Si Alejandro, sa estado ng kalasingan, ay hinila ang damit ni Lynn at sinilip ang snow white na balat sa ilalim. "Walang lalaki ang makakalaban sa katawan ng babae," sabi niya. "At gayon pa man, sa kabila ng kung ano ang mayroon ka, natatakot ka. Nakikita ko ngayon, binigyan kita ng mas maraming pagkakataon kaysa sa nararapat sa iyo.”Hindi naglakas-loob si Lynn, at hindi rin nagtakpan. At kaya siya ay tumayo, hubad, mahina at nanginginig sa takot. Hindi niya masabi kung ano ang mangyayari sa kanya dahil sa kasalukuyang lasing at testy state ni Alejandro.Iyon ay nang bumukas ang pinto, at pumasok si Melanie sa kwarto.Isang hindi nababasang ekspresyon ang sumalubong sa kanyang mien sa sandaling dumako ang kanyang mga mata sa kanila. "Alex, ano... anong ginagawa mo?"Bumitaw si Alejandro sa pagkakahawak sa kamay ni Lynn, at ang huli ay napaatras kaagad at inayos ang sarili. "Aalis ako."Sinamaan siya ni Melanie ng isang mapang-akit na sulyap bago nagmartsa patungo kay Alejandro, a
Pagkalabas na pagkalabas ni Melanie sa kwarto, nakaharap niya ang butler ng pamilyang Smith. Ibinaba niya ang kanyang ulo at itinago ang kanyang nararamdaman. Hinawakan niya ng mahigpit ang kanang kamay niya sa kaliwa niya para mas takpan ito. “Ano iyon?”"Hinihintay ka ni Don Smith," propesyonal na sinabi ng butler.Tumango siya at sinundan siya sa looban. Parang walang balak matulog si Don Smith ngayon. Gabi na pero umiinom pa rin siya ng tsaa. Ang uri ng tsaa na kanyang ininom ay nakakatulong sa pagpupuyat ng mga tao, kaya hindi ito makakatulong kung gustong matulog ng mga matatandang nasa kanyang edad."Lolo," magalang na sinabi ni Melanie.Ikinaway ng matanda ang kanyang kamay para senyasan siyang maupo. May mga street lamp lang sa courtyard na iniilawan ang looban kaya hindi ito masyadong maliwanag. Kaya naman, hindi na niya kailangang itago ang kanyang nasugatan na kaliwang kamay.Ang matandang lalaki ay tumingin sa malayo na kalangitan sa loob ng napakatagal na panahon, pa
Pinuri naman siya ni Don Smith, "Mukhang tama ang pinili ko. Kailangan mo lang maging mabuting asawa at alagaang mabuti si Ale. Ako nang bahala sa iba. Bumalik ka na at alagaan mo siya. Marami na siyang nainom. Kakailanganin niya ng mag-aalaga sa kanya."Bumangon si Melanie. "Sige. pasensya na po. Matulog ka na ng maayos diyan, lolo."Biglang natauhan si Melanie sa oras na bumalik siya sa kwarto. May ipinapahiwatig ba si Don Smith? Anong ibig niyang sabihin nang sabihin niyang hindi niya kailangang mag-alala at siya nang bahala dito? Wala naman siyang gagawin kay Tiffany diba?Hindi pa niya naranasan ang mga ganitong bagay noon at hindi niya pinangarap na isipin iyon. Gayunpaman, nakaramdam pa rin siya ng matinding pagkabalisa habang iniisip niya ang mga kahihinatnan.Kinaumagahan, nagmaneho kaagad si Jackson sa opisina ng civil affairs. Nakita niyang hindi pa dumarating ang sasakyan ni Tiffany at gusto niyang tawagan siya para papuntahin siya dito ng mabilis. Gayunpaman, nag-aalal
Iminulat ni Alejandro ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya, siguro dahil narinig niya ang kanyang boses at pagkatapos nito nahimatay na naman siya.Sumunod si Tiffany sa ambulansya na nagdala sa kanya sa ospital. Si Alejandro at ang driver ng van ay dinala sa emergency room. Doon lang bumalik sa realidad si Tiffany at tinawagan niya si Jackson. “Dapat umuwi ka muna dahil hindi ako makakapunta. May nangyari habang nasa daan ako!"Hindi inaasahan ni Jackson na mangyayari ito at nag-aalala siyang sumagot. "Anong nangyari? Nasaan ka? Late ka na nga at hindi ka pa pupunta sa isang mahalagang bagay…”Hindi plano ni Tiffany na sabihin sa kanya ang tungkol sa pagkakasangkot ni Alejandro sa isang aksidente, ngunit natatakot siya na baka magkaroon ng matinding laban sa pagitan nila sa pamamagitan ng pag-iwas nito sa kanya, kaya nagpasiya siyang maging tapat tungkol sa aksidente."Pupunta ako sa ospital para sunduin ka. Sasabay ka sa akin na umuwi!" nagulat si Jackson matapos marinig an
Umiling siya. “Kung tama ang hula ko, may taong sadyang pinupuntirya ka at alam ito ni Alejandro. Kaya siya nagpakita para tulungan ka. Hindi ito nagkataon o isang aksidente."Nagulat si Tiffany nang marinig ito. Naalala niya ang lalaking may peklat sa van at bigla siyang nanginig. “Nagtataka nga ako... kasi yung driver ng van ay parang sinadya akong sugurin. Parang eagle ang mga mata niya at nakakatakot yung mga galos niya sa mukha. Nasa emergency room siya ngayon. Kung tama ang sinasabi mo, sino ang nagtatangkang manakit sa akin? Hindi ako nasaktan ng sinuman. Bakit naman nila ako sasaktan? At paano ito malalaman ni Alejandro?"Napahinto si Jackson. “Hindi ko rin alam. Ganito na lang, iuuwi kita at sasabihin ko kay Mark ang tungkol dito, sasabihan ko siya na imbestigahan ang buong pangyayari na ito. Ang lalaking may mga galos ay nasa ospital, hindi ba? Bibisitahin ko siya pagkatapos kitang ihatid sa bahay. Magpapa-register tayo sa kasal sa ibang araw. Ayokong magkaroon ng aksidente
“Okay…” sagot ni Melanie habang takot na takot siyang tumingin sa mata ni Don Smith.Hinintay ni Alejandro na umalis si Melanie bago nagtanong, “Ano ang gusto mong pag-usapan?”Kalmado ang itsura ni Don SMith. “Hindi ikaw ang Ale ko. Nasaan si Ale?"Napangisi si Alejandro. “Paano kung sabihin ko sa inyo na nawalan kayo ng nag-iisang tagapagmana? Mamamatay ka ba sa atake sa puso ngayon? Namatay siya sa ospital na iyon sa Nafaeth. Dapat alam mo, nandoon din ako. Namatay siya sa tabi ko... Hiniling niya sa akin na mabuhay para sa kanya, sa kanyang lugar. Para gawin ang lahat na hinding-hindi niya magagawa.""Tama na!" Biglang ungol ni Don Smith. “Kasalanan ko ang lahat! Dapat mas lalo akong nag-aalala sa kanya. Dapat hindi ko na lang siya inaway at pinapunta hanggang Nafaeth. Hindi ko dapat binigyan ng pagkakataon ang sinuman na saktan siya... Kasalanan ko ang lahat..."Hindi pinansin ni Alejandro ang matanda at inisip ang sariling negosyo sa pamamagitan ng pagtingin sa bintana. Bigl
Hindi nagtagal, bumalik si Don kasama ang ilang lalaki. Masyadong nasunog ang mukha ni Ethan, kaya hindi niya ito nakilala. Dahil kapareho niya ang katawan ni Alejandro, itinago ni Ethan ang kanyang nakaraan sa publiko at sumailalim siya napakaraming plastic surgeries. Sa hitsura, siya ay naging kambal ni Alejandro Smith. Para mas maging convincing ang disguise niya, sinira niya ang sarili niyang fingerprints.Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan niya, hindi na gustong ipaglaban ni Ethan ang kahit ano mula kay Mark. Ang tanging pinagsisisihan niya ay si Tiffany, ang babaeng isinuko ang lahat para sa kanya. Wala nang mas makakapagpasaya pa sa kanya kundi ang mamuhay nang payapa sa piling ng kanyang minamahal, kaya't binalak niyang hanapin si Tiffany sa sandaling bumalik siya, na binabayaran ang lahat ng kanyang nagawa sa nakaraan.Hinawakan ni Don ang nasugatan niyang binti nang makitang tahimik si Ethan.“Wala ka nang magagawa ngayon. Si Melanie ang palihim na nagpapasa ng impormasyon
Napakunot-noo si Arianne, “Anong pinagsasabi mo? Anong kinalaman ng paggamit ng iyong utak sa isip ng anak mo? Ang tanga mo! Anyways, you are not in contact with Alejandro anymore and you should stay away from him. Sa totoo lang, palagi akong nakakaranas ng kakaibang pakiramdam kapag nakikita ko siya, ngunit hindi ko lubos na mailagay ang aking daliri dito. Anyway, dapat kang magpahinga sa bahay at maghanda na maging pinakamagandang nobya bukas."Ngumiti si Tiffany at sinabing, “Sige, pumunta ka bukas ng maaga at samahan mo ako. Iiwan ko si Smore kay Mark; may asawa na siya, kaya hindi siya maaaring maging bridesman. Ganoon din sa iyo; Hindi ka rin maaaring maging abay sa akin, kaya kailangan kong gumastos ng isang halaga upang kumuha ng isang tao na gagawa nito, at alinman sa kanila ay mga taong kilala ko."Habang sinasabi niya ito, naisip na naman ni Arianne si Eric. Siya ang magiging bridesman kung nariyan pa siya.Maya-maya, dumating na si Jackson para kay Tiffany, ngunit pinigi
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy