Dinampot ni Arianne ang kanyang bag at tumayo mula sa sofa. "Ah… kailangan ko nang hanapin si Tiffie ngayon! Paano kung nagpropose si Ethan sa kanya ngayong tanghali at tatanggapin lang ito ni Tiffany nang hindi pinag-iisipan ang mga bagay? Nakakatakot ang pangyayari na ito!"Bigla tuloy nagselos si Mark kay Tiffany sa pagkakaroon ng buong atensyon ni Arianne. Nakakaawa na narinig lang niya ngunit hindi niya nakita ang luhang ibinuhos sa kanya ni Arianne noong naaksidente siya sa sasakyan.Naturally, hindi ipinahayag ni Mark ang nararamdaman niyang selos at inis. Hindi niya ito ugali. “Bakit ka nagmamadali? Nagmamadali ka ba dahil si Ethan naghihiganti sa akin? Hindi ba nagplano kayong magkita ngayong gabi? Ang isang biglaang kasal ay hindi maaaring mangyari sa loob ng kalahating araw lamang. Sabay tayong mag-lunch.""O sige." Kakaiba ito, hindi na nakaramdam ng kaba si Arianne nang marinig niya ang nakakarelaks na boses ni Mark habang kaswal siyang nag-suggest na umalis sila at sab
Huminahon si Arianne at huminga ng maluwag nang matanggap ang sagot ni Mark. Kahit hindi siya mapalagay kay Mark, binigyan pa rin siya nito ng seguridad.Hindi nagtagal pagkatapos nito, nagmaneho ang kotse ni Mark sa Tremont Estate.Binati siya ni Arianne sa may pintuan at tinulungan siyang ilabas ang tsinelas mula sa cabinet ng sapatos. "Sa palagay mo ba ang aksidente ni Ethan ay isang pagkakataon lamang o sinadya niya ito?"Saglit na pinag-isipan ni Mark bago ibinalik sa kanya ang tanong, "Ano sa palagay mo?"Walang imik si Arianne. Tinatanong niya si Mark dahil hindi siya sigurado.Nagpalit ng tsinelas si Mark at nilagpasan siya papunta sa hagdan. "Walang paraan na ilalagay sa peligro ni Ethan ang kanyang buhay bago niya papasukuin, kaya imposible na hahayaan niyang ma-aksidente siya sa sasakyan. Siguro ay nakabantay pa siya parati kapag nasa labas siya. Kung tama ang hula ko, sa palagay ko hindi mo makikita si Tiffany ngayon."Nagulat si Arianne sa kanyang sinabi. Nangako si
Sa hapag kainan, inikot ni Arianne ang spaghetti sa kanyang plato nang hindi mapakali kasama ng tinidor habang paminsan-minsan siyang tumitingin kay Mark na kinakain ang kanyang hapunan. Matapos ang mahabang pagpipigil, sa wakas ay sinabi niya, "Siguro... Dapat kong puntahan si Tiffie sa ospital. Kung papatagalin ko pa ito, mas nababahala ako."Pinahinto ni Mark ang paggalaw ng kanyang tinidor. "Kailangan mo ba talaga?"Alam ni Arianne na marahil ay hindi gaanong masigasig si Mark sa ideya na makilala si Ethan dahil sila ay magkapatid. Sigurado na matatandaan ni Mark ang mga masasamang ala-ala kapag nakita niya si Ethan."Pupunta talaga ako. Kahit na naaksidente si Ethan o hindi, wala siyang magagawa sa akin sa ospital, hindi ba? Huwag kang mag alala. Kung talagang nag-aalala ka, pwede mong ipasama si Brian o magpadala ng dalawang bodyguard sa akin." Ginawa ni Arianne ang pinakamalaking kompromiso para ipahayag ang kanyang desisyon na pumunta sa ospital."Sasamahan kita. Tapusin mo
Malinaw na dumating na handa si Ethan. Naglabas siya ng isang singsing na brilyante mula sa bulsa ng kanyang hospital gown. Hindi niya binigyan ng pagkakataon si Tiffany na tanggihan siya at direktang ilagay ang singsing sa daliri nito. “Nabili ko na ang singsing na ito noon pa. Nami-miss kita kada gabi, palagi akong tumitingin sa singsing. Sobra akong magtiis."Tama ang sukat ng singsing na brilyante. Ang ilaw ay sumasalamin sa brilyante at ito ay kuminang nang maliwanag sa ilalim ng kalangitan sa gabi. Si Tiffany na nakatulala pa rin at nalilito ay nanatili sa kanyang yakap. Ramdam na ramdam niya ang kanyang sinseridad kay Ethan. Gayunpaman, naging mabigat ang pakiramdam ni Tiffany sa kanyang pagmamadali at desperadong hitsura. "Ethan... bitawan mo muna ako."Gayunpaman, hindi siya pinakinggan ni Ethan. Pinihit siya nito at yumuko para halikan ang mga labi niya. Hinigpitan niya ang pagkakahawak sa kanya, na-trap siya sa kanyang yakap.Tahimik ang gabi. Siya ay nag-propose kay Tiff
Tila naramdaman ni Mark ang kanyang pag-aalinlangan. Kaya nagpaliwanag siya, "Kung hindi ako sumama sayo, kaya mo bang manatiling kalmado? Ngayong tapos na tayo, tumigil ka at magpahinga na ngayon. Matulog ka na lang."Umakyat si Arianne sa kabilang kama at humiga. Pinagmasdan niya ang paghubad ni Mark ng damit, dahan-dahan niyang hinuhubad ang suot niyang kulay-gray na silk pajama. Ang muscular upper body niya ay dahan-dahang tumambad sa harapan ni Arianne. Napahinto siya sa nasa harapan niya kung kaya't hindi niya iniwas ang tingin hanggang sa tuluyang maalis ang top niya."Sigurado ka bang papanoorin mo ako hanggang sa matapos ako?" Malinaw na inaasar niya si Arianne."Hindi mo ba maisusuot ang pajama mo para matulog?" Itinago niya ang kanyang mukha sa ilalim ng kumot habang namumula."Hindi," seryosong sinabi ni Mark. Matapos tanggalin ang kanyang pajama, dumulas siya sa kama pagkatapos patayin ang ilaw.Talagang nahihirapan siya sa oras na ito. Alam niyang may ugali si Mark n
Mabilis siyang bumangon at nilinis ang kanyang sarili bago siya bumaba para kumain ng agahan. Gayunpaman, hindi niya nakita si Mark. Nakita lang niya ang mga cutleries na naiwan niya pagkatapos ng kanyang pagkain. Natatakot siyang baka umalis si Mark nang wala siya kaya nagpasya siyang huwag mag-agahan. Mabilis niyang kinuha ang kanyang bag at naghandang magmadali.Nang makita ito ni Mary, mabilis niya itong pinigilan. "Anong ginagawa mo? Hindi ka pa nakakain ng agahan! Umupo ka at mag-agahan ka! "Isinuot ni Arianne ang kanyang sapatos habang nakatingin sa labas. "Nauubusan na ako ng oras. Umalis na ba si Mark? Busy ako ngayon. May kakainin ako mamaya."Napatawa si Maria sa kanya. "Hindi pa siya umalis. Sinabi niya na bubuksan niya muna ang aircon sa kotse. Kung hindi, mararamdaman mo ang init kapag sumakay ka sa kotse mamaya. Natatakot siya na baka hindi ka maging komportable. Huwag kang mag alala. Kumain ka na lang ng agahan mo. Wala si Brian ngayon. Si Sir ay napakabait sayo nga
Napatingin si Arianne kay Mark habang tinanong niya, "Pwede ba natin itong hanapin ngayon? Kailangan namin ito agad!""Syempre!" Tuwang tuwa na sagot ni Lilian na para bang high siya sa droga, "Mabuti kung mahahanap mo ito dahil nangangailangan kami ng pera ngayon. Ang lupa ay tulad ng isang payong sa isang maulan na araw dahil napakahalaga nito! Para kang isang masuwerteng bituin sa akin, Ari! Hindi ko nga alam na mayroon kaming piraso ng lupa. Sigurado na pag-aari namin itonh mag-ina mula nang pumanaw ang aking biyenan at tatay ni Tiffie. Walang duda tungkol dito! Bilisan mo, tulungan mo akong hanapin ito!”Bumangon si Mark sa kinauupuan niya dahil handa na silang umalis. Gayunpaman, biglang nag-ring ang cellphone sa kanyang mesa. Narinig niya ang boses ni Ethan sa dulo ng linya bago pa siya makapagsalita. "Sa palagay ko pupunta ka sa bahay ni Lilian upang hanapin ang certificate ng lote, hindi ba? May sasabihin ako sayo bago ka umalis."Nakasimangot na tanong ni Mark, "Anong sinu
Napuno ng gulat ang kanyang mga mata habang binababa ang tawag. Matapos ang isang maikling pag-pause, sinabi niya, "Sa palagay ko hindi ito magandang panahon para sabihin kay Tiffany. Kakausapin ko si Ethan. Hayaan mo na lang sa akin ang mga bagay."Hindi maintindihan ni Arianne ang kilos ni Mark. Gayunpaman, pinili niyang magtiwala sa kanya. "O sige, subukan ang iyong makakaya para ayusin ito. Ayaw kong mahirapan ulit si Tiffie, please?"Tumango si Mark bago niya ibinalik ang cellphone ni Arianne. "Tandaan, huwag sabihin kay Tiffany tungkol dito. Hayaan mo akong ayusin ito."Sumang-ayon si Arianne. "Naintindihan ko. Gawin mo na ang dapat mong gawin, uuwi ako sa bahay."Si Mark ay gumawa ng isang tunog ng pagkilala habang siya ay tumayo sa parehong lugar. Wala siyang balak na paalisin si Arianne ngayon.Hindi ito masyadong inisip ni Arianne at sumunod na umalis siya sa opisina. Hindi siya ganap na mapagmataas, napansin niya ang matinding pagbabago kay Mark matapos matanggap ang ta
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy