Pagdating ni Robin sa Tremont estate sakay ng taxi, natapos na ni Mark ang kanyang hapunan at isinama niya si Smore sa itaas. Nasa sala si Arianne at pinag-uusapan ang trabaho kasama si Robin. Lumakas na ang ulan nang makaalis na si Robin. Ang hangin ay napuno ng kasariwaan na nagmumula pagkatapos ng ulan na may bahagyang mahalumigmig na amoy mula sa rain water.Sinamahan ni Arianne si Robin sa taxi stand. "Kita tayo bukas."Kumaway si Robin sa kanya at sinabing, “Dapat umuwi ka muna. Bukas na lang tayo magkita. Ang ganda pala talaga ng bahay mo as expected sa isang luxury home.”Nakangiting umuwi si Arianne nang makitang paalis na ang taxi.Pagkatapos ng isang abalang araw, umupo si Robin sa kotse at huminga ng malalim. Siya ay nasiyahan sa pamumuhay ng isang kasiya-siyang buhay kung saan ang bawat sandali ay ginugol nang maayos upang hindi siya magkaroon ng oras upang magkaroon ng anumang malungkot na pag-iisip. Gayunpaman, darating ang isang punto na kailangan pa rin niyang magd
Pagkatapos ng isang segundong pag-aalinlangan, pinili niyang magtiwala sa kanya. Nagulat siya na nasa bansa pa siya. Swerte siya na nangyari ito sa kanyang pabor.Pinalakas niya ang tunog sa kanyang cellphone at nagmamadaling sinundan ang daan. Ang mga ilaw sa kalye ay nagbigay ng mahabang anino sa kanyang pigura. Ang tunog ng kanyang mataas na takong na pag-click sa lupa ay tila biglaan. Bawat sandali ay parang tumatambol nang malakas sa kanyang puso. Pinilit niyang kumilos nang matigas, sa sobrang takot na lumingon. Ang kanyang mga mata ay kumikinang sa luha. “Naglalakad ako. Nasaan ka?"Batay sa kasalukuyang estado ng kanilang relasyon, hindi siya sigurado kung ano pa ang sasabihin maliban sa pagtatanong kung nasaan siya.Si Sylvain daw ang nagmamaneho. Mabilis siyang sumagot, "Malapit na ako."Umalingawngaw ang boses niya sa cellphone, tumagos sa tahimik na gabi at nagbibigay sa kanya ng kakaibang pakiramdam ng kasiguruhan. Noon lang niya napagtanto kung gaano kasarap pakinggan
Agad na nawala ang mapang-asar na ekspresyon sa mukha ni Sylvain. "So, sa tingin mo ba isa akong assh*le na umaasa din sa isang sugar mommy?"Biglang nawalan ng masabi si Robin. Iyan ang naisip ng lahat. Kung itinanggi niya ito ngayon, ito ay mapagkunwari. Pagkatapos ng dalawang segundong paghinto, ibinuka niya ang kanyang bibig para magsalita, ngunit pinigilan siya ni Sylvain sa kalagitnaan. "Sige. Hindi mo kailangang sagutin. Wala akong pakialam kung ano ang iisipin ng mga tao."Naging malungkot ang kapaligiran pagkatapos noon. Nakaramdam ng kaunting suffocate si Robin sa loob ng sasakyan, kaya ibinaba niya ang mga bintana, hinayaan ang simoy ng gabi na dumampi sa kanyang buhok at naglalabas ng halimuyak ng kanyang shampoo sa sasakyan. Ito ay isang kaakit-akit na pabango. Biglang nagsalita si Sylvain. "Itali mo ang iyong buhok.""Wala akong tali sa buhok..." awkward na sinabi ni Robin.Hinugot niya ang isang hair scrunchie, na para bang may ginagawa siyang magic trick. “Dito.”T
Muli siyang pumasok sa villa ni Sylvain. “Ibinigay sa akin ni Jessica ang lugar na ito noong kinatawan ko ang kumpanya sa isang kompetisyon at nanalo sa unang pwesto. Tinanggap ko ito, hindi dahil nagustuhan ko ang pagiging laruan ng isang tao, ngunit dahil ang mga benepisyong ibinigay ko kay Jessica ay higit pa sa bahay na ito. Malinis ang aking konsensya, kaya tinanggap ko ito.”Pumunta si Robin sa sofa at umupo. "May nararamdaman ka ba para kay Jessica?" Kanina pa niya gustong itanong ito, mula nang malaman niya ang tungkol sa relasyon nila ni Jessica.Tinitigan siya ni Sylvain para sa isang magandang sukat ng oras. "Gusto mo bang malaman?"Hindi naging komportable si Robin sa titig niya. “Sinusubukan ko lang magsimula ng conversation. Hindi mo ito kailangang pag-usapan kung ayaw mo."Naglakad si Sylvain sa bar at nagbukas ng bote ng alak, nagsalin ng baso, at ibinigay sa kanya. “Hindi naman sa ayaw kong pag-usapan iyon, at wala rin namang dapat iwasang pag-usapan. Hinahangaan k
Malamang late na natulog si Sylvain kagabi. Tulog pa rin siya nang umalis si Robin, kaya wala siyang ibang pagpipilian kundi mag-iwan sa kanya ng sulat. Kailangan niyang mag-iwan ng kahit anong form ng notification. Iyon ang magalang na gawain.Kararating lang niya sa office building nang hilahin siya ni Arianne. “Nandito ang nanay mo, tinatanong ang lahat ng nasa opisina kung magdamag ka bang mag-overtime. Mukhang nagalit talaga siya nang malaman niyang walang tao sa opisina kagabi. Siya ay naghihintay para sa iyo. Nasaan ka kagabi? Hindi ba ako naghatid sa iyo sa taksi? Hindi ka ba umuwi?"Nawala ang lahat ng kulay sa mukha ni Robin. “Arianne... Hindi ko akalain na pupunta dito ang nanay ko. Patawarin mo ako! Kailangan mo akong tulungan! Umalis ako sa cab kagabi, pero may mali sa cabbie. Hinila niya ako papunta sa isang liblib na kalsada. Sa sobrang takot ko, tinawagan ko si Sylvain, at sinundo niya ako. Ang pagbalik-balik ay tumagal ng maraming oras. Medyo gabi na at nakalimutan k
Walang magawang umiling si Arianne at bumalik sa kanyang upuan. Ang relasyon ni Robin kay Sylvain ay itinuturing pa rin na malabo sa itaas ng average. Ang kinabukasan ni Sylvain ay itinuturing na ngayon na madilim pagkatapos ng lahat ng kanyang pinagdaanan. Hindi siya sigurado kung ano ang gagawin sa relasyon ni Robin kay Sylvain. Maglalaro lang siya sa pamamagitan ng tainga.Sinundo siya ni Mark pagkatapos ng trabaho nang gabing iyon. Nagtungo ang mag-asawa sa ospital na may dalang bag na puno ng mga prutas. Gaya ng inaasahan niya, sobrang sakit ni Tiffany para bumaba sa kama. Siya ay nagdusa nang mas malala kaysa sa kanya. Siya ay dapat na bumaba sa kama kinabukasan pagkatapos ng operasyon. Ang dami ng IV fluids na natanggap niya ay nangangahulugan na kailangan niyang pumunta sa banyo ng ilang beses. Si Tiffany ay humahagulgol at umaangal sa tuwing kailangan niyang pumunta sa banyo. Ang kanyang pag-iyak ay nagpatalsik sa malamig na pawis ni Jackson, na kailangan siyang alalayan sa d
Ibinahagi ni Lilian ang parehong pananaw. “Tiffie, tigilan mo na ang pagiging matigas ang ulo mo, okay? Ang lahat ng ito ay para sa iyong ikabubuti. Ang pananatili sa bahay habang nakakulong ay isang paikot-ikot na paraan lamang para mabigatan ang lahat sa paligid mo, mahal. Kasama na dun si Jackson at ang mama niya. Tingnan mo, malalagay ka sa mahinang estado sa loob ng halos isang buwan, tulad ng iyong bagong silang na sanggol, kaya't mapapaginhawa ang lahat sa amin kung maaari naming hayaan ang mga propesyonal sa post-partum center na alagaan ka, tama ba? At saka, may pera na kami para dito ngayon. Ang paggamit nito para sa isang naaangkop na serbisyo ay hindi isang pag-aaksaya ng anuman. At itigil ang pagsasabi kung gaano ito magiging hindi ligtas! Laging nasa tabi mo si Jackson!"Nagsalubong ang kilay ni Tiffany, tahimik na namumula. Hindi mahalaga kung ano ang kanilang sinabi. Ayaw niyang manatili sa isang banyagang kapaligiran sa loob ng isang buwan, gaano man kataas ang uri ng
Biglang sinulyapan ni Arianne si Mark. Sa totoo lang, hindi likas na tahimik si Arianne—bago siya maging eight-years old, ang kanyang pagkabata ay masaya at puno ng tawanan, lalo na kapag nakikipaglaro siya sa kanyang mga kaibigan. Ang tanging dahilan kung bakit siya naging tahimik ay dahil ganoon ang impluwensya ni Mark sa kanya. Sa madaling salita, tahimik si Smore dahil sinunod niya ang ugali ng kanyang ama, at habang lumalaki ang sanggol, naging hindi mapag-aalinlanganan ang pagkakahawig.Sa gabi, habang ang dalawa ay magkatabi, nagtanong si Arianne, "Ganyan ka na ba laging yelo at katigasan mula pa noong bata ka, Mark Tremont? ‘Yung pag-arte mo kasi ni Smore noong bata ka, hindi ba?”Pinisil ni Mark ang kanyang nose bridge. “Anong tinawag mo sa akin? Sa hindi malamang dahilan, nababaliw ako ng marinig ko iyon."Sinampal ni Arianne ang kamay niya. “Tinawag kita sa pangalan mo, duh! Hindi ba normal na gawin iyon? Hindi mo naman siguro aasahan na 'honey' ang tawag ko sa'yo sa isan
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy