Kapapasok lamang ni Hannah sa supermarket ngayong araw para mag-apply sa isang part-time job na kumikita ng higit sa 100 bawat araw. Pagkatapos nilang magkausap ng manager, napagpasyahan ng manager na tanggapin si Hannah dahil college graduate naman siya.Hindi naman masyadong mahirap ang trabaho bilang cashier, 150 pa ang sahod nito bawat araw. Kaya, pumayag agad si Hannah nang walang pag-aalangan.Gusto sana ng manager na panatilihin si Hannah sa kanyang puwesto basta walang mangyaring isyu, pero hindi ito pwedeng mangyari kung sakaling may mga kostumer siyang makaalitan.Mabuti na lang dahil simpleng bangayan lamang ito ng magkakamag-anak, kaya napagpasyahan ng manager na palagpasin na lamang ito, “Kailangan mong mag-ingat sa ipinapakita mong imahe lalo na sa trabaho. Huwag kang makipagdaldalan sa mga kamag-anak mo habang nasa counter, nauunawaan mo ba?”Agad na tumango si Hannah, “Huwag kayong mag-alala. Hindi na ito mauulit pa!”Tumango ang manager at naghanda na siyang umali
Agad na naunawaan ng manager ang pakahulugan ng sinabi ni Jacob. Napaisip siya sa kanyang sarili, ‘Nagkaroon ng alitan si Hannah at ang isang kostumer, sinigawan niya ito, at nagsinungaling pa siya sa harap ko! Nakakasindak naman! Kung hahayaan ko siyang manatili rito, ilang kostumer pa kaya ang gagalitin niya sa susunod, baka mahatak niya na rin pababa ang reputasyon ko! Hindi pwede, kailangan ko na siyang alisin ngayon!’Nang maisip ito, agad na nagsalita ang manager sa istriktong boses, walang pag-aalangan sa kanyang ekspresyon, “Hannah Wilson, tinanggap kita para pansamantalang magtrabaho rito, pero hindi ko inaakalang mamaltratuhin mo ang ilang mga kostumer natin! Sa tingin ko, hindi ka nababagay rito. Ibalik mo na ang cashier keys mo ngayon, hubarin mo ang vest mo at pwede ka nang umalis rito!” Naramdaman ni Hannah na para bang gumuho ang kanyang mundo!Napaisip siya sa kanyang sarili, ‘Maaga akong pumunta rito para maghanap ng trabaho. Buong umaga akong nagsisikap! Malapit n
Desperada na si Hannah kaya sumigaw siya nang malakas, “Sino ka para tanggalan ako ng trabaho?! Bakit hindi mo babayaran ang sahod ko?!”Kahit gaano pa kalakas ang kanyang boses, walang naawa sa kanya.Habang hinahatak ng guards si Hannah palabas ng supermarket, kinausap ng manager si Charlie at Jacob. Humihingi ito ng tawad, “Gusto kong humingi ng tawad sa inyong dalawa. Kasalanan ko kung bakit nakapasok ang isang hindi kwalipikadong empleyado rito.”Tumango si Jacob saka siya sumagot, “Hindi mo naman kasalanan. Pero ikaw pa rin ang may responsibilidad sa insidenteng ito! Huwag mong kakalimutan na pumili ng mabuting empleyado sa susunod.”Bumuntong hininga si Jacob at nagsalita siya sa isang tono na tila ba nalulungkot, “Hindi maganda ang panghusga mo.”Tumango ang manager sa hiya, “Totoo ang sinasabi niyo. Matututo na ako mula sa mga pagkakamali ko!”Tinapik ni Jacob ang balikat ng manager, “Kailangan mo lang siguro ng kaunting karanasan!”“Opo!” Tumango nang paulit-ulit ang m
Sa pagkakataong ito, naramdaman ni Hannah na mas mahirap ang buhay niya ngayon kaysa noong nasa Mount Blackpine siya.Umiiyak siya habang inaalala ang kanyang mga araw sa Mount Blackpine. Hindi niya mapigilang bumuntong hininga, “Kahit puro pagdurusa ang buhay ko sa Mount Blackpine, hindi naman ako nagugutom dahil andiyan ang supervisor!”“Bukod pa roon, hindi ko rin kailangang magtrabaho nang matindi. Pwede rin akong sumugal kasama si Linda Howard at ang kanyang pamilya. Bakit ba hindi ko pwedeng balikan ang mga araw na iyon!”“Kahit pangit at dugyot ang supervisor, magaling naman siya sa kama at ipinakita niya sa akin ang isang mundong hindi ko pa natatahak…”Nang maisip ito, bumuntong hininga si Hannah. Humahagulgol siya habang kausap si Wendy sa kanyang tabi, “Wendy, kakayanin ba natin ito? Marami tayong kinakaharap na problema bawat araw. Wala na tayong pera at bankrupt na rin ang kumpanya natin. Nakatira tayo sa villa ng isang estranghero at hindi tayo nakakakain nang maayos.
Tumugon si Wendy, “Umakyat kami ni Gerald para batiin si Doris. Pero hindi niya lang kami tinanggihan, pinahiya niya rin kami at sinabi niyang hindi na makikipagtulungan ang Emgrand Group sa mga mababang uri gaya namin. Pagkatapos, binugbog si Gerald ng security guard ng Emgrand group…”Nagpatuloy si Wendy, “Kinalaunan, tinapos ng Emgrand Group ang kanilang partnership sa pamilya White. Galit na galit ang tatay at tito ni Gerald dahil sa nangyari. Simula noon, nilayuan na ako ni Gerald. Samantala, naging malapit naman si Zeke kay Charlie. Niregaluhan niya pa si Charlie ng villa sa tabi ng sarili niyang bahay…”“Pagkatapos, nasira rin ang kasunduan ni Claire at ng Emgrand Group dahil hindi tinupad ni Lola ang kanyang pangako. Hindi nagtagal, nagsimula nang malasin ang pamilya natin…”“Niligawan ni Wendell si Claire dati pero biglang na-bankrupt ang kumpanya niya. Bigla rin siyang nawala sa mata ng publiko…”“Kagaya nito, minsan ring niligawan ni Jason Grant si Claire. Hindi nagtagal
Nang marinig ni Hannah na handa si Wendy na maging kabit ni Charlie, hindi niya mapigilang kabahan.Agad siyang napabulalas, “Wendy, nasisiraan ka na ba ng bait? Bakit ka naman magiging kabit ng walang kuwentang iyon? Hindi kayo bagay!”Bumuntong hininga si Wendy, “Mama, magpapakatotoo lang ako. Hindi na rin naman masama si Charlie. Gwapo siya, responsable, at mabuti rin ang kanyang pagkatao. Mas maayos pa siya kaysa kay Gerald.”“Kalokohan!” Tinitigan ni Hannah nang masama ang kanyang anak, “Hindi kayo bagay ng walang hiyang iyon!”Mapaklang ngumiti si Wendy, “Sa pagkakataong ito, wala nang mas lalala pa sa sitwasyon ko. Mula sa pagiging ibon, naging manok na lang ako ngayon. Wala akong kakayahang lumipad.”Nang mabanggit ito, hindi mapigilang maluha ni Wendy, “Ma, tingnan mo naman ako. Wala na akong maipagmamalaking reputasyon. Walang lalaking susulyap sa akin...”Nang makita ang luha sa pisngi ni Wendy, niyakap ni Hannah ang kanyang anak at inalo niya ito, “Mahal kong anak, hi
“Kung ibang babae ito, magdadalawang isip pa sila na maging kabiyak ang isang ordinaryong lalaki na walang kahit ano sa kanyang pangalan.”“Pero, para kay Claire, tinanggap niya pa rin ang kaloob ng Diyos kaya kinasal siya sa isang simpleng lalaki…”“Sino naman ang mag-aakalang magiging isang makapangyarihang tao ang isang talunan…”Tumango si Wendy at seryoso siyang nagsalita, “Balang araw, lalapitan ko rin si Charlie. Kahit kinamumuhian niya ako, sigurado akong matutulungan niya pa rin tayo. Hindi gaya ng ibang tao, walang katulad si Charlie…”Bumuntong hininga si Hannah, “Ikaw ang bahala. Sumobra rin ako sa sinabi ko dahil nagugutom na ako. Tulungan mo muna ako sa mga gawaing bahay para makapagpahinga ako nang kaunti. Kakain tayo kapag nakauwi na ang lola mo.”***Buong araw na naghahatak ng mga plastic bags si Lady Wilson para sa mga kostumer ng supermarket.Maraming malalaking rolyo ng plastic bags ang supermarket. Isang hatak at sapat na ito para magpawis ang isang matanda
Hindi pa nararanasan ni Lady Wilson ang ganitong klaseng araw dati. Hindi niya inaakalang masasabik siya para sa isang hapunan.Ginawa niya ang sinabi ng foreman. Nagtrabaho siya hanggang 7:00 ng gabi at natanggap niya ang pinapangarap niyang meal coupon.Sa kabila ng kinain niya kaninang tanghali, nilamon ni Lady Wilson ang kanyang hapunan na para bang hindi siya kumain sa loob ng tatlong araw. Busog na busog siya at nahihirapan siyang tumayo pagkatapos.Nang hindi na siya makakain pa, nagpahinga muna siya sa kanyang inuupuan sa loob ng kalahating oras. Pagkatapos, pinuwersa niya ang kanyang sarili na tumayo.Pakiramdam niya punong-puno siya ng enerhiya pagkatapos kumain at uminom.Pinunasan ni Lady Wilson ang kanyang bibig gamit ang likod ng kanyang kamay, sumunod hinawakan niya ang kanyang tiyan gamit ang kanyang palad. Lumuwag ang kanyang hininga. Naisip niya sa kanyang sarili, ‘Hindi ko inaakalang ganito pala kasarap ang pagkain kapag pinaghihirapan. Sa wakas, napawi na rin a
“Sa sumunod na dalawang taon, kumuha ang aking ama at si Fleur ng mga determinadong makabayan na gustong ibalik ang bansa natin. Patuloy silang nakipaglaban sa Qing army, pero dahil sa limitadong lakas nila, hindi nila nabago ang unti-unting pagsasama-sama ng Qing army.”“Sa taong 1662, ang tanyag na traydor, si Sanguine, ay pinatay ang hari ng Yorkshire Hill. Napuno ng lungkot ang aking ama at nagdalamhati siya nang sobra. Nakipagtulungan siya kay Fleur at pinangunahan ang mga makatarungan na tao mula sa Qing Eliminating Society para patayin si Sanguine. Sa kasamaang palad, nabigo ang misyon nila.”“Ang aking ama at si Fleur ay hinabol ng sampu-sampung libong sundao mula sa Qing army, at dahil nasa ilalim na ng kontrol ng Qing army ang mga rehiyon sa loob ng bansa, nagpasya silang tumakas sa Taiwan at magtago doon para patuloy na labanan ang Qing army. Sa hindi-inaasahan, hindi matagal pagkatapos nilang umalis, dumating ang balita na biglang pumanaw ang leader ng Taiwan. Dahil wala
Nang marinig niya ang pangalan na ‘Fleur Wiley’, lumaki ang mga mata ni Charlie sa gulat at tinanong, “Babae ang leader ng Qing Eliminating Society?”Tumango si Vera, nagngalit, at sinabi, “Hindi lang siya isang babae, ngunit siya ang pinakamalupit na babae sa buong mundo!”Tinanong ni Charlie sa sorpresa, “Kung siya ang kapatid ng sinumpaang kapatid ng iyong ama, hindi ba’t nabubuhay na rin siya ng tatlo o apat na raang taon?”Nag-isip saglit si Vera at sinabi, “Isang taon na mas bata si Felur sa ama ko, at dalawampu’t tatlong taon na mas matanda siya kaysa sa akin. Apat na raang taon na siya ngayon.”Sinabi ni Charlie, “Uminom din siguro siya ng Eternal Pill, tama?”“Syempre,” sinabi nang emosyonal ni Vera, “Ang Eternal Pill ay binigay sa ama ko at kay Fleur ng kanilang master. Sa una ay nag-iwan siya ng tig-isang pill sa kanila, umaasa na maipagpapatuloy nila ang layunin na pabagsakin ang Qing Dynasty. Bukod sa tig-isang Eternal Pill, ipinagkatiwala rin ng master nila sa ama ko
“Mabilis kong pinahiga nang pansamantala ang aking ama, at binigyan niya ako ng isang hindi kilalang pill, inutusan ako na inumin ito nang masunurin nang hindi nagtatanong.”“Hindi ko alam ang mga epekto ng pill na ito, pero hindi ko kayang suwayin ang utos ng aking ama. Kaya, ininom ko ang pill. Pagkatapos ko itong inumin, sinabi sa akin ng ama ko kung anong pill ito at ang mga epekto nito.”Habang nagsasalita siya, namula ang mga mata niya, at sinabi niya sa malambot na boses, “Para naman sa kung bakit hindi ito ininom ng aking ama at binigay ang Eternal Pill sa akin, sinabi niya na ito ay dahil ayaw niyang makita ang araw nang siya, bilang ama, ay kailangan akong panoorin na tumanda at mamatay nang unti-unti sa harap niya. Sinabi rin ng ama ko na kung may pill na kayang hayaan ang isang ama na mabuhay para panoorin ang kanyang anak na babae na unti-unting tumanda at mamatay, hindi isang elixir ang pill na iyon ngunit isang lason.”‘Sinabi ng ama ko na kailangan niyang mamatay bag
Humagikgik si Vera, itinupi ang mga kamay niya nang matiwasay sa isang bahagi ng kanyang baywang, at yumuko nang bahagya kay Charlie. Sinabi niya nang magalang, “Young Master, hindi mo ako kailangan maging magalang nang sobra sa akin. Tawagin mo na lang ako na Vera.”Sinabi nang tapat ni Charlie, “Hindi, halos 400 years old ka na, kaya dapat kitang tawagin bilang nakakatanda ko…”Ngumiti si Vera at sinabi nang seryoso, “Sa pananaw ko, isa lang akong babae na hindi lumaki, hindi isang imortal at matandang mangkukulam. Kahit na halos apat na raang taon na talaga ako nabubuhay, pakiramdam ko na tila ba 17 years old lang ako…”“Ah…” Nalaman ni Charlie na hindi akma ang sitwasyon niya, na may dalawang magkasalungat na boses na nagtatalo sa isipan niya.Sinabi ng isang boses, “Tama siya. Kahit na halos apat na raang taon na siyang nabubuhay, noon pa man ay 17 o 18 years old lang siya.”Sinabi ng isang boses, “Pero halos 400 years old na siya ngayon! Anong ibig sabihin ng 400 years old?!
Nang maglaho ang katawan ni Vera sa itaas ng bundok, agad bumalik ang kamalayan ni Charlie sa realidad mula sa kailaliman ng mga bundok sa timog ng Yorkshire Hill.Sa sandaling binuksan niya ang mga mata niya, naniwala na siya nang buo sa mga sinabi ni Vera. Naniniwala siya na ang babaeng ito ay nabubuhay na mula tatlong daang taon na ang nakalipas hanggang ngayon. Sa sandaling ito, sa wakas ay napagtanto na niya kung bakit palagi niyang nararamdaman na kahanga-hanga si Vera kahit na hindi niya maintindihan kung ano ang mayroon sa kanya.Sa edad na 17 o 18, bihasa na siya sa halos mala-diyos na sining ng panghuhula, na kahit ang isang katulad ni Chandler, na 100 years old, ay hindi na-master.Sa 17 o 18, walang tigil siyang hinabol ng Qing Eliminating Society. Kung limang taon na siya hinabol ng Qing Eliminating Society, hindi ba’t nakikipagtagisan ng talas ng isip na siya sa kanila noong 12 years old pa lang siya?Bukod dito, sa edad na 17 o 18, misteryoso siyang lumitaw sa Aurous
Tinanong ni Charlie si Vera nang hindi namamalayan, “Ipininta mo ba ang painting na ito?”Tumango si Vera at sinbi, “Ipininta ko ito ilang araw na ang nakalipas. Ipininta ko ito para sayo, Young Master.”Hindi maiwasang mamangha ni Charlie. Hindi niya inaasahan na may pambihirang galing si Vera sa pagpipinta. Kailan lang, sinabi ng biyenan na lalaki niya na may isang art exhibition na isasagawa ng Calligraphy and Painting Association, at nahihirapan siyang makahanap ng mga magagandang likha. Kung dadalhin ni Charlie ang painting na ito doon, marahil ay gumawa ito ng kaguluhan sa mga landscape painter sa buong bansa!Biglang sinunggaban ni Vera nang kanang kamay ni Charlie, na may singsing, at pinagsama ang daliri nila. Pagkatapos ay sinabi niya nang may umaasang ekspresyon, “Young Master, maaari ko bang imungkahi na dalhin ka para makita ang hitsura nito gamit ang sarili mong mga mata noong tatlong daang taon na ang nakalipas?”Pagkasabi nito, ang singsing, na nanatiling tahimik ka
“Ano… Anong sinabi mo?!” Pakiramdam ni Charlie na namanhid ang buong katawan niya dahil sa mga sinabi ni Vera. Hindi ito pagmamalabis. Nakaramdam talaga siya ng mahinang kuryente mula sa kanyang ulo hanggang paa!Sinabi ni Vera na napanood niya ang Mother of Pu’er Tea na nabigong lampasan ang kalamidad nito sa Heavenly Lake tatlong daang taon na ang nakalipas. Ang ibig sabihin ba nito ay mahigit 300 years old na siya?!Sa una ay hindi kayang maniwala ni Charlie sa sinabi ni Vera. Dahil, kahit na nahanap talaga ng isang tao ang daan sa mahabang buhay, karaniwan ay unti-unting proseso ito.Marahil ay mag-cultivate ang isang tao sa 20s o 30s, pero madalas posible na magsimula ang cultivation sa edad na 50 o 60, o mas matanda pa.Habang lumalalim ang cultivation ng isang tao, humahaba ang buhay niya, pero kahit ang isang cultivator na mahigit 100 years old, tulad ng great earl ng Qing Eliminating Society, ay napanatili lang ang hitsura niya na isang lalaki na nasa 60 years old.Kung m
Humagikgik si Vera at sinabi, “Nagkataon, may natira pa na huling piraso ng Pu’er tea. Nag-aatubili akong inumin ito, at hinihintay ko ang araw na maitimpla ko ito para sayo para matikman mo ito. Charlie, mangyaring maghintay ka saglit!”Sinabi nang nagmamadali ni Charlie, “Miss Lavor, hindi mo na kailangan abalahin ang sarili mo. Bigyan mo na lang ako ng isang baso ng tubig.”Tumayo si Vera at hindi na lumingon habang sinabi, “Ang Pu’er tea na mayroon ako ay ang pinakamasarap ng Pu’er tea sa buong mundo. Charlie, siguradong pagsisisihan mo sa hinaharap kung hindi mo ito titikman.”Pagkatapos itong sabihin, idinagdag ni Vera, “At saka, ipapaliwanag ko ang lahat ng mga bagay kung saan ka nalilito, simula sa piraso ng Pu’er tea na iyon.”Pagkatapos ay mabilis na kinuha ni Vera ang kumpletong tea set niya at ang Pu’er tea na palagi niyang pinapahalagahan nang hindi na hinihintay ang sagot ni Charlie.Pagkatapos bumalik sa tabi ng kama, maingat na sinindihan ni Vera ang uling ng olibo
Nang marinig ang paliwanag ni Vera, kumunot ang noo ni Charlie at tinanong, “Paano iyon posible? Nagsisinungaling ka siguro sa akin.”“Bakit ako magsisinungaling sayo?” Sinabi nang sigurado ni Vera, “Totoo talaga ito! Kaya kong mangako sa buhay ko!”Umiling si Charlie at sinabi nang sobrang seryoso at tapat, “Paniniwalaan kita kahit na may pagdududa ako. Naniniwala ako na kaya nga ng singsing na ito na ipadala ang tao sa iba, pero nang mangyari ang pagsabog kanina, hindi ikaw ang iniisip ko… Ang iniisip ko ay ang mga pumanaw na magulang ko…”Pagkasabi nito, patuloy na binulong ni Charlie, “Mukhang lumitaw sa isipan ko ang imahe ng asawa ko sa dulo. Kung totoo ang sinabi mo, dapat ay ipinadala ako ng singsing na ito sa asawa ko…”Tinikom ni Vera ang mga labi niya at sinabi nang may kaunting lungkot, “Charlie, hindi ako nagsisinungaling sayo. Natural na alam ko na hindi mo ako iisipin sa sandali ng buhay at kamatayan. Kaso nga lang ay ang ama ko ang nag-iwan ng singsing na ito sa aki