Kabanata 4

Kabanata 4

My limbs were already shaking the moment I reached my room. Hinahabol ko ang aking hininga dahil sa mabilisang pagtakbo para iligtas ang sarili ko sa maaaring makita. Ni hindi ko na nga nagawang damputin ang tsinelas ko dahil sa sobrang pagkataranta. Bakit naman kasi doon pa? 

At sa dami ng tao, bakit ako pa ang kailangang makakita?

Hinimas ko ang aking dibdib. Napakalakas ng tibok ng aking puso hanggang ngayon kaya pinilit kong ihakbang ang nanginginig na mga hita patungo sa mini fridge. Naglabas ako ng tubig saka mabilisang uminom. Nakakainis. Pati ang mga kamay ko ay nanginginig. I wonder if it's because of my shock with what I was supposed to see or because I got jealous?

Hindi ko na alam. Siguro ay pareho.

I put the cap back and placed the bottle on top of the fridge. Naupo ako sa sahig at pinakalma ang aking sarili. Grabe naman ang bwelta ng tadhana ngayong araw. Hindi ko inasahan ang plot twist! Akala ko pa naman ay nagbuhos na ang langit ng swerte sa akin pagkatapos ay sa ganitong paraan naman din pala magtatapos. Nakakaasar!

My head fell on the bed and squeezed my eyes shut, trying ease away the heavy feeling inside my chest. Malamig ang simento pero mas nananaig ang init ng aking mukha pati ang panginginig ng aking kalamnan. Bahagya nang umaayos ang aking paghinga ngunit ang isip ko, lumilipad pa rin pabalik sa eksena sa tabing dagat.

Lumunok ako ng sariling laway upang pawiin ang nanunuyo pa ring lalamunan. I have to calm down but my mind just wouldn't cooperate. Nahilamos ko tuloy ang aking palad sa aking mukha. Bakit naman kasi ganoon?

Another sigh escaped my lips as I opened my eyes. Ang tingin ko ay nanatili sa kisame, tulala habang lumilipad pa rin ang isip. That's just too much for my innocent eyes. Alam ko namang bantog sa mga kababaihan ang lalakeng gusto ko pero makirot pa rin pala sa puso kapag harapan mong makitang may kinakalantaring iba.

Nahilamos ko ang aking mga palad pataas hanggang sa tuluyan kong nasabunutan ang aking sarili. "Wala kang karapatang mainggit at magselos, Cath. Calm yourself down." Sermon ko sa aking sarili bago muling pinuno ng hangin ang aking dibdib.

After series of long deep breaths, I finally calmed down. Muli kong sinara ang aking mga mata, ngunit nang bigla akong may maalala, bumukas ang talukap ng mga ko kasabay ng aking pagmura.

"Hala shit!"

Natataranta akong napatayo at tumakbo palabas ng kwarto. Ang camera ko! Naiwan ko roon ang camera ko!

Kagat ang aking ibabang labi, muli akong bumalik sa pwesto ko kanina. Wala na sila. Maybe they won against their urges to have sex at a public place? Mabuti naman kung ganoon.

Humigop ako ng hangin, sapat upang may lakas ako ng loob na humakbang patungo sa pwesto ko kanina. Tanaw ko pa ang puti kong tsinelas. Maingay na humahampas ang alon at ang yate sa hindi kalayuan, buhay na buhay pa rin.

I wonder how life feels like when you're like...that? Young, wild, and free. Does it make them feel more rebellious when they just do stuff like that in public's eyes? Ni ang maghalikan para sa akin ay isang bagay na dapat ginagawa lamang sa mga pribadong lugar.

Nagkibit-balikat ako. Welcome to the new generation. People like me who was raised by an old school sometimes feel so out of place. Para akong maliit na maya sa isang hawlang puno ng mga uwak. Sooner or later, I will be someone's prey.

I just didn't know that one day I will fly towards the beast's mouth myself.

Yumakap ako sa aking sarili. Wala na ang init ng katawan ko dahil sa kaba kanina. Dama ko na ang ihip ng hangin habang tinatahak ko ang daan patungo sa aking tsinelas, ngunit nang mapansin kong wala na roon ang camera ko, nagwala muli ang dibdib ko.

I ran towards my flipflops but immediately stopped when I saw what's written on the sand.

"I have your camera. Meet me tomorrow night. Don't forget your blue bikini you nosy girl."

Nalaglag ang aking panga. Ang mga mata ko ay halos lumuwa kasabay ng aking panlulumo sa nabasa. Did he just assume I was peaking on them? Na kagustuhan kong ma-pollute ang aking isip?!

Hindi ko na ininda ang sakit ng buhangin sa aking tuhod nang tuluyan akong nakaluhod. I seriously don't know what to feel. Nag-aagaw ang kaba at pagkadismaya. Ang excitement at ang takot.

I clutched the cloth on my chest as I let out another heavy breath. Tuluyan akong napaupo sa malamig na buhangin. I feel like my heart is going to explode with the emotions striking it all at once. This is too much.

"The locals will be holding a beach party tomorrow. Punta tayo. Sayang ang shots doon." Ani Mitch saka tinusok ng tinidor ang piraso ng karne.

I jerked my head up. Iyon lamang ang naintindihan ko sa haba ng kanyang sinabi. I'm still spacing out. Panay din ang hikab ko dahil anong oras na nakatulog tapos ay ang agang nagising. Hanggang panaginip ko ay nakita ko ang eksena sa dalampasigan. Pakiramdam ko tuloy isa iyong bangungot.

Tinuloy ko ang pagkain ngunit wala talaga akong gana. Masarap ang pagkain sa Bilao ni Chrissy kaya lang ay wala talaga akong gana. Nagtatalo pa rin ang aking isip kung gagawin ang sinabi ni Azul. Was he just tripping on me? Hindi ba niya nakita ang frame ng katawan ko? Hindi bagay sa akin ang bikini na iyon!

I sighed. Tuluyan kong binitiwan ang kubyertos at ininom ang blue lemonade. Si Mitch ay nagpatuloy sa pagkausap sa akin. Mukhang pansin niya ang pagkabalisa ko ngunit pinili na lamang huwag magtanong.

We went to the local market and took some shots for our respective vlogs. Namili rin kami ng mga produkto sa lugar gaya ng t-shirt at keychains bago kami bumalik sa barangay La Paz sakay ng tricycle. Hindi natuloy ang balak naming magjetski dahil hindi kami makapagrenta sa Bayou. Ang security ng beach side ng resort na iyon, mas lalo pang humigpit nang dumating kami.

Naglaro sa aking ilong ang amoy ng barbeque na hinihintay naming maluto. Si Mitch ay abalang makipagkwentuhan sa mga tindera'ng halatang kinikilig tuwing pinakikita niya ang mapuputi niyang mga ngipin.

"Mukhang may kilalang tao na namang dumating diyan sa Bayou. Ang ilang naka-check in sa mga kalapit na maliit na resort, inofferan na lumipat sa kabilang malaking resort." Dinig kong ani ng isang tricycle driver sa pilahan.

Nabaling sa grupo ng mga driver ang aking atensyon habang nakaupo sa mahabang upuang gawa sa kahoy. Sumimsim ako sa soda at tahimik na nakinig.

"Hindi ba nandiyan ang anak ng may-ari? Balita ko mas gusto no'n dito keysa sa Subic. Mas kaunti ang pumuputakteng fans sa kanya rito."

Umismid ang pinakabata at may bimpong nakatali sa ulo. "Ikaw ba naman ang maging ganoon kasikat na atleta hindi ka dumugin."

That's probably Azul. Kung ganoon ay sa kanila na rin ang Bayou?

Naagaw ang aming atensyon nang madinig ang ilang mga sasakyan. Nakaconvoy ang limang itim sa kulay puting luxury car, ang mga plaka...bakit pang gobyerno? At galing sila sa direksyon ng Bayou.

Hindi ko na nadinig ang mga kumento ng mga driver dahil sa ingay ng mga sasakyan. Si Mitch ay pinanood na lamang din ang pagdaan ng pinakahuli bago siya lumapit sa akin at binigay ang barbeque.

"Got a tea from a friend. Nasa Bayou ang anak ni Senator Regal. Mukhang pinasundo na ng Daddy." Bulong niya, natatawa.

Kumagat ako sa barbeque nang maliit na piraso. Nginuya ko sandali saka nagsalita. "Sino roon? Ang panganay? Iyong tatakbong kongresista sa susunod na eleksyon?"

Umiling siya. "Sabi ay 'yong bunso."

"Si Atty. Nerida Regal?" I asked. Medyo may alam din ako sa mga pulitiko ngunit hindi ko pa nakita ang bunso. Nadinig ko lamang ang pangalan nang minsang nagkwentuhan sina kuya Crude at lolo tungkol sa mga balita. Ang sabi ay isang malaking kaso ng pang-aabuso ang naipanalo ni Atty. Regal kaya panay ang puri at pagyayabang ng amang senador.

"Uh hum." Tugon niya habang kumakagat sa kanyang barbeque.

We cannot blame her. Ang hirap kayang maging abogado. I salute those people who can memorize laws like the back of their hands. Siguradong stressed na iyon sa mga bagay-bagay lalo na at umiingay ang pangalan ng ama na tatakbo bilang bise-presidente sa susunod na eleksyon. Kailangan nga naman niya ng ganitong klaseng kapayapaan.

The day ended and Mitch had to go back early to his unit. Mukhang may online meeting na naman. Busy rin iyon sa sarili niyang clothing line sa Amerika kaya nakakabilib na naisasabay niya ang paglilibot sa Pilipinas habang nagpapatakbo ng negosyo. Siguro ay tungkol doon ang kanyang mga meeting.

I went back to my room and took a shower. Nang matapos ay pinasadahan ko ng tingin ang aking namumulang mukha sa salamin, iniisip kung pupunta ba ako upang kunin ang camera ko. That's too expensive at regalo iyon ni kuya Crude sa akin nang magbox office ang kanilang pelikula ni Astrid. Hindi pwedeng hindi ko iyon kasamang umuwi ng Maynila.

Sa huli ay natalo ako. Tuluyan kong nilutok ang lahat ng aking inhibisyon at sinuot ang asul na bikini. Pinatungan ko ng mahabang t-shirt na asul saka ako lumabas ng kwarto, basa pa ang buhok na amoy honey pati na ang aking balat.

My breathing hitched when I saw a familiar man standing on the shore, looking at the vast ocean with a bottle of expensive whiskey in his hand. Nakatago ang magandang hubog nitong katawan sa kanyang itim na t-shirt at board shorts. Ang buhok ay nakatali gaya ng nakasanayan.

Lumunok ako, pinawi ang nanunuyong lalamunan sa simpleng silay sa lalakeng matagal ko nang hinahangaan. Nang madama niya ang aking pagdating ay agad niya akong nilingon at pinasadahan ng tingin.

Halos mahigit ko ang aking hininga. The moon above lit up his prominent features, giving it a dramatic vibe. His blue pools seemed tired, almost sleepy. Probably because of the strong liquor in his hand. Ang matangos na ilong at magandang hulmang panga ay lalong nadepina, ang manipis na labi ay unti-unting umangat para sa isang makahulugang ngisi.

"Thought my prey ain't gonna come?" He drank on his halfway empty bottle then wiped his lips with the back of his palm. "Akala ko souvenir ko na ang camera mo."

Lumunok ako, pilit ginalugad ang lakas ng loob na sumagot sa aking puso. "C—Can I have it back now?"

His brows slightly moved, the curve on his lips extended. Sandali niyang pinasadahan ng tingin ang karagatan bago ko nakita ang paggalaw ng kanyang adam's apple.

"What do you do for a living?" His baritone voice asked. No, wait. He's demanding for an answer.

"I—I do vlogging."

Bahagyang tumaas ang isa niyang kilay. "And?"

"N—Nag-aaral pa ako."

Sumipol siya. "Chismosa ang mga kolehiyala, hindi ba?"

This time ang mga kilay ko naman ang nagsalubong. "Anong ibig mong sabihin?"

Muli siyang uminom ng alak saka nilapag ang bote sa buhangin. Nang umayos siya ng tindig ay halos malaglag ang aking panga nang mabilis na kinain ng kanyang malalaking hakbang ang aming distansya hanggang sa tuluyan niyang naihawak ang dulo ng daliri sa aking baba.

His blue eyes, it's incinerating my strength with the way he's looking at me. Tila gusto akong lunurin gaya ng dagat, at hindi ko na madama ang aking lakas upang makaahon.

"Tell me. Kanino mo sinabi ang nakita mo kagabi, hmm?" Nakakakilabot ang lamig ng kanyang tinig, ngunit mas nanaig ang kakaibang epekto ng paghalik ng mainit niyang hininga sa aking balat. He's so close, halos yumuko dahil sa kanyang tangkad para lang matusta ako ng kanyang titig.

Kinagat ko ang aking ibabang labi bago umiling, ngunit ang kanyang mga mata, bumaba ang tingin ng mga ito sa aking labi.

Nakita ko ang paggalaw ng kanyang panga, ang mga mata ay tila kumislap bago lalong dumilim ang kanyang ekspresyon.

I gasped when I felt him pull me towards him, my skin ached as our shadows became one. Hindi ako makahinga at nabibingi ako sa tibok ng sarili kong puso.

His pools went more intense, like a feral beast giving his warning to his prey. I am that prey, yet his strong arm made sure I won't get away anymore.

"I gotta make sure first that you wouldn't give me a problem once we part ways." He whispered, his minty mixed with alcohol breath kissed my burning cheeks. Ako yata ang malalasing sa aming dalawa.

I gulped to wash away the lump forming in my throat. Nangangatog na ang aking mga tuhod at siguradong oras na bitiwan niya ako ay tuluyan akong mabubuwal.

He rolled the tip of his tongue between his parted lips. "Did you wear your bikini?"

Nahihiya kong tinango ang aking ulo dahilan para sumilip ang multong ngiti sa kanyang mga labi.

"Good." He uttered under his breath before he effortlessly carried me like a sack of potato on his shoulder. Umalpas ang aking tili sa sobrang gulat!

"A—Azul!"

Piniga niya ang gilid ng aking tuhod bago nagsimulang humakbang patungo sa tubig. "Relax." He said. Don't tell me lulunurin ako nito nang wala akong mapagsabihan ng nakita ko?!

"P—Put me down! Wala akong pagsasabihan!"

Umismid siya. "I don't easily believe people like you."

Lalong nagwala ang aking dibdib nang marating na niya ang dagat. Nang umabot kami hanggang baywang niya, doon lamang niya ako ibinaba. I shivered. Napakalamig ng tubig!

"A—Azul!" Nanginig ang aking ibabang labi at nayakap ko ang aking sarili.

Umismid siya bago inalis ang pantaas na damit. Uminit ang aking pisngi. Those curves and ripped muscles, it's all in perfect places as if his body was made to earn praises.

"Take off that boring shirt. Sayang ang bikini." Aniya. Hindi ko alam kung nang-aasar ba.

Iniwas ko ang aking tingin. "B—Bakit mo ko binitbit dito sa tubig?"

"Because I wanna swim." His hand reached for my wrist. Napaso ako ng kanyang mainit na palad, ngunit nang iangat niya ang aking kamay sa kanyang dibdib upang malaya niyang mailapat ang palad sa aking likod, nagwala lalo ang aking dibdib. 

"And I wanna make sure I'll have you under my control." Umangat ang sulok ng kanyang labi. "I don't let people betray me easily."

"T—This doesn't make any sense. A—anong kinalaman ng pagdala sa akin dito para maitikom ko ang bibig ko?"

His brow cocked as his eyes narrowed at my question. "Your eyes are like ocean—calming, mysterious, inviting in a sense. Feels like once I get drown with your gaze, all my thoughts will drift away so I could only think about how much you can make my heart pound like crazy inside its cage..."

Nanlaki ang aking mga mata. That's a line from the letter I sent him two years ago! Did he open my camera? Bakit kasi kinailangan kong gamitin ang personal memory card ko roon kahapon?!

Lalong umangat ang sulok ng kanyang labi, ang mga mata ay tumitig nang makahulugan. "Now tell me. Did I make your thoughts go away?" His fingers gently played with the edge of the bikini, tracing small circles on my waist. "Or it isn't enough to shush your mouth?"

Hindi ako makahinga sa lakas ng tibok ng aking puso. Ni ang tumango o umiling ay hindi ko na magawa! My eyes are fixed on his, as if it's a huge sin to tear away from his intense gaze.

Pinilit kong lumunok saka ko kinagat ang ibaba kong labi, ngunit tila pinigtas ko lamang ang kanyang pasensya sa aking ginawa. 

"I changed my mind." He licked his lower lip and grinned at me. Binitiwan niya ako at lumayo nang kaunti. "Sa ibang paraan na lang kita patatahimikin. Masyado kang inosente para sa akin."

Napakurap ako sa narinig. "What do yo—"

Bago pa man matapos ang sinasabi ko ay nagsimula na siyang lumangoy, tila walang balak pakinggan kung ano man ang gusto kong itanong.