“Kumuha ng kumpanya?”Nagulat si Hugo sa mga sinabi ni Charlie at sinabi niya, “Mr. Wade, aabot ng one billion US dollars kung gusto mong kumuha ng isang communication company na may sapat na pundasyon. Hindi ba’t masyadong malaki ang investment? Natatakot ako na mahihirapan tayong pagkakitaan ito…”Umiling si Charlie at sinabi, “Hindi ang kita ang pinakamahalagang bagay. Ang pinakamahalagang bagay ay kung paano natin malulutas ang mga kailangan natin.”Pagkasabi nito, sinabi ulit ni Charlie, “Ang pinakamalaking problema natin sa ngayon ay kulang tayo sa oras. Kahit hindi na sabihin ang isang taon o isang buwan, ngunit kahit isang araw o isang oras pa ito, kailangan nating subukan ang lahat ng makakaya natin para ipaglaban ito. Mas mahalaga ang oras kaysa sa pera.”Huminto saglit si Charlie at nagpatuloy, “Kung gusto mong umunlad nang mas mabilis sa ordinaryong tao, kailangan mong baguhin ang pag-iisip mo na nilulutas lang ang mga kailangan agad. Mahirap makamit ang mga malalaking
Sinabi nang nagmamadali ni Hugo, “Isa itong lumang communication company sa United States.”Tinanong ulit ni Charlie, “Ano ang kasalukuyang market value ng kumpanya?”Nag-isip saglit si Hugo at sinabi, “Sobrang maunlad ng kumpanya ilang taon na ang nakalipas, at lumampas ang market value nito sa 10 billion dollars noong nasa rurok ito. Pero, dahil patuloy na pumutok ang bula at patuloy na bumaba ang performance nito, siguro ay mahigit one billion US dollars lang ang market value nito noong natanggal ako.”Tumango si Charlie at tinanong siya, “Kumusta ang pundasyon ng kumpanya na ito?”Sinabi ni Hugo, “Sobrang ganda ng teknikal na pundasyon ng hardware at software technology nito, pero ang dahilan kung bakit bumaba ito sa mga nagdaang taon ay dahil hindi nahanap nang tama ang direksyon ng merkado nito. Gumawa ng mga maling desisyon ang taong namamahala sa direksyon ng pagpapaunlad ng communication sa market at unti-unti nitong pinatay ang sarili nitong parte ng C business. Umasa siy
Makalipas ang ilang oras, bumalik nang magkasama sina Charlie at Hugo sa United States.Bumaba muna ang eroplano sa Providence, at pagkatapos bumaba ni Charlie sa eroplano, lumipad ulit agad ito, dala-dala sila Hugo, Albert, at Isaac papunta sa Silicon Valley.Ang dahilan kung bakit sinamahan nina Albert at Isaac si Hugo ay para protektahan ang personal na kaligtasan ni Hugo. Dahil, ang layunin ng pagbisita niya ay para pag-usapan ang one billion dollar na business deal. Bukod dito, hindi nila alam kung may ibang kasabwat si Martha sa United States. Mas magaan ang pakiramdam ni Charlie kung kasama ni Hugo sina Albert at Isaac.Bumaba nang mag-isa si Charlie sa eroplano at nagmaneho pabalik sa hotel kung saan siya nananatili kasama si Claire.Sa mga sumunod na ilang araw, humingi siya ng tulong kay Kathleen na magpadala ng isang batch ng mga materyales ng medisina. Pagkatapos ay gumawa siya ng panibagong batch ng mga Healing Pill habang pumupunta si Claire sa klase niya sa umaga.P
“Okay.” Tumango nang bahagya si Charlie at tinanong ulit, “Handa na ba ang speedboat para sa akin?”“Oo, handa na.” Sinabi ni Porter, “Isang speedboat na may anim na Mercury outboard engine na may pinakamataas na bilis na 120 kilometers per hour ang nakahanda na ayon sa hiling mo.”Sinabi agad ni Charlie, “Dalhin mo ako doon ngayon din!”Pagkatapos ay dinala ni Porter si Charlie sa isang baybayin na walang laman.Sa sandaling ito, isang malaking modified pickup truck ang nakaparada sa tabing dagat. Nakaharap sa direksyon ng dagat ang likod ng pickup truck, at isang anim o pitong metrong mahabang bagay na nakabalot sa itim na trapal ang nakalagay sa likod nito.Itinaas ni Porter ang trapal, at isang streamlined speedboat ang nakita.Tinanong agad ni Porter si Charlie, “Mr. Wade, gusto mo bang sumama ako sayo?”Kinaway ni Charlie ang kanyang kamay. “Kaya kong pumunta nang mag-isa. Gamitin mo ang helicopter para sumakay sa barko at makipagkita sa iba mamaya at hintayin mo ang mga u
Sa sandaling ito, ang cargo ship na ito na wala pang 10,000 tonelada ay naglalayag nang buong bilis sa dagat.Dahil sa ingay at pagtaas at pagbaba ng barko sa paglalayag, hindi nila napansin na isang anino na ang tumatakbo nang mabilis papunta sa kanila sa itaas ng dagat sa kaliwang bahagi.Si Charlie ang anino.Naramdaman niya dahil sa Reiki sa ilalim ng kanyang paa na para siyang nakatapak sa dalawang hindi nakikitang tapakan, at ang mga talampakan ng kanyang mga paa ay palaging mga sampung sentimetro mula sa ibabaw ng tubig.Sa tuwing tumatapak si Charlie sa mga alon, may pagtalsik ng tubig sa ilalim ng kanyang paa. Hindi lang na kapansin-pansin ito nang sobra kung nangyari ito sa umaga, ngunit marahil ay magulat din nang sobra ang iba kapag nakita nila ito.Pero, sobrang dilim ng ibabaw ng dagat sa sandaling ito. Nakaitim din si Charlie, kaya para siyang isang multo. Kahit ang mga kalaban niya na may matalas na pang-amoy ay walang napansin na kakaiba.Habang papalapit nang pa
Nilampasan ni Charlie ang ilang kwarto na ito na walang laman. Sa sandaling dumating na siya sa pinto ng pinakaloob na kwarto, tapos na ang dalawang tao sa loob.Sa sandaling ito, narinig niya ang kaluskos na tunog sa loob habang nagbibihis ang dalawang tao. Napangiti ang isang lalaki at sinabi, “Hintayin mo ako, pupunta ako sa cockpit para tumingin.”Hindi nagsalita ang isa, pero may tunog ng dalawang tao na naghahalikan. Pagkatapos ay narinig ang mga yapak na papalapit sa pinto mula sa malayo.Hinawakan ni Charlie ang Soul Blade sa palad ng kanang kamay niya at naghintay. Sa sandaling bumukas ang pinto, nakita niya ang isang lalaki na nasa katanghaliang gulang na lumabas sa pinto. Sumugod si Charlie nang napakabilis bago pa magkaroon ng reaksyon ang kabila, sinakal ang leeg ng kalaban gamit ang kaliwang kamay niya, at sinara ang pinto gamit ang kanyang paa.Ang lakas ng kalaban ay nasa Great Perfection Realm na ng Illuminating Realm. Nang makita niya si Charlie na biglang umatake
Tumawa si Charlie at sinabi, "Ang Dark Realm expert ay hindi naman masyadong malakas sa paningin ko."Habang nagsasalita siya, ginamit ni Charlie ang Reiki niya para hanapin ang elixir field ng matanda at saka kumunot ang noo niya at sinabi, "Dark Realm expert ka, pero may lason pa rin sa katawan mo."Nabigla ang matanda at tinanong siya, "Paano... Paano mo nalaman?!"Mas lalong kumunot ang noo ni Charlie at sinabi nang malamig, "Hindi lang ko lang nakikita na may malalang lason sa katawan mo, pero nakikita ko rin na ang lason sa katawan mo ay iba sa mga lason sa katawan ng mga dead soldier at miyembro ng Armed Calvary Guards. Mukhang mas malala ang lason sa katawan mo."Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumingin si Charlie sa kanya at sinabi nang seryoso, "Bibigyan kita ng pagkakataon na sabihin ang totoo. Gagamitin ko ang sarili kong paraan kung hindi mo magagawa iyon."Medyo kumalma ang matanda nang ilang sandali, tiningnan si Charlie, at tinanong, "Kung hindi ako nagkakamali, ik
Pagkatapos ilagay ang matanda sa ilalim ng kanyang psychological hints, diretsong tinanong ni Charlie, “Ano ang pangalan mo at ang katayuan mo sa organization?”Sumagot ang matanda na may mapagkumbabang tono, “Ang pangalan ko ay Lucian Daubray, at nagsisilbi ako bilang special envoy sa Right Military Governor Office.”“Right Military Governor Office?” Kumunot ang noo ni Charlie at tinanong siya, “Anong klaseng institusyon itong Right Military Governor Office?”Sumagot nang magalang si Lucian, “Sinundan ng British Lord ang sistema mula pa noong sinaunang panahon at nagtatag ng limang military capitals, na tinatawag na Central Military Governor Office, Left Military Governor Office, Right Military Governor Office, Front Military Governor Office, at Rear Military Governor Office na pinaunlad sa ilang siglo. Ang bawat isa sa kasalukuyang governor’s offices ay responsable sa pag-organisa ng partikular na mga gawain sa isang kontinente. Ayon sa tradisyon, ang Asia ay sentral, ang Europe ay n
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni