Paulit-ulit na yumuko si Wendy, “Bayaw, mag-ingat ka sa biyahe mo. Ipagdarasal ko ang kaligtasan mo.”“Sige. Aalis na ako ngayon.”Kumaway si Charlie saka niya tinapakan ang accelerator ng electric bike niya. Kailangan niya nang magmadali.Samantala, puno naman ng iba’t ibang emosyon si Wendy habang nakatitig sa likod ni Charlie.Sa pagkakataong ito, sa halip na umasang makakuha ng malaking pera sa pagkuha ng pabor ng isang mayamang lalaki, naisip ni Wendy na gusto niya lang sumakay sa likod ng electric bike ni Charlie.Pakiramdam niya pinagpala, mapayapa, at masaya ang buhay ng taong mabibigyan ng pagkakataon na umupo sa back seat ng minamaneho ni Charlie.***Nagmaneho si Charlie papunta sa hotel ni Isaac habang nakaupo sa electric bike niya.Nang makarating siya, nakita niyang naghihintay na sa labas ng entrance si Isaac.Nang mapansin naman ni Isaac ang pagdating ni Charlie, agad siyang lumapit, “Young Master! Hindi nararapat sa estado mo na sumakay sa isang electric bike!
Sa totoo lang, naisara na ni Rosalie ang pinto bago pa magkaroon ng oras si Charlie na makita ang perpektong kurba at hubog ng kanyang katawan.Sa pagkakataong ito, hiyang-hiya si Rosalie at para bang nauubusan siya ng pasensya. Agad niyang kinuha ang isang bathrobe saka niya ito isinuot. Pagkatapos, namumula niyang binuksan ang pinto.Habang kaharap si Charlie, kasing kulay ng kamatis ang mukha ni Rosalie. Nahihiyang siyang nagsalita, “Pasensya na, Mr. Wade. Kanina… binuksan ko agad ang pinto nang hindi nag-iisip…”Kahit isang malupit at nakakakilabot na martial arts master si Rosalie, inosente pa rin siya pagdating sa mga bagay na may kinalaman sa emosyon. Kahit kailan, hindi pa siya naaakit ng isang lalaki.Kaya, habang kaharap si Chalrie, hindi siya mukhang isang martial arts master dahil sa nahihiya niyang ekspresyon.Nakaramdam rin ng hiya si Charlie sa puntong ito.Katulad ni Rosalie ang binibining si Aurora. Dahil siguro ito sa katotohanang nasa ilalim sila ng professiona
Nahihiyang tumugon si Rosalie, “Pasensya na Mr. Wade. Hindi kita pinatapos sa sinasabi mo. Ituloy mo lang ang gusto mong sabihin…”Tumugon si Charlie, “Subalit, hindi nagtagal, nadiskubre ng media na tumakas si Sheldon papuntang Australia. Napunta ang atensyon ng publiko kay Sheldon. Sinasabi nilang hindi ang lolo mong si Cadfan ang nagtaksil sa’yo, kundi ang ama mong si Sheldon. Sabi nila gusto kang patahimikin ni Sheldon para maitago ang sikretong anak ka niya sa labas.”Namutla si Rosalie nang marinig ito, “Hindi naman… imposible ang bagay na iyan…”Nagtanong si Charlie, “Alin sa dalawang kuwento ang mas pinapaniwalaan mo?”Napaisip si Rosalie sa loob ng ilang minuto, “Mr. Wade, naniniwala akong mas posibleng si Cadfan ang nagtakwil sa akin.”Napatitig si Charlie kay Rosalie. May interes sa kanyang mga mata. “Bakit naman iyan ang iniisip mo?”Tapat na sumagot si Rosalie, “Matagal na akong nasa tabi ng papa ko. Sa loob ng ilang taon, kahit masasabi kong hindi siya mabuting tao,
Hindi nairita si Charlie nang marinig niya na hindi handa si Rosalie na saktan ang tunay niyang ama pati na rin ang mga kapatid niya. Sa halip, nakaramdam siya ng panatag.Sa totoo lang, kung handa ang isang tao na saktan ang sarili niyang mga kapatid o mga magulang, kailangang mabahala ni Charlie sa ganitong klase ng tao.Sa opinyon niya, kahit gaano pa kasama ang isang indibidwal, imposibleng wala siyang emosyon o pagkatao. Kung talagang wala nga siya nito, kahit sundin niya pa ang utos ni Charlie sa kasalukuyan, siguradong pagtataksilan niya pa rin si Charlie balang araw.Para sa kanya, kahit pinatay ni Rosalie ang buong pamilya Matsumoto, may natitira pang bait sa puso ng babae.Kaya niya lang naman nilipol ang buong pamilya Matsumoto dahil sinusunod niya ang utos mula sa ibang tao.Sundalo lamang siya ng pamilya Schulz. Kahit ano pang utos ang matanggap niya, bilang isang bahagi ng hukbo, hindi siya pwedeng umangal.Kung hind, matatanggalan siya ng kwalipikasyon na manatili
Gayunpaman, isang ordinaryong set ng boxing at martial art technique lang ang Wing Chun. Hindi ito isang anyo ng inner family boxing.Kung ikukumpara, karaniwan ay mas mataas ang ranggo ng inner family boxing kumpara sa ordinaryong boxing.Ito ay dahil isang uri lang ng istilo ng pakikipaglaban ang ordinaryong boxing at technique. Kahit pa ito ay Wing Chun, Karate, o Taekwondo, ang lahat ng ito ay fighting skills at technique lang. Pero, ang mga gumawa ng iba’t ibang fighting style at technique ay may sari-sariling pananaw sa mga problema. Kaya, iba-iba ang mga combat at fighting technique na nagawa nila.Pero, iba ang inner family boxing.Hindi nakatuon sa pisikal na galing ang pag-eensayo ng inner family boxing, ngunit sa cultivation ng internal strength ng isang tao.Ang pangunahing tinutukoy dito ay ang paghahari ng inner strength na nilinang sa internal strength training.Sa kabaliktaran, mas advanced ang inner family boxing kumpara sa ordinaryong boxing, at mas malakas din
Nasa dalawampung taon pa lang si Rosalie ngayong taon, pero nabuksan na niya ang kanyang Ren at Du meridian.Malaking tagumpay na ito sa mga batang tao sa pamilya Harker at sa lahat ng malaking martial art family.Bukod dito, hindi man lang umasa si Rosalie na mabubuksan niya ang kanyang pangatlong meridian.Ang pinakamalaking hiling niya ngayon ay magsikap upang siguraduhin na mas maging madali ang pagdaloy ng kanyang Ren at Du meridian nang walang sagabal.Ito ay dahil may iba’t ibang laki ng pagsusukat ng mga master sa inner family boxing.Isa lang dito ang dami ng nabuksan sa walong pambihirang meridian.Halimbawa, nabuksan ni Rosalie ang kanyang Ren meridian sa edad na labinlimang taon, at nabuksan niya lang ang kanyang Du meridian sa edad na dalawampung taon. Kaya, kailan niya lang nabuksan ang kanyang Du meridian.Ayon sa pamantayan ng lahat ng martial artist, ang antas ng pagdaloy ay mairaranggo sa mula sa sampu hanggang sa isang daang porsyento.Unang nabuksan ni Rosal
Hindi lang nito mapapalakas nang sobra ang kanyang kasalukuyang lakas, ngunit magiging mas madali ang paglilinang ng martial arts niya sa hinaharap!Gamit ang ganap na gumaganang Ren meridian bilang kanyang pundasyon, kaya niyang makakuha ng dalawang beses na resulta gamit lang ang kalahating pagsisikap sa kanyang martial arts!Sabik na sabik si Rosalie, at gulat na gulat din siya!‘Hinawakan lang nang bahagya ni Mr. Wade ang pulso ko para suriin ito, pero kaya niyang pataasin nang sobra ang cultivation ko. Gaano kalakas ba siya?!’‘Ang pagkamit ng isang ganap na gumaganang Ren meridian ay katumbas sa pagkamit ng pinakarurok ng pundasyon ng martial arts. Isa itong bagay na hinding-hindi ko papangarapin sa buhay na ito… at isa rin itong tagumpay na hinding-hindi makakamit ng halos lahat ng martial artist sa buhay nila…’‘Pero, sobrang dali lang ito kay Mr. Wade, at hindi man lang siya pinagpawisan…’‘Isa… isa… isa itong himala!’‘Pero, mukhang wala lang ang ganitong uri ng kapang
Habng sabik na sabik si Rosalie dahil sa magandang kapalaran at basbas na binigay sa kanya ni Charlie, at habang nalilito siya sa dahilan kung bakit handa siyang manatili bilang isang manugang na nakatira sa bahay ng asawa niya, sinabi nang walang pakialam ni Charlie, “Pwede mong kausapin nang direkta si Isaac kung may kailangan ka o hiling. Siguradong aayusin niya ito para sayo. Mauuna na akong umalis.”Sinabi nang nagmamadali ni Rosalie, “Ihahatid na kita, Mr. Wade!”Hinatid ni Rosalie si Charlie sa pinto ng kanyang kwarto, at sinabi ni Charlie, “Kaya ko nang umalis nang mag-isa.”Tumango nang magalang si Rosalie bago siya yumuko nang malalim at nagpasalamat, “Salamat, Mr. Wade!”Bahagyang ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala tungkol dito.”Umalis agad si Charlie pagkatapos niyang magsalita.Habanag pinapanood ni Rosalie ang likod ni Charlie na palabas sa kanyang administrative area, medyo nalito at natulala si Rosalie.Sinara niya ang pinto sa likod niya habang
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni