Matapos sumayaw sa ilalim ng mga kumot, bumalik si Arianne sa pagkakayakap ng kama na iniwan niya kanina lang. Nanginginig siya habang pinapanood ang bawat aksyon ni Mark. Hindi magandang ideya na gawin ito nang napaka-aga... hindi ba?Walang gaanong foreplay na nangyari. Sa halip, walang oras si Mark para dito kaya ang foreplay ay hindi nangyari. Gusto niyang tanggihan si Mark pero takot na takot siyang gawin ito. Ang kanyang buong katawan ay nanatili lang.Malabo sa kanyang mga mata kung paano ang nanatiling maayos ang kalahati ng damit ni Mark. Mula sa kanyang anggulo, ang nakikita niya ay ang kanyang baba, ang kanyang perpektong anino, at ang sariwa at nagpapalakas na bango ng kanyang aftershave. Ang hindi tahimik at kalmadong mga mata ni Mark ay nakatitig na sa kanya, na nagpadala ng isang shockwave ng palpitations sa buong katawan ni Arianne...Makalipas ang kalahating oras, umalis si Mark sa Tremont Estate na parang hangin na dumaan lang. Hindi pa nakakabalik si Arianne sa no
Bago niya matapos ang huling bahagi ng kanyang pangungusap, si Henry ay pumunta sa mga namumulaklak na bushes sa kabilang panig. Lumawak ang ngisi sa mukha ni Mary. “Hoy, tanda! Matanda ka na para malaman kung ano iyon, tama? Nagpapanggap ka pa na pipi! Halika, Rice Ball. Halika kumuha tayo ng makakain…"…Nagmaneho si Tiffany sa kalsada na parang isang bagyo. Sobrang nag-alala si Arianne na baka hindi agad titigil si Tiffany para sa isang tailgater. “Pwede bang bumagal ka ng konti? Parang mamamatay ako sa takot! "Hindi siya pinansin ni Tiffany. "Ang convalescent home na iyon ay medyo liblib at walang mga camera sa kalsadang ito. Anong kinatatakutan mo? Ito ay isang sports car, para saan ito kung hindi natin ito imamaneho ng mabilis? Huwag kang mag alala. Marunong akong magmaneho.”Hindi sigurado si Arianne sa kanya. Kung ang taong mahahanap nila ay si Mr. Sloane talaga, baka hindi sila makakakuha ng anumang impormasyon mula sa kanya. Kahit na ibinigay niya ang impormasyong iyon,
Hindi na makapaghintay pa si Arianne. Maingat niyang ginising ang matanda. Dinilat ng matanda ang kanyang mga mata at inisip na si Arianne ay isa sa mga nurse. "Nasaan si Pauline? Bakit nila binago ang mga nurse ngayon? "Inilagay ni Arianne sa harap niya ang pagkain. "Ubusin mo muna ang pagkain mo."Dahan-dahang dinampot ng matandang lalaki ang kanyang kutsilyo at tinidor, ngunit maingat niyang sinukat si Arianne. "Hindi ka nurse, bakit nandito ka?"Inilabas ni Tiffany ang sulat mula sa bag ni Arianne. "Sinulat mo ba ito?"Tiningnan ito ng matanda at sinabi, "Hindi ko alam kung anong pinagsasabi mo. Hindi pa ako nakasulat ng anumang mga sulat. Tatlong taon na ang nakalipas mula nang lumabas ako sa lugar na ito. Mahina ang aking paningin at nanginginig ang mga kamay ko. Paano ako makakagawa ng isang sulat?"Magulo ngayon ang isip ni Arianne. "Hindi ba ikaw si Mr. Sloane? Kung ganoon, bakit nakalagay sa sulat ang dati mong bahay? Ang taong nagpadala nito ay napakahalaga sa akin. Sa
Pumunta si Tiffany sa mailing address ni Mr. Sloane nang hapong iyon. Naghintay si Arianne sa bahay. Plano niyang sumama kay Tiffany, ngunit nang maalala niya ang reaksyon ni Mark sa sulat, nagpasya siyang umalis na lang. Bago pa man maayos ang lahat, magdudulot ito ng malaking kaguluhan sa pagitan nila. Kahit na parang hindi siya pinaghihigpitan ni Mark na pumunta kahit saan, hindi ito nangangahulugan na hindi niya alam kung saan man siya pumunta.Kinaumagahan, nagpadala ng message si Tiffany para ipaalam sa kanya na siya ay dumating na sa bahay. Napagkasunduan nilang magkita pagkatapos ng trabaho at mag-usap nang harapan.Naturally, sumugod si Tiffany ng maaga sa magtrabaho. Bago pa biglang magpasya si Jackson na tanggalin siya, kailangan niyang magtrabaho tulad ng dati para magkaroon siya ng isang dagdag na araw na sahod, kahit pa bigla niyang tanggalin si Tiffany.Dumating siya ng isang oras na late dahil sa ilang pagkaantala sa daan. Pagdating niya ng nagmamadali sa opisina, na
Ang "lakas" na pinakita ni Jackson ang tumapos sa natitirang kaisipan sa utak ni Tiffany. Hindi niya maintindihan kung ano ang sinusubukan niyang gawin. Bakit siya kumikilos na parang walang nangyari pagkatapos manngyari ang isang nakakahiyang bagay? Hindi ba siya dapat umiwas sa hinala?Nang makarating sila sa lower ground floor, dumadal pa si Tiffany dahil ayaw niyang lumabas ng elevator. "Mr. West, hindi mo ba naisip na dapat nating iwasan ang mga maling hinala? Ang nangyari noon ay naging sanhi ng isang iskandalo. Hindi ka kasal at hindi rin ako kasal. Makakasasama sa reputasyon natin ito sa susunod. Dapat mauna ka na. Kukuha ako ng taxi. "Walang pakialam si Jackson na mapakinggan sa kanyang mga sinasabi. Kinuha niya ang braso, umikot ang ulo, at hinila si Tiffany papunta sa sasakyan. "Mr. West? Hindi mo kailanman ako tinawag ng ganyan. Sinabi ko na sayo, okay nga lang. Hindi ako natatakot, kaya bakit ka dapat matakot? Pumasok ka sa kotse."Kusang napansin ni Tiffany ang mahin
Nakarelax si Arianne matapos marinig ang kanyang sagot. Inorder nila ang kanilang pagkain bago sinimulan ni Tiffany ang kanyang report tungkol sa kanyang mga natuklasan sa mailing address. "Nga pala, tinanong ko ang maraming kapitbahay sa paligid ng address na iyon. Ayon sa kanilang pisikal na paglalarawan, ang lalaking laging nakatira sa eksaktong address na iyon ay si George Levin. Pero, hindi nila alam ang kanyang buong pangalan dahil hindi sila masyadong nag-uusap. Narinig nila ang isang binata na tumawag sa kanya na Uncle Sloane' dati, pero hindi sila sigurado. Siguro ay tinawag niya siya na 'Uncle Levin' din. ""May kumuha kay George Levin tatlong taon na ang nakalilipas, at hindi na siya bumalik. Pinaghihinalaan ko na maaaring pinalitan niya ang kanyang pangalan. Nagsinungaling siya sa atin. Siya si Mr. Sloane! Kung umatras tayo at sasabihin na hindi siya si Mr. Sloane, kung gayon na si Mr. Sloane sa sulat na iyon ay maaaring walang koneksyon sa kanya. Sino ang gagamit ng addre
Napansin ni Arianne ang mga prutas at nutritional supplements sa ulunan ng kama, na kamukha ng mga dinala ni Ethan kahapon. Gayunpaman, hindi niya masyadong inisip ito. Marami sa mga item na ito ay maaaring mabili sa paligid ng convalescent house, na nangangahulugang na baka may bumili ng mga item na ito sa malapit na bilihan kaya magkakapareho sila. Hindi siya masyadong naniwala sa kwento ni George. "Mr. Levin, hindi iyon ang sinabi mo noong nandito kami kahapon. Mayroon ka bang rason na pumipigil sayo na pag-usapan ito? "Ipinikit ni George ang kanyang nanginginig na mga mata, ang paghinga niya ay medyo mabilis. "Walang rason. Ayoko lang magdala ng gulo sa sarili ko. Huwag mo na akong bisitahin. Walang kinalaman sa akin ang mga gawain ni Mr. Sloane. Ang gusto ko lang ay maghintay na mamatay ng mapayapa."Naisip ni Tiffany ang kanyang nakakapagod na byahe sa mailing address at naging mahirap para sa kanya na tanggapin ito. Gayunpaman, dito na tinapos ni George ang usapan nila. Inami
Saglit itong pinag-isipan ni Mary at pagkatapos ay sumagot ng, "George Slone."Nagulat si Arianne. “George Sloane? Sigurado ka ba?" George Sloane, George Levin. Paano ito naging coincidence?Sinampal ni Mary ang kanyang hita. "Naaalala ko na ngayon, sigurado akong nakuha ko ang tamang pangalan. Sampung taon na ang nakalipas, pero hindi pa ako uugod-ugod. Ang kanyang pangalan ay George Sloane. Hindi siya gwapo, pero siya ay isang tapat na tao. Palagi siyang masipag at maingat sa kanyang trabaho. Medyo tahimik din siya. Ngayon na nabanggit mo ito, medyo sinwerte siya. Dapat ay nasa eroplano din siya noong aksidente, ngunit ang kanyang tiyan ay tinamaan ng sakit ng gastritis bago siya sumakay sa eroplano. Naglilinis siya buong umaga, kaya binigyan siya ng Master ng day off. "Para sa karagdagang kompirmasyon, tinanong ni Arianne ang private investigator para sa impormasyon ni George Levin mula sa kapitbahay. Nagawa rin niyang makakuha ng isang maliit na larawan. Ipinakita niya ito kay
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy