Mabilis na sumagot si Mark. "Syempre naman! Bisita natin siya. Hindi naman natin pwedeng hayaan na iwan siya sa labas habang tayo ay nagsasaya sa labas, di ba? Dalhin din natin si Smore mamayang gabi! Ang saya naman ng family dinner!”Napabuntong-hininga si Arianne at pumikit. Hindi, hindi na siya mag-aaksaya ng oras sa pagsasalita kung magagamit niya ito para makatulog. Pwedeng gawin ni Mark ang anumang gusto niya, wala na siyang pakialam.Ang pag-idlip ni Arianne ay tumagal hanggang hating-gabi, nagising lamang siya nang makita niyang buhat ni Tita Shelly si Smore—na siya namang dinala ni Brian sa kumpanya—sa loob ng opisina ni Mark.Pagkatapos panandaliang isipin ang estado ni Arianne, sinabi ni Shelly nang walang pagdadalawang-isip, "Naiintindihan ko na pagod ka na, pero dapat sa bahay ka matulog at hindi sa opisina. Hindi ito maganda sa pannaaw ng ibang tao. Para maging malinaw sayo, bilang 'ang' tinaguriang Mrs. Tremont, wala ka talagang tunay na dahilan upang magtrabaho, tam
Sinabi niya iyon pero hindi naiwasan ni Mark na hindi sincere ang mga salita ni Arianne.Gayunpaman, wala siyang maisip na paraan upang mamagitan sa dalawang babae, kaya't bumuntong-hininga siya saka sinabi, “Sige. Sana totoo ang mga sinasabi mo. Ang sinusubukan ko lang sabihin sayo ay sana makapag-usap tayo kaysa hayaang lumala ang ating sitwasyon, di ba? Kung mayroon kang anumang bagay na gusto mong pag-usapan, sabihin mo lang ito sa akin. Higit sa lahat, dapat iwasan nating makipag-away kay Tita Shelly hangga't kaya natin, nakuha ba iyon? Ikaw ang aking asawa, Arianne, pero hindi ibig sabihin nito ay kakampi ako sayo. Tita ko pa rin siya, at siya ay isang tao na lubos kong ginagalang."Tumaas ang kilay ni Arianne. “Mm-hmm? Talaga ba, Mark? Hindi ako manhid, alam mo. Tapos ka na ba sa sermon mo ngayon? Pumunta ka na doon at makipag-usap sa tita mo, baka hanapin ka niya kung hindi mo ibigay ang atensyon mo sa kanya. Hindi ako magaling sa pakikisalamuha sa mga nakakatanda, kaya magig
Maghuhubad pa lang sana si Mark nang magtanong si Arianne, kaya inayos niya ang kanyang sarili bago siya nag-isip. "Anong gusto mong sabihin na hindi kayang makapaghintay hanggang matapos akong maligo?"Naging seryoso itsura ni Arianne sa kanya. “Mark, seryoso ito. Pumunta ka na ba sa study room mo ngayong araw? Napansin mo bang nawawala ang isa mga pictures mo doon? Ang tinutukoy ko ay ang wedding picture ng mga magulang mo ay nawala na. Kagabi, bumaba ako para kumuha ng isang basong tubig, at nakita kong tinanggal ng tita mo ang picture na iyon sa frame nito bago niya ito nilukot. Bumalik ako sa study room mo ngayong araw at na-realize ko na nawala ang picture at ang frame,” paliwanag niya. "Para mas maliwanagan ka, hindi ko sinasabi na meron siyang masamang binabalak. Gusto ko lang sana malaman kung meron bang away sa pagitan ng mga magulang at tita mo?”Nagsalubong ang kilay ni Mark. "Paano ko malalaman iyon? Wala akong alam sa mga nakaraang affairs nila, pero hindi ba halata sa
Walang anak?Hiyang-hiya si Arianne na parang gusto niyang kagatin ang sarili niyang dila. Ang sinumang ina na walang anak sa edad ni Tita Shelly ay malamang sumailalim sa mahirap na pangyayari sa kanilang buhay, at kadalasan, ang kanyang pagkabaog ang dahilan para magkaroon sila ng habambuhay na kalungkutan at emosyonal pain. Walang sa posisyon si Arianne na tusukin ang anumang sugat na nagmula sa malungkot na karanasan ni Shelly."Oh my God, pasensya na," agad niyang binawi ang kanyang mga salita. "Hindi ko alam, hay... kalimutan mo na lang na nagtanong ako."Tahimik na bumalik si Shelly sa kanyang pagkain. "Okay lang. Pinili ko ito sa totoo lang. Hindi ito kasalanan ng katawan ko. Sa totoo lang, medyo masaya ako na hindi ako ginugulo ng mga maliliit na bata.”Nakahinga ng maluwag si Arianne. Pinili pala ni Shelly na huwag magkaanak, halip na maging baog, dahil sa mga hindi magandang pangyayari! Kahit papaano ay aksidenteng nagpasabog ng bomba si Arianne sa kanya...Nang matapos
Bago pa makapag-react si Mary, bumuhos na kaagad ang mga ulap ng bagyo sa mien ni Tita Shelly. “Ex-cu-se me? Sinong nagturo sayo na tawagan ang iyong kasambahay na ‘Lola?’ Grabe, baka akalain ng ibang tao na apo mo talaga siya!”Napasimangot si Mary kay Arianne nang makita niya ang walang galang na ugali at tono ni Shelly. Gayunpaman, inipon ni Arianne ang kanyang pasensya at ipinaliwanag, "Ang pamilyang Tremont ay walang 'older generation' sa loob ng maraming taon, at dahil si Mary at Henry ay naging bahagi ng pamilya sa loob ng mahabang panahon, sila ang maituturing na lolo at lola dito. Hindi ba wala namang masama kung tawagin ni Smore si Mary na lola? Iyon ang tanging paraan kung paano sila tatawagin. Hindi ito isang bagay na kailangan pagtaluhan. Halika, Smore. Si Mama na ang magpapaligo sayo."Si Shelly ay karaniwang may sapat na kamalayan sa sarili para huminto bago pa maging malala ang sitwasyon, pero ito ay isang exception. Hindi niya ito kayang bitawan. "Sinabi mo na ang pa
Tumango si Smore na parang nalilitong siya. “Okay, Mama... Um, papakinggan ko ang lahat ng sasabihin ni Mommy, wag ka nang magalit, okay?”Ginulo ni Arianne ang buhok ni Smore. “Hindi galit sayo si Mama. Pero gusto ko sana na makipaglaro ka at maging mas mabait kay Lola, okay? Alam kong napakabait ng trato ni Lola sayo, pero malulungkot siya kung titigil ka sa pagsama sa kanya dahil lang sa nangyari kanina. Masasaktan si lola at iiyak siya sa sobrang lungkot, alam mo ba iyon?"Habang nag-uusap sila, binuksan ni Mark ang pinto ng kanilang kwarto at sinabi, “Hello! Pinaliliguan mo si Smore?"Dahil hindi niya nailabas ang kanyang galit kay Tita Shelly, ang kanyang galit at nakadirekta kay Mark. Tinapunan niya ito ng masamang tingin nang hindi siya sinasagot.Nataranta ang kawawang lalaki nang makita siya, “Ano 'yon—? Anong ginawa ko ngayon?"Ngumisi si Arianne sa kanya. "Oh, wala ka namang ginawa, eh. Ginawa na ito ng iyong pinakamamahal na tita para sayo. Hindi ako nakipag-away sa h
Nakangiting tumayo si Tita Shelly mula sa kanyang kinauupuan at umakyat sa hagdan.Inakala ni Arianne na ang papalapit niyang mga yabag na pabalik na si Mark. Tatawagin na sana niya ito upang kunin ang tuwalya ni Smore mula sa labas nang mapansin niya ang puting malambot na indoor slippers ni Shelly sa kanyang harapan.Napansin ni Shelly si Smore na malapit nang matapos sa kanyang pagligo at kinuha niya mismo ang tuwalya ng bata bago niya ito binalot. "Sino ang bata na ‘yan na malinis at mabango, hmm?" sabi niya. “Halika, hayaan mong tingnan ni Lola ang malinis mong mukha! Hmmm, napakabango mo, dear! Si Smore ang pinaka-cute, pinakamabangong bata sa buoooong mundo!”Hindi tumawa o ngumiti. Sa halip, tumingin siya sa kanyang nanay at pinagmasdan ang kanyang ekspresyon ng malapitan.Medyo nabigla si Arianne nang makita ito. Sinong mag-aakala na ang isang bata sa kanyang edad ay matututong magbasa ng mukha ng ibang tao bago ito kumilos?Pagkatapos ng munting paglalaro nila ni Smore,
Maingat na kumilos si Mark, ngunit napansin ito ni Shelly. Sa loob ng isang segundo, ang kawalang-pag-asa ay dumaan sa kanyang mga mata at ilang sandali pa ay nawala ito…Ang natitira na lamang sa halip ay ang kanyang boses na naging kasing talas ng kutsilyo habang tumatayo siya. "Anong sinabi ko sayo? Sinabi ko sayo na hindi ka pwedeng maging isang mahina na hinahayaan ang isang babae na maging master mo sa lahat ng pagkakataon! Ang ginagawa niya ngayon ay lampas na sa kanyang limitasyon! Ang bahay na ito ay pag-aari ng mga Tremont, at siya? Siya ay isang ampon lamang na inampon at pinalaki dito salamat sa iyong kagandahang-loob. Anong karapatan niya na tratuhin ka ng ganito? Pwede siyang maging mataas sa paligid ko, pero hindi niya pwedeng gawin iyon sayo. Sa totoo lang? Pinagtiisan ko siya para sa iyong kapakanan mula nang dumating ako, pero sa palagay niya ay magagawa niya ang anumang gusto niya dahil mahal na mahal siya ni Mr. Tremont, hindi ba? Kailangan na itong matapos! Tuturu
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy