Hindi talaga inaasahan ni Isaac na pipiliin ni Charlie na isuko ang lumang mansyon na determinado siyang kunin pagkatapos maghintay nang napakatagal.Hindi maiwasan ni Isaac na mabalisa para kay Charlie habang sinabi niya, “Young Master, matagal mo nang pinag-iisipan na bilhin ang mansyon an ito. Nandito na ito sa harap natin, at makukuha na natin ito. Hindi ka dapat sumuko nang ganito lang! Kung hindi, wala kang magagawa para malampasan ang pagsisisi mo sa desisyon mo ngayong araw…”Bumuntong hininga nang malambot si Charlie bago siya kumaway at sinabi nang seryoso, “Ayos lang. Hindi ko na ito gustong makuha. Mukhang mas kailangan ni Tita Dunn ang mansyon kaysa sa akin.”Pagkatapos niyang magsalita, sinabi nang emosyonal ni Charlie, “Ito ang lumang mansyon kung saan kami dating tumira ng mga magulang ko, pero wala man lang akong tapang na pumunta at umupo sa auction hall para sumali sa auction nang personal. Sa kabilang dako, kaya ni Tita Dunn na umupo sa labas sa auction hall para
Halos 30 na taon na rin ang nakararaan. Subalit, walang ibang iniwan si Curtis sa kanya maliban na lamang sa mga lumang larawan at mga alaala na hindi niya kayang kalimutan.Bukod pa roon, wala namang kahit anong bagay na iniwan ni Curtis ang pwedeng makaalis ng kanyang lumbay. Kahit ang simpleng pagbisita ng libingan ni Curtis ay hindi sasapat. Dagdag pa roon, hindi naman ganoon kadali na bisitahin ang puntod ng lalaki.Sa ngayon, pwede niya na ring mabili ang lumang mansyon na tinirahan ni Curtis. Kaya, pakiramdam ni Helen, may mapaglalagyan na siya ng lahat ng kanyang emosyon at nararamdaman sa loob ng ilang dekada.Samantala, halo-halo naman ang nararamdaman ni Sophie nang makita niyang lumuluha nang ganito ang kanyang ina.Naaawa siya sa kanyang nanay dahil may iba itong mahal sa loob nang maraming taon, pero sa parehong pagkakataon, nakaramdam rin siya ng simpatya sa kanyang ama na kinakasama ang isang maling babae buong buhay niya.Subalit, nang maalala niyang may ibang nag
Mabilis na nagmaneho si Isaac papalapit. Nang papasok na sana si Charlie sa loob ng kotse, agad na tumakbo ang may-ari ng Treasure Pavilion na si Finn. Kinakabahan siyang nagtanong, “Master Wade, bakit aalis na kayo agad?”Kalmadong sumagot si Charlie, “May biglaan akong kailangang asikasuhin, hindi na ako pwedeng magtagal.”Muling nagtanong si Finn, “Master Wade, hindi ka ba natuwa sa serbisyo ng Treasure Pavilion?”Kumaway si Charlie saka siya sumagot, “Hindi naman, wala itong kinalaman sa Treasure Pavilion.”Nakahinga nang maluwag si Finn saka siya nagtanong, “Nga pala, Master Wade, interesado ka ba sa kahit anong items na nasa auction namin ngayon? Kung may gusto ka, sabihan mo lang ako! Gagawin ko ang makakaya ko para tulungan kang makuha ito!”Umiling si Charlie saka siya ngumiti, “Wala naman akong gustong item sa auction. Pumunta lang ako rito para makisali sa saya. Hindi mo kailangang mag-alala masyado.”Ganoon din, itinuro ni Charlie ang Rolls-Royce sa kanyang harap saka
Pinunasan ng staff ang kanyang pawis habang nagpapaliwanag siya, “Madam, ang starting price ng mansyong binili mo ay $880,000 lang. Ang pinakamataas nitong market price ay aabot lang ng $1,300,000. Sa kasalukuyan, nagbabayad ka ng 50 beses na higit sa pinakamataas nitong market value. Sigurado ka ba talagang hindi mo na ito kailangang pag-isipan ulit?”Umiling si Helen at determinado siyang sumagot, “Malinaw ko nang pinag-isipan ang bagay na ito. Hindi ko na kailangang mag-isip pa. Pakiusap, tulungan niyo na lang agad akong tapusin ang mga proseso.”Nagpalitan ng tingin ang mga staff hanggang sa isa sa kanila ang nagsalita, “Kung iyan ang kaso, tumuloy na tayo sa proseso ng pagbabayad. Sapat ba ang balanse mo sa bangko?”Tumango si Helen. “Oo.”“Sige po.” Nilakasan ng staff ang kanyang loob nang ilabas niya ang POS machine, “Madam, pakisigurong kakayanin ito ng single-day transaction limit ng bank card niyo. Marami ang mga card users na nasa $1,000,000 lamang ang limit ng withdrawa
Si Steven ang tipo ng taong walang moralidad o kahit anong kabutihan.Para naman kay Cadfan, kahit wala siyang mga prinsipyo at moralidad, kahit papaano, marunong siyang magplano nang mabuti bago kumilos.Ang mga gaya ni Cadfan ang magaling magpanggap na mabuting tao sa harap ng publiko, pero sila talaga ang tunay na maiitim ang budhi.Subalit, ang punto, walang makapagsasabi na sila talaga ang patapon ng lipunan.Buong buhay ni Lord Schulz, marami na siyang nagawang masasama at malulupit na bagay, pero nagbulilyaso lamang ang lahat nang maihayag sa publiko ang ginawa niya kay Rosalie. Ito lamang ang pagkakataon na nagkulang siya ng pag-iingat.Madalas, napakagaling magpanggap ni Lord Schulz. Walang makapagsasabi ng tunay niyang pagkatao.Sa pagkakataong ito, tinuturing niya na si Steven na tagapagmana niya kaya nagbigay siya ng payo, Steven, kailangan mong maintindihan ang mga patakaran kung paano ka makakaligtas sa mundong ito. Dapat alam mo ang mga bawal at pwede. Sa madaling
Kagaya rin ito ng mga nangyayari sa mga martial art sects. Laging ipinapasa ng head of the sect ang lahat ng kanyang core martial arts skills at techniques sa kanyang magiging tagapagmana, pero hindi sa iba niyang mga apprentices. Ginagawa ang ganitong bagay para masigurong magiging mas malakas ang susunod sa yapak ng head kumpara sa ibang mga martial artist sa kanyang henerasyon.Dati, inilaan ni Lord Schulz ang lahat ng kanyang oras para ituro ang mga ganitong taktika at estratehiya sa kanyang pinakamatandang anak na si Sheldon. Para sa iba niyang mga anak, walang siyang tinurong kahit ano.Pero ngayon, tuluyan nang inabandona ni Lord Schulz ang kanyang panganay na si Sheldon.Pagkatapos alisin ang kanyang panganay, ang susunod na tagapagmana ng pamilya Schulz sa loob ng kanyang puso ay wala ng iba kundi ang pangalawa niyang anak na si Steven.Kaya, simula sa araw na ito, balak niyang ilagay sa training si Steven.Sa pagkakataong ito, napaisip si Lord Schulz, ‘May sampu hanggang
Nang marinig ang mga sinabi ni Lord Schulz, nasabik si Steven at hindi niya mapigilang magtanong, “Papa, may magagandang ideya ka ba kung paano natin gagawing perpketo ang pagkamatay ni Helen?”Malamig na tumawa si Lord Schulz, “Pinakiusapan ko ang mga tauhan ko na maghanap ng isang A-class criminal na nakagawa na ng capital crime. Babayaran natin ang pamilya niya ng sampung milyon at bibigyan rin natin siya allowance para tumakas papunta ng Aurous Hill.”Agad na nagtanong si Steven, “Papa, balak mo bang gamitin ang kriminal na ito para patayin si Helen?”Sumagot si Lord Schulz nang walang emosyon, “Oo, balak kong gamitin ang kriminal na iyon. Pero, hindi magiging simple ang lahat gaya ng inakaala mo.”Nagpatuloy si Lord Schulz sa kanyang sinasabi, “Inutusan ko rin ang mga tauhan ko na ipaabot ang impormasyon sa local police ng Aurous Hill. Hindi magtatagal, naniniwala akong tutugisin ng pulis ang kriminal na ito. Matapos ang lahat, marami na siyang napatay. Kapag nahuli siya, sigu
Napatitig si Lord Schulz sa oras saka siya nagsalita, “Kung walang nangyaring kakaiba, dapat nasa auction site na ang kriminal sa loob ng sampung minuto.””Agad na napatanong si Steven, “Papa, sampung minuto talaga… hindi ba makakaalis na si Helen niyan?”“Hindi!” Malamig na tawa ni Lord Schulz, “Inaasikaso pa dapat ni Helen ang change of property ownership. Matagal ang prosesong ito at hindi ito natatapos sa isang gabi lang. Dahil desperado siyang makuha ang mansyong ito at ngayong nagtagumpay na siyang mabili ito mula sa auction, siguradong magiging seryoso siya at ibibigay niya ang lahat ng kanyang makakaya para mapadali ang proseso.”Tumango si Steven. Nakahinga siya nang maluwag.Subalit, bigla siyang may naalala, “Papa! Kasama ni Helen si Sophie! Magkakaroon ba tayo ng mga hindi inaasahang insidente?”Alam ni Steven na mahal ni Lord Schulz ang kanyang apo na si Sophie. Hindi nag-aalala si Steven sa kaligtasan ni Sophie, pero baka matigil ang plano dahil sa kanyang minamahal
Habang umaakyat siya sa Mount Turtle Back at nakita ang ilang tolda at isang dosenang kabataan sa malapit, kumunot nang kaunti ang mga kilay niya.Nakatingin ang mga taong ito sa direksyon kung saan sisikat ang araw, malinaw na gusto itong hangaan. Hindi nagduda si Fleur sa kanila, pero nainis at nadismaya siya nang kaunti dahil masyadong malapit ang mga taong ito sa libingan ng kanyang senior, si Elijah.Ang layunin ng pagbisita niya sa lugar na ito ay para alalahanin ang nakaraan sa libingan ni Elijah, at magsalita nang kaunti mula sa kailaliman ng puso niya sa kanyang senior.Pero, ang posisyon ng mga taong ito ay nasa dalawa o tatlong daang metro lang mula sa libingan ni Elijah, at siguradong makukuha niya ang atensyon nila kung didiretso siya doon. Mahihirapan siyang kausapin ang senior niya dahil dito.Sa sandaling ito, nasulyapan ni Charlie ang isang bata at mature na babae na kalilitaw lang sa malayo. Kayang makita ni Charlie ang hitsura niya gamit ang kanyang pambihirang p
Sa sandaling ito, nang sampung minuto na lang bago sumikat ang araw, nagdagdag ang lahat ng ilang sangay sa bonfire at nagsimulang hintayin ang sandali na sisikat ang araw mula sa likod ng bundok.Makalipas ang halos sampung minuto, ang dating maputlang langit ay nagsimulang lumiwanag ng ginintuang tingkad. Ito ang bakas na malapit nang sumikat ang araw sa abot-tanaw.Habang sabik ang lahat na makita ito, biglang naramdaman ni Charlie na may tao sa malayo na mabilis na papalapit sa lokasyon nila. Dahil nag-aalala siya na madidiskubre siya ni Fleur, sinanay ni Charlie ang mental cultivation method na tinuro sa kanya ni Ruby simula kagabi, mahigpit na kinulong ang sarili niyang Reiki sa loob ng katawan niya.Para sa mga cultivator, ang bawat tao ay parang isang submarine na naglalakbay sa malalim na karagatan, umaasa sa sonar detection para mahanap ang isa’t isa. Gamit ang analohiya na ito, ang isang tao na may mas mataas na cultivation ay parang isang mas advanced na submarine na may
Hindi katagalan, tuluyan nang lumubog ang araw, sinindihan na ng lahat ang bonfire at ang barbecue pit. Dahil naghanda ng sangkap ang lahat at nagdagdag pa si Charlie, medyo marami ang hapunan nila.Bukod dito, bumili rin si Charlie ng maraming wine, kaya mas sumigla ang paligid at atmospera. Sa madaling salita, nagpasya ang lahat na uminom at magsaya sa gabing iyon.Kaya, naglagay si Charlie ng ilang Reiki sa wine. Hindi kaya ng Reiki na palakasin ang katawan nila o gamutin ang mga sakit nila, pero sinisigurado nito na kahit gaano pa karami ang inumin nila sa gabing iyon, hindi man lang sila hihikab.Bukod dito, sa sandaling pumasok ang Reiki sa katawan nila, hindi ito mag-iiwan ng bakas. Kahit na pumunta si Fleur, wala siyang mapapansin.Ang Yorkshire Hill ay matatagpuan sa isang talampas, at medyo malaki ang pagkakaiba ng temperature sa umaga at gabi. Kasam na ang taas ng Mount Turtle Back, bumaba nang sobra ang temperature pagkatapos maggabi. Kaya, umupo ang lahat sa paligid ng
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na