Ang Tremont Estate.Maingat na tinulungan ni Mark si Arianne sa loob ng sasakyan. Kailangan niyang dalhin siya sa ospital para sa kanyang prenatal check up ngayon. Habang lumilipas ang panahon, unti-unting lumaki ang tiyan ni Arianne, at lalo siyang nag-aalala.Si Brian, na nasa driver's seat, ay pinaandar ang sasakyan nang makapasok na silang dalawa. "Diretso na ba tayo sa ospital, sir?"Tumango si Mark. “Mm.”Huminto si Brian at sinabing, “Pero... May importante kayong meeting ngayong umaga, magsisimula ito ng 10:30AM. Marahil ay dapat kong kunin si Mrs. Tremont sa halip?"“Mabuti rin iyan,” magalang na bulong ni Arianne. “Dahil may meeting kayo, pwede akong samahan ni Brian. Dapat kang pumasok sa trabaho."“No need,” walang pag-aalinlangan na sagot ni Mark. “Maaaring ma-delay ang meeting. Hindi ko gustong makaligtaan ang isa sa iyong prenatal check-up. Responsibilidad ko ito.” Ang kanyang mukha ay nagpakita ng gravity at solemnity na sumira sa huling punto ng depensa ni Ariann
Muling humikab si Tiffany. “Wag mo nang banggitin. Buong gabi akong walang tulog. Hindi ko kayang gumawa ng kahit anong seryosong trabaho. Ang iyong pagbisita ay nagpasigla sa aking espiritu.”Umupo si Arianne nang mahila ang upuan. "Nasaan ka kagabi?" tanong niya. “Bakit hindi ka natulog?”Luminga-linga si Tiffany sa paligid at hininaan ang kanyang boses nang sumagot siya, “I'll tell you later. Hindi komportable dito.”Hindi na nagtanong pa si Arianne. Nang makita niyang nagkakamot ng ulo si Tiffany sa harap ng kanyang computer, sumulong siya at sinabing, “Hayaan mo akong tulungan ka. Sana, hindi ko nakalimutan ang mga natutunan ko. Sa tingin ko ang aking mga pangunahing kaalaman ay maaaring mas malakas kaysa sa iyo."Pinoprotektahan ni Tiffany ang kanyang computer tulad ng isang ina na nagtatanggol sa kanyang sanggol. “Hindi pwede! Kung nalaman ni Mark, iisipin niyang inaabuso kita. Kahit na ang ideya ng iyong paglalakad sa paligid ay tila napapagod ka sa kanyang opinyon. Paano
Sumugod si Mark nang malapit nang mag-12PM at nagdala ng ilang dessert para mag-boot. "Ayos ka lang ba? Hindi ka ba komportable sa anumang paraan? Nagugutom ka ba? Dinalhan kita ng makakain. Maaari kang magkaroon ng isang maliit na kagat muna. Ihahatid na kita sa lunch sa restaurant ni Jackson mamaya.”Nagsimula itong mawala ni Arianne. "Pwede bang... hindi ka mag-iingat? Hindi ako magugutom sa bawat pagliko, at hindi ako magiging komportable sa bawat maliit na bagay. Relax.”Kaswal na binuksan ni Tiffany ang box ng dessert at sumubo ng malaking dessert, saka binigay din kay Aye. “Maaaring hindi nagugutom ang iyong Ari, ngunit ang kanyang mga kaibigan ay nagugutom. Batay sa kung paano mo siya pinapakain, titimbang siya ng 120 kilo sa oras na ipanganak ang sanggol. Pagsisisihan mo."“Huwag kang mag-alala, mamahalin ko siya kahit 180 kilograms ang bigat niya. Pero baka hindi sumang-ayon si Jackson sa akin. You might want to consider eating a little less,” panunukso ni Mark sa pambih
Iba talaga ang pananaw ni Arianne sa kanya. “Akala ko mas gusto ng mga lalaki ang mga babaeng maalalahanin, lalo na ang mga lalaking katulad mo. Kung gusto mo ng showy displays at whiny affectionate women, hindi ba si Aery Kinsey ang poster na bata?”Bumaba ang ekspresyon ni Mark nang mabanggit niya ang nakaraan. Hindi mapakali si Arianne. "Mali ba ako?"“Okay, stop talking. Oras na para mag-order." Huminga ng malalim si Mark, nakaramdam ng matinding panlulumo. Nagagawa pa rin niyang sakalin siya hanggang mamatay sa ilang salita lamang.… Ibinaon ni Tiffany ang sarili sa ilalim ng kumot nang dumating sila sa bahay nang gabing iyon, ganap na hindi pinansin ang hapunan. Hindi nagtagal ay nakatulog siya ng mahimbing. Nilunok ni Jackson ang payo nito na tapusin muna ang kanyang hapunan bago matulog nang makita siya sa ganoong paraan. Syempre, hindi na niya ito maitatanong tungkol sa name card ngayon.Kinabukasan, maagang nagising si Tiffany ng isang oras kaysa dati. Mahimbing pa rin
Bumaba agad si Jackson pagkatapos niyang maligo. Nagbihis muna siya bago bumaba dahil nasa paligid si Lillian. "Goodmorning, Mrs. Lane," sabi niya.Kinagat ni Lillian ang kanyang mga labi. “Tinatawag ni TIffany na mama at papa ang mga magulang mo, pero ‘Mrs. Lane' ang tawag mo sa akin. Hmm.”Nabigla si Jackson sa kanyang sinabi. “Ma... Pasensya na at nagkamali lang ako, isang ‘slip of the tongue’. Sana hindi maging masama ang tingin mo sa akin. Anong ginagawa mo dito ng napakaaga?"Masyadong nahihiya si Lillian na sabihin ang kanyang relasyon kay Grant. “Wala lang, impulse decision lang. Hindi ba busy ka? Bilisan mo at kumain, dumiretso ka sa trabaho pagkatapos nito. Uuwi na ako kaagad."Hindi sanay si Jackson na may isa pang tao sa bahay. Nag-aalangan siya habang tinatapos ang kanyang almusal at pagkatapos ay itinapon niya ang mga plato sa lababo. "Ako na ang maghuhugas nito pag-uwi ko. Malapit na kaming ma-late. Tiffie, bilisan mo na lang at magpalit ka ng damit."Mabilis na tum
Nilapit ni Tiffany ang kamay niya at kinurot ang pisngi ni Jackson. “Nagseselos ka ba? Alam mo naman na may kapansanan siya. Isa kang mayaman na binata mula sa pamilyang West. Bakit insecure ka sa isang taong may kapansanan? Hindi ako bulag. Ikaw ang pinakagwapo, maalalahanin, at pinakamabait na lalaki sa buong buhay ko. Bakit ako mahuhulog sa ibang lalaki at iiwan ka? Hindi ko kilala si Mr. Smith at hindi ko rin planong kilalanin siya. Kahit sobrang gwapo pa niya, may kapansanan pa rin siya. Tsaka business card lang naman ang binigay niya sa akin. Anong klaseng kalokohan ang pinagsasabi mo?"Nanatiling tahimik si Jackson. Iniisip niya kung bakit ibinigay ni Alejandro kay Tiffany ang kanyang business card. Bakit ang isang tao na tulad niya ay gustong makipagkaibigan kay Tiffany?Ginawa niya yun para lang lapitan si Jackson? Masyadong hindi makabuluhan ang rason na iyon. Kung gusto ni Alejandro na palawakin ang kanyang negosyo, mas madali para sa kanya na direktang puntahan si Jackson
Hindi naman tumanggi si Alejandro. “Siguro ganun na nga. Maupo ka muna. Huwag kang mag-dalawang isip na mag-order ng kahit anong gusto mong kainin."Tumingin sa paligid si Tiffany. “Nangako ako na ililibre kita ng pagkain. Bakit parang ikaw ang may-ari ng lugar na ito? Ililibre mo ba ako ng pagkain?"Makahulugang tumingin si Alejandro gamit ang kanyang malalim na mga mata. "Hindi mahalaga kung sino ang nagbabayad para sa pagkain na ito. Gusto ko lang makasama kang kumain. Nakuha ko na ang gusto ko, kaya hindi ito mahalaga para sa akin."Medyo hindi komportable si Tiffany sa sinabi nito, lalo na dahil sa tingin sa kanya ng lalaki. Kinabahan siya sa hindi malamang dahilan. Bakit siya nakatitig ng maigi kay Tiffany? Para mabawasan ang tensyon, kusang nakipag-usap si Tiffant sa kanya. "Mr. Smith, pwede ba kitang tanungin kung bakit mo ako tinulungan? Mula tayo sa magkaibang parte ng mundo. Mukhang malabong nagkita na tayo noon. Wala ka namang napala sa pagtulong sa akin. At saka, isa ka
Huminto siya sa paglalakad at tumingin kay Lynn. Naglakad naman si Lynn papunta sa kanya. Ang huling beses niyang nakilala si Lynn ay noong nasa dessert shop sila. Hindi niya alam kung saan siya pumunta pagkatapos nito.Nakakapagtaka dahil nakita niya dito si Lynn. Mahinahon siyang tiningnam ni Lynn bago nito ipinagpatuloy ang kanyang trabaho. Bigla siyang tinanong ni Alejandro, “Kilala ba ninyo ang isa’t isa?”Tumango si Tiffany. “Oo. Nagkakilala kami noon. Kailangan ko pang pumasok sa trabaho mamayang hapon. Mauuna na rin ako. Salamat sa iyong mabuting pagtanggap sa akin.”Hindi siya sinubukang pigilan ni Alejandro. “Sige. Magkita ulit tayo sa susunod. Ihahatid ka ni Lynn sa pinto dahil magkakilala naman kayo."Pagkatapos nito ay humarap sa kanya si Lynn. "Lynnie, tingnan mo ang bisita na ito by."Huminto si Lynn sa kanyang trabaho at naglakad patungo kay Tiffany. Diretso siyang naglakad patungo sa entrance ng manor.Nagtanong si Tiffany nang silang dalawa na lang ang natira,
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy