Throughout the years, I never once imagined that the house I used to reside in would pass into his ownership. Something inside me admired him a little. He's an excellent businessman. I didn't expect that even a simple property would catch his interest. Tumikhim ako at pasimpleng kinalas ang kamay kong hawak niya. "You can tour me without holding my hand, Mr. Revelar.""Oh? Sorry, I forgot." He made a brief chuckle sound. "Nasanay lang," patalikod niyang bulong at saka nauna sa paglalakad. I feigned to be unaware of what he said. Hindi ako ignorante o tanga, napapansin ko ang paminsan-minsan niyang pagbabalik sa nakaraan naming dalawa. Hindi ko alam kung ginagawa niya ba iyon para inisin ako o talagang gusto niya lang akong ipahiya. Napailing na lamang ako at sumunod sa kaniya kahit pa may kaunting pagkabahala sa loob ko. Kung sakali kasi na bibilhin ko ang bahay, alam na niya kung saan ako hahanapin. I'm not presuming he will come to me; rather, I'm just getting ready for the possi
"Mommy, are you okay?" my son, Gio, asked.Salubong ang kaniyang kilay habang nakatitig sa akin, tila ba hindi niya maintindihan ang itsura ko ngayon. Tumikhim ako at pilit na ngumiti habang kinukumutan siya. Narito na kasi kami ngayon sa k'warto; alas otso na at kailangan na nilang matulog. "Okay lang ako, anak. May iniisip lang," tugon ko at sinilip ang kaniyang kakambal na mahimbing na natutulog sa tabi.Naunang nakatulog si Gia, k'wento ni Mama ay napagod siya sa pakikipaglaro kay Daddy kanina. "Don't forget to rest, Mom," Gio reminded.Napangiti naman ako at tumango. Marahan akong yumuko at hinalikan siya sa noo, gano'n din naman ang ginawa ko sa kapatid niya. Akala ko ay tutulog na siya pero nanatili pa rin ang tingin niya sa akin. Para bang may gustong itanong pero hindi alam kung paano sisimulan. "May problema ba, anak?" masuyo kong saad saka siya tinabihan sa kabilang gilid.I usually sleep between them, but because of my son's behavior, I thought that I need to talk to h
I had trouble falling asleep. Despite spending hours gazing at the ceiling, I haven't yet felt drowsy. In the end, I simply made the decision to leave the room and prepare a milk in the kitchen."You're still awake."Naapangat ako ng tingin kay Daddy nang magsalita siya. Kapapasok niya lang ng kusina at may hawak siyang tumbler. I smiled at him and raised my glass."Iinom lang po," magalang kong tugon.Nginitian niya naman ako pabalik saka nagtungo sa fridge. "Nasa iisang bahay lang tayo pero hindi na kita madalas nakikita." Mahina siyang tumawa. "How's work?""Pasensya na, na-busy lang sa pagbawi sa mga bata. Okay naman, Dad. Wala naman pong nagiging problema sa kumpanya." Iniwasan kong mapanguso nang maalala si Agustine.Siya lang problema.He went to me after refilling his tumbler. Sandali niya pa akong tinitigan na parang may hinahanap sa mukha ko. "You look stressed. Is it about Mr. Revelar?" he teased. I could not stop myself to roll my eyes. "Dad," ani ko na ikinatawa niya."
Hindi ko alam kung paano haharap kay Agustine. I know, he's inside my office. Noong umalis ang fiancee at anak niya ay nakita ko siyang pumasok ng building. Ipinahatid ko muna kay Mama ang mga bata sa malapit na park. I want them to breathe for a moment. Alam kong masakit sa kanila ang pangalawang beses na makitang kasama ni Agustine ang pamilya niya. But I don't want to delay this anymore. Kakausapin ko na siya, kami muna. Ilang beses akong kumuha at bumuga ng hininga bago marahang binuksan ang pinto ng opisina ko. Tulad ng inaasahan ko, nakaupo siya sa visitor's chair, hinihintay ang pagdating ko. Agad nagtama ang paningin naming dalawa.Kung sa normal na mga araw, nagagawa ko siyang batiin kahit bilang partner sa negosyo. Ngayon ay hindi ko iyon magawa. Oo, hindi niya naman kasalanan na naabutan sila ng mga anak ko. Pero hindi ko maiwasan na makaramdam ng sama ng loob. "Good morning, Ms. Dagsinal," bati niya.Hindi ako sumagot. Naglakad lamang ako patungo sa aking upuan at saka
My body seemed to be moving on its own. I don't know how to think properly. Nanginginig man ang mga tuhod ko ay nagawa ko pa ring tumakbo. Lord, please, not my son."M-Miss, Giovani Dagsinal, please," I asked at the nurse assigned in the emergency ward."D-Dinala siya sa operating room," a familiar voice interrupted.Wala sa sarili akong napalingon sa direksyon niya. Her eyes were swollen. Sa gilid niya ay naroon ang anak niyang tahimik na umiiyak habang may benda sa kaniyang siko. Nakaupo silang pareho sa isang hospital bed."Lhea, why are you here? And what happened to Dianne?" usisa ni Agustine. Her throat moved slowly. Nakukunsensya siyang tumingin sa akin. Astang bubuka ang bibig niya para magsalita pero agad niya rin iyong itinikom. I chose to ignore her in the end. Wala akong pakialam sa kaniya. Ang kailangan kong makita ay ang anak ko. Mabilis akong tumakbo paalis, ramdam ko ang pagsunod ni Agustine sa akin pero miski siya ay hindi ko pinagtuunan ng atensyon."K-Khrystal,"
"Aren't you going to talk?"I took a deep breath and turned to face him. Halos sampong minuto na rin mula nang umakyat kami rito sa rooftop ng ospital. I invited him here so we can talk peacefully; that's what I believe."Hindi ko sila planong itago sa 'yo," panimula ko.He scoffed. "Really? That's why I recently found out that I have kids," he mocked along with his intense glare.Nakagat ko ang ibaba kong labi at napaiwas ng tingin. "I was planning to tell you today.""Today," he repeated and laughed wearily. Napahiyaw ako nang humarap siya sa pader at malakas iyong sinuntok. Magkakasunod pang mura ang binitiwan niya bago muling tumingin sa akin. I could see the pain and betrayal in his eyes."You should have informed me right away when you found out you were pregnant, Khrystal! Muntik na maging bastardo at bastarda ang mga anak ko!" His veins nearly burst while screaming."Paano ko ipapaalam sa iyo ang pagbubuntis ko kung buong akala ko pamilyado ka, Agustine?! Tingin mo ba ay ginu
I was pacing back and forth—waiting for him to show up—as I held tight on the pregnancy test. Almost two weeks had passed since I found out about it. I didn't know what to do; all I knew was . . . I must tell him about our baby.Dalawang oras na rin buhat nang makarating ako rito sa lobby ng condo niya. Pagkalapag ko pa lang sa airport ay dito na ako nagpahatid sa taxi. Gusto ko siyang akyatin sa unit niya, pero natatakot ako sa kaniyang reaksyon. I know he's mad at me, and it might trigger him to be impulsive. Kung dito ako sa lobby magpapakita, makakapagkontrol pa siya dahil may mga taong nakapaligid.I took a deep breath and calmed myself. Iniwasan kong mag-isip ng kung ano-ano dahil sa takot na baka maapektuhan ang anak ko. Sandali akong umupo sa couch para makapahinga. Right after that, I finally saw him walking. Wala sa akin ang atensyon niya, kundi sa daan. I was about to rise from my seat when a child suddenly grabbed his hand. Mas lalo pa akong natigilan nang sumunod ang fia
"Omg, girls have some class."My gaze shifted when a familiar voice spoke. Napakunot ang noo ko nang nakita ang nanay ni Agustine. Prente siyang nakatayo habang nakasabit sa kaniyang braso ang isang mamahaling bag. Isang buntonghininga ang pinakawalan niya at saka eleganteng naglakad palapit sa amin. Hindi nakalampas sa aking tainga ang bawat ingay ng takong niya habang tumatapak sa sahig ng ospital."Where's my son?" she asked when she's finally in front of me.I stared at her for a second. Wala akong mabakas na emosyon sa mukha niya. I could not even decide whether to respond or ask back a question. "Mom." On cue, Agustine arrived. Mabilis siyang nagtungo sa ina at masuyong hinawakan ang braso nito. "What are you doing here?" he added."Well, I found out that you're here. May nangyari ba sa 'yo?" usisa ng nanay niya.Mabilis namang umiling si Agustine at tumingin sa akin. Humihingi ng pasensya kahit wala pa mang nangyayari. His throat moved before looking back at his mother. "M