Naguguluhang tnignan ni Maxima si Ela'an, nagtataka kung bakit siya kilala nito gayong hindi pa naman niya ito nakikita sa kanyang talambuhay. Galing siya sa isang misyon at saglit lamang siyang napadaan dito para sana magliwaliw at magpalamig mataops ang kaniyang matinding misyon. At ang lawang ito ay isa sa mga lawang pinupuntahan nila ni Aragorn dati, gusto lamang niya sanang tingnan ang payapa nitong kapaligiran ngunit pagdating niya ay ito ang kanyang nadatnan.
Ela'an's face was displaying a wide smile, her eyes gleam with excitement, thankful because someone in the outside world can finally help them at ang masuwerte pa roon ay kilala niya ito. Binitawan niya ang mga dalang m,ga gamit at akmang tatakbo papunta kay Maxima ngunit nakita niya ang pagbaling nito sa nakalupasay na Aragorn di kalayuan sa tabi nito. Kaagad siya natigilan at awkward na napangiti, "H-hindi! Iba ang iniisip mo! Hehe." pagtanggol ni Ela'an sa sitwasyon.
"Alam
Hi! I just want to clarify something regarding the last chapter. Florel ang pangalan ng usa ni Aragorn na ginamit ni Ela'an para makarating at tumakas ng Zarhuy. Nalito kasi ako sa pangalan HAHA. And, I am sorry for the short updates or maybe if you feel that there are less descriptions in the last chapters. Nadelete ko kasi sa notes ko yung mga chapters at wala akong backup so rush kong sinulat yang mga yan. HUHUHU thank you for understanding and thank you for reading my work! I appreciate it!
Eredar and Ela'an arrived at the infirmary of Gevaudan, where the wolves of Nazeru reside. Kaagad nitong iginiya si Ela'an sa isa sa mga higaan ng pagamutan before he effortlessly lifted up Aragorn from Florel's back. They were warmly welcomed by the healers who started healing their wounds from just tiny little scratches to their deepest wounds especially Aragorn's.Panandaliang lumabas muna si Eredar upang itali si Florel kung saan. Matapos ay bumalik na ito, hinawi ang kurtina na nagsisilbing pintuan ng pagamutan at prenteng sumandal sa isang haligi nito. "So, ano nga ba ang nangyari sa inyo?"Ela'an started explaining what happend, how she got to Zarhuy, why did she got invloved, why was Aragorn in that awful state. Tahimik lamang na nakinig si Eredar at may paunti-unting mga katanungan na nasasagot naman ni Ela'an ng maayos. Ela'an did not want other's company because she was used to it but for her to roam around the
Aragorn was taken aback because of what Eredar said. It was not because he was surprised but because it was concerning the two persons behind his current problems. Muli siyang nalunod sa sarili niyang pag-iisip.Tungkol naman kaya saan ito? He already said that the Chancellor has something to do with the Demon he is pursuing he kept that in mind well, but what is Maxima's part in this? Ano ang maaaring kinalaman niya dito?Matapos ang ilang minuto ay naisipan na nitong tumayo, hindi niya mawari kung ano ang maaaring sabihin sa kanya ni Yvanne at dahil doon kinakain siya ng kaniyang kuryosidad, lalo na at damay dito sa Maxima. Could it be that Maxima is controlled by the Demon as well?Hmm, though it seems improbable she is not the one who would succumb to the devil, but the mere thought is not wholely impossible. Only she can tell and posisbly Yvanne and his superb investigation skills can also. Kaya naman hindi na niya
Gusts of the wind touched by the heat of the sun caressed Ela'an's skin and Eredar's fur while sprinting in extreme speeds. Masyado na atang nagmadali si Aragorn upang makapunta sa Traia dahil naiwan na sila nito kaya naman mas binilisan pa ni Eredar and pagtakbo nagbabaka-sakaling makahabol pa sa prinsipe.The sun was already awoken thus its warm caress was felt all over. Mabuti na lamang at umaga pa lang, kaya naman hindi gaanong mainit ang sikat ng araw. Ela'an is still not aware of the harsh heat that Nazeru induces especially when the sun is in its full peak. Naisip na rin ito ni Eredar kaya naman ginagawa na niya ang kanyang makakaya upang bilisan ay makahabol sa prinsipe. If they were to estimate the time consumed, it will be more or less than 1 hour in a half, to get to Traia from Gevaudan, given that they are approaching the area at high speeds.After traveling for almost an hour and a half, they finally reached the gates of Traia.
It was a sight they did not expect. A total catastrophe was in front of their very eyes as the desert tribes breached the inside threshold of the city.Aragorn, in the doorway, glared but a second amidst the chaos, then with a puff of impatient breath settled his mind of what to do. Kahit na hindi maganda ang kaniyang kalagayan, hindi naman puwedeng manood na lang siya at walang gawin. At bilang hari ng Traia, hindi niya mapapalampas ang panghihimasok nila sa kaniyang kaharian.He turned with a goal in his mind and immediately went to the castle's armory. He ran as fast as he can, time is too precious to be wasted.Nang marating niya ang silid kung saan nakalagay ang mga armas at kutamaya, halos wala nang laman ang mga ito, marahil ay gamit na ng kanilang lakas sandatan. When he was about to leave because there was nothing to use there, Garfiel showed up at the entrance of the door, panting."Nikerym
The wind and ambiance suddenly changed with the entrance of the leader of the desert tribes. If Aragorn was a normal soldier, normally he would have gotten goosebumps but this only made him question himself, who is really the head behind this attack. Ang lahat ng mga kaalyado ng kalaban na pumapalibot sa kanya ay nagsisigawan, they all cheered for the coming of their bloved leader that they forgot the opponent in front of them. Ginamit ni Aragorn ang pagkakataon na iyon upang umaksyon at bawasan ang mga kalaban. As all of them raised their head and hands to glorify their leader Aragorn paced and then slashed every one of them who has their guards down their mournful blood spilling to the thirsty land of Azsare. He continued doing that until their numbers had been decreased in half. It was only a matter of time when the attention seeking leader of the desert tribes jolted from the boulder
Hopes of winning the battle was nearly fading, it was until Aragorn stood up and spoke, influencing the soldier with his ambition and merit.His confidence of winning this war was too high that it emanated with his body and mind and it somehow reached the soldiers heart and soul. Kung hindi dahil sa kaniya, siguro ay hindi sila gaganahan pang lumaban ngayon. If it weren't for him they would have lost their will to fight.But upon hearing Aragorn's appealing words of encouragement, they felt something compelling them to do as he say. Like it swayed their mind to do his bidding but not feeling commanded by it, they somehow felt like they also wanted his goal.They all continued fighting and Aragorn just kept inspiring them by words purely driven by his genuine intention for the safety of Traia."Huwag kayong mawalan ng kumpiyansa, lakasan ninyo ang inyong mga loob, maipapanalo natin i
It was so sudden when the two parties started marching towards one another. It was when their party took the initiative and started to take control over the battlefield. With the plan that Iston and Garfiel taught them their goal is to carry out that plan and apply this in battle. This is the time for their hard work to bear fruit and this was the perfect time to properly carry out their main strategy.They troved to their pockets under their armors plates and threw the caltrops they have manually made by hand to the ground. It will serve as a tactic for them, because if the enemy accidentally stepped on them, not only will it pierce the sabaton or the footwear they are wearing but also it will dig deep into their flesh and skin making them handicapped. That was a plan that aimed to decrease the number of enemies that are competent enough to fight.It was also voted upon that it should have been dipped with angel's trumpet poison, a type of
Their swords clashed fervently as soon as they locked eyes on each other. It was but a stalemate for both their weapons conflict with every swing they initiate. Powerful thrust of Parrish's polearm threatened Aragorn as it went back in forth his face. He just kept up with the swift attack of Parrish that he could not even have a turn to land a blow. He had nowhere to go and he can't think of any move that could stop Parrish's continuous attacks. Soon, he will crash to the fighting warriors at the back of him, so he needed to immediately think to get out of that situation.He just then let himself walk backwards where the concentration of the enemies fighting is at its peak. They were too occupied that they did not know that their leader, Parrish, was also in the battlefield. At nang malapit na siya sa mga naglalabang mga kalalakihan, nakita na niya ang tamang opurtunidad para gawin ang kanyang plano.With nimble feet, he jumped and did