Inubos ni Jackson ang lahat ng kanyang lakas para kaladkarin ang magulong lalaki pabalik sa White Water Bay Villa. Mabilis na nahuli ni Tiffany ang kaguluhan at umakyat sa hagdan bago siya sumigaw, “P*ta, paano siya napunta dito? Nasaan si Ari? Ano, sumuko na siya?”Sumampa si Jackson sa couch at sumagot habang hinihingal siya, “Urgh, huwag mo na itong banggitin! Wala na akong ideya at hindi ko alam kung ano ang gagawin, kaya lang... gawin natin ang lahat ng makakaya natin sa ngayon. Tulungan mo akong maglinis ng kwarto para kay Mark para sa gabi, mmkay?”Aalis na sana si Tiffany nang biglang humikbi si Mark, “Paano ka naging walang puso, Arianne? Paano?”Malumanay ang boses niya, ngunit sinalo ito ni Tiffany, at kaagad, sinamaan siya ng tingin. "Anong sinabi niya? 'Walang puso?' Wow, kailangan' mahalin kung paano ang ilang mga tao ay may mababang kamalayan sa sarili na maaari nilang ituro ang mga daliri sa iba!"Ang ulo ni Jackson ay tumitibok sa pagdating ng mas maraming kaguluha
Ang unang nakita ni Arianne pagpasok sa pinto ay isang matayog na shadow na binuhat si Smore.Bumalik na si Mark. Nagdesisyon siyang hindi magtrabaho ngayong araw.Gusto siyang lampasan ni Arianne at umakyat sa hagdan, ngunit hinimok siya ng kanyang konsensya na huwag gumawa ng anumang bagay na maaaring magpahiwatig kay Smore tungkol sa pagkasira ng kanilang relasyon. Pagkatapos ng kaunting pag-aalinlangan, nilapitan niya ito at tinanong, "Wala kang pasok ngayon?"Natigilan si Mark bago ibinagsak si Smore sa sahig, hindi siya tinitignan ni minsan. Hindi rin siya nito sinagot. Dumiretso lang siya sa taas at pumasok sa kanyang study.Bumuntong hininga si Arianne. Hindi naisip ni Mark ang paraan ng kanyang ginawa, pagkatapos ng lahat-habang bukas siya sa mga negosasyon at pakikipagtulungan para sa kanilang anak, hindi ito nag-aalala sa kanya. Ang mga sandaling tulad nito ang nagparamdam kay Arianne na masuwerte si Smore na napakabata pa para maunawaan ang lamat sa relasyon ng kanyang
Naglakad palayo si Mark bago pa siya makapagsalita. Pinaandar na niya agad ang sasakyan niya. Napakahirap ba talagang mamuhay sa iisang bubong kasama niya?Hindi niya akalain na ang pagpapahiram kay Will ng pera ay magdulot ng mabibigat na kahihinatnan. Hindi niya pinagsisisihan ang pagbibigay kay Will ng pautang, ngunit pinagsisihan niyang hindi magtiwala kay Mark at hindi na muna ito kausapin. Ang kanyang unang plano ay upang maiwasan ang labanan, ngunit ito ay sumabog sa kanyang mukha sa huli.Pagkatapos ng mahabang paghinto, itinulak ni Mary ang pinto at pumasok sa silid-aralan, hawak si Aristotle. Natagpuan niya si Arianne, nakatayo pa rin sa kanyang kinatatayuan, na may luha sa kanyang mga mata at alam niyang hindi na madaling maaayos ang usapin sa pagkakataong ito. "Ari... Bakit umalis ulit si Mr. Tremont?"Tumawa si Arianne sa gitna ng kanyang mga luha. “Sabi niya sawang-sawa na siya, sawang-sawa na... Hehe... Ang ginawa ko lang ay pagbigyan si Will nang hindi sinasabi sa ka
Ang isip ni Arianne ay umiikot sa mga posibilidad ng kasalukuyang sitwasyon ni Mark habang ang elevator ay umakyat sa itaas. Marahil ay tumanggi siyang makita siya mamaya. Hindi siya handa para sa alinman sa mga ito.Dumating ang elevator sa 46th floor. Nang tumunog ang elevator nang may "ding," bumukas ang mga pinto.Huminga siya ng malalim, bumuga ng dibdib, at lumabas. Sinubukan niyang iwasang magmukhang malungkot hangga't maaari.Si Davy ay nasa trabaho pa rin. Nagpanic siya nang makita siya. "Gng. Tremont, anong ginagawa mo dito? Si Mr. Tremont ay…”Napatigil si Arianne sa kanyang mga yapak. "Kailangan ko bang magpalit ng sapatos?"Umiling si Davy. "Hindi hindi. Hindi na kailangan. Pumasok ka na, pwede ka na lang pumasok!"May naramdaman siyang kakaiba, ngunit hindi siya mapakali sa pag-aaral nang labis. Tinulak niya ang pinto. Bukod sa aircon, amoy alak sa hangin. Hindi umiinom si Mark sa trabaho...Napabuntong hininga siya nang makita si Mark sa couch kasama si Janice. Ba
Sinamaan siya ng tingin ni Janice at sinundan siya palabas ng elevator. Hinintay niyang magsara ang mga pinto ng elevator saka sumirit, “Alam mo ba kung bakit ka inampon ni Mr. Tremont? Dahil pinatay ng nanay niya ang tatay mo. Iyon lang. Naging mabait lang siya para pigilan kang maging pulubi sa lansangan. Siya ay nag-aalaga sa iyo sa loob ng maraming taon, kaya wala siyang utang sa iyo ngayon. I'm sure hindi mo alam 'to, 'di ba?"Nanlaki ang mga pupils ni Arianne. Umikot siya at hinawakan si Janice sa kwelyo. "Ano ang sinabi mo? Sino nagsabi sayo niyan?”Nagpanic si Janice nung una tapos naalala niyang walang tao kaya tinulak niya si Arianne. “Hindi mo alam? Nabanggit ito ni Mr. Tremont kay Jackson sa bar kagabi, at hindi ko sinasadyang narinig. Nabalitaan ko na ang tatay mo ang dahilan ng pagbagsak ng eroplanong iyon dahil pina-pilot niya ang pribadong eroplano ng Tremonts habang lasing. Ngayon, tila may sikreto sa likod ng lahat. Alam mo na ang totoo ngayon. Sasamahan mo pa ba an
Sa wakas ay nagpakita ng mga palatandaan ng emosyon si Mark. Hinigpitan niya ang pagkakahawak sa baso ng alak at ibinagsak ito sa lupa, na nagkapira-piraso. “Tumigil ka sa pagsasalita!”Bahagyang natakot si Arianne sa side niyang ito. Gayunpaman, nanatili siya sa kanyang lugar at ibinigay ang paghingi ng tawad na dati niyang inihanda. “I'm sorry... Kasalanan ko this time. Dapat ay pinagkatiwalaan kita at pinag-usapan muna ito. Tama si Mary, mag-asawa kami. Hindi ko dapat gawin ang lahat sa sarili ko. Dapat ko ring isaalang-alang ang iyong nararamdaman."Tumayo si Mark at naglakad papunta sa kanya, inabot at hinawakan ang baba niya. “Bakit parang pinaghirapan ang paghingi mo ng tawad, Arianne? Iniisip mo siguro na ang mga bagay sa pagitan natin ay magiging masama para kay Smore. Hindi mo kailangang humingi ng tawad para sa kapakanan ni Smore, o ang katotohanang wala ako sa likod ng pagkamatay ng iyong ama. Ang pagsuko at paghingi ng tawad ay hindi mo istilo. Knowing you, mukhang napip
Naglakad si Mark patungo sa office desk niya, sumandal sa gilid ng table, at nagsindi ng sigarilyo. “Ang pagsasabi niyan ay magpapatuloy lamang ako sa pagpapantasya na mayroon kang bahagyang pahiwatig ng nararamdaman para sa akin. Ayokong ma-paralisado ka pa, at ayaw kong lokohin ang sarili ko. Si Will Sivan ay walang nararamdaman para sa kanyang asawa. Kung pupuntahan mo siya ngayon, aalisin ka niya nang walang pag-aalinlangan. Sorry kung pinaghintay kita ng matagal para sa araw na ito. Iwanan mo ang bata sa akin. Natatakot ako na ang Tremont Estate ay maging sobrang tahimik na hinding-hindi ko gugustuhing umuwi kung aalisin mo siya…”“Ba*tard ka!” Pinandilatan siya ni Arianne na may luha sa mga mata. “Bakit mo sinasabi ang mga bagay na ito? Pinaghiwalay mo ako at si Will, ginawa mo ang lahat para ipakulong ako sa iyo, at kapag tinanggap ko ang kasalukuyang buhay ko, gusto mo akong itapon. Sino ka sa tingin mo? Ang mapanghimagsik mong paniniil ay walang silbi sa akin. Bakit ako makik
Napagdaanan niya ang lahat ng uri ng mga part time na trabaho at nakilala niya ang lahat ng uri ng mga lalaki. Sa kanyang pananaw, lahat ng lalaki ay pare-pareho—mga malibog na pervert. Walang pinagkaiba si Mark.Kung makaka-iskor siya ng Mark Tremont, siya ay nakatakda sa natitirang bahagi ng kanyang buhay. Hindi na niya kailangang harapin ang lahat ng uri ng lalaki. Maaari siyang gumastos ng maraming pera hangga't gusto niya at hindi magiging kasing tanga ni Arianne, pagpunta sa trabaho nang walang dahilan at kumikilos tulad ng isang uri ng malayang babae. Nanghihingi lang yan ng gulo.Ang pag-greenlight ni Mark sa kanyang pagbabalik sa kumpanya ay nakabuo ng maraming bulong. Naturally, nakaramdam siya ng kasiyahan. Hindi ba't napakataas at makapangyarihang kumilos si Arianne nang i-dismiss siya? Sino ang nakakaalam kung ano ang naramdaman niya pagkatapos ng kasabihan ni Mark na sampal sa mukha?Habang tinutulak niya ang pinto, tinanggal niya ang dalawang butones sa harap ng kanya
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy