Nag-iba ang ekspresyon ni Sylva. “Sini-espiya mo ba ako?”Nanatiling tuwid ang mukha ng kanyang ina. “Huwag mong sabihing ganyan. Gusto lang kitang makilala ng husto. Hindi ba iyon ang pinakamabilis na paraan? Lagi kong inuuna ang kahusayan sa lahat ng aking ginagawa. Dahil hapunan ito kasama ang iyong kasintahan, hindi mo tututol na isama ako, hindi ba? Nanay mo ako, normal lang na kasama ko siyang kumain, di ba?”Hindi alam ni Sylvain kung paano siya tatanggihan, kaya hindi siya sumagot.Agad na sumakay ang kanyang ina sa kanyang sasakyan at sinabihan ang kanyang driver na paalisin ang sasakyan nang wala siya.Nakakunot ang noo ni Sylvain habang minamaneho ang kanyang sasakyan papunta sa restaurant kung saan sila magkikita ni Robin. “Hindi ko pa siya girlfriend,” paalala nito sa kanya bago siya bumaba ng sasakyan. “Huwag kang maglakas-loob na magsabi ng walang basehan. Isaalang-alang itong isang kaswal na pagkain."“Okay, huwag kang mag-alala. Hindi na kita pahihirapan,” kaswal
"Nabalitaan ko na hindi pa kayo tunay na magkasintahan," mahinahong sabi ni Ursula Siebeech-Jaark. "Hay salamat. Aalis siya ng bansa kasama ko, para palawakin ang career niya sa lalong madaling panahon. Things would be quite tricky if he really have a girlfriend in this country. Bukod... Pareho kayong mula sa ganap na magkakaibang klase ng lipunan. Hindi maganda ang magiging katapusan mo, Miss Cox.”Sa wakas ay nawalan ng kontrol si Robin at namutla sa mukha. Hindi siya sigurado kung ano ang sasabihin.Maya-maya lang ay lumabas si Sylvain mula sa banyo. Lumipat muli si Ursula sa isang mainit at magiliw na ekspresyon. "Syl, bakit ang tagal mo?"Sinulyapan ni Sylvain si Robin at sumagot, “Sumasagot ako ng tawag. Wala lang.”Napakagat labi si Robin. Ang kasalukuyang sitwasyon ay nagparamdam sa kanya na para siyang nakaupo sa mga pin at karayom. Halatang hindi niya ma-enjoy ang kanyang pagkain ngayon, kaya tumayo siya at sinabing, “May emergency ako sa pamilya, kaya kailangan ko nang u
Hindi na nangahas si Ursula na magsabi pa, o kung hindi, tiyak na lalabas si Sylvain.Parehong hindi nasiyahan ang mag-ina sa kanilang pagkain. Lumabas sila ng restaurant pagkatapos kumain. Agad na tumakbo si Sylvain, naiwan si Ursula na mag-isa sa entrance ng restaurant. Lubhang hindi mapakali si Ursula. Kung tutuusin, nag-alok talaga si Sylvain na ihatid si Robin sa pinto nang umalis siya. Naiinis siya kung paanong ang kanyang posisyon sa puso ng kanyang anak ay walang halaga kumpara sa isang maliit na babae. Sabi nila, bihirang magkagusto ang mga biyenan sa kanilang mga manugang—may ilang lohika sa pahayag na ito. Anuman, lubos niyang kinasusuklaman si Robin.Binuksan ni Sylvain ang isang bote ng alak nang makarating siya sa bahay at ibinaba ang dalawang baso nito. Iyon ay nagbigay-daan sa kanya upang sugpuin ang ilan sa kanyang hindi maayos na damdamin.Nilabas niya ang phone niya at tinawagan si Robin. Nang sagutin niya ang kanyang tawag, nagsalita ito sa bahagyang mahinang bos
Hindi mahalaga kung iiwan siya nito o kung ang kanilang relasyon ay hindi magtatapos sa isang masayang pagtatapos. Ang tanging makakapitan niya ay kung ano ang mayroon siya sa sandaling iyon. Makalipas ang mahabang panahon, marahang bumuntong-hininga si Sylvain at binitawan siya. Puno pa rin ng pananabik ang kanyang ekspresyon habang nakahawak sa pisngi nito at sinabi sa garalgal na boses, "Pumunta tayo sa aking lugar."Alam na alam ni Robin ang ibig niyang sabihin. Sa pinakamatagal na panahon, tinatrato nila ang isa't isa bilang magkaibigan at napanatili ang kanilang distansya sa isa't isa. Kaya naman, hindi alam ni Robin kung dapat ba niyang tanggapin ang alok nito at biglang bumalik sa isang relasyon. Matapos mag-isip-isip ng ilang segundo, nagngangalit siya at sinabing, “Hindi ko kaya. Napakagabi na ngayon; malapit na akong hanapin ng nanay ko. Dapat bumalik ako ngayon."Bakas sa mata niya ang disappointment. “Pwede ba kitang maging girlfriend? Seryoso ako, wala akong pakialam
"Hindi ako takot. Magparehistro na tayo bukas.”Pagkasabi noon ay ipinulupot niya ang mga braso sa leeg nito at gumanti sa halik nito. Nang kalahating hubarin pa lang nila ay biglang tumunog ang doorbell at nasira ang mood.Agad na bumalik sa katinuan si Robin. “Sino kaya iyon? Bakit hindi mo muna alamin...” Hindipinansin ni Sylvain ang pagtunog ng doorbell. “Matagal na akong mag-isa, kadalasan walang maghahanap sa akin. Baka maling bahay ang napuntahan nila. Wag na natin silang pansinin.”Gayunpaman, patuloy ang pagtunog ng doorbell, kaya hindi na ito pinansin ni Sylvain. Napasimangot siyang lumabas para tingnan kung sino iyon at nakita niyang isa itong babaeng nakasuot ng puting damit na hanggang tuhod. Ang babae ay mukhang lubhang kaakit-akit sa kanyang matangkad na tangkad at matipunong katawan. Bukod pa rito, ang kanyang mukha na may halong lahi ay nagpangyari sa kanya na mas kaakit-akit. Hindi maalala ni Sylvain na nakilala niya ang babae noon at magalang na tinanong siya,
Imbes na magalit si Camilla sa kabastusan ni Sylvain, itinaas ni Camilla ang kanyang paa at mayabang na sinabing, “Hindi mo ako dapat tangkaing habulin nang ganoon kabilis. Isa pa, hindi ako ang gustong tumira dito—ang mama mo ang nakiusap sa akin. Nanay na ang tawag ko sa kanya dahil sa kaawa-awa niya. Medyo conscientious siya sa bahay all these years. Bagama't maaaring wala siyang nagawa para sa pamilya, sinisikap niya ang kanyang makakaya na gawin ang kanyang makakaya at tinatrato ako nang maayos. Sa totoo lang, hihiwalayan siya ng tatay ko kapag tumanggi kang umalis sa amin at wala siyang maiiwan. Hindi pa talaga siya minahal ng tatay ko at pinakasalan lang siya dahil kamukha niya ang tunay kong ina. Walang kwenta ang pag-iingat sa kanya kung wala na siyang silbi sa kanya. “At saka, wala siyang balak na ibalik ka sa pamilya bilang anak niya; babalik ka bilang Sylvain Trudeau, isang designer na manugang ni Ursula. Naiintindihan mo ba? Ipinakita sa akin ni Ursula ang iyong mga pers
Hindi sumang-ayon si Robin. Naisip niya na talagang naiinis si Sylvain sa katotohanan na hindi niya alam na ginawang sanglaan siya sa kanilang mga pakana. Robin murmured, “Pero... Hindi ba't sina Arianne at Mark... ganoon din? Dati silang pamilya, pero ngayon, magkasama na sila.”Histeryosong tumawa si Sylvain. “Sinusubukan mo ba talagang kontrahin ang iyong sarili? Paano ito magiging pareho? Ang mama ni Arianne ay hindi kasal sa papa ni Mark. Dagdag pa rito, si Arianne ay walong taong gulang pa lamang nang lumipat siya sa Tremont Estate habang si Mark ay 18. Paano niya maampon ang isang ulila gayong siya ay nasa hustong gulang na? Malaki ang posibilidad na ang pag-aampon ay hindi man lang ginawang legal at si Mark lang ang nag-aalaga kay Arianne; lahat ay maaaring gawin sa pera. Samakatuwid, siyempre, maaari silang magkasama, dahil hindi sila magkakadugo o nakatali sa batas."Hindi pa rin mapanatag ni Robin ang kanyang isipan. “Bakit hindi natin… i-hold muna ang pagpaparehistro? Bab
Pagdating ni Robin sa hagdanan, nakita niyang nakahiga si Camilla sa sofa habang naka-pajama habang nanonood ng TV. Bagama't medyo magulo ang kanyang buhok, mukha pa rin siyang kaakit-akit. Si Camilla ay mukhang natural na maganda salamat sa kanyang halo-halong dugo; with her bright and healthy-looking hair, she didn't even need to put on makeup and was already flawlessly beautiful. Hindi makapag-ipon ng sapat na lakas si Robin para batiin siya. Gayunpaman, nang lalabas na sana siya ng pinto, tinawag siya ni Camilla at pinigilan siya. “Aalis ka ng ganun-ganun lang? Hindi ka ba natatakot na baka may mangyari sa amin ng boyfriend mo pagkatapos mong umalis?”Napangiwi si Robin sa galit. “I-ikaw…! Hindi siya ganoong klase ng tao! May tiwala ako sa kanya.”Tinukso siya ni Camilla at sinabing, “Ganyan ka ba talaga kawalang-muwang para maniwala na kayang pigilan ng mga lalaki ang kanilang sarili at pigilan ang ibabang bahagi ng kanilang katawan? Walang lalaking kayang pigilan ang sarili sa
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy