Napahinto si Mark nang may pag-iisip at sumagot, “Hindi rin ako naniniwala. Sa pagkakakilala sa kanya, mas kapani-paniwalang sabihin na wala siyang kinalaman sa pagbagsak ni Aristotle kaysa sabihing siya ay nagbukas ng bagong dahon at pinrotektahan si Smore. Ito ay kakaiba. Hindi ako naniniwala sa mabuting kalikasan ng tao. Lalo na pagkatapos ng lahat ng nagawa niya... Isinaalang-alang ko ito nang imbitahan namin siya at si Helen na manirahan sa Tremont Estate. Gayunpaman, sa pagbabantay ng nanay mo kay Aery, hindi ko akalain na magiging problema ito. Ang iyong ina ay palaging maselan. Bukod dito, halos hindi pinabayaan ni Mary si Smore. Ang pansamantalang pagkalipas ngayon ay malamang na isang aksidente. Huwag mag-overthink ito. Okay lang basta ayos lang si Smore.”Biglang hinila ni Arianne ang kwelyo niya at suminghot. “Dapat sinabi sa iyo ni Mary ang tungkol sa pagkahulog ni Smore nang makauwi ka, at may oras ka pang maligo bago makita ang iyong anak? Bakit parang cold-blooded ka?"
Nang marinig iyon, natakot si Mark. “Kakalabas lang niya sa kulungan. Magiging problema ang mga gastos sa pagkain at pamumuhay, paano kaya siya magkakaroon ng pera para makaalis ng bansa? Ang mga parsela na iyon na ipinadala niya kay Helen ay nagmula sa isang address sa bansa. Kahit na maipaliwanag ang mga parsela, ang kanyang layunin ay si Helen. Alam niyang nasa bansa si Helen. Bakit siya umalis ng bansa? Hindi ba kakaiba? Sigurado ka ba?”Umiling si Henry. “Walang mali. Nakahanap ako ng mga rekord ng pag-alis niya ng bansa, ilang araw lang ang nakalipas.”Hinaplos ni Mark ang kanyang baba. “Tumakas ba siya sa ibang bansa dahil alam niyang hinahanap ko siya? Mahirap siyang ma-trace kung wala siya sa bansa. I wonder nakahanap siya ng pera para umalis ng bansa? Masyadong mahal para sa kanya ang mga tiket sa eroplano sa Country X sa oras na ito. Napakaraming tao ang sasampalin ng isang tao kapag siya ay nahulog. Sino kaya ang magpapahiram sa kanya ng pera pagkatapos ng lahat ng nangya
Napasandal si Aery sa ulo ng kama at nagprotesta. "Anong ginagawa mo? Ang sakit ng paa ko. Hindi ba pwedeng maging malumanay ka? Anak mo ba ako?""Kung nagtatrabaho ka sa isang tagalabas, hindi ka anak ko!" Napasimangot si Helen, "Sagutin mo ako, nagbigay ka ba ng pera sa iyong ama?"Umiwas ng tingin si Aery. “H-hindi... Bakit mo natanong? Hindi ko siya kinausap. Matagal na kaming hindi nagkikita, paano ko kaya siya mabibigyan ng pera? Magpapatahimik ka ba?”Ayaw maniwala ni Helen. Inilabas niya ang wallet ni Aery. “Kard mo. Ang kailangan ko lang gawin ay suriin ang iyong account, at malalaman ko. Mas mabuting pag-isipan mong muli. Magiging malinis ka ba o gusto mong suriin ang iyong mga account bago ako makitungo sa iyo?"Nagmistulang lobo agad si Aery. “Ito... Ako iyon. Oo, binigyan ko siya ng pera. Naawa ako sa kanya, okay? Kalalabas lang niya sa kulungan at walang pera para sa pagkain. Binigay ko lang sa kanya ang perang karaniwang ibinibigay mo sa akin para sa pang-araw-araw k
Nagngangalit si Aery at umungol, “Hindi, hindi ako pupunta! Masakit pa ang paa ko kaya kailangan kong manatili dito para gumaling! Kung gusto mong umalis, okay lang sa akin, pero ako naman? mananatili ako. Sinaktan ko ang sarili ko sa pagtatangkang iligtas si Smore, tama ba? Hindi ako pwedeng talikuran nina Mark at Arianne!”Si Helen, sa sobrang galit, ay itinaas ang kanyang kamay, handa na para sa isa pang wallop. Mabilis na natakot si Aery, binalot ang kanyang ulo ng kanyang mga braso—isang tugon na nakumbinsi si Helen na itulak ang kanyang salpok. "Hoy, Aery, kung nagawa ni Arianne na ilabas ang katotohanan tungkol sa iyong pinsala—na sinadya mong mahulog sa hagdan habang sinasama mo si Smore—sumusumpa ako, sisirain niya ang buhay mo!"Natigilan si Aery. Manipis ang mga labi niya habang nakatitig sa ina na puno ng takot ang mga mata. Mas alam niya kaysa sa pag-iwas sa akusasyon ni Helen na may sophistry, lalo na't nilinaw ng huli na nakita na niya ang pakana ni Aery. Para sa kanya
Gayon din ang lakas ng boses ni Aery nang tumanggi siya, “Hindi! Hindi ako pupunta! Gusto mong umalis? Umalis ka mag-isa!”Galit na galit, hinablot ni Helen ang pinakamalapit na artikulo ng damit na maabot ng kanyang kamay at ibinato iyon sa mukha ni Aery. "Goddamn it, Aery, sinasabi ko kay Ariane at Mark ang lahat ng ginawa mo!""Alam mo ba? I don't think you will,” the girl mustarded enough bravado and defied. “Ang magalit sa akin ay ang implicate ang iyong sarili bilang guilty sa pamamagitan ng asosasyon, ibig sabihin ay mawawala ang kaunting dignidad na natitira mo para makita si Arianne. Hindi ba't ang pangarap mo ay mapatawad ka ni Arianne sa iyong pagtalikod sa kanya noong nakaraan? Wala kang pagkakataon na matupad ang pangarap na iyon kung sasabihin mo sa kanya ang ginawa ko. Kamumuhian ka niya gaya ng pagkamuhi niya sa akin."Huminga ng malalim si Helen at nanunuya. “Well, well, at least spot-on ka tungkol diyan. Oo, natatakot ako. Pero hindi ibig sabihin na hindi ko alam k
Sinigurado ni Helen na in-check ang kanyang emosyon bago umakyat sa hagdan, sa pagkakataong ito ay para kay Arianne.Matutulog na sana si Arianne nang pigilan siya ng mabilis na pagrampa sa kanyang pinto. Nanghihina, binuksan niya ito at tinitigan si Helen bago nagtanong, "Ano ang problema?"Helen lumitaw transfixed sa babae para sa isang segundo masyadong mahaba, ang kanyang mga mata seryoso. Pagkatapos, isang tahimik na agos ng pananabik ang bumasag sa kanyang mga tingin, at sa wakas ay sinabi niya, “Alis na ako, Arianne. Lumilipad kami ngayong gabi. Jean... Hindi ka na niya guguluhin. Hindi ko rin alam kung kailan tayo muling magkikita sa hinaharap, kaya hanggang doon, ipangako mo sa akin na kayo, Mark, at Smore ay mabubuhay nang maligaya magpakailanman.”Nang marinig ang kanyang mga salita ay itinaboy ang hindi bababa sa kalahati ng pagiging bleariness ni Arianne. “Bakit biglaan? At sa kalagitnaan ng gabi, hindi kukulangin! Hindi ka ba makapaghintay hanggang bukas?”'Ngunit kun
Sumapit ang sumunod na umaga, at pumasok si Arianne sa trabaho nang may maayos na pag-iisip.Likas na sa kanya na gawin iyon. Gaano man ka-spoiled ang mood niya noong nakaraang araw, isang gabi lang ang epekto nito, tops. Siya ay hindi nais na bitag ang kanyang sarili sa mga negatibong damdamin nang mas matagal kaysa sa problemang isyu.Ang unang bumati sa kanya sa opisina ay si Sylvain, who wore one of his most mopey looks ever. “Ano ba, Sylvain? Medyo maaga pa para sa ganyang tingin... Hindi magising?" pang-aasar niya.Nakasandal si Sylvain sa likod ng office chair gamit ang kanyang “kill me please” expression. “Naku, mas malala pa diyan, ma'am. Ito ay paraan, waaaaaaay mas malala."hula ni Arianne. “Gosh, may nangyari bang kapahamakan sa relasyon niyo ni Robin?”"Bruh, papatayin mo ba ang pagbuo ng mga positibong pag-iisip para sa akin?" Maasim na bati ni Sylvain. “I will have you know that ever since I met her mom that one time, medyo matagal nang tumigil ang mom ni Robin sa p
Lunch break noon. Sa kabila ng kanyang pag-aatubili, si Arianne ay hinila ni Sylvain palayo sa restaurant na pinili ng kanyang ina.Ang destinasyon lamang ay sapat na upang malaman ni Arianne kung sino ang dapat na ina. Isa itong high-end na fine diner, ang uri ng lugar kung saan maaaring masunog ang pagkain sa butas sa wallet ng karaniwang tao. Ang pagpili ng lugar na tulad nito ay nangangahulugan na ang ina ni Sylvain ay namuhay ng medyo kumportableng buhay pagkatapos ng kanyang ikalawang kasal, na naging dahilan upang iwan niya ang batang si Sylvain na mas nakakalito.Naunang dumating sina Sylvain at Arianne. Makalipas ang sampung minutong paghihintay, sa wakas ay dumating na ang ina ni Sylvain, kasama ang matinding unang impresyon.Mukha siyang mayamang maybahay na nasanay sa buhay na may mga pribilehiyo at ginhawa. Isang hangin ng katalinuhan ang sumunod sa kanya, malamang na nagmumula sa kanyang kulay cream na suit na pang-negosyo na idinisenyo ng isang pang-internasyonal na p
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy