Sabi niya at hindi ako makapaniwala sa sagot niya. He doesn’t care.

"Pakawalan mo sila." Utos ko sa kanya.

"No." Matigas na sabi niya habang nakadapa pa rin.

Nagmamatigasan pa kaming dalawa.

"Papakawalan mo sila o lalayasan kita?" Banta ko sa kanya.

"What?" He got up straight. Parang nagising ang buong sistema niya sa sinabi ko.

"Ano mamili ka. Simple lang naman akong kausap." Nanggigigil na ako sa kanya sa mga oras na ito pero kailangan ko siyang pakiusapan ng maayos.

"Tsk." He's grumpy.

Walang sabing tumayo siya at kinuha ang susi sa bulsa ng pantalon niya.

We  followed him at pinakawalan niya ang mga pinsan niya and Bry cursed him to death.

He even threatened him. "Tangina mo talaga! Ipapa-assassinate na yata kita." Mura ni Bryden kay Kier at umalis na.

Ang mga bata ay tumakbo sa takot na may gawin na naman ito at ang isang amerikanong hilaw ay may pahabol pa na pang-asar kay Kier.

Pagka higa namin sa kama ay kaagad niya akong niyakap.

"Kier, hindi pa tayo tapos mag-usap!" Naiinis na banta ko sa kanya.

He groaned and hugged me tightly.

"Kier, ano ba! Bitawan mo ako!" Pilit ko tinatanggal ang isa niyang kamay na nakayakap sa bewang ko.

"Babe, please, bukas na lang 'yan." Pakiusap niya. "I have  headache." Medyo nakasimangot na sabi niya. Para siyang bata.

Sinubukan kong tanggalin ang pagkakayakap niya sa'kin pero mas lalo niya lang hinigpitan.

"I'm charging. I'm too tired and exhausted these past few days, let me hug you." Ang boses niya ay nakikiusap.

"Mag-usap muna tayo dahil hindi talaga ako natuwa sa ginawa mo." Pagpumilit ko.

Saan niya ba galing ang posas na 'yon? Halatang mahirap iunlock sa pamamagitan ng pin.

"Kiss me I'll tell you." Inangat niya ang ulo para tignan ako.

"Kier!" Sigaw ko sa pangalan niya.

Hindi ako nakikipagbiruan sa kaya. Serious mood ako ngayon.

"I'm serious." Sabi niya, hindi siya tumatawa or nakangiti kaya malamang seryoso siya sa bagay na 'yon.

"Kier, alam ko hindi ka lasing."

Pwersahan 'kong tinanggal ang pagkakayakap niya sa akin, minulat niya ang mata niya at matalim niya akong tinignan.

"Mainit pa rin ang ulo ko, Shielyn." Seryosong sabi niya sa akin. Hindi niya tinanggal ang eye contact namin at sumandal 'din siya sa headboard ng kama.

"Huwag mong ibahin ang usapan!" Gigil na sabi ko.

"Why are you so mad?!" Nagtaas na rin siya ng boses.

"Sinisigawan mo ba ako?!" Pagalit na sigaw ko sa kanya.

Nag-iwas siya ng tingin. Para niyang na-realized ang sinabi niya at na-guilty siya.

"N-no..." Sagot niya habang hindi pa rin makatingin sa akin.

"Puwede ba kapag mainit ang ulo mo 'wag mong ibuntong sa iba? At hindi tama ang ginawa mo sa mga pinsan mo. Tinakot mo sila sa ginawa mo." Sermon ko sa kanya.

"Damn! Bakit sila pa ang kinakampihan mo? They bullied me." Tinignan ko siya nang hindi makapaniwala." Sa tanda mong 'yan ikaw pa ang mukhang mambubully."

"Why do you side with them? Your side should be on me."

"Kier ang immature mo na!" Sigaw ko. Naiinis na talaga ako.

"What?!" Mukhang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko.

"Watch your words woman!" Banta niya. May gigil at diin doon.

His voice is serious and cold as ice.

"Pero hindi pa rin tama na sa iba mo ibuntong ang galit mo." Mahinahon na sabi ko.

Natakot na ako sa kanya.

"Who do you want me to vent my anger to?" He's looking to my eyes intently.

"Puwede mo naman kasi ibuntong ang galit mo sa ibang bagay hindi sa tao, lalo na wala naman kinalaman sa kinakagalit mo." Turan ko.

"Yeah, so, Can I vent my anger now by kissing you?"

His flexes is too fast kaya mabilis niya akong hinapit sa bewang at ilang hibla na lang ang layo ng mga labi namin.

"I'm so mad babe. I want to vent my anger by kissing you." Bulong niya sa labi ko.

He kissed me again without any sign. I didn't expect this.

Marahas niya akong hinalikan na parang doon niya nilalabas ang galit niya, madiin ang pagkakahawak niya sakin.

I groaned nang kagatin niya ang ibabang labi ko and he entered his tongue, napasinghap ako sa ginawa niya.

His hands are caressing my waist up and down and sometimes he draws small circles using his thumbs.

Mas hinapit niya ako at idiniin sa kanya.

Madiin at marupdup din ang bawat paghalik niya sa'kin.

I can't breathe.

He broke the kiss to get some air and he start to kiss me again, ang halik niya ay masyadong nagmamadali at naghahanap.

He's left hand is in my cheek, he's guiding me while his other hand is in my waist.

The kiss lasted for more minutes. I tried to initiate the kiss but he didn't let me.

Bumitaw na siya sa halik at parehas kameng hinihingal.

"Let's sleep." He closed his eyes deeply. Tila nahihirapan. "Before I can't control myself." He opened it and his eyes are full of love and desire.

Yumuko ako dahil bigla akong nahiya but he lifted my face and kissed me deeply.

"Damn!" He murmured.

"Ibang ulo na ang nagagalit" He said.

Tinulak ko naman siya pero tumawa lang siya.

"We better sleep now." He guided me and got my head and put it on his chest. He hugged me too.

Sinubukan 'kong tanggalin ang pagkakayakap niya sakin. "I'll kiss you until you lost your breath." Seryosong banta niya sakin.

"Ang higpit mo yumakap." Reklamo ko, hindi ako makahinga.

Tinignan niya ako. "Don't tell me you're on your period again." Seryosong sabi niya, hindi ko alam kung matatawa ako sa sinabi niya o maawa sa kanya.

Hinayaan ko na lang siya na yakapin ako dahil inaantok na rin ako. Madaling araw na at gising pa kami. Matindi talaga itong lalaking ito sa puyatan.

Kinaumagahan ay sabay-sabay kaming nag breakfast at napansin ko na umiiwas ang mga pinsan niya na magtagpo ang tingin nila sa katabi ko.

Tahimik lang siyang umiinom ng kape sa tabi ko nang bigla ko siyang sikuin, tinaasan niya ako ng kilay, nginuso ko ang mga pinsan niya na nasa harapan namin and he rolled his eyes kaya sinipa ko siya sa paa.

"fvck!" Ge groaned, nakuha namin ang atensyon nila kaya nagtanong sila.

“A little lizard kicked my feet.” He lied.

Si Layla ay tahimik lang din na kumakain at maya't-mayang nilalagyan ng pagkain ang plato ni Bryden. Crsuh ko iyan Layla.

"Hey."

Ini-angat ko ang tingin ko sa kanya. He sighed. Muka din siyang nalulungkot sa nangyari.

I looked at him while my tears streamed down my cheeks.

He approached me.

Tumabi siya sa akin at isinandal niya ang ulo ko sa balikat niya habang naka akbay siya sa'ken.

Naramdaman ko na hinahaplos niya ang buhok ko. "It's okay, hush now." Niyakap ko rin siya at sumiksik sa kanya.

"We can't do anything about it, all we can do is accept their decision."

Ini-angat niya ang mukha ko ang pinunasan niya ang mga luha ko na patuloy na tumutulo "W-wala na a-akong b-best... Friend." Nahihirapan na sabi ko.

We had been together since grade school. He cupped my face. "My cousin is still here, you still have Ann, Vane and Franchette." Pagpapagaan niya ng loob ko.

What happened two days ago really surprised me.

"You can't force someone to stay in your life, specially in the first she's not meant to be in your life."

"I-I'll miss her." Madamdamin na sabi ko.

'kung alam ko lang na 'yun na ang last na pagkikita namin sana pala sinulit ko na.

"Stop crying now, babe. It saddens me every time I see you crying. Pinunasan niya ang humagos na luha ko.

"Nalulungkot pa rin ako sa nangyari. Hindi ko na siya makikita." Malungkot na sabi ko.

He forced a small smile. "Everyone does."

"I want to hate her but I can't."

"Babe, if they chose to be together they won't be happy. Life is a matter of choosing of your happiness, every day is a short life so, live it fullest."

Lalo naman akong nalungkot sa naging sagot niya.

"Don't cry please." Pakiusap niya.

"Naaawa ako kay kuya Nate." Kung nasasaktan ako mas nasasaktan 'yun.

He smiled pero hindi 'yun umabot hanggang mata niya, he's hurting too for his friend kahit hindi niya sabihin.

Hinahaplos ng daliri niya ang pisngi ko.

"He made the best decision."

Paano naging best decision na pakawalan mo ang taong mahal mo?

"Ang sakit ng mga binibitawan mong salita." Mas lalo akong naiyak. "Feeling ko para akong na-bo-broken hearted." He chuckled and kiss my forehead.

"You won't experience it, I swear to my damn life. I won't break your heart." And he released me from the hug.

"Kier..." Niyugyog ko siya. "Iniwan na tayo ni Mia, iniwan na ako ng bestfriend ko." The painful part is hindi ko na siya makikita pang muli.

She left for peace. She chose her happiness.

He cursed. "Please stop crying. You have been crying since it happened."

Pumalahaw ako ng iyak. “Ang sakit" Turo ko sa dibdib ko.

Bigla niya akong niyakap. "Babe, please stop crying." Nahihirapan na pakiusap niya.

"You need to accept it, babe. It was destined that way."

Para siyang nasasaktan at nahihirapan na nakikita niya ako na ganito.

"Bakit parang ang dali lang sa'yo ang na sabihin ng mga 'yan." He sighed.

"I can't do anything to what has already happened, all I can do is to accept and move forward."

"Sana ako rin."

"It's okay to cry but please, stop crying ... Hmm." Muli niyang marahan na pinunasan ang pisngi ko nang may humagos na luha doon.

Ilang araw na din siyang hindi pumapasok sa trabaho para bantayan ako.

"Do you want to have a vacation?"

"You're busy at saka malapit na akong tanggalin ng boss ko sa trabaho, andami ko ng absent.” Lalo akong na-stress nang maalala ang bagay na 'yan.

"I knew a job that suit you." Seryosong sabi niya, kaya tinanong ko kung ano.

"Be with me 24/7." Seryoso pa rin ang mukha.

"Ayoko."

"Why? That's beneficial to you. You're earning while doing nothing plus you're the boss and I have a bonus for you, you won't miss me."

Parang nakakatamad naman ang trabaho na 'yan. Kaya nga sa ibang kumpanya ako nag work dahil ayoko umasa sa kanya.

I want to be independent na rin.