Lumalalim na ang gabi. Ayaw nang makipag-lokohan ni Tiffany sa kanya. Bumalik siya sa kwarto at nakatulog kaagad siya nang pumatong ang ulo niya sa unan. Isang malalim na kaligayahan ang binibigay kapag nabubusog ang isang tao sa pagkain at kapag nakakatulog ng maayos pagkatapos ng isang mahabang araw sa trabaho.Gayunman, determinado si Jackson na hindi niya bibigyan ng anumang kapayapaan si Tiffany. "May kailangan pa tayong gawin."Malapit nang magwala si Tiffany. "Ang mga tao ay kailangang maging relaxed kapag sinusubukan nilang mabuntis, tama ba? Pagod na pagod ako araw-araw. Kahit na mabuntis man ako, hindi naman magiging malusog ang bata. Gusto ko lang matulog. Magpakabait ka!"Paano mapapa-kalma ni Jackson ang kanyang sarili? Hindi siya tumigil at patuloy niyang sinubukan na akitin si Tiffany. "Huwag ka namang ganito... Tinigil ko na ang paninigarilyo at ang kakainom ng alak, pero ngayon sinasabi mo sa akin na pakalmahin ang sarili ko? Hindi ko kayang gawin ito. Kung napapago
Nanatili si Arianne sa bahay sa mga nakaraang araw. Pakiramdam niya ay mababaliw na siya sa sobrang pagkainip. Sa pagkakataon na ito ay mas masaya na siya dahil nandito na sina Tiffany at Tanya.Si Tiffany ay nagdala ng dalawang uri ng pagkain - mga pagkain na maasim at maanghang. “Ari, mas mahilig ka ba sa maasim o maanghang na pagkain? Ayon sa mga kwento noon, kung ang babae na gustong mabuntis ay mahilig sa maasim na pagkain, ang sanggol ay magiging isang lalaki. Kung ang babae naman ay gusto ng mga maanghang na pagkain, ang sanggol ay magiging isang babae."Umiling si Arianne. "Wala akong ganang kumain. Nahihilo ako nitong mga nagdaang araw at wala talaga akong ganang kumain. Madalang akong kumain. Kailangan kong umalis para sa mga check up ko sa bawat kalahating buwan, at iyon lang ang tanging araw na makalabas ako ng bahay. Mamamatay ako sa sobrang pagkainip, pero natatakot akong lumabas. Parang nawawalan ako ng kaluluwa sa tuwing naiisip ko na ikukulong ako sa bahay na ito han
Sa wakas ay napansin ni Tiffany ang isang partikular na tao sa hagdanan na may isang malungkot na expression sa kanyang mukha. Paano niya nakalimutan weekend ngayon?! Karaniwang nasa bahay si Mark tuwing weekend. Pinigilan niya ang kahihiyan na naramdaman niya at matapang niyang inikot ang kanyang mga mata. "Katotohanan ang sinasabi ko. Natutuwa ako na narinig niya ako!"Hindi na nakipagtalo sa kanya si Mark. Lumapit siya at hinawakan ang noo ni Arianne. "Tandaan mo na maglagay ng ekstrang layer ng damit. Huwag mong hayaan na lamigin ka. Dadalhin kita sa iyong prenatal examination sa susunod na dalawang araw."Hindi sanay si Arianne sa pag-aalala niya at kusa siyang yumuko. "Mm..."Itinaas ni Tiffany ang kamay niya upang suriin ang oras sa kanyang relo. "Kailangan ko nang umalis, Ari. Nangako akong samahan ang ka-trabaho ko na mag-shopping. May gusto ka bang ipabili sa akin? Pwede ko itong dalhin sayo."Umiling si Arianne. "Wala. Sige lang at mauna ka na."Humagikgik si Tiffany h
Hindi mapigilan ni Tiffany na mabalisa. Malinaw na sinabi sa kanya ni Jackson na pupunta siya sa opisina ngayon. Ano ang ginagawa niya dito? Bukod pa doon, parang nandito siya para mag-shopping na kasama ang isang tao. Nakaupo siya sa clothing store ng Tremont Enterprise na para bang may hinihintay siya.Sinenyasan ni Tiffany si Aye na manahimik habang ang kanyang mga mata ay nakatutok kay Jackson. Makalipas ang limang minuto, isang matangkad at payat na babae na may mahaba at tuwid na buhok ang lumabas mula sa dressing room. Ipinakita nito kay Jackson ang white fur coat na sinubukan niya at umikot siya isang kaakit-akit na pamamaraan.Nakatalikod si Jackson kay Tiffany kaya hindi niya makita ang ekspresyon sa mukha nito. Gayunpaman, kitang-kita niya ang babaeng nakangiti. Bukod pa dito, siya ay nakangiti at makikita ang pahiwatig ng kalandian sa kanyang mga kilos. Siya ay tulad ng isang agaw pansin na prinsesa.Biglang nagsalita ang ganap na ignorante na si Aye, "Fianceé ba iyon ni
"Sumama ako kay Aye na mag-shopping kaya naisip kong dumaan. Naghintay ako ng tatlong oras para sayo. Saan ka pumunta?" Tanong ni Tiffany, kumikilos siya na parang walang nangyari."Pumunta ako… para makipagkita sa isang kliyente at maglunch bago ako bumalik dito. Kumain ka na ba? Pwede akong mag-order ng takeout para sayo.” Malinaw na sadyang iniwasan ni Jackson na makasalubong ang kanyang mga mata. Gayunpaman, hindi niya nakalimutan na maging mabait at tanungin si Tiffany kung kumain na siya."Hindi mo kailangang gawin iyon. Pumunta lang ako dito para makipagkita sayo. Kumain na ako kanina habang pauwi ako. Dapat ka nang bumalik sa trabaho." Tumayo at umalis agad si Tiffany pagkatapos niyang magsalita. Sa sandaling ito, naramdaman niya na lumabo ang kanyang paningin mula sa kanyang mga luha na nagbabantang bumagsak. Gayunpaman, pinilit niyang pigilan ang mga ito.…Sa gabing iyon, tumawag si Jackson kay Tiffany at sinabi na hindi niya balak na bumalik sa West residence pagkatapos
Tinitigan siya ni Tiffany, pinapansin ang kanyang impatience at ang kanyang galit na sumasabog. Hindi na ganito dati si Jackson. Siguro hindi siya nagbago, siguro si Tiffany lang ang nagbago sa kanilang dalawa. Sa kanyang kinalalagyan ngayon, ang lahat ng bagay ay nakakakuha ng pansin niya. Sinubukan niyang huminahon. "Wala yun. Ayoko lang talaga magkaanak. Walang kahulugan sa likod nito."Naging malamig ang ekspresyon ni Jackson. Hindi na siya umimik pa at nagpatuloy sa pagmamaneho papunta opisina. Nang makarating sila sa intersection, bumaba si Tiffany mula sa sasakyan nang hindi lumilingon sa kanya.Galit na sinuntok ni Jackson ang manibela at ito ang dahilan kung bakit tumunog ang busina. Dumagdag ang problemang ito sa abala niyang umaga. Sa oras na nai-park niya ang kanyang kotse, nakatanggap siya ng isang message. "Hindi ako pwedeng lumabas ngayon. Kumuha ka ng breakfast para sa akin at ihatid ito sa hotel."Isang ekspresyon ng pagkainip ang lumitaw sa kanyang mukha habang n
"Fianceé ako ni Jackson West."Napahinto si Aye. Tumagal siya ng ilang segundo bago dahan-dahang nanlaki ang kanyang mga mata. "Seryoso ka ba? Hindi ka… Hindi ka nagbibiro, di ba?"Itinaas at iwinagayway ni Tiffany ang kanyang kamay, ipinakita niya kay Aye ang singsing sa kanyang ring finger. "Inilagay ito sa akin ni Jackson habang nasa engagement party kami. Ngayon naiintindihan mo na kung bakit masyadong malala ang naging reaksyon ko nang nakita natin siya na may kasama ang babaeng iyon kahapon, tama ba? Nangako kang isikreto mo ito kaya itatago ko rin ang sikreto mo. Ito ay tulad ng isang leverage. Itatago natin ang mga sikreto ng bawat isa. Ayokong malaman ng buong mundo ang tungkol dito."Napatingin sa kanya si Aye at pabulong na sinabi, "Umm... Hindi ba masamang ideya na magpalipas ako ng oras ng trabaho sa harap ng fianceé ng aking boss?"Umikot ang mga mata ni Tiffany. “Kalokohan, hindi ba ako sinasayang ko rin ang oras ko sa trabaho? Pareho tayo sa loob ng opisina na ito.
Nag-pause si Tiffany ng dalawang segundo bago siya kalmadong nagsalita, "Hindi mahalaga ang mga benepisyo na iyon sa akin. Kung niloloko niya ako, iiwan ko siya nang walang pag-aalangan. Ang pinakamalungkot na bagay para sa isang babae ay ilagay ang lahat ng kanyang pag-asa sa isang lalaki. Mas magiging maayos ang buhay ko kung wala siya.”Hindi siya sumang-ayon sa opinyon ni Aye, ngunit pumayag siya na dapat siyang kumuha ng isang private investigator. Hindi siya mag-aaksaya ng anumang oras sa pagsasagawa nito. Madali lang para sa kanya na matulungan si Arianne sa kanyang imbestigasyon noon. Nakipag-ugnay siya sa isang private investigator at ang gagawin lamang niya ngayon ay maghintay para sa mga resulta.…Samantala, si Tanya ay kasalukuyang nakatayo sa banyo at mukhang dismayado siya. Kinandado siya ng isang tao na may masamang hangarin habang siya ay nagmo-mop sa sahig. Ang pintuan ay nakakandado mula sa labas.Hindi siya makalabas. Hindi niya ugali na kalikutin ang kanyang ce
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy