Hindi nakakagulat na magugulat si Jasmine sa isang commercial real estate project na may halagang bilyong-bilyong dolyar, dahil ang ganitong napakalaking proyekto ay bihira sa buong mundo.Ang kabuuang halaga ng Burj Khalifa sa Dubai ay 1.5 billion US dollars lang. Mukhang ang nag-iisang building na may kabuuang gastusin na mahigit five billion US dollars ay ang headquarters building lang ng Apple.Para sa mga Acker, kahit na ang kabuuang lakas nila ay hindi kasing lakas ng Rothschild o ng Saudi royal family, ang totoong asset ng mga Acker ay medyo mas mataas pa rin kaysa sa Apple.Sapat na ang paggastos ng eight billion US dollars para mag-invest sa commercial real estate sa Aurous Hill para magtayo ng isang malawak pero maliit na siyudad. Kahit na ilipat ng mga Acker ang buong headquarters nila dito, hindi ganito kalaki ang magagastos nila.Pero, bago pumunta si Christian dito, nagkasundo na ang mga Acker. May malapit na relasyon si Jasmine sa may-ari ng Rejuvenating Pill. Dahil
Sinabi nang nakangiti ni Christian, “Kahit na bagong first-tier city pa lang ang Aurous Hill, sobrang optimistiko ako sa pag-unlad sa hinaharap ng Aurous Hill. Marahil ay ito pa ang maging focus ng mundo sa hinaharap.”Tinanong nang nagdududa ni Jasmine, “Bakit sobrang optimistiko ka sa Aurous Hill, Mr. Christian?”Sinabi nang seryoso ni Christian, “Miss Jasmine, kahit na isang beses mo pa lang isinagawa ang auction para sa Rejuvenating Pill, napagtanto ko ang akit ng divine pill na ito sa mga sobrang yaman na tao. Ang bawat siyudad ay naghahanap ng sarili nitong katangian at posisyon. Halimbawa, sa United States, ang katangian ng New York ay finance, ang katangian ng San Francisco ay teknolohiya, ang katangian ng Los Angeles ay manufacturing, ang katangian ng Houston ay aerospace, at ang katangian ng Detroit ay automobile manufacturing.”Pagkasabi nito, sinabi nang may kumpiyansa ni Christian, “Sa suporta ng auction para sa Rejuvenating Pill, siguradong maaakit ng Aurous Hill ang m
“Bukod dito, narinig ko rin na nasa Aurous Hill ang Apothecary Pharmaceutical. Kahit na kaunting sample lang ang ginawa ng kumpanya na ito, mga nakakagulat na produkto sila na may pambihirang epekto. Dahil sa pharmaceutical company na ito sa Aurous Hill, siguradong malaki ang maitutulong nito sa kasikatan nito sa medicine at healthcare industry.”Hindi inaasahan ni Jasmine na mapapansin din ni Christian ang Apothecary Pharmaceutical, kaya hindi niya mapigilang masorpresa nang kaunti habang tinanong niya si Christian, “Mr. Christian, alam mo rin ang tungkol sa Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Christian nang walang tinatago na kahit ano at sinabi nang direkta, “Narinig ko na dating naglabas ng anti-cancer miracle drug ang Apothecary Pharmaceutical na tinatawag na Apothecary Restoration Pill. Isang batch ng mga gamot ang binigay sa FDA para sa clinical trial. Sinasabi na ang batch ng mga pill ay itinuring na strategic reserve materials ng White House dahil sa pambihirang bisa nito
Sa normal na sitwasyon, mahirap para sa iba na magkaroon ng pagkakataon na makakuha ng share sa kahit anong proyekto na ginagawa ng mga Acker kahit na magmadali silang bumili ng mga shares gamit ang pera.Bukod dito, kahit na ang ilang proyekto ng mga Acker ay bukas sa mga panlabas na investment, hindi lahat ay makakakuha ng investment share. Noon pa man ay mahigpit na ang mga Acker sa pagpili ng mga business partner nila, at hindi makakapag-invest ang isang tao kahit na may pera sila, basta’t hindi pasok ang asset ng mga taong iyon sa pamantayan.Bukod dito, kung gustong mag-invest ng mga tagalabas sa mga proyekto ng mga Acker, katumbas ito sa pag-iinvest sa isang wealth management fund. Kahit na makuha nila ang pagkakataon, kailangan nilang magbayad ng tiyak na porsyento ng management fee sa mga Acker, na ang trader, at ang management fee na ito ay dapat umabot ng 25 percent sa pinakamababa.Kung isa itong proyekto na may halagang 10 billion US dollars at inalok ng mga Acker ang 4
Hinatid ni Jasmine si Christian papunta sa pinto ng kanyang opisina at pagkatapos ay sinabihan ang assistant niya na ihatid si Christian pababa habang bumalik siya sa opisina at tinawagan si Charlie.Inulat ni Jasmine ang lahat ng binanggit ni Christian kay Charlie sa tawag. Pagkatapos marinig ang mga sinabi ni Jasmine, hindi mapigilang ngumiti ni Charlie at sabihin, “Mukhang medyo tapat nga ang tito ko. Kung magagawa ang kolaborasyon sa pagitan ng Moore Group at mga Acker, marahil ay dumoble o tumaas pa nang sobra ang market value ng Moore Group sa loob ng susunod na taon.”Pagkasabi nito, idinagdag ni Charlie, “Bukod dito, ang mga ideya ng tito ko sa pag-unlad ng healthcare sa Aurous Hill ay halos katulad ng dati kong plano. Sa kasalukuyang abilidad ko, kung gusto kong tulungan ang Aurous Hill na pataasin ang impluwensya nito sa ibang bansa at akitin ang mas maraming kapital, ang pinakamagandang paraan ay ang healthcare. Kung magagawa ito nang maayos, marahil ay abutin ng ilang tao
Patuloy na naghintay si Christian ng tawag mula sa assistant ni Jasmine habang pabalik siya sa Willow Manor. Alam niya na sobrang tapat ng mga kondisyon na inalok niya kay Jasmine ngayong araw, at siguradong hihingi ng utos si Jasmine sa benefactor niya bago siya bigyan ng malinaw na sagot.Pero, hindi niya alam kung nasaan ba ang benefactor niya sa ngayon. Hindi niya alam kung nasa Aurous Hill ba siya o Oskia.Kaya, hula ni Christian na kung nasa Oskia o kahit Aurous Hill ang benefactor niya, siguradong tatawagan siya ni Jasmine sa lalong madaling panahon at ire-report ito sa kanya. Pagkatapos ay kukuha ng tao si Jasmine para sagutin siya nang mabilis kung papayag ba siya sa mga kondisyon siya.Kung mabilis na darating ang sagot, marahil ay nasa Aurous Hill ang benefactor niya.Pero, hindi pa rin sumagot si Jasmine kay Christian kahit pagkatapos niyang dumating sa Willow Manor. Nang nakauwi siya, agad itinigil ng mga miyembro ng pamilya Acker ang mga ginagawa nila at lumapit sa ka
Tinanong nang nagmamadali ni Kaeden, “Anong sinabi ni Miss Jasmine?”Sumagot si Christian, “Hindi niya ako binigyan ng malinaw na sagot. Sinabi niya na gusto niya itong pag-isipan. Sa tingin ko ay gusto niya muna itong i-report sa benefactor natin at hingin ang opinyon niya.”Sinampal ni Kaeden ang mga hita niya at sinabi, “Oh, Christian! Kalahating oras siguro ang biyahe mo pabalik dito. Sumagot na ba si Miss Jasmine?”Sinabi ni Christian, “Hindi pa.”Medyo nabigo si Kaeden at bumuntong hininga habang sinabi, “Mukhang wala siguro sa Aurous Hill ang benefactor natin…”Tumango si Christian at sinabi, “Gano’n din ang naiisip ko. Kung matatagalan siyang sumagot, sa tingin ko ay mataas ang posibilidad na wala sa Aurous Hill ang benefactor natin.”Pagkasabi nito, idinagdag ni Christian, “Habang kausap ko si Miss Jasmine, binanggit niya rin na umalis sa Aurous Hill ang benefactor natin. Iniisip ko kung patuloy bang nanatili sa ibang bansa ang benefactor natin pagkatapos ng nangyari sa
Pagkatapos magsalita ni Merlin, si Keith, na may malaking progreso sa kondisyon niya sa nakaraang ilang araw at unti-unting bumabalik ang memorya, ay biglang sinabi nang may seryosong ekspresyon, “Tama si Merlin! Dati ay masyadong madali nating tinatanggihan ang lahat ayon sa kutob natin. Iyon ang dahilan kung bakit hindi natin nahanap si Charlie kahit maraming taon na ang lumipas! Minsan, kapag ginagawa natin ang mga bagay-bagay, kailangan nating maghandang labanan ang sarili nating kutob!”Tumango si Christian at sinabi, “Pagkatapos ng aksidente ng ate ko, naghanap tayo saglit sa Aurous Hill pero hindi natin nahanap si Charlie. Ang naging kutob natin sa sandaling iyon ay baka umalis si Charlie sa Aurous Hill. Simula noon, palagi nating hinahanap si Charlie sa labas ng Aurous Hill, pero walang naging resulta sa dalawampung taon na paghahanap. Marahil ay hindi umalis si Charlie sa Aurous Hill sa una pa lang!”Nanahimik saglit si Kaeden at biglang tumingala at kumunot ang noo habang s
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni
Tinikom ni Charlie ang mga labi niya, may gusto siyang sabihin, pero nagpigil pa rin siya.Kahit na halos apat na raang taon na ang pinagsama-samang edad ng apat na nakakatandang tao na ito, palagi nilang itinuturing na gabay na prinsipyo ang mga salita ni Vera. Hindi pagmamalabis na sabihin na si Vera ang gabay nila sa buhay. Naniniwala sila at ginagawa nila ang kahit anong sabihin ni Vera at pinapagawa ni Vera sa kanila.Kaya, kung taliwas ang sinabi niya sa mga sinabi ni Vera, siguradong pipiliin nila na makinig kay Vera.Walang nagawa si Charlie at hinayaan na lang ang matandang babae na lumuhod at pasalamatan siya. Pagkatapos niyang tumayo, nagsalita si Charlie at sinabi, “Siya nga pala, bumaba na ba si Miss Lavor?”Sinabi ni Logan, “Mr. Wade, inutusan kami ni Miss na pangunahan ka muna sa courtyard niya pagdating mo.”Akala ni Charlie na nagmamadali sila at bababa si Vera at pagkatapos ay magkasama silang pupunta sa airport. Hindi niya inaasahan na gusto ni Vera na paakyatin
“Anong sinabi mo?!” Sumabog sa galit si Fleur sa sandaling iyon.Dahil apat na raang taon na siyang nabubuhay, hindi niya pinansin ang halos lahat sa nakaraang tatlong daang taon. Sa tatlong daang taon na ito, siya ang unang tao na nagsabi sa kanya na pupugutan niya siya ng ulo.Nang marinig ni Zekeiah, na nasa kabilang linya, ang galit na sigaw ni Fleur, agad siyang natakot nang sobra, at mabilis siyang yumuko sa kabilang dulo habang humingi ng tawad, sinasabi, “British Lord, patawarin mo ako. Inuulat ko lang ang mga sinabi niya at wala akong balak na maging bastos…”Kahit na alam ni Fleur na inuulit lang ni Zekeiah ang mga sinabi sa kanya, nakaramdam pa rin siya ng galit sa puso niya.Natatakot si Zekeiah na hindi mawawala ang galit ni Fleur, kaya idinagdag niya nang mabilis, “British Lord, handa akong ibahagi ang pag-aalala mo at pumunta sa Aurous Hill sa personal para sayo. Sa sandaling iyon, susubukan ko ang lahat ng makakaya ko para alamin kung sino ang misteryosong tao na iy
Kahit na sobrang bilis na ng paglalakbay sa bilis ng halos isang libong kilometro kada oras, nababalisa pa rin si Fleur dito.Simula noong lumabas ang portrait ng master niya sa Aurous Hill, nabasag ang mentalidad niya. Nawalan siya ng kalma na dapat mayroon sa isang 400 years old na babae.Tumingin siya sa flight navigation chart sa harap niya nang mag-isa, tinitigan ang altitude at speed data, at hindi mapigilan na sabihin nang galit, “Kapag mas mabilis umunlad ang modernong teknolohiya, mas nagiging sakim ang mga hayop na ito. Dati, kayang lumipad ng Concorde ng mahigit dalawang libong kilometro sa isang oras. Ngayon, hindi man lang kayang umabot ng isang libo ang mga eroplano, at ang mga hindi ito kayang gawin ay walang sapat na layo! Nakakainis ito!”Nang makita ng isang crew member ang inis niya, mabilis siyang lumapit at sinabi nang magalang, “British Lord, kumalma ka po. Masyadong malayo ang distansya. Kahit na may Concorde tayo, mahihirapan ito. Ang pinakamalayong abot nito