Tila napakahina ng mukha ni Shelly na maaaring himatayin siya anumang oras. “Ano bang pinagsasabi mo? Hindi ko alam kung ano ang sinabi sa iyo ni Arianne, ngunit hindi ko ito ginawa. No means hindi! Nananatili ako sa bahay sa lahat ng oras na ito, kaya walang paraan para makipag-ugnayan ako sa mga bagay sa kumpanya. I’d only been to the office that one time and then something happened; may coincidence kaya? Pinaghihinalaan mo na ako ay nagpaplano laban kay Arianne, ngunit bakit hindi mo naisip na may pagkakataon na may nagsasamantala sa sitwasyon at nagpaplano laban sa akin sa halip? Hindi lang ako ang taong galit kay Arianne. Hindi ba siya galit din sa akin? Mayroon ka bang loob na sabihin na wala siya? The moment she stepped through that door, she questioned me as to why I framed her. Pagkatapos, dahil lang sa hindi ko ginawa at tumanggi akong aminin, itinulak niya ako pababa ng hagdan. Paano mo pa gugustuhin na makasama ang makamandag na babaeng iyon gayong alam niyang may sakit ako
Pagtapak niya sa kanyang bahay, biglang lumiwanag ang itim na itim na sala. Pinikit ni Mark ang kanyang mga mata dahil sa biglaang napakaliwanag na liwanag at pinagmasdan ang paligid bago itinuon ang tingin kay Shelly, na nakatayo sa tabi ng hagdanan.Manipis na pantulog ang suot ni Shelly kaya naman payat na payat siya na baka makalipad siya sa hangin. Parang medyo duguan ang benda sa ulo niya habang nakapikit ang mga mata. “Bakit ngayon ka lang nakauwi? Nakapunta ka na ba ulit sa lugar ni Arianne? Ginawa na niya ito sa akin, pero gusto mo pa rin siyang makasama? Gusto mo ba talaga akong ihatid sa isang kanto? Magiging masaya ka ba kung patay na ako?! Bakit hindi mo maintindihan ang hirap na dinaranas ko?!"Ang mga salita ni Shelly ay kasing talas ng kutsilyo habang nagsasalita siya; nakakairita na parang pinapatahan siya ng iba.Walang ekspresyong sinabi ni Mark, “Babayaran kita kung ano man ang utang ng ina na nagpalaki sa akin, pero hindi na ako papayag na pahirapan mo pa si Ari
Nang bumalik si Libby sa kanyang mesa para ayusin ang kanyang mga personal na gamit, nilapitan siya ni Robin at tinanong, “Anong problema? Aalis ka na ba?”Tumango si Libby. "Sa huli, nalaman pa rin ni Mr. Tremont ang tungkol dito, kaya tiyak na hindi ako maaaring manatili. It's alright though, inihanda ko na ang sarili ko para dito. Robin, I’m so sorry... Please help send my apologies to Arianne also, since wala akong lakas ng loob na makita siya mismo. Good luck sa trabaho mo dito. Tama si Arianne; dapat ay nagtatrabaho kami sa aming opisina, hindi nagdudulot ng mga alitan sa loob at gumawa ng anumang bagay na magdudulot ng pinsala sa iba."Napabuntong-hininga si Robin. “Hayaan mo akong paalisin ka. Marami kang gamit."Hindi tumanggi si Libby, ngunit halo-halong damdamin ang nararamdaman niya sa sandaling iyon. 'Pagkatapos ng hindi magandang pakikitungo ko sa kanya, hindi ko inaasahan na siya ang magpapalayas sa akin sa huli.'Matapos paalisin si Libby, bumalik si Robin sa design
May bahagyang madilim na hangin na umiihip nang gabing iyon, na ginawang tama ang temperatura sa paligid sa panahong iyon.Habang dahan-dahang naglalakad si Arianne sa mga abalang lansangan, tumingin siya sa mga tindahan sa kanyang paligid. Ang lansangan na kanyang nilalakaran ay napaka-maunlad at mataong; ang bawat bagay na kanilang ibinebenta ay maluho. 'Dati akong dumadaan dito araw-araw, ngunit hindi ako tumigil o nagkaroon ng pagkakataon na mamili dito. Sinabi ko kay Mary na babalik ako mamaya at hindi na kakain sa bahay, kaya maaari kong samantalahin ang pagkakataong ito na mamili nang dahan-dahan, dahil hindi ako nagmamadaling umuwi.Si Smore ay tumatanda at nagiging malikot ngayon, gumagawa ng gulo sa bahay, kasama ang kanyang mga laruan kung saan-saan araw-araw. Bagama't hindi mabilang na beses na naglilinis si Mary sa kanya, kailangan ko pa ring maglinis pag-uwi ko pagkatapos ng trabaho. Gayunpaman, dapat na bumuti ang mga bagay sa lalong madaling panahon pagkatapos magsimu
'Binilhan ako ni Mark ng chocolate? May lason ba ito? Hindi ko alam kung bakit, pero nilalamig ako sa tuwing ang isang malamig na tao na tulad niya ay nagiging sweet sa akin.'Seryoso ang ekspresyon ng mukha ni Smore at sinabing, “Sinabi ni Daddy na binili niya ito para sa iyo. Ayaw niya akong kumain, pero nagpumilit ako, kaya isang piraso lang ang binigay niya. Kuripot na tatay! Napahawak ako sa laway ko para pigilan ang sarili kong kainin ito!"Hindi napigilan ni Arianne na matawa. 'Ang tsokolate na ito ay tiyak na custom made, ang presyo ay sapat na marahil para sa amin ni Tiffany upang makakuha ng masarap na makakain nang magkasama.' Si Arianne ay hindi isang taong mahilig sa tsokolate dahil ito ay masyadong matamis para sa kanya, ngunit nais niyang subukan ito kung binigay ito ni Mark.Narinig na ni Mark ang mga halakhak bago pa man siya umakyat sa pinto. Mabilis siyang naglakad at nagtanong habang nagpapalit ng sapatos, “Anong tinatawanan niyo? Hindi mo talaga ako hinintay at
Tinakpan ni Arianne ang kalahati ng kanyang mukha habang bumubulong, "Masakit ang ngipin ko..."Lumapit si Mark sa kanya. "Ibuka mo ang iyong bibig at hayaan mo akong makita."Si Arianne ay masunurin na sinubukang ibuka ang kanyang bibig. Matapos tingnan ito saglit, sinabi ni Mark, “Pupunta tayo sa dentista bukas, bulok ang ngipin mo. Hindi ito maaaring nangyari dahil sa isang piraso ng tsokolate, hindi ba?"Nasa sobrang sakit na bakas sa mukha ni Arianne, pero hindi niya napigilang matawa. “Bakit hindi ko napansin na may talent ka pala sa pagiging dentista? Palagi akong may mga isyu sa sakit ng ngipin, ngunit palagi akong tamad na mag-abala. Sa palagay ko hindi ko nakuha ang karangyaan ng pagtamasa ng matatamis na bagay, hindi kapag nagkakaroon ako ng mga isyu mula sa isang piraso ng tsokolate."Bumangon si Mark sa kama para maghanap ng mga painkiller para sa kanya. "Uminom ka ng gamot at matulog ka na. Dadalhin kita sa dentista pagkagising mo bukas. Ang ganda ng ngipin mo noong b
Mariin siyang hinawakan ni Mark sa kanyang pulso. “Nanay ka na, pero duwag ka pa rin. Ito ay isang paglalakbay lamang sa dentista, wala nang iba pa, kaya huwag subukang tumakas. Busy ka ba tulad ko? Kahit na ang isang abalang tulad ko ay handang maglaan ng ilang oras upang samahan ka sa dentista, ngunit naglakas-loob ka pa ring tumakas? Kahit na lumipas ang maraming taon, hindi ka pa rin nagbabago. Palagi kang ganyan kapag kailangan mong bumisita sa mga doktor noong bata ka pa, ngunit hindi ka pa nakakapunta sa dentista. Ano ngayon? May phobia ka pa ba dyan? Bilisan mo, malapit na ang turn mo. Hiniling ko kay Brian na pumila at bigyan ka ng slot kaninang umaga."Sa sandaling sinabi niya iyon, tinawag ng nurse ang pangalan ni Arianne.Sumuko si Arianne sa kanyang kapalaran at matigas ang ulo na pumasok sa ward ng dentista. Ang dentista ay isang babae sa kanyang 30s. Bagama't may suot siyang maskara, maamo pa rin ang mukha niya. Kung hindi, siguradong takot na takot si Arianne na tumak
Pagdating nila sa entrance ng elevator, biglang itinulak ni Mark si Arianne sa dingding ng magkabilang kamay sa tabi nito, na ikinulong sa pagitan ng dingding at ng sarili niya. Tinitigan ni Mark si Arianne ng diretso sa mga mata. “Palagi na ba kayong magkasundo ni Sylvain? Pinayagan kita na mapalapit sa kanya para makakuha ka ng ilang mga kasanayan, hindi para magkaroon ka ng pagtatalo ng magkasintahan, lalo na sa oras ng trabaho."Mariing itinanggi ito ni Arianne at sinabing, “Who’s had a lover’s quarrel? Paano ko ipapaliwanag ang mga bagay kay Robin kung narinig niya ang sinabi mo? Naglolokohan lang kami, hindi ba ganun ang ginagawa ng magkakaibigan? Nagseselos ka ba?”Bahagyang ibinaling ni Mark ang kanyang ulo upang tingnan ang kanyang paligid. Nang makita niyang walang tao, ibinaba niya ang ulo para halikan ang mga labi ni Arianne.Ang unang reaksyon ni Arianne ay ang pagtulak sa kanya. ‘Nagpapagaling pa ako sa pagpunta ko sa dentista, kaya hindi ba mas malala pa ang paghalik?
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy