JADE
He stepped in the break. Gosh! Muntik na akong mauntog sa harap mabuti na lang naka seat belt ako. Really? Ano bang meron sa lalaking to? Sinabi ko lang naman na I love him!
"Gosh! Be careful nam-"
He cut me off, "W-what did you say?"
I crossed my arms over my chest and raised my one eyebrow, "I said be carefu-"
"No," he cut me off again. "The one you said before that."
"What? I love you?"
"You love me?"
"Do I?" bigla namang nagbago ang timpla ng mukha niya sa tinanong ko. He's so cute! Ang pikon agad nagbibi
Jade's Point of View "When do you plan to remarried?" We're on our way to the Mansion dahil magkakaroon kami ng family dinner. I'm not sure if our parents knew about what Efraim wants to do. "After college?" sagot niya na mukhang nagdadalawang isip pa habang nakatingin lamang siya sa daan. I let out a small sigh, "The hell? Ang tagal naman!" I crossed my arms over my chest while my gaze is in the road. "Why being excited?" "Duh," I rolled my eyes, "Paano kung bigla mo na lang maisipan na iwan ako? Edi mukha a
Jade's Point of View When I woke up again in the morning, I went to the kitchen para iinit ang mga ulam na hindi nakain kahapon. Pero laking gulat ko nang makita ang isang lalaking naka-uniform pa at nag-iinit ng ulam. Nilingon niya ako, "Good morning." he smiled but I didn't. Binalik niya ang tingin sa iniinit niya. "Manang cooked this?" "Yeah." I answered coldly. I told him that it was Manang's kahit ako naman talaga ang nagluto. Hindi rin naman siya maniniwala dahil hindi niya nasubaybayan kung paano ako natuto at magpaturo noon sa mga kasambahay namin kung paano magluto ng mga iba't-ibang putahe. Lagi siyang busy. Study, modeling, study, modeling... Paulit-ulit lang na ganun. Nakalimutan niya na atang may
Share your thoughts!***Jade's Point of View"You're an adopted child, Jade."Umiling-iling ako. No. Hindi yan totoo.Umismid ako, "What joke is that, mom?"Naramdaman ko ang dahan-dahang paghaplos ni Efraim ng kaniyang palad sa balikat ko. Naniniwala kaya siya sa sinasabi ni Mom?Si Daddy ay seryoso lamang na nakatingin kay Mommy na ngayon ay nakatakip ang mukha gamit ang kaniyang palad. Umiling lamang siya sa akin habang patuloy sa pag-iyak.Kinagat ko ang pang ibabang labi ko. Nag-init ang gi
Jade's Point of ViewWeeks past after I talked to Mom, Dad and Mama. From now on, I'll call Maddy my Mama. Hindi ako sanay pero alam kong masasanay rin ako.And as for Efraim, he didn't leave me for one week straight. He take good care of me and look after me. My friends were so happy that time and I am, too. But today was different. It's Valentines Day and Efraim wasn't with me. He's busy for their shoot kababalik niya lang din kasi doon kaya full time siguro siya doon ngayon. It's okay, though. I'll wait for him later. I'll text him to come home for tonight and I'll set our date at home. Uutusan ko na lang sina Manang."Hay, kung kailan naman valentines wala si Efraim." nagkalumbaba si Kinsley at nakatingin sa malayo.
Jade's Point of ViewKinaumagahan ay mabigat ang talukap ng aking mata nang ako'y gumising. Kahit sobrang sakit ng mata ay pinilit kong dumilat. Inabot ko ang phone ko at nakitang 6AM na, kailangan ko na maghanda para sa pagpasok.Dumiretso ako sa banyo at nagtagal doon ng trenta minutos. Inayos ko muna ang sarili ko bago ako bumaba at dumiretso sa dining, naabutan ko doon si Sarah na naghahanda ng pagkain sa lamesa."Si Efraim?" tanong ko kahit alam ko naman na ang sagot. Because half of me was hoping that he's still here."Ay, nauna na pong umalis ma'am,"Tumango na lamang ako at umupo para kumain. Nang magsimula ako ay umalis na rin si Sarah. Hindi na ako nagtagal
Jade's Point of ViewDahan-dahan kong ibinuklat ang dalawa kong mata at ang unang bagay na bumungad sa akin ay ang puting kisame. Naramdaman ko na may nakahawak sa kanang kamay ko kaya tinignan ko iyon. Si Mama, she's sleeping beside me while holding my hands. I shifted my gaze to look around and that's when I realized that we're in the hospital.Anong ginagawa ko rito?Muli kong ipinikit ang mata ko at pilit inaalala ang nangyari;Pumunta ako sa company, may dalang pizza, pumasok sa isang kwarto, nakita ko si Efraim na may kahalikan, hinila niya ako, nagtalo kami, pinaandar niya ang sasakyan hanggang sa nagpumilit ako bumama. May nakakasilaw na bagay, isang truck, pag-alog ng malakas ng sasakyan, pagyakap sa akin ni
Jade's Point of View I can't imagine living without him now. I thought he's already fine? But, why does this happened... I rather die, too instead of being alive without him. It's passed 3PM since Efraim took to the ICU again. While me, stayed in his room for a while because it's my parents' wants. My friends were still here, glancing at me. I stood up. I can't wait any longer. I want to see Efraim now. I want to know his state. I'm scared. I am fucking scared, I might lose him. "Where do you plan to go, Jade?" Zaylee asked immediately as she saw me standing up. "I-I want to see Efraim now." I
Jade's Point of ViewTulad nga ng napag-usapan, pumunta kami sa ospital para tignan ang kalagayan ni Efraim. At dahil bilang lamang ang pwedeng pumasok sa ICU, ako muna ang pinapasok nila. Hindi pa nga ako nakakalapit nang tumulo na agad ang luha ko.Nang hihina ako. Hindi ko na imagine na maa-aksidente at mangyayari ito kay Efraim nang dahil sa akin. Kung pwede lang palitan ko na siya sa higaan at kalagayan niya ay gagawin ko. Kaso, alam ko namang hindi pwede iyon mangyari.Naalala ko bago ako mawalan ng malay sa loob ng sasakyan nang gabing iyon. Niyakap niya ako para siguraduhin na magiging maayos ako pagtapos nun. Kahit na inaway ko siya ng gabing iyon, mas inisip niya parin ako. Hindi ko mapigilan ang guilt na namumutawi sa katawan ko. Pati ang galit sa sarili at
Kinsley Marie Andrade, studying Bachelor of Secondary Education, Major in Science. She could get anything what she wish for by her own doing. But... what if the 'thing' she wants to get, would be - William Evans Vega? William Evans Vega, studying Bachelor of Science in Human Physiology. A varsity player of Raviers University. Who don't give a damn for her. 'Not every thing you wanted were can get easily, sometimes you need to work hard to get it.' they said. But, what if she already did everything but still could not get what she wanted? And if she does get it, what will happen next? Would the outcome be good or the opposite of what she expected? &n
Efraim's Point of View When I first transferred to Ravier University, mommy told me that she and daddy agreed to arrange for me to get married. At first, I had no idea who the girl was, but when I saw a woman who was exactly as mommy said 'almost-perfect-girl' I seemed to know who it was. She's my classmate and I can't take my eyes off her. Masuwerte pa ako dahil sa likod niya ako pinaupo ng prof namin. Her friends and other classmates approached me and the only one who ignored my presence was her. So, the thought of 'she hates nerdy guys' reached my mind. She hates me for being a 'nerd' . What more if she finds out that I will be his fiancé and husband in the future? From the looks of her, she's hard to approach so I didn't try to talk to her. I don't want to be scolded or anything. And
Jade's Point of View "Jade..." pinunasan niya ang luha niya at humarap sa akin. "Si Efraim..." "Anong n-nangyare?" nanginginig kong hinawakan ang balikat ni Roan. "Jade, si Efraim... Gising na si Efraim!" Umawang ang labi ko at dahan-dahang bumaba ang kamay ko mula sa braso ni Roan. Bumagsak ang luha ko dahil hindi makapaniwala sa sinasabi ni Roan. Paanong... Wala akong paalam na tumakbo palabas ng condo. Was it true? Gising na ba talaga si Efraim? Pagtunog ng elevator ay agad akong bumaba. Tumakbo ako papuntang parking pero naalala kong kay Jordan pala ang gamit na sasaky
Jade's Point of ViewMatapos ng araw na yun ay hindi na ako bumalik pa sa ospital. Hindi rin ako pumupunta ng Mansion at sa ngayon, narito ako sa condo ni Roan tumutuloy. Wala na akong balita kung ano na nga ba ang nangyari kay Efraim. I don't have any idea if Tita Arlene and Tito Robert continues what they want to do for Efraim.Dito muna rin tumutuloy sa condo ni Roan ang iba pa naming kaibigan. Hindi ko nga alam kung paano napilit ni Eurei ang makasama sa amin gayong strict masyado ang parents niya. But I'm happy that they're here for me - to accompany me. And I'm happy that we're together. Noong huling tuloy ko kasi dito 'di ba ay mag-isa lang ako? Kaya masaya ako na kasama ko sila dito."Want drinks?"Inabot ni Eurei sa akin ang
Jade's Point of ViewTulad nga ng napag-usapan, pumunta kami sa ospital para tignan ang kalagayan ni Efraim. At dahil bilang lamang ang pwedeng pumasok sa ICU, ako muna ang pinapasok nila. Hindi pa nga ako nakakalapit nang tumulo na agad ang luha ko.Nang hihina ako. Hindi ko na imagine na maa-aksidente at mangyayari ito kay Efraim nang dahil sa akin. Kung pwede lang palitan ko na siya sa higaan at kalagayan niya ay gagawin ko. Kaso, alam ko namang hindi pwede iyon mangyari.Naalala ko bago ako mawalan ng malay sa loob ng sasakyan nang gabing iyon. Niyakap niya ako para siguraduhin na magiging maayos ako pagtapos nun. Kahit na inaway ko siya ng gabing iyon, mas inisip niya parin ako. Hindi ko mapigilan ang guilt na namumutawi sa katawan ko. Pati ang galit sa sarili at
Jade's Point of View I can't imagine living without him now. I thought he's already fine? But, why does this happened... I rather die, too instead of being alive without him. It's passed 3PM since Efraim took to the ICU again. While me, stayed in his room for a while because it's my parents' wants. My friends were still here, glancing at me. I stood up. I can't wait any longer. I want to see Efraim now. I want to know his state. I'm scared. I am fucking scared, I might lose him. "Where do you plan to go, Jade?" Zaylee asked immediately as she saw me standing up. "I-I want to see Efraim now." I
Jade's Point of ViewDahan-dahan kong ibinuklat ang dalawa kong mata at ang unang bagay na bumungad sa akin ay ang puting kisame. Naramdaman ko na may nakahawak sa kanang kamay ko kaya tinignan ko iyon. Si Mama, she's sleeping beside me while holding my hands. I shifted my gaze to look around and that's when I realized that we're in the hospital.Anong ginagawa ko rito?Muli kong ipinikit ang mata ko at pilit inaalala ang nangyari;Pumunta ako sa company, may dalang pizza, pumasok sa isang kwarto, nakita ko si Efraim na may kahalikan, hinila niya ako, nagtalo kami, pinaandar niya ang sasakyan hanggang sa nagpumilit ako bumama. May nakakasilaw na bagay, isang truck, pag-alog ng malakas ng sasakyan, pagyakap sa akin ni
Jade's Point of ViewKinaumagahan ay mabigat ang talukap ng aking mata nang ako'y gumising. Kahit sobrang sakit ng mata ay pinilit kong dumilat. Inabot ko ang phone ko at nakitang 6AM na, kailangan ko na maghanda para sa pagpasok.Dumiretso ako sa banyo at nagtagal doon ng trenta minutos. Inayos ko muna ang sarili ko bago ako bumaba at dumiretso sa dining, naabutan ko doon si Sarah na naghahanda ng pagkain sa lamesa."Si Efraim?" tanong ko kahit alam ko naman na ang sagot. Because half of me was hoping that he's still here."Ay, nauna na pong umalis ma'am,"Tumango na lamang ako at umupo para kumain. Nang magsimula ako ay umalis na rin si Sarah. Hindi na ako nagtagal
Jade's Point of ViewWeeks past after I talked to Mom, Dad and Mama. From now on, I'll call Maddy my Mama. Hindi ako sanay pero alam kong masasanay rin ako.And as for Efraim, he didn't leave me for one week straight. He take good care of me and look after me. My friends were so happy that time and I am, too. But today was different. It's Valentines Day and Efraim wasn't with me. He's busy for their shoot kababalik niya lang din kasi doon kaya full time siguro siya doon ngayon. It's okay, though. I'll wait for him later. I'll text him to come home for tonight and I'll set our date at home. Uutusan ko na lang sina Manang."Hay, kung kailan naman valentines wala si Efraim." nagkalumbaba si Kinsley at nakatingin sa malayo.