"Ang pwede naming gawin ay ang lumabas at magsaya. Hindi mo na kailangang pumunta sa opisina ko o ang anumang bagay na mula ngayon. Napakaraming tao sa paligid, at tiyak na magiging tsismis na makakaapekto sa akin, naiintindihan mo? Ikaw ang aking kasintahan, hindi ang aking kasintahan. Tiyak na hindi ka magiging asawa ko. Hindi iyon ang iyong lugar."Nabigla si Sasha nang marinig niya ito. Inisip niya lamang na naiiba siya sa inilarawan ni Desdemona at ng iba pa. Hindi niya ito hinawakan kagabi, ngunit pareho niya itong binigyan ng pera. Naisip niya na siya ay isang mabuting tao, iyon ang dahilan kung bakit nais niyang makilala siya. Marahil, maaari silang magsimula ng isang relasyon. Hindi niya inaasahan na siya ay makasagisag na magbuhos ng isang balde ng malamig na tubig sa kanya, na inilalantad ang malupit na katotohanan. Ang kanilang relasyon ay palaging isang 'lihim'. "Naiintindihan ko. Aalis na ako ngayon ... Tatawagan mo ako?"Hindi sumagot si Jackson.Natatakot si Sasha sa
Nagulat si Eric nang marinig niya ito, "Ah... Hindi ba ito magiging abala para sayo? Okay lang. Pwede ko silang hintayin silang ipadala ito... Hindi na kailangang pilitin ang iyong sarili."Kumibit balikat lang si Tiffany, "Walang problema, breakup lang ito. Hindi naman kami naging magkaaway. Bakit ito magiging abala sa akin? Hindi ako nag-aalala. Huwag kang mag-alala, ginagarantiyahan kong tapusin ang trabaho. Ikaw ang boss, gumawa ka ng desisyon."Maaaring may tiwala si Tiffany nang sabihin niya ang mga salitang iyon, ngunit pagdating niya sa ground floor ng tanggapan ni Jackson, hindi niya maiwasang makaramdam ng takot. Paano siya haharapin? Tiningnan niya ang oras sa kanyang relo. Mayroong kalahating oras na natitira hanggang sa ikalawang kalahati ng araw ng pagtatrabaho. Hindi dapat nasa paligid si Jackson sa oras na ito kaya't mayroon pa rin siyang oras upang maihanda ang pag-iisip sa kanyang sarili. Huminga siya ng malalim at pumasok. Ang mga bagay ay hindi magiging maayos n
Hindi siya mahilig magalit at hindi niya hahayaan na mahirapan ang kanyang sarili kahit na siya ay nagagalit. Humakbang siya sa sensor ng elevator at inilagay ang kanyang mga kamay sa kanyang mga hips. "Walang pirma, walang meetkng. Empleyado lang ako, kaya marami akong oras sa mundong ito."Mahinahon siyang tumingin kay Jackson. Ang kanyang mga mata ay kuminang ng ilang hindi maiiwasang emosyon. "Hindi ka ba dapat magmakaawa sa akin? Ito ba kung paano ka humiling ng isang pabor? May karapatan akong tumanggi na pirmahan ang dokumento na iyon."Siya ay iginawad sandali na walang pagsasalita. Bago niya malaman ang isang retort, may nagtulak sa kanya sa labas, at sa wakas ay sarado ang elevator.Tumaas ang kanyang pagkagalit. Dahil gusto niyang maging katulad nito, obligado siya. Kahit anong magawa niya, mas makakagawa siya ng mas mahusay!...Sa elevator.Nagdilim ang ekspresyon ni Jackson. "Sino ang nagsabi sa iyo na itulak siya?"Ang expression ng taong nagtulak kay Tiffany ay n
Tumahimik siya habang naglalakad nang nakaramdam ng sakit sa kanyang puso. Maririnig ang pahiwatig ng kalungkutan sa tono ng kanyang pananalita...Bago pa man maging maayos ang kanyang emosyon, ipinagpatuloy niya ang pagsasabi sa susunod na bahagi ng kanyang pangungusap, "Gumawa ka ng gulo sa aking mesa. Dapat mong linisin ito."Hinawakan niya ang kanyang mga ngipin at naglakad palabas nang hindi tumalikod. "Assh * le! Gawin mo mismo!"Ang maayos na nakabalangkas na malamig na ekspresyon sa mukha ni Jackson ay gumuho sa sandaling sinampal niya ang kanyang pintuan ng opisina. Umupo siya sa upuan na mainit pa rin mula sa kanyang pagbagsak, ipinikit ang kanyang mga mata, at huminga ng malalim. Ang isang bahagi ng kadiliman sa kanyang puso ay hinalinhan.Naisip niya na siya ay nag-hallucinating nang tumakbo siya sa elevator at natanto lamang na totoo ito nang buksan niya ang kanyang bibig upang magsalita. Hindi niya alam kung paano haharapin siya. Siya ang nag-iisang babae na hindi niy
Namula si Tanya at nahihiyang ngumigi. "Hindi mo siya kilala... nakilala ko lang ang taong iyon online. Nasa pareho kaming industriya at pinag-uusapan namin ang tungkol sa fashion design. Napansin ko meron siyang culture, pino rin siya, at maraming talento. Mas mahaba siya sa industriya na ito kaysa sa mayroon ako kaya sa palagay ko siya ang aking nakatatanda. Hindi pa kami nagkakilala, ngunit parang isang mabuting tao siya. Mukhang hindi mahalaga. Nais kong makilala siya nang harapan, ngunit palagi siyang abala."Ang pagsasakatuparan ay lumitaw kay Tiffany nang marinig niya ang mga sinabi ni Tanya. "Nakikita na hindi alam ng isa sa iyo kung sino ang iba pa, hindi mo pa siya nakilala, at hindi ka nakikipag-date, nangangahulugan ba ito na mayroon kang crush sa iyong online na kaibigan? Baliw ka ba? Alam mo ba kung saan siya nagmula? Ang kanyang pangalan? Gaano katanda o kung gaano siya katangkad? Dapat mong malaman ang mga bagay na ito, tama?"Naguguluhan si Tanya nang marinig ito. "H
Lumalim ang ngiti ni Arianne. “Huwag ka mag-alala, ayos lang ako. Gawin mo ang kanilangan mo gawin. Hihintayin kita sa makauwi."Tulala si Tiffany na nakaupo sa tabi ni Arianne. Sa sandaling iyon, sa wakas ay natuklasan niya na may kabayaran para sa pagtangkilik sa pagkain na ito. Dumating siya para sa masasarap na pagkain para maibsan ang kanyang masamang kalooban, ngunit sa huli ay nakaramdam siya ng inggit nang makita ang interaksyon nina Mark at Arianne. For this reason, she interjected loudly, “Mark, tama na. Ang cold at aloof mo kanina. Bakit parang nagbago ka na? May dual personality ka ba o ibang tao ka na ngayon? Seryoso akong nagdududa na ikaw si Mark!” Hindi nagtagal ay binago ni Mark ang kanyang tono at bumawi sa dati niyang sarili. Malamig niyang sabi, “Enjoy your meal. Huwag ipasok ang iyong ilong sa negosyo ng ibang tao." Inilibot ni Tiffany ang kanyang mga mata. “Sige. Ang gentle mo lang kay Ari. Para kang may seryosong split personality. Medyo nakakatakot.” Gina
Noong gabing iyon, natulog si Tiffany sa tabi ni Arianne. Bago siya nakatulog, bumulong siya, “Miss na miss ko pa rin siya…”Ibinuhos ni Tiffany ang lahat ng nararamdaman niya nang gabing iyon. Marahil, iyon ang dahilan kung bakit siya ay tila ang kanyang matanda, masigla, at walang malasakit na sarili kinabukasan. Parang binitawan na niya ang nakaraan niya, pati si Jackson. Nagpasya pa siyang umupa ng bahay kasama si Tanya.Tungkol sa desisyong ito, ibinigay ni Lillian kay Tiffany ang kanyang buong suporta. Ito ay dahil nalulungkot siyang makita ang kanyang anak na kailangang gumising ng mas maaga tuwing umaga para lamang pumasok sa trabaho. Nakita niya kung gaano pagod ang kanyang anak tuwing umaga. Nagkusa siyang mag-withdraw ng ilan sa kanyang mga ipon upang matulungan ang kanyang anak na babae na magrenta ng isang maliit na apartment na may dalawang silid na paghahatian ng kanyang anak at si Tanya ng kalahati ng renta.Matapos lumipat sa apartment, nadama ni Tiffany na mas guma
Isip-isip ni Tiffany ang halaga ng hapunan. Tila ang hapunan ay aabutin siya ng halos isang buwan ng kanyang suweldo. Gayunpaman, nakaramdam siya ng utang na loob kay Summer. Kung tutuusin, napakaraming bagay ang binili sa kanya ni Summer, at tiyak na mas mahal pa ito kaysa sa pagkain na ito.Kaswal na tanong ni Summer, “Kailan ang due date ni Arianne? Medyo mahirap para sa kanya dahil hindi siya makagalaw nang malaya sa kanyang pagbubuntis." “Hindi rin ako sigurado. Sa tingin ko dapat sa Mayo o Hunyo. Nagpunta si Mark para sa isang business trip kanina. Araw-araw siyang nagvi-video call sa kanya para tingnan siya. Mahal na mahal niya si Ari. Dalangin ko na maibigay niya nang ligtas ang sanggol. Sa oras na iyon, hindi na siya magsisisi. Hindi ko siya nakita nitong mga nakaraang araw. Kung hindi ako nagkakamali, bumalik lang si Mark two days ago.” Nakipag-chat si Tiffany tungkol sa pang-araw-araw na gawain kay Summer sa isang nakakarelaks na paraan.Si Tanya na nakaupo sa kanila ay
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy