Magalang na sinabi ni Stephen, “Young Master, mukhang ito ang satellite phone mula sa private jet ng mga Wade. Nasa eroplano po ba kayo ngayon?”Sumagot si Charlie, “Oo. Papunta na ako sa Eastcliff at mga dalawang oras pa bago kami lumapag. Paki-ayos ang isang sasakyan na susundo sa akin sa airport.”Agad na sinabi ni Stephen, “Sige po, Young Master. Aayusin ko agad ang convoy at ako na rin ang personal na susundo sa inyo sa airport. Ipapaalam ko rin ito kay Lord Wade at sa iba pa.”Sinabi ni Charlie, “Hindi na kailangan ng engrandeng pagsalubong. Ikaw ang butler ng mga Wade, masyado nang magarbo kung ikaw pa ang personal na susundo. Magpa-park ka na lang ng sasakyan sa airport para sa akin. Pwede mo itong sabihin kay Lolo, pero hindi na kailangang ipaalam pa sa iba.”Walang pag-aatubiling sagot ni Stephen, “Sige po, Young Master. Ipaalam ko agad ito kay Lord Wade. Sa lumang mansion po ba kayo magpapalipas ng gabi o babalik kayo sa manor?”Tumango si Charlie at sinabi, “Doon ako s
Hindi nasorpresa ang pekeng abbess sa sinabi ni Stephen at sinabi, “Mr. Thompson, nahulaan na ni Madam ang sinasabi mo, kaya gusto niya na makipagkita ka sa kanya sa Harmony Temple. Makakarating ka ba sa oras?”Agad na sumagot ni Stephen, “Makakarating po ako. Sanay na po si Young Master na low profile, kaya ayaw niyang sunduin ko siya sa airport. Kailangan ko lang siyang hintayin sa lumang mansion. Malapit lang iyon sa Harmony Temple kaya sapat pa ang oras ko.”Sinabi ng pekeng abbess, “Mabuti kung gano’n. Magkita tayo sa Harmony Temple sa loob ng isang oras.”Magalang na sumagot ni Stephen, “Naiintindihan ko po!”Binaba ng pekeng abbess ang tawag at nag-ulat sa babae, “Madam, sinabi ni Mr. Thompson na pupunta raw si Young Master sa lumang mansion ngayong gabi.”Bahagyang nagulat ang magandang babae, at ang magagandang mata niya na may bakas ng kulubot sa sulok ay naging mamasa-masa. Pinigilan niya ang mga luha at ngumiti ng may kaunting ginhawa habang sinabi, “Ang tagal nang wal
Sa sandaling iyon, nasa main hall siya ng courtyard. Nang sabay na pumasok sina Ashley at ang pekeng abbess, agad niya silang binati sa pintuan ng may paggalang, “Hello, Madam! Hello, Madam Sun!”Bahagyang tumango si Ashley, itinuro ang mga upuan sa hall, at sinabi, “Maupo ka na, Stephen.”Yumuko si Stephen at sinabi, “Salamat po, Madam.”Kumaway si Ashley at umupo sa pangunahing upuan sa hall habang nakatayo sa tabi niya ang pekeng abbess na nakasuot ng isang sumbrero.Kahit nakasuot pa rin ng sumbrero ang pekeng abbess, napansin pa rin ni Stephen na kinalbo niya ang kanyang buhok. Tinanong niya sa gulat, “Madam Sun, bakit… bakit mo…”Bahagyang ngumiti ang pekeng abbess, tinanggal ang sumbrero, at sinabi, “Ginampanan ko ang papel bilang abbess sa Mount Tason ngayon.”Nagtanong nang may kaba si Stephen, “Madam Sun, nakita mo ba si Young Master?! Naaalala pa ba niya kayo? Pakiusap, huwag mong hayaan na maghinala si Young Master!”Umiling ang pekeng abbess at sinabi, “Huwag kang m
Pagdating nina Charlie at Vera sa lumang mansion ng mga Wade mula sa Eastcliff International Airport, naghihintay na doon si Stephen kasama si Jeremiah.Si Stephen ang nagdala kay Jeremiah doon. Pagkaalis niya mula sa Harmony Temple, dumiretso siya sa manor ng pamilya Wade para sunduin si Jeremiah pabalik sa lumang mansion.Noon pa man ay naghahanap na si Jeremiah ng pagkakataon para mas mapalapit sa kanyang apo na si Charlie at mapalalim ang kanilang samahan. Pero kahit na si Charlie na ang pinuno ng mga Wade, bihira pa rin siyang dumalaw sa Eastcliff. Bilang lolo, halos ilang beses lang niya nakita si Charlie sa loob ng isang taon.Nang mabalitaan niyang pupunta si Charlie sa Eastcliff, natuwa nang sobra si Jeremiah. Agad siyang nagpahanda ng mga pagkain sa mga chef para salubungin si Charlie kahit hindi pa ito dumarating sa lumang mansion.Pagdating ni Charlie sa lumang mansion, pumunta pa sa courtyard si Jeremiah kasama si Stephen para sa salubungin siya. Pagkababa pa lang ni C
Si Stephen, na tahimik lang kanina pa, ay lumapit at magalang na sinabi, “Young Master, naghanda na po si Lord Wade ng salu-salo para sa inyo. Pumasok na po kayo ni Miss Lavor para makakain muna kayo!”Bumalik sa diwa si Jeremiah at agad na nagsalita, “Tama, Charlie! Bihira ka na lang bumisita sa Eastcliff. Nang malaman kong bigla kang darating ngayong gabi, agad akong nagpahanda ng pagkain at inumin. Samahan mo naman ako mamaya para uminom kahit kaunti, Charlie.”Tumango si Charlie at sinabi, “Sige, pumasok tayo at lumain habang nag-uusap.”Habang bumabalik si Charlie sa lumang mansion kung saan siya lumaki noong bata pa siya, magkahalong pamilyar at kakaiba ang naramdaman niya. Kahit pareho pa rin ang itsura ng mansion at wala namang nabago, noong araw kasi ay laging puno ito ng buhay at tawanan.Noon, mataas ang tingin ng buong pamilya Wade kay Curtis, ang ama ni Charlie. Kahit hindi pa opisyal na naipapasa sa kanya ni Jeremiah ang pamumuno sa pamilya, siya na talaga ang tumatay
Nang tanungin siya ni Charlie kung galing ba siya sa templo, hindi naiwasan ni Stephen na masorpresa. Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ni Charlie sa tanong na iyon, o kung alam ba niya kung saan siya nanggaling at kung kanina siya nakipagkita.Pero matalino si Stephen. Dahil nagulat na rin lang siya, hindi na niya ito tinago. Sa halip, tinanong niya habang nagkukunwaring nagtataka, “Young Master, paano niyo po nalaman?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Amoy insenso ka.”Agad itong naintindihan ni Stephen at sabay na nakaramdam ng ginhawa.Pero hindi siya nagpakita ng kahit anong senyales ng pagluwag ng dibdib. Ngumiti lang siya at sinabi, “Nagpunta po ako sa Harmony Temple kaninang hapon. Nagkataon po na may bakante akong oras kaya pumunta ako sa templo para magdasal.”Tumango si Charlie, wala namang kahit anong pagdududa sa isipan niya.Mataas ang posisyon ni Stephen sa mga Wade, pangalawa na lang sa mismong mga miyembro ng pamilya. Bilang tagapangasiwa, malawak ang kal
Sarado na ngayon ang sikat na templong ito sa mga bisita.Mag-isa lang si Ashley na nakatayo sa loob ng courtyard, habang napapaligiran ng amoy ng insenso na nanatili sa hangin. Nakatingala siya sa maliwanag na buwan at damang-dama ang halo-halong emosyon. Matagal na niyang inaasam ang kanyang anak, si Charlie, na dalawampung taon na niyang hindi nakikita.Ang layo ng Harmony Temple sa lumang mansyon ng mga Wade ay isa o dalawang milya lang, sampung minuto lang ang biyahe sakay ng kotse. Pero kahit ganoon, paulit-ulit na ipinapaalala ni Ashley sa sarili niya na hindi pa ito ang tamang oras para magkita sila ng anak niya.Nang makita ng pekeng abbess na tila malungkot si Ashley habang nakatayo nang mag-isa sa courtyard, marespeto siyang lumapit at nagtanong, “Madam, ilang kanto na lang ang layo niyo kay Young Master. Siguro ay sabik na sabik ka nang makita siya, tama po ba?”Tumango si Ashley, “Dalawampung taon ko nang hindi nakikita ang anak ko. Paanong hindi ako mananabik?”Pagka
Madalas mag-alala si Ashley noon tungkol sa pagpapalaki kay Charlie pagdating sa ugali niya, pagkatao, at mga pinapahalagahan sa buhay. Bilang ina, natural lang na gusto niyang maibigay ang pinakamahusay na edukasyon, kapaligiran, at gabay para sa anak niya. Pero ang tanging magagawa lang niya ay panoorin si Charlie habang lumalaki sa ampunan kasama ng ibang bata, at panoorin siyang tumigil sa pag-aaral sa high school para magtrabaho sa isang construction site, nang hindi man lang niya kayang makialam o makagambala kahit kaunti.May mga pagkakataong nag-aalala siya na baka maapektuhan ang pananaw sa buhay ni Charlie, o kaya’y masyado siyang matutong makibagay sa mga kalakaran ng mundo sa ganoong kapaligiran. Pero sa kabutihang palad, nahanap ni Charlie ang tamang balanse sa pagitan ng pagiging anak-mayaman noong bata pa siya, at ng pagiging ulilang mahirap pagkatapos niyon. Dahil doon, napanatili niya ang maayos na pananaw sa buhay at matibay na pakiramdam ng katarungan.Hindi lang ni
Pagkatapos niyang magsalita, tahimik niyang tinanong si Charlie, “Charlie, bakit ka tinatawag ni Miss Lavor na ‘Young Master’?”Nag-isip sandali si Charlie, saka ngumiti at sinabi, “Mahilig siya sa ancient culture. Huwag ka nang magulat kung tawagin pa niya ang sarili niya bilang 'ang aba'.”Umiling si Jeremiah at ngumiti habang sinasabi, “Matanda na ako, hindi ko na talaga maintindihan ang hilig ng mga kabataan ngayon.”Pagkatapos ay hininaan niya ulit ang boses niya at sinabi kay Charlie, “Pero may tindig talaga si Miss Lavor na parang isang maharlikang babae. Medyo bata lang siya. Kung hindi, bagay sana siya sayo.”“Oo nga, bata pa talaga siya…” Tumango si Charlie habang nakangiti, pero sa isip niya, ‘Kung alam mo lang na mahigit tatlong daan taon na si Vera, baka magulat ka nang sobra.’Pagkatapos nito, sabay na silang pumunta ni Jeremiah sa dining room.Binubuksan ni Vera ang mga biniling almusal nang inabot ni Charlie ang photo album kay Jeremiah at tinanong siya, “Lolo, naa
Hatinggabi na nang lumayag ang isang cargo ship mula sa Blue Bay, sakay si Stephen papuntang Tahiti sa South Pacific.Nakatayo si Stephen sa hulihan ng barko at nilamon ng emosyon habang pinapanood ang lungsod na unti-unting nawawala sa dilim ng gabi. Dati siyang pinagkakatiwalaang tauhan ni Curtis, ang ama ni Charlie. Dalawampung taon na ang nakalipas nang ibigay sa kanya ni Curtis ang dalawang misyon: una, protektahan ang kaligtasan ni Charlie pagkatapos ng mangyayari sa kanya, at pangalawa, sundin ang lahat ng utos ni Ashley. Sa paglipas ng mga taon, kahit nanatili siyang butler ng pamilya Wade, ang lahat ng ginawa niya ay ayon talaga sa mga utos ni Ashley.Sa mahigit sampung taon, kahit si Jeremiah ay walang alam kung buhay pa ba o patay na si Charlie. Dahil hindi inatasan ni Curtis si Stephen na ipaalam ang sitwasyon ni Charlie kay Jeremiah. Si Ashley pa rin ang may hawak ng lahat sa likod ng mga pangyayari.Nang maramdaman lang ni Ashley na dumating na ang tamang panahon, saka
Napabuntong-hininga si Charlie at sinabi, “Posible nga. Sa biglaan niyang pag-alis, parang pakiramdam ko na mahihirapan na akong makita siya ulit. Matalinong tao siya, at alam niyang hindi siya pwedeng magtago habambuhay. Kaya hindi niya gagawin na patayin lang ang cellphone niya ngayong gabi tapos babalik lang bukas sa Wade Mansion na parang walang nangyari, maliban na lang kung disidido na siyang hindi na muling magpakita pagkatapos niyang umalis.”Nagulat si Vera at nagtanong, “Sa puntong ito, ano pa bang itinatago ni Mr. Thompson sa iyo? Hindi ba’t matagal na niyang tinutupad ang mga utos ng iyong ama? Bakit bigla na lang siyang aalis ngayon? Alam ba niyang tatanungin mo siya tungkol sa mga larawan na ito?”Umiling si Charlie at sinabi, “Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya, pero base sa pagkakakilala ko sa kanya, tapat siya sa pamilya Wade. Baka may sarili siyang dahilan kung bakit siya umalis nang hindi nagpapaalam, o baka ito rin ay bahagi ng mga plano ng aking ama.”Sinabi
Alam ni Charlie na si Stephen ang dating pinaka-pinagkakatiwalaang tauhan ng kanyang ama, at sigurado siyang maraming masusing plano ang iniwan ng ama niya noon. Kahit matagal nang nagsisilbi si Stephen sa pamilya Wade, ang totoo, halos lahat ng oras at lakas niya ay nakatuon sa pagtupad ng mga misyon na binigay sa kanya ng kanyang ama.Nang maalala ni Charlie na bahagi rin si Raymond ng plano ng kanyang ama, naisip niyang malamang ay may alam din si Stephen tungkol sa kanya. Kaya sinabi niya kay Vera, “Hindi ko pa masyadong natanong si Mr. Thompson ng mga detalye dati, pero mukhang kailangan ko na talagang kausapin siya ngayon at hingan siya ng malinaw na sagot.”Sa sandaling iyon, nakatuon ang isip ni Charlie sa pagbubunyag ng lahat ng nangyari noon at ng mga planong iniwan ng kanyang ama. Kahit pa kailangan niyang gumamit ng psychological hints kay Stephen, determinado siyang makuha ang lahat ng impormasyon na alam ni Stephen.Dahil doon, sinabi niya kay Vera, “Hahanapin ko na si
Sinabi ni Charlie, “Makakauwi rin ako agad, siguro mga isa o dalawang araw pa.”Sagot ni Jacob, “Ayos! Pagbalik mo, maghanap tayo ng lugar na pwedeng mag-barbecue at mag-beer!”“Sige.”Pagkatapos pumayag sa hiling ni Jacob, nagpaalam si Charlie sa kanya sa tawag. Pagkababa niya ng tawag, tinanong niya si Vera na nasa harapan niya, “Miss Lavor, ano sa tingin mo?”Sagot ni Vera, “Sa tingin ko, hindi nagsinungaling ang biyenan na lalaki mo, at tugma ang kwento niya sa hinala ko.”Nagpatuloy si Vera, “Naniniwala ako na posibleng matagal nang pinaghandaan ng ama mo, halos dalawampung taon na, ang pagkuha mo sa Apocalyptic Book. Base sa kwento ng biyenan na lalaki mo, kusa talagang nabasag ang vase, at yung vibration na binanggit niya, baka galing talaga iyon sa mismong Apocalyptic Book.”“Kaya ang hinala ko, hindi lang kung sino-sino ang pwedeng makakuha ng Apocalyptic Book sa pamamagitan ng vase. Dapat ang tao ay pasok sa mga requirements ng libro at karapat-dapat para mabuksan ito. S
Sinabi ni Jacob nang hindi nasisiyahan, “Syempre hindi ako malamya. Alam mo naman ang kalagayan ko sa pera. Si Elaine ang humahawak ng lahat ng pera sa bahay, at halos wala akong naitatabi, baka ilang libo lang. Kaya kahit anong antique ang tinitingnan ko, doble-ingat ako palagi. Baka mabitawan ko, mahawakan nang mali, o mapagbintangan pa akong may ginagawang kalokohan…”Sa puntong ito, nagpatuloy si Jacob nang naiinis, “Sa araw na iyon, parang may sumpa rin yung jade vase na iyon. Pagkahawak ko, parang may langis, at dumulas agad ito mula sa kamay ko. Nahulog ito sa sahig at nabasag. Baka sinadya talaga ni Mr. Cole na pagbintangan ako.”Napaisip si Charlie, “Pa, noong nabasag yung jade vase, ako ang nag-ayos noon gamit ang egg whites. Hindi ko naman maalalang parang may langis iyon. Ang pagkakaalala ko, medyo magaspang ang vase dahil galing pa iyon sa Tang Dynasty. Hindi makinis ang glaze, parang may buhangin pa nga ang pakiramdam kapag hinawakan. Paano ito dumulas sa kamay mo?”“Eh
Lubhang ikinagulat ni Charlie ang tanong ni Vera. Pero sa masusing pag-iisip, mukhang may punto nga ito. Kung isa talaga itong malaking plano na inihanda sa loob ng mahigit dalawampung taon, imposibleng iaasa ito sa isang taong hindi maasahan para sa isang napakahalagang bahagi ng plano.Alam ng lahat kung gaano ka-hindi maasahan si Jacob, at si Charlie na mismo ang pinaka nakakaalam nito. Kahit biyenan na lalaki niya si Jacob, masasabi ni Charlie nang buong tiwala na kung sa kanya nakasalalay ang tagumpay o kabiguan ng isang mahalagang plano, malamang sa malamang ay mabibigo ito.Kaya agad niyang kinuha ang cellphone niya at tinawagan si Jacob.Sa sandaling iyon, nakahiga si Jacob sa kwarto niya sa Thompson First habang abala sa pagkalikot ng cellphone niya. Mula nang magsama sina Matilda at Yolden, tila nawala na ang lahat ng kasiyahan sa buhay niya. Dagdag pa roon, nasa bahay din si Elaine na kinaiinisan at kinasusuklaman niya, kaya’t ang tanging libangan na lang niya ay ang magku
“Pero namatay na ang ama ko dalawampung taon na ang nakalipas. Hindi naman siya isang Feng Shui master na katulad mo, kaya paano niya malalaman noon pa lang na kailangan kong malagpasan ang pagsubok na iyon sa edad na dalawampu’t pito?”Napakunot ang noo ni Vera.Matapos ang matagal na pag-iisip, sinabi niya, “May punto ka. Ayokong bastusin ang sinuman, pero parang imposibleng mahulaan ng iyong ama nang ganoon ka-eksakto ang mga mangyayari dalawampung taon na ang nakalipas.”Dagdag ni Charlie, “Nang makilala ko si Master Lennard sa Mount Wintry, sinabi niyang pumunta siya sa Eastcliff para piliin ang Mount Wintry bilang isang geomantic treasure land para sa pamilya Wade, alinsunod sa kahilingan ng lolo ko. Kinumpirma ko na ito sa lolo ko at sa iba pa. Sa panahong iyon, masama ang sitwasyon ng pamilya Wade, at totoo ngang naghanap ng tulong ang lolo ko kung kani-kanino bago niya nahanap si Master Lennard. Kaya hindi posibleng naplano ng ama ko ang paglabas ko sa dragong stranding pred
Nararamdaman ni Jasmine na may gustong siguraduhin si Charlie, pero nang mapansin niyang ayaw ni Charlie na ipaliwanag nang malinaw ang mga bagay, naging maunawain siya at hindi na siya tinanong. Sa halip, magalang niyang sinabi, “Master Wade, kung may kailangan ka o may gusto kang itanong, huwag kayong mag-atubiling tumawag sa akin kahit kailan.”“Sige, salamat.”Nagpasalamat si Charlie kay Jasmine at ibinaba ang tawag. Napansin ni Vera ang tila naguguluhang ekspresyon niya kaya hindi niya napigilang magtanong, “Young Master, ano naman ang bumabagabag sayo ngayon?”Kalmadong sagot ni Charlie, “Bigla ko lang naalala ang isang bagay. Noong nakuha ko ang Apocalyptic Book, para siyang libro pero parang hindi rin. Pagkapulot ko, kusa itong naging pulbos, pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, ang laman nito ay agad na naitala sa isipan ko…”Sandali siyang tumigil bago nagpatuloy, “Ibig bang sabihin nito, ang Apocalyptic Book ay para lang talaga sa isang gamitan, at nakatakda na isang ta