Pagkaalis ni Noel sa opisina, hindi agad pinapasok ni Charlie ang susunod na tao. Sa halip, kinuha niya ang cellphone niya at nagtext kay Porter, sinasabing bumaba na siya agad ayon sa orihinal na plano at pumunta sa likod ng copper mine para maghintay doon.Sa oras na ito, si Porter, kasama ang mga elite soldier mula sa Ten Thousand Armies, ang pitong miyembro ng Armed Calvary Guards, si 547, at ang iba pa ay nasa Cyprus coastline na sakay ng bangka.Nagpark sila at naghintay ng halos sampung kilometro mula sa coastline ayon sa utos ni Charlie.Sa loob ng susunod na dalawang oras, ginawa ni Charlie ang sinabi niya at in-interview ang natitirang mga leader ng Armed Calvary Guards sa lahat ng antas.Natuklasan din niya ang apat pang traidor na may balak ireport sa organisasyon ang totoo tungkol sa antidote kapalit ang pagkilala ng organisasyon.Ginamit pa rin ni Charlie ang parehong taktika na ginamit niya kay Cory, pinaniwala silang may ginawa silang malaking merito at pinatawag ang mg
Habang naghahanda na ang mga miyembro ng Armed Calvary Guards na pumunta sa auditorium, si Porter at ang grupo niya ay matagumpay na nakababa na at mabilis na pumunta sa likod ng copper mine.Inutusan ni Charlie ang special envoy na si Lucian at ang Section Ambassador na salubungin sila at dalhin ang grupo direkta sa office building.Maliban kay Porter, ang lahat ay pansamantalang nanatili sa conference room, habang sinamahan ni Lucian si Porter papunta sa opisina kung saan naroon si Charlie.Pagpasok sa opisina, bahagyang yumuko si Porter kay Charlie at sinabi, “Mr. Wade, narito na ang mga tauhan ko at ang team, at hinihintay namin ang karagdagang utos niyo.”Tumango si Charlie at sinabi, “Pinatawag ko na ang mga miyembro ng Armed Calvary Guards sa auditorium. Ayon sa plano, matutukoy natin ang mga traydor sa Armed Calvary Guards at pagkatapos ay magkakaroon tayo ng mobilization meeting para sa kanila. Sa oras na iyon, dadalhin mo ang pitong miyembro ng Armed Calvary Guards kasama mo
Tumingin nang matagal si Pilos kay Porter bago niya tinanong nang gulat, “Ikaw... Porter?!”Lumuhod si Porter sa isang tuhod at sinabi nang magalang, “Master, ako nga po ito, si Porter, ang disipulo mo.”Tinanong nang hindi nag-iisip ni Pilos, “Ikaw... Ano na ang cultivation level mo ngayon? Bakit hindi ko makita ang level mo? Maaari ba... Maaari ba na lampas ka na sa Great Perfection Realm ng Illuminating Realm?!”Tumingin si Porter kay Charlie at sinabi ang totoo, “Master, sinuwerte ako na pinataas ni Mr. Wade ang cultivation level ko, at ngayon ay isa na akong Dark Realm expert!”“Ano?!” Kahit na napagtanto nga nang hindi namamalayan ni Pilos na ganito nga ang nangyari, nagulat pa rin siya nang marinig niya ito mismo kay Porter.Lumaki ang mga mata niya at sinabi nang hindi nag-iisip, “Ito... Imposible ito! Nasa Illuminating Realm na ako ng halos tatlumpung taon at hindi pa rin ako makalampas dito. Isang taon pa lang tayo naghiwalay, kaya paano mo naabot ang Illuminating Realm mula
Nagulat si Pilos sa mga sinabi ni Charlie, pero nagkaroon din siya ng halo-halong emosyon sa sandaling iyon.Una, hindi niya mawari kung bakit may ganitong kumpiyansa ang binatang ito na makialam at labanan ang napakalakas na Qing Eliminating Society.Pangalawa, hindi niya maintindihan kung bakit iba ang naging buhay nila kahit parehas silang tao. Pareho silang henyo sa martial arts ni Porter, at ang kanilang cultivation bago mag-trenta ay hindi lang magaling kundi kahanga-hanga pa.Ang katotohanan na nakapag-cultivate siya hanggang maging eight-star martial artist bago mag-trenta ay bihira na sa mundo ng martial arts. Mahirap makahanap ng ganitong klaseng tao sa bawat sampung libong lalaki.Kaya, nang nagdesisyon siyang pumasok sa mundo at maghanap ng breakthrough mahigit isang taon na ang nakalipas, bumuntong hininga siya at namighati para sa hinaharap ni Porter.Noon, akala niya ay magiging maayos ang cultivation ni Porter hanggang sa mag-trenta. Dahil, siya ang nagturo kay Porter,
“Tama!” Tumango si Pilos at sinabi, “Aabutin ng labintatlong taon sa pinakamabilis.”Tumingin sa kanya si Charlie at sinabi nang seryoso, “Basta’t magtatrabaho ka nang buong puso para sa akin, ipapasok kita sa unang level ng Dark Realm sa loob ng isang taon!”“Isang taon?!” Lumaki ang mga mata ni Pilos sa nagulat, “Seryoso ka ba, Mr. Wade?!”Tinanong siya ni Charlie, “Sa tingin mo ba ay kailangan ko pang magsinungaling sa’yo?”Sinabi ni Pilos habang may natatarantang hitsura, “Pasensya na, Mr. Wade, hindi ko kayo pinagdududahan. Kaso... Hindi ko lang akalain na kaya kong mag-breakthrough sa Dark Realm nang gano’n kabilis...”Tumingin si Charlie sa kanya, itinuro si Porter, at sinabi nang kalmado, “Master ka ni Porter. Kailangan ka niyang respetuhin ng pribado, pero pagkatapos mong sumama sa akin, mananatili ka dito para tulungan akong kontrolin ang copper mine na ito. Si Porter ang magiging nakatataas mo, at kailangan mong sundin ang mga utos niya at mag-report sa kanya sa lahat ng bag
Sa sandaling ito, higit sa dalawang daang miyembro ng Armed Calvary Guards na nakasuot ng uniporme ng copper mine ang isa-isang nagsidatingan sa auditorium.Ang auditorium na ito ay isang gusali na dati nang nandito noong nakuha ng Qing Eliminating Society ang copper mine. Naitayo ito noong 1980s at pangunahing ginagamit para sa mga pagpupulong, pagdiriwang ng mga piyesta, at pagdaraos ng mga seremonya para sa mga empleyado ng copper mine.Pagkatapos itong kunin ng Qing Eliminating Society, ang lahat ng miyembro ng Armed Calvary Guards ay in-assign bilang mga empleyado ng copper mine, at karamihan sa mga pamilya ng Armed Calvary Guards ay nagserbisyo bilang logistics. Maayos naman na nagpapatakbo ang copper mine sa labas.Kahit paminsan-minsan may mga lokal na opisyal na nagsusuri, wala silang napapansin na kakaiba.Sa oras na ito, pumunta ang mga miyembro ng Armed Calvary Guards sa auditorium, binibigyan ng pakiramdam ang mga tao na ang copper mine ay malapit nang magkaroon ng mobiliz
Mas lalong nanabik ang dalawang grupo ng mga tao sa audience nang marinig nila ito. Mas nanabik sila nang nanabik.Si Cory at ang mga kasamahan niya na may mga tuwalya ay hinigpitan ang hawak nila sa mga tuwalya nang hindi nila namamalayan, tila ba hindi tuwalya ang hawak nila ngunit isang ticket sa karangyaan at kayamanan.Pero, hindi nila pinansin ang ibang miyembro ng Armed Calvary Guards sa paligid nila na walang hawak na tuwalya at tahimik nang nakatingin sa kanila gamit ang sulok ng mga mata nila habang naghahanda na silang atakihin sila sa tamang oras.Si Charlie, na nasa stage, ay ngumiti nang bahagya at sinabi, “May ilang magandang balita ako sa inyo ngayong araw. Naghanda ang British Lord ng bagong antidote para sa inyo, at pinapahaba ng bagong antidote na ito ang tagal ng pag-atake ng lason sa katawan niyo, naging labinlimang araw na ito mula sa dating pitong araw. Sana ay magkaroon ng malaking ambag ang lahat sa British Lord sa hinahara!”. Pagkasabi nito, kinaway niya
Nabigla si Cory nang marinig niyang sinabi ni Charlie ang mga salitang ‘Gawin niyo na’.Ang isa sa mga naisip niya ay ‘Gawin? Gawin ang ano? Special Envoy Master, baka naman hindi mo sinasabing patayin naming bente ang mahigit dalawang daan na tao, tama? Malinaw na imposible iyon!’.Naguluhan din ang ibang mga miyembro ng Armed Calvary Guards na may hawak na tuwalya. Hindi nila alam kung ano ang ibig sabihin ni Charlie sa ‘Gawin niyo na’.Pero sa sandaling iyon, biglang gumalaw ang mga miyembro ng Armed Calvary Guards sa paligid nila!Si Noel, ang Left Banner Commander, at isa pang banner commander ay biglang inatake si Cory. Bago pa siya makapag-react, hinawakan na ng dalawang lalaki ang mga braso niya nang mahigpit.Nabigla si Cory at napasigaw, “Anong ginagawa niyo?! Gusto niyo bang mag-rebelde sa harap ng Special Envoy Master?!”Sinabi ni Noel nang malamig, “Cory, akala mo ba talaga na ito na ang swerte mong araw para umasenso?”Hindi na makawala si Cory sa pagkakahawak ng dalawa.
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang