Beatrice POV Nang makabalik ako sa pwesto ko ay hindi ko maiwasan ang hindi mapatingin sa opisina ni Storm, hindi ko alam kung anong mukha ang ihaharap ko sa kanya dahil sa mga sinabi ko tungkol sa kanyang mga magulang. Mayamaya pa ay bumukas ang pinto at iniluwan no'n si Kiara, napansin ko ang pamamaga ng kanyang mga mata na mukhang kagagaling lang sa pag iyak. Napayuko ako dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. "You can go home early Bea, wala na dito si kuya at umalis na." wika niya ng makalapit siya sa akin. "Kia, sorry sa nagawa ko." anas ko. Tumingin naman siya sa akin at ngumiti. "Naiintindihan ko dahil wala ka namang alam sa nangyari. Sana lang ay huwag na maulit ito Bea dahil hindi ko kayang nakikitang nasasaktan ang kapatid ko." "Umuwi na ba siya? Gusto ko kasi siyang kausapin sa personal para makahingi ng tawad sa nasabi ko. Nakakahiya kasi ang ginawa ko." tanong ko sa kanya. "Ang alam ko ay uuwi siya ng condo niya. Alam mo naman kung saan 'yon dahil minsan ka ng nakap
Storm POV Hindi ko inaasahan na makikita ko si Bea sa harap ng unit ko, ang totoo niyan ay wala talaga akong balak pagbuksan ang kung sino man na kumakatok sa pinto dahil alam kung hindi naman 'yon ang kapatid ko o si Nigel dahil alam nila ang pass code nitong unit ko. Pero mukhang walang planong tumigil ang taong 'yon sa pagkattok kaya inis akong tumayo at binuksan ang pinto. Nakita ko siyang papaalis na sana kaya nagsalita na ako para malaman niyang nasa likuran niya ako. "So what do you want to say now? Time is running." saad ko. "Gusto ko lang manghingi ng sorry dahil sa mga sinabi ko kanina." sagot niya naman. "Is that so? Pumunta ka pa dito para lang sabihin ang walang kwentang bagay na 'yan?" saad ko. "A-alam kung galit ka sa akin sa pagbanggit ko ng tungkol sa mga magulang mo at alam kung mali 'yon kaya nagpunta ako dito." "Kung 'yan lang ang sasabihin mo ay makakaalis ka na." wika ko. "Storm alam kung may pinagdadaanan ka, handa naman akong makinig kung kailangan mo ng
Beatrice POV Halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko ng marinig ko lahat ng sinasabi ni Storm, hindi ko inakala na makikita ko siya sa ganitong kalagayan dahil nakilala ko siya bilang malakas at matapang na lalaki kaya di ko inaasahan na iiyak siya at magbebreakdown sa haarap ko. Hindi ko alam na may ganito pala siyang pinagdadaanan at nakadagdag pa ako dahil sa pagbanggit at magdamay ko sa kanyang mga magulang na matagal na pa lang wala at hindi nila nakakasama, kaya pala kahit anong hanap ko ay hindi ko sila makita dahil patay na ang mga ito. Pinilit kung ihakbang ang mga paa ko para lumapit sa kanya. "S-storm." pagtawag ko sa pangalan niya. "Umalis ka na Beatrice." mahinahong saad niya pero patuloy pa din sa pag iyak, pero hindi pa din ako nagpatinag sa kanya. Nang makalapit na ako sa kanya ay lumuhod ako para mapantayan ko siya at niyakap. Hindi ko alam kung ano ang sumagi sa isip ko para gawin ang bagay na 'to pero alam kung kailangan niya ng masasandalan ngayon. "Hush
Storm POV Hindi ko alam kung bakit ginagawa ni Bea ang bagay na ito, ilang beses ko na siyang pinapaalis pero ayaw niya. Hindi ko tuloy naiwasan ang hindi mag breakdown sa kanya. "Bakit ka nakatingin?" tanong niya sa akin. "May naisip lang ako na katulad mo." sagot ko sa kanya. "Huh? Anong sinasabi mo?" "Pareho kasi kayong matigas ang ulo pero marami din naman pinagkaiba kayong dalawa siya kasi mas maganda sayo at mas classy." anas ko. "Nilalait mo na yata ako eh. Kahit naman hindi ako lumaki sa marangyang buhay ay maayos naman akong manamit." pagmamaktol niya. Natawa naman ako dahil sa sinabi niya. "Hindi ko naman sinabi na manang ka manamit." saad ko. "Parang gano'n na din 'yon! Pero sino siya?" "She's someone in the past." maikling sagot ko sa kanya. Nakita ko naman ang panlalaki ng kanyang mga mata. "Someone? May nakatagal pala sa ugali mo?" "Hindi naman nakakapagtaka 'yang bagay na 'yan Bea kung marami ngang babae ang nagkakagusto sa akin diyan kaya hindi malabong may
Beatrice POV It's been two weeks simula ng mangyari ang pag uusap namin ni Storm sa kanyang unit, hanggang ngayon hindi ko pa rin makalimutan ang mga nalaman ko na nangyari sa kanya. Hanga ako sa pagiging matapang niya at alam kung hindi lang pagiging kuya ang ginampanan niya kay Kiara kung hindi pagiging ina at ama din. Hindi ko ma imagine kung gaano kahirap sa kanya ang mga pinagdaanan niya ng mawala ang mga magulang nila, sanggol pa ang kapatid niya. Ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit gano'n siya, maaga pa lang ay ipinaramdam na sa kanya ng mundo ang sakit na kahit kailan ay mahirap mawala. Hanggang ngayon ay dala niya pa din ang malungkot at madilim na nakaraan. No'ng namatay nga ang itay ko ay halos magkulong na ako paano pa kaya siya na parehong nawala ang mga magulang niya, kung sa akin nangyari 'yon ay hindi ko alam ang magagawa ko. Simula ng magkwento siya sa akin ng buhay niya hanggang sa makabalik na siya ulit sa pagtatrabaho ay naging maayos ang naging samahan nami
Kiara POVNang makapasok ako sa opisina ni kuya ay nakita ko siyang kumakain, tiningnan ko ang oras at mag aalas dos na ng hapon. Akala ko ba ay busog ito? Nang tumawag kasi ako sa kanya bago ako pumunta dito ay 'yon ang sinabi niya."Hi, kuya." saad ko at humalik sa pisngi niya."Why are you here? Ang sabi ko ay magpahinga ka. Kakagaling mo lang sa byahe." sermon niya sa akin."Yes I already did, natulog na ako kanina ng dumating ako sa bahay. Akala ko ba ay busog ka?" tanong ko sa kanya."Busog naman talaga ako ang kaso si Bea ang makulet at dinala itong pagkain."Umupo naman ako sa tabi niya. "Si Bea?""Yes, kagagaling niya lang dito bago ka pa dumating. Nagdala siya ng pagkain.""I didn't know na okay na pala kayong dalawa. Kailan pa? Ang pagkakatanda ko ay hindi naging maganda ang huling pag uusap niyo bago ako magpunta ng ibang bansa." pagchichismis ko sa kanya."We already talked about it, kaya okay na lahat ng 'yon.""Good to know it, iwasan mo na kasi pagiging mainitin ang ul
Kiara POV Halos limang buwan na ang lumipas ng maging busy ako sa botique dahil sa dami ng mga bagong kliyente mabuti na lang at tinutulungan ako ni Nigel minsan kahit na sinasabi ko sa kanya na hindi niya naman dapat gawin 'yon dahil alam kung busy din siya sa kanilang kumpanya. At tungkol naman sa kapatid ko ay ang huling usap namin ay nililigawan niya na si Bea that was two months ago at ngayon ang alam ko ay sila na, inasar ko pa nga siya ng unang malaman ko dahil natatandaan ko pa ang sinabi niya na hindi si Bea ang tipo ng babaeng magugustuhan niya. Sa nakikita ko naman sa kuya ko ay masaya siya at susuportahan ko siya, sana lang si Bea na talaga ang babaeng para sa kanya, ayaw ko ng makitang miserable ang buhay niya I know my brother deserve to be happy. At sa ngayon nakikita ko ng unti unti niya ng tinatanggap na wala na talaga ang mga magulang namin. Minsan kapag dinadalaw namin sila ay hindi na siya umiiyak. "Ano ang iniisip mo?" pagkuha ni Nigel sa atensyon ko. Napating
Storm POVKanina ko pa napapansin ang pagiging aligaga ni Bea, simula ng sunduin ko siya sa bahay nila hanggang sa makarating kami sa venue ng event ay hindi na siya mapakali kaya hindi ko maiwasan ang hindi matawa dahil sa itsura niya."Ano bang nangyayari sayo?" tanong ko sa kanya."Wala naman, kinakabahan kasi ako. Sinabi ko naman kasi sayo na huwag na ako ang isama mo at isa pa hindi ako sanay sa ganito." sagot niya sa akin."I told you just be yourself right? Wala ka naman ibang gagawin sa event kung hindi ang samahan ako. Pag tumagal naman ay masasanay ka na." saad ko."Pwede naman kasi si Nigel o Kiara na lang ang isama mo." nakangusong turan niya."Alam mo naman na busy sila ngayon kaya hindi pwedeng istorbihin ang mga 'yon." anas ko. "Don't worry too much baby, everything will be alright." dagdag ko pa.Hindi din nagtagal ay nakarating na kami kung saan ang venue, kaarawan kasi ng isa sa mga investor ko kaya hindi naman pwede na hindi ko tanggapin ang paanyaya nila sa akin.
Kiara POV This is the day! Ito na ang araw ng kasal ko. Halo halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon, kinakabahan, masaya, natatakot. Tapos na akong ayusan ng make up artist na kinuha ni kuya sa akin at suot ko na din ang wedding gown ko. "You look tense." napatingin ako sa kapatid ko na nakaupo sa gilid ko. "Kinakabahan lang ako kuya." saad ko. "Saan? Na baka hindi ka siputin ni Nigel? Huwag kang mag alala kasi hindi mangyayari ang bagay na 'yon, subukan niya lang gawin at hindi niya na kayo makikita ni Chase." biro niya kaya napairap na lang ako. "Manahimik ka na lang kuya, hindi nakakatulong 'yang sinasabi mo." Natawa naman siya at saka lumapit sa akin. "Calm down Ki, it's your special day. Ako nga hanggang ngayon ay hindi pa din makapaniwala na ikakasal na ang kapatid ko sa kaibigan ko. Parang kailan lang sanggol ka pa na alagain eh, tapos sinasamahan pa kita palaging bumili ng paborito mong mga books at saka sweets tapos mamaya ay ihahatid na kita sa altar, ipapaubaya na k
Kiara POV Limang buwan na ang nakalipas simula mangyari ang lahat sa buhay namin, laking pasasalamat ko dahil hind nagkaroon ng trauma ang anak ko at mabilis niyang nakalimutan ang nangyari sa kanya. Nagbakasypn din kami dahil 'yon ang gusto ni Nigel para magkaroon din kami ng oras bilang isang pamilya. Tungkol naman kay Kaye ay simula ng maging okay siya ay agad siyang sumuko sa mga pulis, ilang beses din siyang humingi ng tawad sa aming lahat at handa siyang pagbayaran ang kasalanan na ginawa, pero maiksi lang ang sentenya sa kanya dahil hindi na kami nagsampa ng kaso, si kuya lang talaga ang nagtuloy. Kahit naman may ginawa siyang mali sa amin ay ramdam naman namin ang kanyang pagsisisi at handa naman siyang magbagong buhay ulit, unti unti niya na din tinatanggap wala ng pag asa na magkabalikan pa sila ng kapatid ko. Nakausap niya na din ang kanyang mga magulang at sa oras na makalabas na siya ng kulunan ay isasama na siya nito sa ibang bansa. Habang si Vina naman ay tuluyan ng nak
Kiara POV Simula ng lumabas kami sa kwarto ni Kaye ay napansin kung tahimik lang si Nigel, hindi ko tuloy alam kung ano ang tumatakbo sa isipan niya. Umupo ako sa tabi niya habang si kuya naman ay nagpaalam para puntahan si Chase. "Are you okay babe?" tanong ko. "I'm fine babe, may iniisip lang ako." "Dahil ba sa sinabi ni Kaye?" tanong ko pa. Tumingin naman siya sa akin. I can clearly see the guilt and sadness in his eyes. "Babe, what are you really thinking? Hmmm." dagdag ko pa at hinawakan ko ang kanyang kamay na kanina ko pa napapansin na nakakuyom. "Iniisip ko lang ang nangyayari sa atin. Kasalanan ko ang lahat ng ito, pati anak natin nadamay na." narinig ko pa ang pagbuntong hininga niya "Hindi mo kailangan sisihin ang sarili mo Nigel." malambing na turan ko. "Why not? Ako naman talaga ang dahilan kung bakit naranasan mo ang lahat ng 'yon diba? Nagawa 'yon ni Vina dahil sa akin, dahil sa putanginan pagmamahal niya sa akin. Ang gago ko lang dahil nagawa kitang talikuran n
Storm POV Ako na ang nagpresentang sumama sa mga pulis, dinala na muna si Kaye sa hospital para mapagamot dahil may tama ito. Samantalang si Nigel at Kiara naman ay inasikaso ang kanilang anak para patingnan kung nagkaroon ba ito ng trauma. Kasalukuyan akong nasa harap ni Kaye ngayon, katatapos lang siya magamot at nagapahinga na. Galit ako sa kanya dahil sa ginawa niya sa kapatid at pamangkin ko pero hindi ko naman kaya manakit ng babae, alam niya naman ang kakahantungan niya dahil sa ginawa niya. "Storm," mahinang tawag niya sa akin pero hindi ako sumagot at nanatili lang na nakatitig sa kanya. "I-im sorry, a-alam kung hindi sapat ang paghingi ko ng tawad sa mga nagawa ko sa inyo ng kapatid mo. Masyado lang akong nabulag sa pagmamahal ko sayo kaya nakagawa ako ng mali. T-tama ka nga, kung talaga mahal kita ay hindi ko magagawang saktan ang mga taong mahal mo." dagdag pa nito. "But you did it Kaye, you know how important Kiara to me. Siya na lang ang natitira kung pamilya at hindi
Kiara POV Kinabukasan ay maaga akong nagising at naalala ko na naman ang anak ko, kaya nagmadali akong lumabas ng kwarto at saka bumaba. Naabutan ko sa sala ang kapatid ko, si Nigel at ang mga pulis. Wala na sina Tita Calliyah at Tito Dark. Lumapit ako sa kanila at umupo sa tabi ni Nigel. "How's your sleep?" tanong nito sa akin "Not fine at all, hanggang sa pagtulog naiisip ko pa din ang anak natin. Natulog na ba kayo? Anong balita? Binigay ba ni Kaye ang address gaya ng sinabi niya?" tanong ko Mabilis naman siyang umiling. "Wala kaming natanggap galing sa kanya, mabuti na lang at naitrack ng mga pulis kagabi ang lokasyon niya habang nag uusap kayo." Kumunot naman ang noo ko. "Anong ibig mong sabihin? Hindi ba at sinabi niya sa akin na ibibigay niya ang address kung nasaan sila?" tanong ko sa kanya, nawala kasi sa isip ko ang bagay no'n dahil sumama ako kay Tita umakyat kagabi pero iniwan ko naman ang phone ko kay Kuya. "Iniisip namin na nagbago ang isip niya, marahil ay wala siy
Kiara POV Kanina pa kami aligaga dito sa bahay dahil hanggang ngayon ay wala pa din ang anak ko, ilang beses na kaming tumawag sa school at kahit ang driver ng bus ay sinabi na hindi sumakay ang anak ko dahil may nagsundo dito at nagpakilala na relatives ng bata. Galit na galit kami ni kuya dahil sa kapabayaan ng eskwelahan. Kanina pa ako umiiyak dahil sa hindi ko na alam ang gagawin ko, mabuti lang at hindi ako iniwanan ni Nigel habang si kuya naman ay nakikipag usap sa mga pulis. Isang tao lang ang iniisip namin na pwedeng kumuha sa anak ko. "B-babe, paano kung masaktan si Chase?" umiiyak na saad ko. "That won't happen babe, sa oras na saktan niya ang anak natin ay may paglalagyan siya sa akin." madiin na wika ni Nigel. "Kakasuhan ko talaga ang eskwelahan na 'yan! Tangina!" rinig kung sigaw ni Kuya. "Ang mabuti pa babe, magpahinga ka na muna. Kami na ang bahala dito. Mayamaya naman ay nandito na din sina Dad at Mom." saad ni Nigel pero umiling lang ako. "Ayaw ko, gusto ko nand
Lovely POVNandito ako ngayon sa bahay nila Storm at nandito din pala ang fiance ni Kiara, alam ko na isang pagtataksil ang gagawin ko sa kaibigan ko pero gusto ko silang balaan sa kung anong pwedeng gawin sa kanila ni Kaye lalo na at hindi ko na siya kayang pigilan."Totoo ba 'yang sinasabi mo? So alam mo kung nasaan siya?" tanong ni Storm sa akin.Mabilis naman akong umiling. "Nakausap ko lang siya one time sa tawag pero 'yon na din ang huli, sinubukan ko siyang kausapin na sumuko na lang siya at humingi ng tawad sa inyo pero mukhang desidido talaga siyang hindi magpahuli." sagot ko sa kanya, ang gusto ko lang naman ay balaan sila pero hindi ko sasabihin na alam ko kung nasaan ang kaibigan ko."Nabanggit niya ba sayo ang susunod niyang gagawin?" tanong naman ng fiance ni Kiara na si Nigel.Umiling naman ako. "Sa totoo lang ay wala akong alam sa kung ano ang iniisip niya, kaya ako nagpunta dito para mabalaan lang kayo. Hindi ko na kasi alam kung ano ang gagawin ko dahil kahit na akon
Storm POV Kanina pa ako nagpipigil ng galit ko dahil sa nalaman ko, hindi ako makapaniwala na kaya niyang gawin ang bagay na ito sa kapatid ko. Hindi ko siya mapapatawad! Sisiguraduhin kung pagbabayaran niya lahat ng ginawa niyang kasalanan sa buhay namin. At dahil sa gigil ko ay hindi ko napigilan ang hindi suntukin ang isa sa lalaking gumawa ng katarantaduhan sa kapatid ko, mabilis naman akong inilayo sa kanya ng mga pulis. "Siguraduhin kung mabubulok kayo sa kulungan!" sigaw ko. "Huwag kayong mag alala Mr. Alcantara dahil hindi sila makakaalis dito at gagawin namin ang lahat para mapabilis ang paghuli sa nag utos sa kanila." Nag usap pa kami tungkol sa kaso hanggang sa nagpaalam na akong aalis, kung sa tingin niya ay makakapagtago siya ng matagal ay nagkakakamali siya. Handa akong magbayad kahit na magkano para maipakulong lang siya. "What happened baby?" tanong sa akin ni Bea ng makapasok ako sa sasakyan, hindi ko na kasi siya isinama pa sa loob. "Si Kaye ang nagbayad para ga
Nigel POV It's been a month simula ng makalabas ako ng hospital at naayos ko ang pamilya na meron ako. Sinabi ko na din kay Storm na balak ko ulit mag propose kay Kiara at mabuti na lang pumayag siya. Akala ko kasi ng una ay hindi niya na ipagkakatiwala sa akin ang kapatid niya. Bumili na din ako ng bahay para sa amin pero hindi ko pa ito nasabi kay Kiara dahil plano ko na lilipat kami pag kasal na kami, ayaw ko na kasi na mangyari na naman ang kung anong nangyari noon. Nangako na ako na kahit ano pang hindi pagkakaunawaan namin ay kailangan pag usapan muna, we need to trust each other. "Anong nangyayari sayo? Bakit namumutla ka?" natatawang untag sa akin ni Storm, siya kasi ngayon ang kasama ko. "Kinakabahan kasi ako, paano kung hindi pumunta ang kapatid mo?" saad ko. "Kung hindi siya pupunta edi walang proposal na mangyayari, gano'n lang 'yon ka simple." "Tangina mo talaga, hindi ka matinong kausap. Napapaisip na talaga ako na mas sasaya ka kapag hindi natuloy itong pinaghandaa