"Upo tayo sa buhangin," sambit niya bago umupo sa kung saan siya banda. Malapit ako sa tubig kaya hindi magandang doon ako umupo. Lumapit ako sa kaniya at naupo rin matapos ng ilang segundo. Alas kuwatro na siguro ito ng hapon. "Ayos ka lang ba?" tanong ko sa kaniya. Kahit na ngumiti pa siya ngayon, alam ko pa ring nalulungkot siya. "Medyo ayos naman ako." Ang ikli niya namang sumagot. "Mabuti naman." Hindi ko na alam kung ano pa ang puwede kong sabihin sa kaniya. Hindi ako magaling mag-comfort sa taong nalulungkot. Idagdag mo pa na hindi ko alam ang pinagdadaanan niya. Hindi magandang mag-advice ng hindi mo alam ang pinagmulan ng kalungkutan niya. Minsan mas ayos na manahimik ka nalang o kaya alamin mo muna ang puno at dulo ng lahat bago ka magsalita o kumilos. Hindi rin lahat gustong kinu-comfort sila. Minsan hindi mo na rin alam kung saan ka lulugar. Komplikado ang buhay, iyan ang alam ko. "Masaya ka ba?" tanong niya. Ano bang klaseng tanong iyon? "Oo naman. Wala namang dahila
"Salamat, Cat. Makakaasa kang mag-iingat ako. Hindi ko rin kakalimutan ang itinuro mo sa akin," nakangiting sabi niya. "Ha? Anong itinuro ko sa iyo?" Ay butiki! Baka yong tungkol sa Wikang Filipino ang tinutukoy niya. Bagal naman mag-respond ng brain cells ko. Sinisi pa talaga ang brain cells, ano? Iyan si Casantha. "Tinuruan mo akong makaalala." Bahagya namang kumunot ang noo ko. Ano bang pinagsasabi niya? "Ha?" "Hayaan mo akong magkuwento," panimula niya. Hindi ko naman siya pinipigilan ah. Medyo natatawa ako sa loob-loob ko dahil sa sinabi niya. Ayusin mo naman, Blue. Aalis ka nalang pero napapangiti mo pa rin ako sa mga linyahan mong iba ang epekto sa akin. "Sige, magkuwento ka na." Nagbigay na ako ng pahintulot dahil baka iyon lang ang hinihintay niya. Puwede naman siyang magkuwento na agad. Masiyado lang talaga siyang pormal."Iyong mga panahong hindi pa ako magaling magsalita gamit ang Wikang Ingles... Iyon iyong mga panahong nakilala ko siya. Tinanggap niya ang lahat sa a
"Salamat, Cat. Suwerte ang lalaking mamahalin mo," nakangiting sambit niya. Sana nga maging suwerte ang lalaking mamahalin ko. "Mamayang alas-sais pala aalis na ako rito, sa bayan nalang ako maghihintay ng susundo sa akin para ihatid ako sa paliparan. Oo, mag-e-eroplano ako. Sana magkita pa tayo." Napangiti naman ako sa huli niyang sinabi. Sana nga. "Think positive lang. Magkikita pa tayo ulit," todo ngiting sagot ko. Todo ngiti kasi aalis na itong lalaking ito mamaya. "Magsasabi ka na ba ng pangalan mo?" pang-aasar niya habang deretsong nakatingin sa akin. "Huwag na tayo magsabihan ng pangalan para mas cool," mungkahi ko. "Sabagay," sabi niya at bahagyang tumango-tango pa. "Magpapakilala ako sa tamang panahon," wika ko na ikinangiti niya na lang. Ayaw ko munang magkaroon kami ng koneksiyon matapos niyang umalis. Hindi kasi malabong hanapin niya ang social media accounts ko kapag nalaman na niya ang pangalan ko. He should focus on winning her heart again. "Sige, Cat." Dahan-daha
"Bakit mo ginawa iyon ha?! Lapastangan ka!" inis na sabi ko sa kaniya. Nakatayo na rin ako sa wakas. Hindi pala magandang ideya na mag-high heels dito sa beach dahil nilalapitan ako ng malas. Buti hindi pangit ang pagkakatumba ko dahil baka nabalian na ako ng paa."Are you blind or what?" pangisi-ngisi niyang tanong. Pilosopo pala ito. Hindi nalang sumagot, kung anu-ano pa talaga ang sinasabi. "Are you a manyak or what?!" mataray kong tanong din sa kaniya pero nginitian niya lang ako. Ngiting mapang-asar. Ngiting gugustuhin mo nalang siyang sakalin at ibitin patiwarik! "Tsk. Ikaw na nga ang niligtas, ganiyan ka pa. Hindi ka ba marunong mag-thank you, miss? Ang yabang mo naman." Kainis! Tinititigan niya pa talaga ako. "Hindi mo naman kasi kailangang gawin iyon! Dapat hinayaan mo nalang akong mabukulan kaysa sa nadaganan mo pa ako! Ang bigat mo kaya!" gigil kong sabi pero ngumisi lang siya. "Tsk! Ang pangit mo na nga tapos mabubukulan ka pa? Ano nalang ipagmamalaki mo 'pag nagkataon
"Hey! Are you deaf? I just told you my name!" nakabusangot ang mukhang sabi niya nang wala man lang akong sinabi nang banggitin niya ang pangalan niya. What did he expect me to say? Meron ba dapat? "Why are you yelling?! Bakla ka ba, huh?" mataray kong tanong sa kaniya. Bakit ba ako nagiging mataray sa kaniya? Hindi naman ako ganito ah. "Bakla? Who's gay here?" inis na tanong niya. "Tsk! Huwag mong sabihin na gusto mong halikan kita dahil baka gawin ko talaga!""Whatever. Bakla ka talaga," walang emosyon kong sabi. Kampante akong hindi niya gagawin ang sinabi niya, takot niya lang sa girlfriend niya. For sure under de saya siya. "Don't you dare to kiss me dahil kapag hinalikan mo ako---""Then, what?" nakangisi niyang tanong. "You'll just prove that you're a manyak! Ganun lang kasimple." "At least hindi bakla!" pambabara niya. Kapal! "Manyak naman!" Hindi siya natinag sa sinabi ko at patuloy pa rin siya sa pagngisi. May sapi ba siya? "Can you just dissapear? Pumapangit ang view d
"Then, mukhang mahihirapan ako." Kung anu-ano talaga ang sinasabi ng lalaking ito. Hindi lang baduy, weird pa. "Umamin ka nga---""Ano namang aaminin ko?""Patapusin mo muna kasi ako! Singit ka nang singit eh!""At ikaw naman, sungit nang sungit!" pang-aasar niya. "Dami mong alam! Umamin ka nga. Nasapian ka ba ng maligno kaya kung anu-ano ang sinasabi mo sa akin ngayon? Naku, baka malala na iyan! Baka kailangan mo na magpagamot sa albularyo. Sasamahan kita. Tara na agad para malunasan ka na!" Hindi ko alam kung matatawa ako sa mga sinasabi ko o maiinis ako dahil walang sense ang mga pinagsasabi ko sa kaniya. "Of course not. Ikaw lang talaga ang pinili ng puso ko kaya ganito ako magsalita." Corny talaga. Pinili raw ng puso niya. Weird. Napailing nalang ako sa sinabi niya. "Ba't ba hindi ka pa umaalis? malumanay kong tanong para umalis na siya. Gusto ko na ring bumalik sa kuwarto ko para makapagpahinga at makakabalik lang ako kapag umalis na itong lalaking ito. "Because you're stil
"Hey, you! Don't me!" inis na sabi niya. Pero halatang namula siya. Nagba-blush din ba ang mga lalaki? Ah, hindi ko alam. "You're not funny. Stop fooling around or else I'll kiss you." Sinong tinakot niya? Ang cute na mukhang pusa? Hindi man lang ako natakot sa banta niya. As if naman kaya niyang gawin. Pupusta ako, under de saya siya. "E, sa ikaw nga ang crush ko e." Ako naman ang ngumisi. Akala mo ikaw lang ang marunong ngumisi, Flakes? "Ha! Don't fool me. Gumaganti ka lang," inis pa ring sabi niya. Hindi niya ako magawang tignan. Parang babae na kinikilig na naiirita lang? Baka naiirita lang pala at hindi kinikilig. Pilit akong nagseryoso para hindi niya ako mabuking, tinitigan ko rin siya nang maigi para mas lalo siyang mailang sa akin. "Hindi ah. Seryoso ako," deretso kong sabi. Ang lakas-lakas talaga ng loob ko na asaran siya. Bigla akong nagkalakas ng loob na mang-asar ngayon at dahil iyon sa kaniya. "Ihahatid na kita," mahina niyang sabi. Nahihiya ba siya? Nakukonsensiya
"Ah, sige. Papasok na ako," paalam ko sa kaniya. Kailangan ko nang makapasok kaagad sa kuwarto ko. May gulat pa rin akong nararamdaman dahil magkatabi lang pala ang mga kuwarto namin. Nakisabay lang siguro siya kaya todo pilit na ihatid ako. "Okay." Nang marinig ko ang sinabi niya ay mabilis kong binuksan ang pinto gamit ang hawak kong susi at mabilis pa sa alas-kuwatrong pumasok ako sa kuwarto ko. Agad kong isinara ang pinto at sumandal sa likod nito. "He seems to know me," bulong ko. Mas lalo pa akong kinutuban nang biglang maalala ko kung paano niya sinabi na mag-iingat ako. Seryoso siyang nakatingin sa akin nun, seryoso ang boses niya. Seryoso siya. Pero hindi ko iyon pinansin. At ngayon lang ako nakaramdam ng kaba. Bakit pakiramdam ko hindi na ako ligtas? Nasapo ko nalang ang noo ko nang maalala ko pang wala na si Blue sa lugar na ito. Wala na si Blue na puwede sanang magtanggol sa akin kapag nasa panganib ang buhay ko. Pero baka nag-o-overthink na naman ako kaya ganito. Okay,
"Kagabi lang kami nakapag-usap ni Chasi magmula nang dumating ako sa resort. Sa pagkakaalam ko 11:40 na kagabi. Iniiwasan niya talaga ako kahit na wala naman kaming problemang dalawa. Madalas siyang wala kapag hinahanap ko siya sa bahay niya tapos mababalitaan ko nalang minsan na kung saan-saan na siya pumupunta. Nalaman ko rin na madalas niyang sundan si Blue kahit saan. May minsan nga na inakala kong may gusto siya kay Blue pero wala pala. May longtime boyfriend siya na sure akong mahal na mahal niya. Gusto niya lang talaga na magkabalikan kami ni Blue na dapat sana ay hindi niya pinu-problema. Sinundan niya kayo ni Flakes kahapon ng umaga sa Mt. Tapyas at sinundan ko rin siya dahil nagdududa na ako sa mga ikinikilos niya. Pero hindi niya ako pinansin kahit pa nilapitan ko siya. Nag-walk out siya ilang minuto matapos niyong makaalis. Hindi ko alam kung saan siya nagsusu-suot dahil hindi ko na siya sinundan pa. I respected her privacy that time. Hanggang sa itinadhana na rin siguro n
Bigla nalang itinuon ni Chasi ang paningin niya sa mga buhangin at halatang hindi niya ako magawang tignan sa mga mata. "Because you were an eyesore when you were around Blue... before. I just wanted to bring them back together!" matapang niyang sabi bago itinuro si Blue at Sajie. Magkakakilala sila."Pero hindi ako mang-a-agaw, Chasi. Hindi ako mang-a-agaw," may diin at inis kong sabi. Hindi ko siya pinagdudahan pero siya pala ang may masamang balak sa akin. Totoo ba talaga na minsan ang inaakala mong kaibigan ay kaaway pala? Hindi pa rin siya makatingin sa akin dahil siguro sa sobrang hiya. "I know. But I was dying to see them together again and you could be a hindrance. I was a witness of their relationship since the beginning until their break up. Sajie is my bestfriend and I want her to be happy in Blue's arms again. Getting rid of you became the quick answer to erase a potential third wheel for their come back. You are undeniably gorgeous. Any man will easily fall for you. You
Binigyan nila ako ng time na mag-ayos muna ng sarili kaya umalis muna sila. Hihintayin nalang daw nila ako sa isa sa mga cottage sa harap ng resort. Hindi na ako nagsayang ng oras kaya agad na akong naghilamos, nag-toothbrush, at nagpalit na rin ako ng damit. Para mabilis ko silang mapuntahan ay hindi na ako nag-order ng pagkain. Dumaan nalang ako sa mini store ng resort para bumili ng biscuits at bottled water. Oo, kumakain ako habang naglalakad papunta sa cottage. Alam kong hindi tamang kumain habang naglalakad pero gusto ko na talagang malaman kung ano ang sasabihin nila. Hindi na ako makapaghintay. Agad ko silang natanaw matapos kong makalabas sa resort. Sa dagat sila nakaharap kaya hindi nila ako nakita kaagad. Naka-akbay si Blue kay Sajie at parang nag-u-usap sila. Ang sweet nilang tignan. "Hi, guys. Nandito na ako," sabi ko sa kanila nang makarating na ako sa cottage. Umayos naman sila ng upo at tumigil na si Blue sa pag-akbay sa kaniya. "Hi, Cat. Maupo ka," saad ni Sajie b
Saglit ko muna siyang tinitigan bago ako ngumiti. Nagtataka ako kung bakit siya lumapit sa akin. "You may sit, Sajie.""Thank you," sambit niya bago siya umupo sa silyang nasa kabila ng aking mesa. Magkaharap kami at kitang-kitang namin ang mukha ng isa't isa."Bakit nandito ka?" nakangiti kong tanong at tinignan siya nang deretso. "Gusto mo bang kumain? O-order ako," dagdag ko pa."Gusto kong mag-sorry sa iyo," nahihiya niyang sabi. Napaka-inosente niya pa ring tignan pero hindi ko maintindihan kung bakit siya nagso-sorry. Wala naman siyang ginawang masama sa akin, hindi ba?"What do you mean?" Gustong-gusto ko na talagang malaman ang dahilan kung bakit siya nagso-sorry pero sinisikap ko pa ring maging kalmado at huwag mag-isip ng kung anu-ano."Excuse me po. Puwede ko na po bang kunin ang mga plato? Para po mas maayos kayong makapag-usap," saad ni Anghelita na nakalapit na pala sa amin."Sure," nakangiting sagot ko naman sa kaniya. "Thank you."Wala munang nagsalita sa amin ni Saj
Wala kaming sinayang na oras ni Anghelita at ang bawat paghakbang namin ay talagang mabilis dahil hindi na ako makapaghintay na malaman kung nasa function hall ba siya. Mabilis lang naming narating ang lugar kaya agad akong pumasok habang nakasunod lang si Anghelita sa akin. Maraming tao at halos lahat ng upuan ay occupied na. Marami ang napasinghap nang makita nila ako pero hindi ko na iyon pinansin. "Dude, she's a beautiful b*tch!""Bro, she really is! Why so hot, miss?""Sis, may nanalo na. Grand entrance ang loka oh," rinig kong sabi ng isang babae. "Baka ganda lang ang mayroon iyan, 'te."Mas hindi ko pinansin ang mga salitang narinig ko pero hindi ko maipagkakailang may iilang tumatak talaga sa isip ko. Hindi lang ganda ang mayroon ako pero wala akong dapat patunayan sa mga tumatahol na tao. Nakakailang hakbang palang ako nang biglang mapako ako sa kinatatayuan ko dahil sa pagkanta ng isang lalaking singer sa stage habang halos lahat ay nakatingin sa kaniya. Halos nakuha niya
Hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko nang hindi ko makita ni anino ni Flakes sa loob ng restaurant. Nakaramdam ako ng panlulumo dahil saktong alas-dose na pero wala pa siya. May usapan kami. Saglit palang akong nahiwalay sa kaniya pero parang na-miss ko siya. Parang ang weird sa pakiramdam na gusto ko na siyang makita agad. Hindi ko maintindihan kung bakit tila nadismaya ako nang hindi ko siya nadatnan na naghihintay sa akin. Para akong teenager na first time makaka-date ang crush niya kaso hindi siya sinipot kahit may usapan pa sila. Saglit akong nag-compose ng greetings para kay mommy, daddy, at Benny. Nang ma-click ko na ang send button ay napabuntong-hininga nalang ako. "Merry Christmas, guys. I miss you," bulong ko. Bagsak ang balikat na umupo ako sa isang upuan para hintayin si Flakes. Baka may importanteng ginawa lang kaya hindi nakapunta kaagad. Masiyado pang maaga para sabihing in-Indian niya ako. Hindi niya girlfriend ang naghihintay sa kaniya sa pagbalik namin sa res
CASANTHA'S POVHindi ko namalayan ang mabilis na paglipas ng oras dahil kasama ko siya. Nagpaalam naman ako kay Kino na sasamahan ko muna si Blue habang wala pa si Flakes. Hindi ko nga alam kung saan nagsuot ang lalaking iyon. At ang tagal na niyang wala. Puro naman corny jokes ang pinagsasabi ni Blue kaya halos sumakit na ang tiyan ko sa kakatawa. Medyo napapalakas na nga minsan ang pagtawa ko dahil ang hirap magpigil ng tawa. "... Pero seryoso na. May dinukot talaga kayong tao sa Lualhati Park?" Bahagya namang humina ang tawa niya hanggang sa tuluyan na siyang huminto sa pagtawa. "Oo. Bakit mo naman biglang natanong?""Nakaraan kasi may nagtangka sa buhay ko. Muntik na akong masaksak ng patalim. Muntik na malagay sa alanganin ang buhay ko," seryoso kong sabi. "Wala kaming masamang intensiyon sa taong dinukot namin kaya huwag mo na isipin iyon. Masaya na ang taong iyon ngayon," mahinahong paliwanag niya. "Masaya akong masaya na siya," nakanngiting sabi ko kahit medyo madilim sa
Flakes' Point of ViewShe met me days ago but I knew her for several years. I could not help it. How could I resist such a simpleng suplada like her? I found everything about her perfect. I promised to myself that I would not make her cry the first day I saw her. I also wanted her to be safe and breathing. But I lied when I told her that I already had a girlfriend. "Cutie? What's up? Are you still with me?" C.C. said sarcastically while rolling her eyes. After all, she only wanted one thing to happen and it seemed that she was out of her mind. "I heard you saved her. Well, na-impress ako. I believe na ginawa mo 'yon dahil ikaw ang tatapos sa kaniya, right?"And there, I was not able to utter a word. I could not afford to be the reason for Cat's misfortune. The primary plan was to make her fall in love with me. I agreed because I thought it was just an easy job. But when I found out that it was Cat, it frightened me. But it was too late to back off. I knew her real name. Casantha Ma
"Sinong sila? Wala ka ba talagang balak na sagutin ang mga tanong ko? I asked you twice, Cat." Bakas sa boses niya ang pagkainis pero halata ring nagtitimpi siya dahil baka magkaproblema na naman kami. "Sorry.""What's bothering you? Tell me.""Baba na tayo sa bundok na ito," suhestiyon ko. "Tsk. You didn't answer my question again.""Sasagutin ko habang naglalakad tayo pababa." "Okay."Bago namin tuluyang iwan ang lugar ay saglit ko munang pinasadahan ng tingin ang dalawang babaeng galing din sa Queen Coron Resort. Si Chasi hindi kami nililingon dahil pini-picture-an niya ang dagat samantalang nahuli ko namang sumusulyap sa amin si Sajie. Medyo magkalayo ang kinaroroonan nila pero pansin kong napansin nila ang isa't isa dahil may ilang segundong nagtama ang mga mata nila. Kapansin-pansin naman talaga silang dalawa dahil si Chasi nakasuot ng outfit na pure pink at matingkad talaga na pink iyon. Si Sajie naman may innocent face. Simple manamit pero litaw ang ganda. Higit sa lahat, a