Ayaw ni Arianne na pagdaanan ang lahat ng ito habang nakatingin siya sa loojking glass. Ayaw niyang makaramdam ng awkwardness, kaya wala siyang pagpipilian kundi ang maglaro ng tanga at kumilos na parang hindi niya ito naiintindihan. "Ito ay sa pagitan mo at ni Mark Tremont. Ito ay wala sa aking negosyo. Gayunpaman, kakaiba kung pumili ka ng isang labanan sa Arianne. Pinutol kita ng kutsilyo, "sabi niyang nagbibiro.Si Alejandro chuckled. "Hehe ... alam ko. Hindi ako."Ang Tremont Estate. Sa wakas ay nakaramdam si Mark ng mas nakakarelaks sa sandaling nakarating siya sa bahay. Ang lahat ng kanyang pagkapagod sa opisina ay natunaw nang makita niya si Arianne at ang kanyang anak. Ang maliit ay nagkaroon lamang ng kanyang gatas at ganap na napalakas. Siya cooed at gurgled, na parang siya ay pakikipag-chat sa malayo. Tumingin si Mark sa kanyang anak at naglakad sa itaas upang maligo, tulad ng dati."Maria, sa palagay mo, marahil, hindi niya gusto ang mga sanggol?"Nagbulong si Ariann
Agad na nahuli ni Mark ang kanyang pinapahiwatig. Naging seryoso ang kanyang mukha at lumakad pabalik sa bahay. "Hindi mo naisip na magtrabaho sa iyong dessert shop. Manatili sa bahay at alagaan ang sanggol. Hindi ito tulad ng kailangan namin ng pera."Natapos ni Arianne ang pagkain ng kanyang mga salita bago niya masabi. Siya ay nanunuya at hindi niya ito binanggit pa. Tama siya. Malayo ang lugar at si Aristotle ay napakabata pa. Mas mabuti pa para sa kanya na manatili sa kanyang mga magulang. Ang mga pagkabata niya at Mark ay hindi itinuturing na masaya, kaya alam niya ang mga epekto ng isang traumatic pagkabata. Samakatuwid, hindi niya nais na ulitin ang kasaysayan sa kanyang sanggol. Ito rin ang kanyang pinakamalaking dahilan sa pagbabalik sa kanya. May pananagutan siyang dalhin ang bata sa mundong ito. Hindi ito laro. Si Aristotle ay hindi mukhang inaantok pagkatapos ng hapunan, kaya kinailangan ni Arianne na dalhin ang maliit na tao sa paligid ng bahay. Dalawang pakete ang dum
Samantala, sina Tiffany at Alejandro ay kakatapos lang ng kanilang pagkain sa isang Chinese restaurant. Naisip ni Tiffany na umuwi kaagad, ngunit sa kasamaang palad, sabi ni Alejandro na mamili muna sila. Naawa siya sa isang katulad niya, dahil naniniwala siya na marahil ay wala siyang masyadong maraming pagkakataon na maglakad sa labas at tamasahin ang nightlife sa lungsod tulad ng mga normal na tao. Samakatuwid, pumayag siya.Itinulak niya si Alejandro sa pamamagitan ng nakaganyak na lungsod kasama si Jett na naka-tag sa tabi nila. Ang trio ay hindi maraming sinabi, na parang pumasok sila sa isang tahimik na maliit na mundo ng kanilang sarili. Matapos maglakad-lakad nang sandali, biglang sinabi ni Alejandro, "Maaari ba akong magtanong? May sinumang tao na matagumpay na inukit ang kanyang sarili sa iyong mga alaala? Isang taong hindi mo makalimutan?"Ang unang taong lumitaw sa isip ni Tiffany ay si Jackson, ngunit sa lalong madaling panahon siya ay sakop ni Ethan. Sa kasamaang pal
Ang mga mata ni Jett ay puno ng pagkabalisa. "Pasensya na! Hindi ko dapat ito tinanong!"Kasalukuyan sa White Water Bay Villa.Si Jackson ay nakaupo sa sopa habang abala siya sa kanyang cellphone. Nag-scroll siya patungo sa numero ni Tiffany pagkatapos ay bumalik sa kanyang homepage, na parang gusto niyang tumawag ngunit nag-aalangan.Bigla, nakatanggap siya ng isang tawag. Ang kanyang puso ay tumalon sa kaguluhan hanggang sa napagtanto niya na hindi ito tawag mula sa Tiffany. Ito ay mula sa Lynn. Bumagsak ang ekspresyon niya at tinanggihan niya ang tawag.Mabilis na nagpadala si Lynn ng isang mensahe: 'Dapat kang mag-isip sa pagtawag sa Tiffany, tama? Sigurado ako na hindi mo alam na nagpaalam na lang siya kay Alejandro matapos na kumain sa kanya.'Isang alon ng emosyon ang sumalampak sa puso ni Jackson nang makita niya ang mga salitang iyon. Ayaw niyang tumugon kay Lynn, kaya tinawag niya kaagad si Tiffany. Bumaba na lang si Tiffany mula sa sasakyan. Medyo nagagalit pa rin siya
Tumayo siya at umalis upang buksan ang pintuan at nakita niya si Tanya na nakatayo sa kanyang beranda.Tila umuulan, dahil basa ang lupa. Nababad na si Tanya. Nagulat siya. "Ano ito?"Tinitigan siya ni Tanya ng isang walang-sala at komplikadong pagtingin sa kanyang mga mata. "May nagawa ba akong mali?"Naalala niya ang pagtanggal ng mga detalye ng contact niya. Marahil ay narito siya upang tanungin siya tungkol doon. Nawala siya sa mga salita. Pagkatapos ng lahat, hindi lamang ito isa sa kanyang mga paramour, ngunit kaibigan ng kanyang babae. Matapos tumayo sa lugar para sa isang habang, hinayaan niya siya sa bahay. "Kukunin kita ng isang tuwalya. Punasan ang iyong sarili; huwag mahuli ang isang malamig."Hindi mainit ang panahon. Medyo cool ito pagkatapos ng ulan. Umiling si Tanya mula sa sipon. Basang-basa siya, kaya hindi siya nakaupo sa sopa ngunit pinili niyang manatiling nakatayo sa lugar. Siya ay isang kaibig-ibig na paningin.Itinapon siya ni Jackson ng isang tuwalya. "Tin
Nilinis ni Jackson ang kanyang mga labi. "Sinabi ko sayo na hindi mahalaga ang pangalagaan pa ang iskandalo. Ito ay naayos. Hindi mo kailangang pasanin ang iyong sarili tungkol dito. Alam ko na hindi mo ito ginawa nang may layunin. Tulad ng tungkol sa aking engagement kay Tiffie ... Hindi mo talaga kailangang alalahanin ang iyong sarili. Ang kinalabasan nito ay nasa pagitan naming dalawa. Hindi mo kailangang pumasok sa gulong-gulo. Hayaan akong bigyan ka ng isang piraso ng payo - ang isang mabuting kaibigan ay palaging tatayo sa tabi ng kanilang kaibigan. Kailangan mong nasa tabi niya, kahit gaano siya ka-bastos. Ang iyong pagkakaibigan ay tiyak na madurog kung tumayo ka sa aking tabi. Mas maganda ba ang pakiramdam mo matapos itong palabasin? Dadalhin kita sa bahay noon."Tumango si Tanya, bumangon, at sinabi, "Ngunit ... hindi ko nais na nasa masamang panig. Nakita ko kung gaano ka kagaling sa kanya, kaya alam ko kung ano ang tama at kung ano ang mali. Hindi ko mapikit ang aking mga
Nakaramdam ng pangangati si Mark. "Oh, kaya tinatrato mo kami tulad namin Uber, huh? Sige, fine noon. Diyos ko, maaari mo bang tingnan kung gaano kalaki ang pagdurusa ng bata? Mukha siyang ganap na nakakalungkot! Gah, ang uhog na iyon ay tumutulo sa kanyang bibig? May isang taong nagpahid na ngayon, urghhh ... ”Nakakakita ng kasuklam-suklam sa kanyang mukha na tunay na inis na Arianne. "Ikaw ba - ikaw ay itinakwil ng iyong sariling anak?! Mark frickin 'Tremont, iminumungkahi mo lang na punasan ang kanyang snot bilang isang bagay na masyadong marumi para sa iyong mga kamay ng hari?"Sa ilang kadahilanan na alam lamang ni Mark, siya ay hindi sinasadya sa ideya na linisin ang uhog ng kanyang anak, na parang ang tunay na kilos ay ang pinaka-kakila-kilabot na bagay na siya ay nagkaroon ng kasawian na hiniling na gawin.Minsan sa kotse, awtomatikong kinuha ni Mark ang upuan ng pasahero at iniwan ang backseat para kina Arianne at Mary. Samantala, si Arianne ay nagbigay ng maskara kina Mar
Ang unang ginawa ni Mark pagkatapos ng kanyang meeting ay ang tawagan si Arianne. "Kamusta? Maayos ang lahat, hindi ba? Walang dahilan para sa mga alalahanin?"Halos natapos na ni Arianne ang kanyang negosyo sa departamento ng pediatric, kaya't siya ay may kalooban na sunduin ang kasiyahan. "Hmm, tinatanong mo ba ang tungkol sa iyong anak o ako?"Nanginig ang labi ni Mark. "Nagtatanong ako tungkol sa pareho. Huwag subukan na painitin ako."Si Arianne ay minahal ni Smore na malumanay sa mga bisig ni Maria at sumagot, "Ito ay walang malaki. Walang lagnat; naghihirap lang siya mula sa isang napaka banayad na kaso ng malamig, isang runny nose, at ubo. Sinabi ng doktor na siya ay masyadong bata para sa gamot, kaya't upang matiyak na lahat siya ay nagpainit at umiinom ng maraming maiinit na tubig. Iyon din ang parehong pagkakasunud-sunod para sa akin. Pinapasuso ko siya, kaya hindi ako makakakuha ng mga tabletas. Kaya, yep, mangyaring ipadala sa amin si Brian sa bahay."Sinulyapan ni Mar
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy