Tumayo si Tiffany, "Tatanungin kita ngayon, gaano kalalim ang pagkakakilala mo kay Grant?"Nagalit rin si Lillian, “Ilang taon na niyang kilala ang tatay mo at binuhat ka pa niya noong sanggol ka pa! Paanong hindi ko siya nakilala? Hindi siya masyadong gwapo, pero mabait siyang tao. Hindi pa ba sapat iyon? Besides, galing siya sa magandang family background. Hindi ko kailangang mag-alala tungkol sa aking hinaharap. Hindi ko kailangang umasa sayo para mabuhay!"Lalong nag-alab ang galit ni Tiffany nang marinig niya ang pagtatanggol ni Lillian kay Grant, “Oo, kilala niya ang tatay ko sa loob ng maraming taon, pero mababaw lang ang lahat, di ba? Napakapangit niya, walang duda doon, pero hindi ko idinidiin ang hitsura. Tingnan natin ang ilang mga katotohanan; nasaan siya noong nalugi ang pamilya namin at higit na nangangailangan ng tulong? Hindi niya ipinakita ang kanyang mukha. Hindi mo ba naisip na medyo nagkataon lang na kumakatok siya sa iyong pinto ngayon? Siya? Isang mabuting tao?
Ayaw niyang abalahin si Arianne sa oras na ito at si Tanya ay nanatili kay Eric, kaya't hindi maganda ang pagkakataon na ito na makita siya. Hindi niya lang malunok ang kanyang galit sa puntong ito. Nais niyang tawagan ang private investigator ngayon at hilingin sa tirahan ng bahay ni Grant, pagkatapos ay personal na ibigay ni Grant ang kanyang mga kard sa mesa. Sa kasamaang palad, sinaktan ni Lillian ang kanyang cellphone. Hindi siya makikipag-ugnay sa kahit sino ngayon.Nagmaneho siya ng ilang mga pag-ikot at hindi sinasadya na natapos sa harap ng bar na dati niyang madalas. Sa puntong ito, ang nais niyang gawin ay ang lasing. Siya ay kaswal na lumakad sa bar at nakahanap ng isang mesa. Pagkatapos, inutusan niya ang ilang alak mula sa isang waitress. Natapos niya ang ilang mga pag-ikot, pagkatapos ay ipinadala ng waitress ang isang bote ng mamahaling alak bago siya humiling ng isa pang pag-ikot, "Miss, ito ay mula kay Mr. Smith. Hiniling niya sa iyo na pabagalin, huwag uminom n
Humakbang ang driver upang suportahan siya, "Nasaan ang iyong sasakyan?"Tumuro siya patungo sa gilid ng kalsada, "Doon."Ang driver ay nabigla, "Hindi ako... hindi kailanman minaneho ang kotse na ito bago..."Ang nais gawin ngayon ni Tiffany ay ang umuwi at matulog, "Maayos na. Magmaneho nang dahan-dahan at isipin ito bilang isang average na kotse sa halip na isang mamahaling sasakyan. Hindi mo kailangang magbayad para sa isang bagay kung ikaw ay bumagsak sa anumang bagay. Siguraduhin lamang na manatiling buhay ako."Naririnig ito, tinulungan siya ng babae sa kanyang kotse nang walang pag-aatubili.Naisip niya na matagal nang matulog si Jackson sa oras na dumating siya sa villa ng White Water Bay. Sa halip, ang ilaw sa silid sa ibaba ng silid ay nakabukas pa rin. Nang maglakad siya, nahaharap siya sa isang maasim na mukha na Jackson, na kumikinang sa kanya mula sa sopa.Nakaramdam siya ng kasalanan. "Bakit ka pa rin?"tanong niya, na may kaunting lisp.Hindi sumagot si Jackson. N
Nag-panic si Tiffany. Ito ang uri ng gulat na hindi maitatago ng alak. Hindi niya akalain na ito ay magbubuking sa kanya at ang magpapasimula ng galit ni Jackson, "Huwag kang ganito... wala talaga akong kasama..."Hindi sumagot si Jackson. Sa halip, pinagpatuloy niya ang pagsisimangot sa kanya. Masyadong nababalisa si Tiffany na makahanap ng paraan para makatakas dito. Sa kasamaang palad, wala siyang ideya kung paano niya gagawin ito. Sa isang saglit, nagulat siya dahil itinulak niya si Jackson sa kama, "Magtiwala ka lang sa akin... Ngayon lang... Hindi ako nagsisinungaling sayo..."Tinulak siya palayo ng lalaki, “Umalis ka sa harapan ko! Pagod na ako. Wala na akong ganang makipag-away sayo."Yumuko siya at inatake ang labi ni Jackson habang nilalabanan niya ang kanyang kalasingan, “Alam kong pagod ka. Tinutulungan lang kitang magpahinga." Pagkatapos, dahan-dahan niyang hinalikan ang kanyang katawan at huminto sa kanyang tiyan...Bakit maaabala si Jackson sa galit na nararamdaman
Sinampal ni Tiffany ang kanyang kamay palayo. Ang mga alaala mula kagabi ay dahan-dahang bumabalik sa kanyang isipan. Siya ay ganap na wala sa iba't ibang uri. Talagang nagawa niya ang ganoong bagay!Sumimangot si Jackson, "Ano? Humihingi ka lang ng paumanhin, ngunit ngayon ay naging magalit ka? Galit pa rin ako ... "Siya ay walang pagsasalita at pinili na dumulas, "Ako... wala akong ginawang mali. Hindi bababa sa, walang tungkol sa. Humingi ako ng tawad, kaya kahit kami. Mayroon akong trabaho na dapat gawin! "Pagkatapos, tumayo siya at naghanda na umalis, ngunit hinila niya ito pabalik," Isang beses pa, ang opisina ay medyo walang laman ngayon..."Naramdaman niya na nabaliw na siya. Ito ang tanggapan, "Hindi! Hayaan mo na ako! Pag-uusapan natin ito sa bahay!"Tumanggi siyang sumunod. Yumuko siya at sinipsip sa kanyang earlobe. Halos pinalayas siya ng kanyang panunukso. Nakipagbaka siya sa kalahati ng puso, halos sumuko. Ang takot ay nagdala ng ibang uri ng mataas. Natatakot laman
Itinago ni Mary ang mga impormasyon na ito dahil natatakot siyang sabihin ito kay Arianne. Ang sinabi lang niya ay may sipon ang matandang babae at walang nangyaring masama sa kanya. Hinintay niyang bumalik si Arianne sa kanyang kwarto bago niya tinawagan si Mark, “Sir, may nangyari kay Mrs. Wynn. Si Zoey Harris at ang kanyang asawa ay pinagod siya hanggang sa nagkaroon siya ng acute pneumonia. Ang patuloy niyang lagnat ang nag-damage ng kanyang utak. Matanda na siya at kahit na mailigtas ang buhay niya, malaman ay magkakaroon siya ng mga side effect. Hindi ko ito kayang sabihin kay Mrs. Tremont... Ano na lang ang dapat nating gawin?"Nakasimangot si Mark nang hinaplos niya ang pagitan ng kanyang noo habang nasa loob siya ng opisina. “Alam ko nang may mangyayari na ganito... Ako nang bahala dito. Tama ang ginawa mo Mary. Huwag mong hayaang malaman ito ni Ari."Matapos ang tawag, sinabihan niya ang kanyang sekretarya na si Davy na kanselahin ang lahat ng kanyang mga meeting para sa ha
Biglang napatahimik ang kanyang asawa. Tumalikod siya at umalis ng mabilis.Nakinig si Mark sa paliwanag ng doktor sa ospital at unti-unting dumilim ang itsura niya.Malungkot ang itsura ng doktor. "Matanda na siya at masama rin ang panahon. Dapat ay inaalagaan siya ng mabuti. Dapat binigyan siya ng pansin noong tuloy-tuloy ang kanyang lagnat. Paano ito nag-develop ang acute pneumonia? Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang ginagawa ng mga nag-aalaga sa kanya. Wala nang malay ang matandang babae nang dinala siya dito. Hindi ito mangyayari kung ang lagnat niya ay nawala na sa loob ng tatlong araw. Hindi ba napansin ng pamilya ang lagnat niya nitong mga nakaraang araw? Mabubuhay na lang siya gamit ang oxygen tank at gamot ngayon. Hindi pa humupa ang lagnat niya kaya kritikal pa siya ngayon. Hindi na rin siya bata at masasabi ko na ngayon na mas mabuting ihanda mo ang iyong sarili."Naging mga kamao ang kamay ni Mark. "Gawin mo ang iyong makakaya para maligtas ang kanyang buhay. Hin
Napansin ni Mark na kulang na siya sa oras at mahinahon niyang sinabi, “Huwag kang mag-alala, Lola. Ituon mo ang atensyon mo sa pagpapagaling. Dadalhin kita sa bagay at mananatili ka sa amin mula ngayon. Hindi mali ang pagpigil mo ng kanilang kasal kaya hindi mo kailangang makonsensya. Alam ni Ari ang kabutihan mo sa kanya. Umaasa din siya na gumaling ka."Bigla na lang bumilis ang paghinga ng matandang babae. Hindi na siya makapagsalita. Mabilis na tumakbo palabas si Mark para tawagan ang doktor, “Bumibilis ang paghinga niya, kailangan ko ng doktor dito!”Nagmadaling pumasok ang doktor sa Intensive Care Unit. Sa puntong iyon, naging malumanay ang paghinga ng matandang babae, ngunit hindi pa rin ito maayos. Sinubukan ng doktor na kausapin ang matandang babae, "Naririnig mo ba ako?"Agad naman na tumango ang matandang babae at dahil doon ay nakahinga ng maluwag ang doktor, "Kailangan mong manatiling kalmado at doon ka gagaling."“Magiging… mahirap na para sa akin na gumaling ulit...