Nawala ang pagdududa ng labindalawang tao nang marinig nila ang sinabi ni Charlie. Medyo nanabik din sila.Kailangan nilang uminom ng antidote kada pitong araw dati, ngunit ngayon, magiging labinlimang araw na. Ito ay isang magandang bagay na dapat nilang ipagdiwang.Nang makita ni Charlie na nananabik na ang labindalawang tao na subukan ang antidote, kumuha siya ng labindalawang antidote at isa-isang iniabot sa kanila bago niya sinabi nang malamig, “Makikita niyo ako sa susunod na opisina isa-isa sa loob ng limang minuto ayon sa pagkakasunud-sunod ng pagbibigay ng mga pills.”Pagkatapos sabihin iyon, idinagdag niya, “Siya nga pala, binibigyang halaga ng British Lord ang bagong antidote na ito. Kung makakaramdam kayo ng kakaiba kumpara sa dati habang sinusubukan ito, dapat niyo akong bigyan ng detalyadong feedback. Bibigyan ko kayo ng kredito mula sa British Lord!”Tumango silang lahat nang magalang at pagkatapos ay tumingin sa isa’t isa, sabay-sabay na kinuha ang antidote, at ininom i
"Bakit ka natatakot na mapalibutan?" May nagbabagang galit ang lalaking may maikling buhok sa mga mata niya habang sinabi niya nang malamig, "Huwag mong kalimutan na umaasa sila sa antidote at lason sa katawan natin para kontrolin tayo noon pa man! Akala mo ba na hindi ko gustong lumaban sa kanila sa loob ng maraming taon? Handa akong isakripisyo ang buhay ko para labanan sila, ngunit hindi nila tayo binibigyan ng pagkakataon na lumaban. Mamamatay tayong lahat sa loob ng pitong araw kung hindi na nila tayo bibigyan ng antidote!"Pagkatapos sabihin iyon, sinabi niya nang may matibay na ekspresyon, "Kapag naalis ang lason sa katawan ng lahat, titipunin natin ang lahat at kukunin ang opinyon nila. Kung gusto nilang lumaban sa organisasyon, gagamitin natin ito bilang isang kuta at lalabanan ang organisasyon hanggang sa huli. Kung gusto nilang makalayo sa kontrol ng organisasyon, aalis tayo sa Cyprus sa gabi at kakalat sa buong mundo!""Sa dami ng mga taong tatakas nang sabay-sabay, kahit n
Hindi nagtagal, dumating na sa pintuan ng opisina ang unang miyembro ng Armed Calvary Guards na uminom ng antidote mula kay Charlie.Kumatok siya sa pinto at sinabi nang magalang, "Ang Right Banner Commander ng Armed Calvary Guards, hinihiling na makipagkita sa Special Envoy Master!"Humuni si Charlie nang walang bahala at sinabi, "Pumasok ka!"Pagkatapos nito, marahang bumukas ang pinto. Isang blonde na middle age na lalaki ang pumasok sa opisina.Napansin na siya ni Charlie noong una niyang makita ang labindalawang lalaki. Mukha siyang Caucasian pero may halong Asian na katangian, kaya siguro ay may halo ang lahi niya.Si Charlie, na nababalot ng itim na robe, ay nakaupo sa likod ng malaking solidong kahoy na desk. Tiningnan niya ang lalaking nasa harap niya at tinanong, "Nainom mo na ba ang antidote?"Sinabi agad ng lalaki, "Nainom ko na, Special Envoy Master."Bahagyang tumango si Charlie at nagtanong ulit, "Kumusta ang pakiramdam mo? May naramdaman ka bang kakaiba?"Sinabi ng lala
Pagkatapos itong sabihin, mabilis niyang hininaan ang boses niya at sinabi sa nambobolang paraan, “Special Envoy Master, may dalawa akong mahalagang bagay na i-rereport sa'yo!”Tumaas ang mga kilay ni Charlie at sinabi nang kalmado, “Sige, sabihin mo na.”Sinabi nang nagmamadali ng lalaki, “Una, may problema ang antidote!”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ano ang problema sa antidote?”Ipinaliwanag ng lalaki, “Special Envoy Master, nawala ang lahat ng lason sa katawan ko pagkatapos inumin ang bagong antidote na ito!”Nagkunwaring nagulat si Charlie at pinagalitan siya, “Kalokohan iyan! Espesyal na inihanda ng British Lord ang bagong antidote na ito para pahabain ang pagitan ng bawat dose ng antidote para magawa niyo ang mas mahihirap na misyon. Ang epekto nito ay pahabain ang oras ng pag-atake ng lason sa katawan niyo mula pitong araw at gawin itong labinlimang araw. Paano nito maaalis ang lahat ng lason sa katawan niyo?”Nag-aalalang sinabi ng lalaki, “Special Envoy Master, totoo la
Ang pangatlong tao na pumasok sa opisina ay ang lalaki na may maikling buhok sinabihan ang ibang miyembro ng Armed Calvary Guards para samantalahin ang pagkakataon na lumaban.Nakilala ni Charlie ang boses niya nang sabihin nito ang pariralang ‘Ang Left Banner Commander ng Armed Calvary Guards ay hinihiling na makita ang Special Envoy Master’ habang nasa pintuan pa siya.Kaya, binantayan ni Charlie ang bawat kilos niya mula nang pumasok siya sa pintuan.Ang lalaki ay nasa apatnapung taong gulang. Kahit na pangkaraniwan ang hitsura niya, mayroong hindi maitatagong pagkabayani sa mga mata niya.Nang makita niya si Charlie, bahagya siyang yumuko at sinabi, “Special Envoy Master, sinubukan ko na ang bagong antidote na binigay mo at wala akong nakitang kakaiba dito.”Bahagyang ngumiti si Charlie at tinanong siya, “Ano ang pangalan mo?”Hindi alam ng lalaki na may maikling buhok kung bakit tinanong ni Charlie ang pangalan niya, kaya kahit na nalilito. sumagot siya nang tapat. “Special Envoy
Nagulat si Noel, pero pinilit niya na pakalmahin ang sarili niya habang nagpanggap siyang walang alam at tinanong, “Special Envoy Master, hindi ko naiintindihan ang ibig mong sabihin…”Sinabi nang kalmado ni Charlie, “Noel, nawala nang tuluyan ang lason sa katawan mo, tama?”Nang marinig ito ni Noel, nagulat siya, tila ba tinamaan siya ng kidlat.Tumingin siya kay Charlie sa takot at pangamba, at nakita niya ang medyo tamad at kaswal na ngiti ni harlie. Bigla niyang napagtanto na ang nangyari sa conference room sa kabila ay parang isang pagkakataon na dumadating lang ng isang beses sa buhay nila, pero kung titingnan ito ngayon, mukhang sadya silang niloloko ng Special Envoy Master sa harap niya at naglatag ng patibong para sa kanila.Mukhang ang lahat ay nasa ilalim ng kontrol niya.Marahil ay pinlano niya pa ito para paglauran siya at ang ibang miyembro ng Armed Calvary Guards.Sinubukan ni Noel na lumaban hanggang sa huli. Umiling siya at sinabi kay Charlie, “Special Envoy Mast
“Syempre!” Tumingin si Charlie sa kanya, tumango nang kumikilala, at sinabi nang malakas, “Pumunta ako dito para gawin ang tatlong bagay! Ang una ay kontrolin ang special envoy pati na rin ang Section Ambassador nang walang pagdanak ng dugo. Tulad ng nakikita mo, nagawa ko na ito.”Pagkatapos itong sabihin, huminto saglit si Charlie at nagpatuloy, “Para naman sa pangalawang bagay, ito ay tanggalin ang lahat ng lason sa katawan niyo nang hindi napapansin ng Qing Eliminating Society, pero ang batayan ay wala sa inyo ang tatakas, at dapat manatili kayo dito para makipagtulungan sa akin at sundin ang mga utos ko sa kahit anong oras at sa kahit saan.”“Ang pangatlong bagay ay hayaan kayong manatili dito at makipagtulungan sa akin mula sa loob at labas pagkatapos mawala ng lason sa katawan niyo bilang paghahanda para sa ganap na pagpuksa sa Qing Eliminating Society!”Kumunot ang noo ni Noel at sinabi agad nang may seryosong ekspresyon, “Dahil kalaban ka ng Qing Eliminating Society, may pa
Sumiklab ang puso ni Noel sa pangako ni Charlie.Lumuhod siya sa sahig, tumingala kay Charlie habang puno ng sigla ang mga mata, at tinanong nang sabik, “Sir, ipaalam mo sana kung ano ang sunod na gagawin ko!”Matalas ang tingin ni Charlie habang sinabi nang malakas, “Kinontrol ko na ang Section Ambassador at ang special envoy dito. Ngayon, ang Armed Calvary Guards ang may pinakamataas na kapangyarihan dito, kaya kailangan mong makipagtulungan sa akin. Una sa lahat, aarestuhin ang mga taong nasa Armed Calvary Guards na tapat sa Qing Eliminating Society!”Sinabi ni Noel habang may nasorpresang ekspresyon, “Sir, patawarin mo sana ako sa pagiging prangka, pero matagal nang naghihirap ang mga miyembro ng Armed Calvary Guards at walang pagkakataon na tumakas sa kontrol ng organisasyon. Ngayong binigyan mo kami ng pagkakataon na minsan lang sa isang buhay, naniniwala ako na siguradong mangangako ang lahat ng miyembro ng Armed Calvary Guards na makipagtulungan sayo, sundin ang mga utos mo,
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni