Tinanong nang mausisa ni Elaine, “Oh! Bibigyan ka na ng sahod ng Calligraphy and Painting Association mo ngayon?”May mayabang na hitsura si Jacob sa kanyang mukha habang sinanbi, “Hindi nila ako bibigyan lang ng sahod, bibigyan nila ako ng medyo malaking sahod!”Habang nagsasalita siya, sinabi ulit ni Jacob, “Tingnan mo, ako ang executive vice-president. Kaya, simula ngayong buwan, magiging 12 thousand dollars ang sahod ko. Ito ang pangalawang pinakamalaking sahod na binabayaran sa buong Calligraphy and Painting Association bukod sa president, kay Mr. Bay!”Pagkatapos, sinabi ni Jacob, “Ito pa lang ang sahod na ibibigay sa amin ng Aurous Hill city. Sa totoo lang, maraming private enterprise ang gustong gumawa ng negosyo sa cultural development. Kaya, nag-donate sila ng maraming pondo at nagbigay ng maraming rouserces sa Calligraphy and Painting Association. Kailan lang ay maraming calligraphy at painting activity ang kinuha ng Calligraphy and Painting Association. Kaya, magiging so
Sa una ay masayang hinihintay ng buong pamilya ang pagdating ng hatinggabi. Pero, hindi talaga inaasahan ni Jacob na mawawala ang lahat ng sahod niya sa hinaharap kay Elaine dahil hindi niya napigilan ang saloobin niya at nagpasikat siya.Habang sobrang pait at sama ng loob niya, pinag-isipan niya kung bakit palagi siyang lugi sa harap ni Elaine.Napagtanto niya na mukhang may ganitong abilidad si Elaine. Kahit na mukhang simple lang ang isipan niya at umaasa lang siya sa kawalang-hiyaan niya at marahas na enerhiya niya, sa totoo lang, palaging nahahanap ni Elaine ang mga pinaka eksaktong punto sa kanya at mahigpit siyang susunggabin dito.Nang maisip niya ang mahigit dalawampung taon niyang kasal na buhay, nakaramdam ng desperasyon si Jacob. Ito ay dahil hindi pa siya nananalo sa harap ni Elaine sa nakaraang dalawang dekada. Palagi siyang pinupuntirya at tinatalo ni Elaine sa halos lahat ng buhay niya, at walang lugar sa kahit anong paglaban.Nang makita ni Charlie na medyo masama
Pero, ang nag-iisang tao na hindi inaasahan ni Charlie na babatiin siya, ay ang kanyang lolo, si Jeremiah.Kahit ang isang matandang lalaki na nasa animnapung taong gulang ay binabantayan ang oras para magpadala sa kanya ng isang text message upang batiin siya ng happy birthday sa 12:00 AM. Hindi talaga ito inaasahan ni Charlie.At ang kanyang tita, si Carmen, na naghirap ng iba’t ibang paghihirap sa harap ni Charlie, ay nakakagulat na nagpadala rin ng text message sa kanya at binati siya ng happy birthday. Humingi pa siya ng tawad sa ginawa niya dati, umaasa na makukuha niya ang pagpapatawad ni Charlie.Nang makita ni Claire na tuloy-tuloy na nakatanggap si Charlie ng iba’t ibang text message, hindi niya maiwasan na masorpresa nang kaunti. Hindi niya tiningnan ang laman ng mga text message, ngunit hinulaan niya lang na ang mga taong nagpadala ng mga text message na ito ay mga customer ni Charlie.Nang makita ni Elaine, na nakaupo sa harap nila, na nakatanggap si Charlie ng iba’t i
Kinabukasan ng umaga.Pagkatapos mag-almusal nina Charlie at Claire, hinatid ni Charlie si Claire sa lumang mansyon sa old town, tulad ng ginawa niya kahapon.Narinig ni Charlie na sinabi ni Claire na nagsikap nang sobra si Helen na ayusin ang bahay na ito. Gusto niya pang maging perpekto ang mga maliliit na detalye kahit magkano pa ang gastusin niya.Sa kotse, emosyonal na sinabi ni Claire kay Charlie, “Ang client na nakita mo kahapon, si Aunt Dunn, sa una ay binigyan ko siya ng plano na may halagang two million dollars. Sa totoo lang, sobra na ito para ipaayos ang mansyon. Pero, patuloy niyang binago ang plano kahapon, at direktang tumaas ang budget ng ten million dollars…”Habang nagsasalita siya, idinagdag ni Claire, “Napagtanto ko na ginagawa nga ng mga mayamang tao ang mga bagay-bagay hindi kahit magkano pa ang gastusin nila. Ang aktwal na presyo ng bahay na ito ay wala pang one million dollars. Bukod dito, hindi hinahayaan ng gobyerno ang kahit anong major renovation at pagb
Tumango nang nagmamadali si Helen at sinabi, “Pumunta ka muna sa trabaho mo kung may gagawin ka. Makasisiguro ka dahil nandito si Claire kasama ko.”Tumango si Charlie, pero hindi niya maiwasan na maguluhan nang kaunti. Mukhang tinawag ni Helen si Claire na ‘Miss Wilson’ noong nakita niya siya dati, pero ngayon, direkta na niyang tinatawag ang pangalan niya, si Claire. Kaya, mukhang mabilis na umuunlad ang relasyon sa pagitan nilang dalawa.Hindi pinagdudahan ni Charlie ang pagkatao ni Helen, pero nang maisip niya na mukhang sadyang nilalapitan ni Helen si Claire, hindi niya mapigilang mag-alala. Nag-aalala siya na may masasabi si Helen, kahit na sadya o hindi ito sadya.Pero, ayaw niyang paalalahanan nang direkta si Helen. Naniniwala siya na alam ni Helen ang limitasyon niya.Kaya, nagpaalam si Charlie sa kanilang dalawa bago siya nagmaneho direkta papunta sa Shangri-La para sunduin si Quinn. Pagkatapos, pupunta sila sa airport para sunduin si Yule at ang asawa niya, si Rachel.D
Nang nagkasalubong sina Charlie at Dorothy at dahil mukhang nagulat at nanigas si Dorothy, sadyang umubo nang dalawang beses si Charlie, “Ehem, ehem. Hello, Miss Chan.”Sa wakas ay bumalik na si Dorothy sa diwa niya. Nang maisip niya kung paano niya tinitigan nang matagal ang gwapong mukha ni Charlie kanina lang, bigla siyang nahiya nang sobra, at tinanong niya nang kinakabahan, “Oh. Ikaw… Bakit nandito ka…”“Nandito ako para sunduin si Nana.” Nang makita ni Charlie ang natatarantang hitsura sa mukha ni Dorothy, hindi niya mapigilang itanong, “Bakit takot na takot ka? Hindi naman kita kakainin, tama?”Hinawakan ni Dorothy ang dibdib niya, at kumalma siya bago sadyang sinabi nang malakas kay Charlie, “Hindi mo ako kakainin, pero natatakot ako na baka may narinig kang mali sa akin. Kung gano’n, kakainin ako ng tigre sa loob ng kwarto!”Nang marinig ni Quinn ang mga sinabi ni Dorothy, tinanong niya nang hindi nag-iisip, “Dorothy, sinong kausap mo? Sinong tinatawag mong tigre? Gusto mo
Habang naglalakad pababa ang mag-asawa sa passenger boarding stairs, hindi napigilan ni Quinn na hawakan ang kamay ni Charlie habang mabilis silang umabante para batiin sila.Sinabi nang magalang ni Charlie, “Uncle Golding, Aunt Golding, siguradong nakakapagod at mahirap ang biyahe niyo mula sa malayo. Talagang medyo naaawa ako sa inyo!”Tumawa si Yule at sinabi, “Charlie, ikaw ang nagligtas sa buhay ko. Kaya, bakit kailangan mong maging sobrang galang sa akin sa maliit na bagay lang?”Si Rachel, na nasa tabi, ay ngumiti rin at sinabi, “Tama, Charlie. Sabik ang Uncle Golding mo na ipagdiwang ang kaarawan mo ngayong taon. Hindi ko man lang alam kung gaano katagal na niya ito sinasabi. Alam mo ba kung gaano siya kasabik sa pagpunta dito?”Tinanong nang nagmamadali ni Quinn, “Pa, dinala mo ba ang birthday cake na pinapadala ko sayo? Dinala mo ba iyon dito?”Ngumiti si Yule. “Syempre dinala ko iyon dito! Paano ko magagawang kalimutan ang isang bagay na ilang beses sa aking pinaalala n
Hindi itinuturing ni Charlie na estranghero si Yule. Naramdaman niya lang na medyo sayang para kay Yule na bigla siyang bigyan ng isang private jet.Bukod dito, hindi ito isang ordinaryo at maliit na private jet na nasa sampu-sampung milyong dolyar o nasa one o two hundred million dollars lang. Isa itong private jet na binago mula sa isang Boeing 737 airliner.Ang presyo ng isang ordinaryong ex-factory Boeing 737 ay nasa 100 million US dollars, at para lang ito sa isang ordinaryong airliner. Para sa isang private jet, ang isang ordinaryong airliner ay katumbas ng isang bahay na kalahating tapos na. Ang gastos para sa pagbabago at renovation ng bahay na ito ay nasa kalahati ng buong halaga.Kung gagawin mo ang matematika, ang halaga ng eroplano na ito ay nasa one billion Oskian dollars.Medyo nahihiya talaga si Charlie na tanggapin ang sobrang mahal na regalo sa kaarawan niya.Nang makita ni Yule na medyo nag-aatubili si Charlie, umabante siya at hinawakan ang mga balikat niya haba
Alam ni Charlie na may pambihirang impluwensya si Emmett sa Eastcliff. Kaya sa tulong niya, siguradong magiging matagumpay ang mungkahi ni Vera. Bukod pa roon, mataas din ang posibilidad na maisakatuparan ang plano ni Vera. Basta’t suportado ito ng mga nasa kapangyarihan at ipakita lang nila na seryoso sila sa mga Acker, magiging ligtas na ang mga Acker sa Oskia.Kahit gaano pa katapang at kapusok si Fleur, hindi niya kakayaning labanan nang lantaran ang isang bansa, maliban na lang kung sawa na talaga siyang mabuhay, dahil apat na raang taon na siyang nabubuhay.Ngunit ayon sa pagkakaintindi ni Charlie, habang tumatagal ang buhay ng isang tao, lalo niyang pinapahalagahan ang buhay niya at mas natatakot sa kamatayan. At si Fleur, na apat na raang taon nang nabubuhay, ay siguradong takot na takot mamatay. Kung hindi, hindi sana siya tumakas mula sa bundok sa ganoong kahabag-habag na kalagayan.Nang makita ni Vera na wala namang tutol si Charlie sa mungkahi niya, agad niyang tinawagan
Inutusan ni Charlie si Shawn sa tawag na ayusin ang isang private plane para sunduin si Janus papuntang Aurous Hill ngayong alas-nuwebe ng gabi at humiling ng convoy mula sa bahay ni Janus papuntang airport. Kahit na hindi natuwa si Shawn dito, hindi siya naglakas-loob na kumontra at napilitan na lang siyang sumang-ayon habang pilit na nakangiti.Pagkatapos, nagpaalam sina Charlie at Vera sa lolo ni Charlie na si Jeremiah.Sa eroplano, tinanong ni Vera si Charlie, “Young Master, hindi ba masyadong minamadali kung pupunta ka ng New York ngayong gabi? Magkakaroon ka lang ng nasa mahigit sa sampung oras sa Aurous Hill.”Umiling si Charlie at sinabi, “Bukod sa pagpunta ko sa lolo at lola ko at pagbibigay ng balita sa mga nangyari kailan lang, gusto ko ring alamin kung may maiisip silang anumang mahalagang impormasyon. At saka gusto ko ring bumisita sa mga biyenan ko bago umalis.”Tumango si Vera at sinabi nang malambot, “Muntik ko nang makalimutan na nasa United States din ang asawa mo.
Ipinadala ni Charlie ang litrato kay Janus sa WhatsApp at nagpadala ng isang voice message: ‘Uncle Janus, pwedeng mo ba akong tulungan at tingnan kung kilala mo ang taong ito sa tabi ng aking ama?’Mabilis na sumagot si Janus gamit ang voice message: ‘Young Master, nakita ko na ang taong ito sa litrato. Ang pangalan niya ay Biden Cole, pero hindi ako masyadong pamilyar sa kanya. Ang alam ko lang ay isa siyang Oskian na antique dealer na may malapit na ugnayan sa iyong tatay.’Nang marinig ni Charlie na kilala ni Janus ang taong ito, agad niyang tinawagan si Janus. Pagkakonekta ng tawag, sabik niyang tinanong, “Uncle Janus, pwedeng mo bang sabihin sa akin ang tungkol kay Biden Cole nang detalyado?”Sinabi ni Janus, “Ang pamilya ni Biden ay matagal nang nakikibahagi sa negosyo ng mga antiques sa ibang bansa, karamihan ay nakatutok sa Europe at America. Bukod sa United States, may negosyo rin sila sa England at France. May reputasyon ang pamilya niya sa industriya ng mga antique sa Euro
Pagkatapos niyang magsalita, tahimik niyang tinanong si Charlie, “Charlie, bakit ka tinatawag ni Miss Lavor na ‘Young Master’?”Nag-isip sandali si Charlie, saka ngumiti at sinabi, “Mahilig siya sa ancient culture. Huwag ka nang magulat kung tawagin pa niya ang sarili niya bilang 'ang aba'.”Umiling si Jeremiah at ngumiti habang sinasabi, “Matanda na ako, hindi ko na talaga maintindihan ang hilig ng mga kabataan ngayon.”Pagkatapos ay hininaan niya ulit ang boses niya at sinabi kay Charlie, “Pero may tindig talaga si Miss Lavor na parang isang maharlikang babae. Medyo bata lang siya. Kung hindi, bagay sana siya sayo.”“Oo nga, bata pa talaga siya…” Tumango si Charlie habang nakangiti, pero sa isip niya, ‘Kung alam mo lang na mahigit tatlong daan taon na si Vera, baka magulat ka nang sobra.’Pagkatapos nito, sabay na silang pumunta ni Jeremiah sa dining room.Binubuksan ni Vera ang mga biniling almusal nang inabot ni Charlie ang photo album kay Jeremiah at tinanong siya, “Lolo, naa
Hatinggabi na nang lumayag ang isang cargo ship mula sa Blue Bay, sakay si Stephen papuntang Tahiti sa South Pacific.Nakatayo si Stephen sa hulihan ng barko at nilamon ng emosyon habang pinapanood ang lungsod na unti-unting nawawala sa dilim ng gabi. Dati siyang pinagkakatiwalaang tauhan ni Curtis, ang ama ni Charlie. Dalawampung taon na ang nakalipas nang ibigay sa kanya ni Curtis ang dalawang misyon: una, protektahan ang kaligtasan ni Charlie pagkatapos ng mangyayari sa kanya, at pangalawa, sundin ang lahat ng utos ni Ashley. Sa paglipas ng mga taon, kahit nanatili siyang butler ng pamilya Wade, ang lahat ng ginawa niya ay ayon talaga sa mga utos ni Ashley.Sa mahigit sampung taon, kahit si Jeremiah ay walang alam kung buhay pa ba o patay na si Charlie. Dahil hindi inatasan ni Curtis si Stephen na ipaalam ang sitwasyon ni Charlie kay Jeremiah. Si Ashley pa rin ang may hawak ng lahat sa likod ng mga pangyayari.Nang maramdaman lang ni Ashley na dumating na ang tamang panahon, saka
Napabuntong-hininga si Charlie at sinabi, “Posible nga. Sa biglaan niyang pag-alis, parang pakiramdam ko na mahihirapan na akong makita siya ulit. Matalinong tao siya, at alam niyang hindi siya pwedeng magtago habambuhay. Kaya hindi niya gagawin na patayin lang ang cellphone niya ngayong gabi tapos babalik lang bukas sa Wade Mansion na parang walang nangyari, maliban na lang kung disidido na siyang hindi na muling magpakita pagkatapos niyang umalis.”Nagulat si Vera at nagtanong, “Sa puntong ito, ano pa bang itinatago ni Mr. Thompson sa iyo? Hindi ba’t matagal na niyang tinutupad ang mga utos ng iyong ama? Bakit bigla na lang siyang aalis ngayon? Alam ba niyang tatanungin mo siya tungkol sa mga larawan na ito?”Umiling si Charlie at sinabi, “Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya, pero base sa pagkakakilala ko sa kanya, tapat siya sa pamilya Wade. Baka may sarili siyang dahilan kung bakit siya umalis nang hindi nagpapaalam, o baka ito rin ay bahagi ng mga plano ng aking ama.”Sinabi
Alam ni Charlie na si Stephen ang dating pinaka-pinagkakatiwalaang tauhan ng kanyang ama, at sigurado siyang maraming masusing plano ang iniwan ng ama niya noon. Kahit matagal nang nagsisilbi si Stephen sa pamilya Wade, ang totoo, halos lahat ng oras at lakas niya ay nakatuon sa pagtupad ng mga misyon na binigay sa kanya ng kanyang ama.Nang maalala ni Charlie na bahagi rin si Raymond ng plano ng kanyang ama, naisip niyang malamang ay may alam din si Stephen tungkol sa kanya. Kaya sinabi niya kay Vera, “Hindi ko pa masyadong natanong si Mr. Thompson ng mga detalye dati, pero mukhang kailangan ko na talagang kausapin siya ngayon at hingan siya ng malinaw na sagot.”Sa sandaling iyon, nakatuon ang isip ni Charlie sa pagbubunyag ng lahat ng nangyari noon at ng mga planong iniwan ng kanyang ama. Kahit pa kailangan niyang gumamit ng psychological hints kay Stephen, determinado siyang makuha ang lahat ng impormasyon na alam ni Stephen.Dahil doon, sinabi niya kay Vera, “Hahanapin ko na si
Sinabi ni Charlie, “Makakauwi rin ako agad, siguro mga isa o dalawang araw pa.”Sagot ni Jacob, “Ayos! Pagbalik mo, maghanap tayo ng lugar na pwedeng mag-barbecue at mag-beer!”“Sige.”Pagkatapos pumayag sa hiling ni Jacob, nagpaalam si Charlie sa kanya sa tawag. Pagkababa niya ng tawag, tinanong niya si Vera na nasa harapan niya, “Miss Lavor, ano sa tingin mo?”Sagot ni Vera, “Sa tingin ko, hindi nagsinungaling ang biyenan na lalaki mo, at tugma ang kwento niya sa hinala ko.”Nagpatuloy si Vera, “Naniniwala ako na posibleng matagal nang pinaghandaan ng ama mo, halos dalawampung taon na, ang pagkuha mo sa Apocalyptic Book. Base sa kwento ng biyenan na lalaki mo, kusa talagang nabasag ang vase, at yung vibration na binanggit niya, baka galing talaga iyon sa mismong Apocalyptic Book.”“Kaya ang hinala ko, hindi lang kung sino-sino ang pwedeng makakuha ng Apocalyptic Book sa pamamagitan ng vase. Dapat ang tao ay pasok sa mga requirements ng libro at karapat-dapat para mabuksan ito. S
Sinabi ni Jacob nang hindi nasisiyahan, “Syempre hindi ako malamya. Alam mo naman ang kalagayan ko sa pera. Si Elaine ang humahawak ng lahat ng pera sa bahay, at halos wala akong naitatabi, baka ilang libo lang. Kaya kahit anong antique ang tinitingnan ko, doble-ingat ako palagi. Baka mabitawan ko, mahawakan nang mali, o mapagbintangan pa akong may ginagawang kalokohan…”Sa puntong ito, nagpatuloy si Jacob nang naiinis, “Sa araw na iyon, parang may sumpa rin yung jade vase na iyon. Pagkahawak ko, parang may langis, at dumulas agad ito mula sa kamay ko. Nahulog ito sa sahig at nabasag. Baka sinadya talaga ni Mr. Cole na pagbintangan ako.”Napaisip si Charlie, “Pa, noong nabasag yung jade vase, ako ang nag-ayos noon gamit ang egg whites. Hindi ko naman maalalang parang may langis iyon. Ang pagkakaalala ko, medyo magaspang ang vase dahil galing pa iyon sa Tang Dynasty. Hindi makinis ang glaze, parang may buhangin pa nga ang pakiramdam kapag hinawakan. Paano ito dumulas sa kamay mo?”“Eh