salamat po sa lahat ng nag-aabang ng update.. Ingat po kayo palagi!
THIRD PERSON POV“Daddy, sa house niyo po ba tayo pupunta?” tanong ni Zevi kay Timothy.“Opo, boss. Dumating na kasi ang mommy ko na siyang lola niyo.” nakangiti na sagot niya sa mga ito.“Magugustuhan niya kaya kami?” tanong ni Zian.“Of course, wala namang dahilan para hindi nila kayo magustuhan.” sabi naman ni Tim habang nakangiti siya.“Kinakabahan po ako,” saad naman ni Zevi.“Wala ba kayong tiwala kay daddy?” tanong niya sa mga ito.“Meron po, pero daddy. Kailan po natin sasabihin kay mommy na ikaw talaga ang daddy namin?” malungkot na tanong ni Zevi kay Timothy.“Mga anak, sorry kung hindi pa ngayon. Diba sinabi ko sa inyo ang dahilan kaya hindi ko pa masabi sa kanya. Naghahanap pa ako ng tamang oras para masabi sa kanya. Kaya niyo bang hintayin si daddy? Natatakot kasi si daddy,” pag-amin ni Timothy sa tunay niyang nararamdaman.“Okay po, daddy. Hihintayin po namin na maging ready ka na po. Pero ‘wag mo na pong papaiyakin ang mommy namin. Kasi ayaw ko po na nakikita na umiiyak
ZENNARA“Mommy!” masigla ang tinig ng mga anak ko habang papasok sila sa may main door.Kararating lang nila galing sa bahay ni Timothy.“Kumusta ang lakad niyo?” tanong ko sa kanila pero kahit na hindi ko itanong ay nakikita ko sa mga mukha nila ang sagot.“Masaya po, mommy. May mga pasalubong po sa amin si lola. Look po, marami po. May pasalubong rin po siya para sa ‘yo,” masaya na sagot ni Zian at pinakita ang mga laruan nila.“Wow naman. Pero naging behave ba kayo doon? Naging mabait ba kayo? Hindi niyo ba pinahirapan ang daddy niyo?” sunod-sunod na tanong ko sa kanila. Pero masaya rin ako na may natanggap sila na ganito at lola na rin ang tawag nila sa mommy ni Tim.“Behave lang po kami, mom. Kahit tanungin mo pa si daddy.” sagot ni Zevi.“Behave po sila,” malambing na sabi ni Timothy at hinalikan ako sa labi.“Mabuti naman kung ganun.” sabi ko naman sa kanya.“Here pala ang pasalubong ni mommy para sa ‘yo.”“Naku, nakakahiya naman, babe. Ang dami na ng binili niya para sa mga an
ZENNARANapa-hinga na lang ako ng malalim dahil kahit ako ay nahihirapan din. Gusto kong maging masaya pero marami akong kinatatakutan. Natatakot akong magkaanak ulit pero silang tatlo ay gustong-gusto nila. Alam ko na dapat pinag-iisipan ng mabuti ang mga ganoong bagay. Hindi madaling magbuntis at lalong hindi madaling manganak.“Okay ka lang ba? Ang lalim ng iniisip mo? Masakit pa rin ba, babe? I’m sorry,” sabi niya sa akin.“I’m okay, babe. Natutuwa lang ako na makita na masaya ang mga anak ko.” sagot ko sa kanya.“Ako rin, masaya ako kapag masaya kayo.” sabi niya sa akin kaya napangiti ako.“Babe, salamat. Sana ay hindi ka magbago,” sabi ko sa kanya.“Hindi mangyayari ‘yan.” nakangiti niyang sambit at pinisil ang pisngi ko.Sana nga, may mga bagay ako na hindi puwedeng sabihin pero sana ay maintindihan mo ako. Hindi ko pa kayang aminin ang lahat sa ‘yo. Pero isa lang ang alam ko. Mahal kita, at mamahalin kita. Mga salita na gusto kong isatinig pero mas pinili ko na lang na sarilihi
ZENNARA“Pero hindi mo naman ako wife kaya–”“Pakasal na tayo,” sabi niya sa akin na ikinagulat ko.“Pakasal na tayo ulit.” “We’re living on the same roof. Sleeping on the same bed kaya baka puwede na tayong magpakasal ulit. I know that this is not the proper way of proposing pero kasi gusto ko na maging tunay na tayong pamilya. Gusto ko na maging legal na tayong pamilya,” sabi niya sa akin.Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong sabihin. Kung paano ba ako mag-rereact sa kanya. Hindi ako ready sa ganito. Hindi ko alam kung tama ba ito. Ang bilis kasi, sobrang bilis.“Babe, ginulat mo naman ako.” sabi ko sa kanya.“Sorry kung biglaan, babe. I’m sorry,” sabi niya sa akin.“Can we talk about this some other time? Or next time, hindi ko pa kasi alam ang isasagot ko sa ‘yo.” sabi ko sa kanya.Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya pero nakangiti pa rin siya sa akin. Nalungkot rin ako pero kasi ang bilis talaga. I rejected him hindi dahil sa hindi ko siya mahal kundi dahil hindi pa ako ha
ZENNARA“A–Anong kailangan mo sa akin?” tanong ko sa tao na nasa harapan ko.“Hindi mo kasi sinasagot ang tawag ko.” sagot niya sa akin kaya nakaramdam na naman ako ng inis.“Wala na tayong dapat pag-usapan pa. Tigilan mo ako dahil binayaran na kita kaya wala na akong utang sa ‘yo.” sabi ko sa lalaking kaharap ko.“Nagbago na kasi ang isip ko. Ayaw ko na ng pera. Ikaw na ang gusto ko,” nakangisi na sabi niya kaya kinilabutan ako.“Hindi mangyayari ‘yan,” sabi ko sa kanya.“Malalaman natin, lalo na tayo lang namang dalawa ang narito ngayon.” nakangisi na sabi niya sa akin.“Hindi ko naisip na darating ang oras na ito. Huwag mo sanang kalimutan kung sino ako. Isusumbong kita kay Mrs. Miller,” sabi ko sa kanya.“Wala naman akong pakialam sa gurang na ‘yon. Dahil ikaw lang ang gusto ko. Binigay ko ang lahat ng kailangan mo. Kaya ibigay mo rin ang nais ko. Hindi na ang lalaking ‘yun lang ang nanginginabang sa ‘yo.” sabi niya sa akin.“Wala akong utang sa ‘yo. Lahat ay binayaran ko, binayar
ZENNARA“Ano po ang pag-uusapan natin?” tanong ko sa adopted mom ko.“Kumbinsihin mo si Tim. Convince him to invest again.” sagot niya sa akin. Hindi na rin naman ako nagulat dahil inaasahan ko na rin na ito ang sasabihin niya. Ayaw ko lang talaga na magkaroon ng kahit anong gulo sa loob nitong restaurant.“Mag-iinvest siya kung gusto niya. Hindi ko siya puwedeng pilitin na gawin ang gusto mo. Wala akong magagawa tungkol sa bagay na ‘yan.” sabi ko sa kanya.“Pero makikinig siya sa ‘yo. Kapag kinausap mo siya ay alam ko na hindi na siya tatanggi pa sa gusto mo. Kaya sabihin mo na siy–”“Kung gusto niyo na mag-invest siya sa ‘yo ay kausapin niyo siya. Diba sinabi ko na sa ‘yo na hindi ako mangingialam tungkol sa inyo.”“Kapag ginawa mo ‘yun ay hahayaan ka namin na pumasok sa company. Papayag na ang daddy mo basta mag-invest lang si Timothy,” sabi niya sa akin.“Bakit biglaan? Dahil nalaman niyo na mahal na niya ako kaya ganyan kayo? Gagamitin niyo na naman ako para sa pansarili niyong ka
ZENNARANang sabihin niya sa akin ang tungkol sa chocolate ay gusto kong dukutin sa bibig ko ang kinain ko para lang mailabas ko.“Bakit hindi mo sinabi?” naiinis na sabi ko sa kanya.“Hindi ko naman alam na kukuha ka doon.” nakangiti na sabi niya.“Eh, bakit kasi may ganun ka? Ginagamit mo ba ‘yun kay Olivia?” galit na tanong ko sa kanya.“Hindi po, binigay lang ‘yan ng kaibigan ko. Matagal na sa ref ko,” sagot niya sa akin.“Imposibleng hindi mo kinain ‘yun.” “Hindi po, wala nga akong s*x life ng five years.” sabi niya na ikinagulat ko.“Paanong wala? May asawa ka tapos wala?” nagtataka na tanong ko sa kanya.“Mahirap mang paniwalaan pero never kaming nags*x,” sagot niya sa akin.“Pero bakit wala? Tapos noong unang kita ko sa inyo ay napansin ko na sobrang sweet niyo. Imposible naman yata ang sinasabi mo.”“Wala akong gana sa kanya. Hindi ko alam pero hanggang kiss lang kaming dalawa,” sabi niya sa akin.“You’re lying,” sabi ko sa kanya.“No, I’m not. Ikaw nga lang itong kahit nakik
ZENNARAHindi ko alam kung ano ba ang pumasok sa utak ko kaya ko ‘yun sinabi pero gusto ko rin talagang subukan. Kung ano ba ang pakiramdam na gawin ko rin sa kanya at ginagawa niya sa akin.“Babe, kung ayaw mo ay pwede kang tumigil.” sabi niya sa akin.Nakaupo na ako ngayon sa kama niya at nakatayo siya sa harap ko. Wala sa mukha niya ang atensyon ko kundi nasa bagay na nasa pagitan ng mga hita niya. Napalunok ako dahil kahit ilang ulit ko na itong nakita ay talagang malaki talaga siya. Kahit nga tulog ay halata talaga na malaki ngayon pa kaya na buhay na buhay siya.Hiyang-hiya na ako pero nilakasan ko ang loob ko na hawakan ang pagk*lalaki niya. Halos hindi ko siya mahawakan dahil talagang malaki siya.“Anong gagawin ko, babe?” tanong ko sa kanya.“Move your hands, babe.” sagot niya sa akin na siya namang ginawa ko.Tinaas baba ko ang kamay ko. “Fvck! Ang sarap!”“Ang init ng kamay mo, babe..” nakatingala na sabi niya.“Keep doing that..”“Like this?” tanong ko sa kanya.“Y–Yeah, l
TIMOTHYKanina pa ako hindi mapakali dito sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ko gagawin ng maayos ang trabaho ko. Nararamdaman ko kasi ang tingin sa akin ni Zen. Nag-aalala ako, natatakot rin na baka magalit siya sa akin. Pero galit naman na talaga siya sa akin kaya bakit pa ako mag-aalala. Pero iba yata ngayon dahil kinakabahan talaga ako. Naka-ilang beses na rin akong uminom ng tubig.“Sir, okay ka lang po ba?” tanong sa akin ng secretary ko.“I’m good,” sagot ko sa kanya.Nagpatuloy ang meeting namin. Laking pasasalamat ko rin na natapos namin ito ng maayos. Tumayo ako at pumunta ako kay Zen. “Can we talk?” tanong ko sa kanya.“I’m busy,” sagot niya sa akin.“Hihintayin ko na matapos ka.” sagot ko sa kanya.“Matagal pa ako at kahit pa maghintay ka ay wala akong pakialam. Bumalik ka na lang sa kasama mo. Hinihintay ka niya,” sabi niya sa akin.Lumingon naman ako sa secretary ko. Lumapit ako sa kanya para pabalikin na siya sa company.“You can go back to the office now,” sabi
TIMOTHY“Ouch!” napadaing ako dahil naramdaman kong nahulog ako sa kama.“What the–”Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sa na-realize ko na sinipa niya ako kaya ako nahulog.“Bakit ka tumabi sa akin?” galit na tanong niya sa akin.“Binuhat lang kita. Baka kasi sumakit ang likod mo doo–”“Ano naman kung sumakit ang likod ko? Bwisit ka! Ilabas mo ang mga anak ko! Ipapapulis talaga kita kapag hindi mo sila nilabas ngayon!” sigaw niya sa akin.“Ang ingay mo, babe.” sabi ko sa kanya at mabilis akong bumangon kahit pa ang sakit ng balakang ko.“Kung ayaw mo na maingay ako ay ilabas mo na ang mga anak k–”“Anak natin,” pagtatama ko pero inirapan lang niya ako.Lihim naman akong napangiti dahil kahit ganito siya ay mas okay kaysa maging tahimik lang siya at hindi ako kausapin. Naglakad ako papunta sa banyo para maligo. Mabilis lang naman ako. After kong maligo ay lumabas rin ako agad pero wala na siya. Mabilis akong lumabas sa room na ito dahil kinakabahan ako. Nakahinga naman ako ng m
TIMOTHYHindi naman talaga ako lasing. Nagkunwari lang ako dahil gusto ko na makasama ang mga anak ko. Kung matalino na ang tingin ko sa sarili ko ay mas matalino pala ang anak ko sa akin. Kahit pa gusto ko silang kausapin kanina ay hindi ko ginawa. Ang kaibigan ko na lang ang pinakausap ko sa mga anak ko. Grabeng pagpipigil ang ginawa ko para lang hindi ako magreact nang buhusan niya ako ng tubig. Sh*t! Ngayon pa lang kinakabahan na ako. Mas nakakatakot siya kaysa sa iniisip ko. Hindi ko talaga inasahan na bubuhusan niya ako para lang gisingin ako.But it’s worth it dahil kasama ko ngayon ang mga anak ko.“Daddy, hintayin na lang natin si mommy na pumunta dito,” nakangisi na sabi ng anak ko sa akin.Halatang may balak rin talaga siya. Mana nga talaga sa akin ang anak kong itong.“Baka lalo siyang magalit sa akin.” “Magalit man siya ay hayaan niyo na po. Galit naman na talaga siya sa ‘yo kaya kailangan mo na talagang gumawa ng way para ‘di na siya magalit pa sa ‘yo ng sobra.” natatawa
THIRD PERSON POV “I hate you!” galit na sigaw ni Zevi sa kanyang ina. “Zevi, ilang beses ko ba dapat sabihin sa ‘yo na hindi na kayo puwedeng makipag-usap sa lalaking ‘yon?” galit na sambit ni Zen. “Bakit po? Bakit ka ganyan? Daddy namin siya at karapatan po namin na makasama siya.” lakas loob na sabi ni Zevi. “Hindi niyo siya daddy.” “Siya po ang daddy namin. Malinaw na malinaw na siya at may DNA test kami para patunayan namin ‘yon sa ‘yo. Alam ko na galit ka sa kanya dahil nalaman mo na ang totoo na siya ang daddy namin. Pero pinakinggan mo man lang ba ang reason niya? Kung bakit niya ‘yun ginawa sa ‘yo? You’re heartless, mom.” umiiyak na sabi nito. “Siya ang heartless at hindi ako. Pinaglaruan niya ako at alam kung ano ang mas masakit? Na pinagkaisahan niyo akong tatlo, na mas pinili niyo siya kaysa sa akin. At ngayon, siya pa rin ang pinipili niyo. Ako ang mommy niyo, kaya bakit?” galit na tanong ni Zen sa kanyang anak. “Hindi naman po namin siya pinipili.” biglang sabat ni
TIMOTHY“Mommy, nagugutom po kami. Gusto po naming kumain.” biglang sabi ni Zevi sa mommy niya.“Kumain na tayo diba?” naiinis na tanong ni Zen.“Opo, pero nagugutom po kami. Mukha pa naman pong masarap ang dala ni daddy.” sabi naman ni Zian.“No, sa loob na kayo kumain. May pagkain nam–”“Malinis naman ito. Kaya safe naman para sa kanil–”“Malinis? Hindi ko pinapakain ang mga anak ko ng galing sa isang—”“I understand,” sabi ko sa kanya dahil ayaw ko na mas lalo pa siyang magalit sa akin at higit sa lahat ay ayaw kong marinig ng mga anak ko ang galit niya sa akin.“Ayaw namin ng ibang pagkain. Gusto namin ang pagkain na dala ni daddy.” pagmamatigas ni Zevi at pinipilit na mas gusto niya ang dala ko.“Boss, sige na pumasok na kayo. Huwag maging pasaway sa mommy niyo.” kausap ko sa kanya.“Nilayo mo na nga kami kay daddy tapos ngayon pinagbabawalan mo na naman kami,” galit na sabi ng anak ko at mabilis na pumasok sa loob.“Bye, daddy.” paalam sa akin ni Zian at sumunod na sa kapatid niy
TIMOTHYNapa-buntong hininga na lamang ako. Gustuhin ko man na pumasok sa loob ay nawalan na ako ng lakas ng loob lalo na ramdam ko talaga ang galit sa akin ni Zen. Tumalikod na lang ako at naglakad papunta sa kotse ko. Siguro ay kailangan ko na munang makuntento sa kung ano lang muna ang meron sa ngayon.Nakasama ko na kanina ang mga anak ko kahit pa maikling oras lang. Sumakay ako sa kotse ko at sa condo ko na ako umuwi. Habang nasa daan ay napamura ako dahil hindi ko man lang naalala na kunan ng litrato ang mga ako. Sobrang sinulit ko kasi ang oras kaya nawala na sa isip ko na magpicture kami.“Okay lang, may susunod pa naman.” kausap ko sa sarili ko.Nang makarating na ako sa condo ko ay hindi ako dalawin ng antok. Hindi ko alam pero kahit na ang pakiramdam ko ay pagod ako pero hindi ako makatulog. Bumangon ako para kumuha ng alak pero wala na pala akong alak sa fridge. Kaya nagpasya ako na lumabas na lang para bumili. Maganda rin ito na maglakad-lakad ako.Paglabas ko sa building
TIMOTHYNang makita ko ang text message ay mabilis akong tumayo. Wala akong pakialam sa party na ito dahil ang inaasahan ko talaga ay makita ang mag-ina ko. Lumabas ako sa venue para tawagan ang number na nagtext sa akin.“Hello, Zevi?”“Hello po, daddy.” narinig ko ang boses niya kaya bigla na lang pumatak ang luha ko. Sobrang miss na miss ko na talaga ang mga anak ko.“Yes, boss. I’m here, nasaan ka? Puwede ba tayong magkita? Si Zian kasama mo ba? Ang mommy mo kasama mo rin ba?” sunod-sunod na tanong ko sa kanya.“Where are you po, daddy?”“Nandito ako sa labas. Lumabas muna ako kasi gusto ko na makausap ka ng maayos.”“Wala ka po dito sa loob?” tanong niya sa akin.“Wala po, dito ako sa labas. Gusto mo bang puntahan kita d’yan?” tanong ko sa kanya.“Ako na lang po ang pupunta. Kasama ko po si Zian,” sagot niya sa akin.“Okay, I’ll wait here.” sabi ko sa kanya.Nawala na ang tawag. Ako naman itong lakad ng lakad dahil sa kaba na nararamdaman ko. Kinakabahan ako pero mas lamang ang ex
THREE MONTHS LATERTIMOTHY “Sir, here's the monthly sales report.” Sabi sa akin ni Ryan at nilapag niya sa harap ko ang mga reports.“Thank you,” malamig na turan ko sa kanya.“Kapag po may kailangan ka ay tawagin mo na lang po ako.” “Ryan, alam ko. Matagal ka na sa akin. Matagal na kitang kasama, pinagkakatiwalaan kita.”“Lagi lang akong nasa tabi mo, Sir.” Sabi niya sa akin. “Huwag na, mas gusto ko na gawin mo na ang lahat ng nais mo. Magbagong buhay ka na,” sabi ko naman sa kanya.“Bakit naman ako magbabagong buhay, Sir?”“Alam ko na ang lahat, alam ko na ang totoo. Bakit? Bakit mo ginagawa ang bagay na ‘yun? Sinira mo ang buhay ko.” Kalmado ko na tanong sa kanya kahit pa ang totoo ay gusto kong basagin ang mukha niya.“Hindi ko alam ang sinasabi niyo.”“Hindi mo alam? Sabihin mo nga sa akin, sino ba ang nag-utos sa ‘yo? All this time ay niloloko mo lang ako. Hindi ka basta secretary lang para sa akin. Kasi naging kaibigan kita pero hindi ko alam na ikaw pa pala ang sasaksak sa a
THIRD PERSON POVMalungkot na nakatingin si Mrs. Miller kay Zen. Pero alam niya na nasasaktan ito ngayon. Alam niya na hindi madali ang pinagdadaanan nito ngayon. Nalulungkot lang siya dahil ang buong akala niya ay magiging masaya na ito, na magkakaroon ito ng masayang pamilya.Pero may mga sitwasyon talaga na hindi kontrolado. Nalulungkot siya para sa mga bata. Alam niya na mas nasasaktan ang mga ito. Tatlong araw na ang nakalipas. “Mga apo, kumain na kayo.” saad niya sa mga bata.“Wala po kaming gana, grandma.”“Alam ko na malungkot kayo. Pero kailangan niyong kumain. Para kapag nagkita kayo ng daddy niyo ay hindi siya malungkot. Diba gusto niyo siyang makasama?” tanong niya sa mga bata.“Opo, gusto po namin. Gusto namin ng isang happy family. Alam po namin na galit si mommy. Pero gusto po namin na makasama ang daddy namin.” umiiyak na sambit ni Zevi.“Alam ko, pero bigyan natin ng time ang mommy niyo. Malay niyo kapag nakapag-isip na siya ay bumalik na kayo ulit sa Pilipinas. Makak