We got back safely in New York. Pagkarating namin ay agad kaming nagpunta sa La Corde kung saan kami nagtatrabaho bilang mga agents. Naibigay na rin namin ang GEMS sa mga scientist at pinag-aaralan na ito nang iniwan namin sa kanila.
La Corde is a legal but secret organization that assists the National Bureau of Investigation, the CIA, and the FBI from several countries. We've been taught to capture anyone who makes a mistake, breaks the law, or does anything else. Because our agency employs the best agents, some individuals are curious about the organization. At gusto rin nilang magtrabaho ang mga agents sa kanila.
"Where's Dad?" tanong ni Summer na kakarating lang sa office.
His dad, Tito Sebastian, is the owner of the La Corde and Summer is his youngest daughter, and the heir of this organization. He's the one giving us the mission.
"Kinausap pa siya ng mga scientist. Pabalik na rin siguro," sagot ni Wayne habang nakahiga sa sofa.
Sa sobrang lawak ng office ni Tito Sebastian ay parang ginagawa lang naming tambayan ang lugar. Though pinapagalitan niya kami kung minsan dahil office niya ito pero ginagawa lang namin na tambayan. Tito Sebastian's office has the most rigorous security, and no one except us is permitted to enter.
We, as agents, have headquarters in several areas of New York. We also have our room, where we could be alone. We also have a meeting room that only we have access to for ourselves and most of the agents to have their quarters.
Hindi rin nagtagal ay dumating na rin si Tito Sebastian. Agad namang umayos ng upo si Wayne dahil papagalitan 'yan kapag nakahiga pa rin. Masyado kasing pa señorito ang mokong.
"So, how's the mission?" pangangamusta niya muna sa amin saka umupo sa swivel chair niya.
"Exhausting! I haven't been to the bar in about a month, Tito. You know, I missed the aroma of the booze. Plus, wala akong nakuhang glow-up. The only glow-up that I get is the bruises!"
Britney caught a cushion I threw in her direction. This girl has no intention of keeping her mouth shut. Natawa na lang si Tito Sebastian sa sinabi ni Britney.
"I'm asking about the mission, not about your life in the bar,” pambabasag ni Tito Sebastian.
Britney pouted as she stomped her feet on the floor. "Tito naman! Siyempre nakakapagod, 'no! Ikaw ba naman ang maghabol ng mga criminal 'tapos sa huli tatakbo rin lang. Nakakapagod kayang tumakbo!" She fixed her bangs. "At nakakapagod ding maghabol!"
Natawa lalo si Tito sa reklamo ni Britney habang kaming tatlo naman ay napapailing. Kung hindi ko lang talaga ito kaibigan, kanina ko pa siya naitulak ng building. Walang preno ang bibig at akala mo naman hindi Boss ang kinakausap.
"How about you, Exis? I heard that a guy saw your face. What happened?" Sa akin naman ngayon natuon ang atensyon. Those three were already aware of what had happened.
Napabuntong-hininga ako. "My mask was pulled off when he attacked me. Hindi ko na napansin na nahulog na ang maskara ko." Napakagat ako ng labi. “And, as always, I dispatched them.” My voice became cold as winter, and no expression could be seen in my face.
I know I shouldn't be killing them, but everyone, even my enemies, will find me if they start talking. Sobrang init ng mga mata ng mga kalaban ko sa akin. They either wanted me dead or wanted me to engage in something criminal with them. And I'm not like it. So, as long as no one can locate me, it's better this way.
Hindi rin nagtagal ay pinauwi na kami ni Tito pagkatapos ng kumustahan na nangyari at para na rin makapagpahinga. He'll delegate the assignment to the other agents and provide us with a one-month vacation. Pambawi sa halos dalawang buwan naming palipat-lipat ng bansa.
Nakatulog agad ako pagkahiga ko sa kama. Nagising na lang ako dahil sa isang tawag. Sinagot ko ito at hindi na tiningnan ang caller's ID.
"You came back?" It was Eli's voice, who was also a member of Black Rose.
Black Rose is made up of twenty people. There are fifteen guys and five girls. Since we were teenagers, we've all been buddies, and we all went to school to become agents. Our parents were first reluctant, but they agreed to let us be agents after seeing how persistent we were.
Hindi ko alam kung bakit tumatawag itong lalaking 'to. Eli and the rest of the team are on a mission as well. Since we are twenty, we rarely have to be on one mission. Pero ayos lang. Kapag nagsama-sama ang lahat, paniguradong may riot na magaganap. Paligsahan kung paligsahan kahit magkakaibigan pa kami.
"Yeah. So, please stop bothering me. I'm sleepy," I spoke and then hung up. I didn't even bother to bid Eli goodbye. Bumalik na lang ako sa pagtulog.
Someone rang the doorbell a few days later when I was working out. I peeked through the peephole to see who was ringing the doorbell, but when I realized no one was there, my brows furrowed. I suppose my neighborhood's children were once again playing. Tsk, tsk.
Bumalik ako sa pagwo-workout at wala pang isang minuto ko sa push-ups, isa pang tunog ng doorbell ang narinig ko. Pinisil ko ang iong ko para pakalmahin ang sarili.
"Alexis, it's too early to get annoyed. Not now, okay? They're just a kid. Keep your cool, Alexis." Ilang beses akong huminga ng malalim para lamang pakalmahin ang sarili.
Pero naging sunod-sunod ang pagdo-doorbell kaya padabog kong binuksan ang pintuan ng condo ko. But to surprise, walang tao. Are they playing on me? Come on! Papasok na sana ulit ako nang may napansin akong box sa ibaba, sa tapat mismo ng pintuan ng condo ko. Nangunot ang noo ko habang tinitingnan 'yon.
What the hell is this? Kanino naman ito galing? Did someone send this to me? Or is it Eli that's why he contacted me last night and asked me if I was home already?
Maybe.
But he's not that kind of person. Kung may ibibigay siya ay sa personal niya ia-abot at hindi niya ipapa-package. Dinoble kong tiningnan ang box kung kanino galing ngunit walang pangalan ang nakalagay. Para makasigurado ay tinawagan ko si Eli. Pumasok muna ako sa loob at pinatong ito sa lamesita. Hindi rin nagtagal ay sinagot niya rin ito.
"Yow, did you sleep well?" Although he was still on a mission, he was able to respond.
"Yeah. Perhaps, did you send me a package?" I asked while looking at it.
"Huh? Anong package? I wou—"
"Sh*t!" Agad kong pinatay ang tawag saka nagmamadaling buksan ang box.
Bumungad sa akin ang isang picture kung saan may hawak akong baril habang nakatingin sa isang bangkay. These pictures happened during our raid in Morocco, and this person saw my face! I'm relatively sure about it!
Tiningnan ko pa ang ibang mga picture. Nakuha ang side kung saan kitang-kita ang mukha ko at ibang mga anggulo. Hindi ako maaaring magkamali. My instincts had been correct all along! Someone else had recognized me!
I dialed Wayne's number right away. Hindi ko alam kung nasaan siya ngayon. I'm not confident if he'll even pick up the phone. We seldom see one other on vacations, and we usually switch off our phones so that no one can reach us.
"Come on, answer it!" Kinakabahang saad ko. Paikot-ikot ako sa living room habang hindi mapakali. Napapakagat ako ng kuko ko dahil sa kaba.
In that circumstance, how could anyone recognize me? Then I recalled the CCTV, although, at the time, Wayne was the one who was hacking it and deleted all the footage of CCTV.
"Why?"
"Oh, goodness! Thank you for answering your goddamn phone!" I was on the verge of yelling on the phone.
"Ano bang problema? Nasa bakasyon kaya ako—"
"Are you sure you took down all of the recordings from our Morocco raid?" pamumutol ko sa kanyang sasabihin habang naninigurado.
"Yup. Is there something wrong?" Wayne questioned.
I bit the inside of my bottom lip. Nagdadalawang-isip kung sasabihin ko ba na baka may nakakita sa akin. That person also has a photo of me without the mask.
Even though he couldn't see it, I shrugged my shoulders. "I'm just making it sure. I'm being cautious, you know."
But I decided not to tell him. I'm still investigating to see whether anyone spotted me that day. Kapag sinabi ko ay mag-aalala lang siya at baka magsumbong pa siya. This is my problem. I must resolve it on my own.
"Call me if anything happens."
Kinagabihan ay lumabas ako sa condo ko para makalanghap ng sariwang hangin. Ilang araw din akong nagkukulong doon. Nagpapadeliver na lang ako ng mga pagkain kapag wala ako sa mood magluto.
Kasalukuyan akong nasa beach ngayon. Hindi gaano karami ang mga tao ngayon. Tumayo ako't naglakad-lakad sa gilid ng karagatan habang nasa loob ng jacket ang mga kamay ko at dinadama ang lamig ng hangin.
This is one of my best-loved feelings while on vacation. Whether it's day or night, I usually go to the beach. Kapag hindi ako makapag-isip ng husto o 'di kaya'y gusto kong mapag-isa ay nagpupunta ako sa beach. When I go to the beach, it feels so good. All my life's worries suddenly faded away.
Kung minsan naman nagpupunta ako sa library para i-relax ang sarili. Others may think it odd, but I don't. Kung minsan din ay nagpupunta rin ako sa computer shop para maglaro. It's just a habit I've developed over the years, especially since most of our friends were guys.
Habang naglalakad ay may nakabanggaan ako. Sa lakas ng impact ng pagkakabangga namin sa isa't-isa ay napaupo ako sa buhangin.
"Ouch," daing ko habang nakatingin sa kamay ko na may gasgas. Tumama ito sa bato nang mapaupo ako sa buhangin.
"Oh, my goodness! Are you fine?” Boses babae. Nakahoodie ito kaya hindi ko nakikita ang kanyang mukha.
She extended her hands, which I took as she assisted me in standing. I would express my gratitude to her when she said something that made me shudder. I quickly let go.
"We've finally met, Exis."
Sinubukan kong habulin ang babae pero nawala siya sa gitna ng maraming tao. Hinanap ko siya sa paligid ngunit hindi ko na siya nakita pa. I screwed up my hair out of irritation. Wala na akong pakialam kung pinagtitinginan na ako ng mga tao at kung anong iniisip nila. Damn it! Ang tanga-tanga mo, Alexis! Nasa harapan mo na ang taong nakakita sa ‘yo ‘tapos hindi mo pa napansin?! This is frustrating! What if that woman had spoken? My life will no longer be the same. Lahat ng mga nakapaligid sa ‘kin ay madadamay. Nang dahil sa isang pagkakamali, magbabago ang buhay ko. Goddamn it! Sa inis ay umuwi na lang ako. To calm my irritation, I took a half bath before turning on my computer and started to hack the CCTVs. Una kong hinanap ang lugar kung saan niya ako sinadyang banggain pagkatapos no’n sa mga lugar kung saan ko siya sinimulang habulin. Kahit saang anggulo ng mga camera ay hindi nakikita ang kanyang mukha na tila ba alam niya kung saan siya makikita ng mga CC
Chapter 4It's a total mess. Their justifications were ridiculous!"You're sending me to the Philippines? You've got to be kidding me!" I shrieked, practically seething with fury.Really, of all places? I mean, hindi naman sa ayaw kong magpunta roon. In fact, nagpunta pa nga ako noon dahil kay Summer, but it was my job to keep her safe. This issue, however, is peculiar! Pinag-uusapan dito ay tungkol sa akin at sa mga gustong nsagsisimulang habulin ako!Hindi ko na kinakailangang magpunta pa ng Pilipinas para magtago kung kaya ko namang protektahan ang sarili ko!Tito Sebastian let out a sigh. "I know you can defend yourself, Alexis Kate, although revealing your identity will lead to your enemy locating you and putting you at risk.""Why shouldn't you protect me instead of sending me to the Philippines?" giit ko habang tinitingnan silang dalawa.Nakukuha ko na
As they always believed, being curious will put you in trouble. But, for me, being curious also means learning some information. "Don't get involved with anything, Alexis Kate." Bumagsak ang balikat ko nang pumasok sa isipan ko ang sinabi ni Tito Sebastian. Halos makalimutan ko na ang patungkol doon. Masyado akong nadala sa nakita ko kanina at ngayon ko lang naalala ang warning sa 'kin. Even though it was engaged on our last operation, I wasn't meant to relate to anything. Since the other agents have already been assigned to this task, it is no longer my responsibility. But... I am not a part of anything. I'm merely intrigued. There's nothing else to say. Who knows, maybe I can assist them in their search for information. Mas mapapadali pa ang mission nila kapag nangyari 'yon. Ang hirap naman mangialam.Bahala na nga. I went directly to the black market, where unlawful trades, bids, and other criminal op
"Bagong salta, huwag kang gagawa ng kahit anong gulo. Kung ano lang ang sinabi ko, 'yon lang ang gagawin mo, maliwanag?"Steran remarked as I noticed him glancing in the rearview mirror. Kanina pa siya dada nang dada at nababanggit niya ang pangalan nito kaya nalaman ko.Sinadya kong ipakita 'yon sa kanya ang pag-irap na ginawa ko. I noticed how his eyes glistened. Bagong salta?Alexis is my name, as far as I remembered, and yet he speaks to me as a 'Bagong salta?' Nahihirapan ba siyang banggitin ang pangalan ko?"Iniirapan mo ba 'ko?"Sumilip ako sa rear mirror ulit saka ngumiti ng tipid pagkatapos ay umira
My work has kept me occupied for the past several days. I already forgot about our little argument with Steran when the hostage-taking occurred. Hindi ko siya masyadong pinapansin, kung nagkikita kami ay iniiwasan ko na lang para iwas away. Kung minsan wala sila sa opisina at kung minsan hindi naman kami nagkikita. I felt more comfortable there than I would be if I had seen them, especially Rylie. Palaging masama ang tingin sa 'kin o 'di kaya'y palagi akong pinag-iinitan ng ulo. I'm not sure what her issue is. I'm not mistreating her in any manner. Maliban na lang kung tinatarayan niya ako o kung ngingisi siya, talagang binabara ko siya dahil nararapat lang ‘yon sa kanya. Masyadong nangingialam sa buhay ng iba. If I can't even keep my temper, she'll be dead meat if that happens. "Rhett will be your partner from now on, and I hope you enjoy working with him," anunsyo ni Captain Maxton. Nasa loob kami ng opisina niya ngayon, kasama si Rhett na
"What are you apologizing for? Sa mga masasakit na salitang nasabi mo?"Amusement was visible on my face. "I'm sorry, but accepting apologies isn't my thing," umiiling na saad ko habang tumitig sa mga mata niya.Aaminin ko na nagulat ako sa biglaang paghingi niya ng tawad. Kahit naman sino ay magugulat, eh. Noong nakaraang araw ay sinabihan niya ako ng mga masasakit na salita at ngayon ay humihingi siya ng kapatawaran. Anong nakain niya at ginawa niya ang bagay na 'to?"Ano'ng gusto mong gawin ko para tanggapin mo ang paghingi ko ng tawad? Kung kinakailangan kong hanapin ang taong gumawa nito sa 'yo, gagawin ko. Patawarin mo lang ako,"seryosong aniya, ramdam ko ang sinsero nito sa kanyang boses.Doon ako tuluyang natawa. Wtf? Did he take something like a drug? That's why he's saying words that he didn't know? Does he think accepting an apology is easy as putting the gun altogether? Or stating he'd fin
The next day, I went to the location of Steran and Rhett. Napa-isip ako sa nangyari kahapon. Kaya siguro gano'n ang naging reaksyon ni Rylie dahil ilang araw na rin siyang walang ka-partner. Siya lang mag-isa ang gumagawa ng mga binibigay na kaso sa kanya. Kaya naman ngayon, dahil gumagaling na nang tuluyan ang sugat ko, babalik na ako sa trabaho ko rito sa labas. Ang mag-imbestiga ng kaso kasama si Rhett.Days are enough for me to stay inside the office. I'm not sure I want to stay there any longer, knowing that someone will be angry with me if she thinks I'm stealing Steran from Rylie. Ayoko na nang gulo kung maaari."Oh, anong ginagawa mo rito?"gulat na tanong ni Rhett nang makita ako. Lumabas naman silang pareho at umikot pa si Rhett para lang malapitan ako."I told you—""Leave,"pagtataboy ko kay Steran nang bigla siyang magsalita.He cocked his head in confusion.Hindi
"Sabihin mo nga sa 'kin, may nangyari ba sa inyo ni Steran?" Kumunot ang noo ko dahil sa walang kuwentang tanong ni Rhett. Nakasandal ito sa gilid ng lamesa ko habang nakahalukipkip ito, nakatagilid din siyang nakatingin sa akin habang naghihintay ng sagot. Pang-ilan na ba itong tanong niya ngayong linggo? Sampu? Bente? 'Di ko na mabilang. Halos minu-minuto ay nagtatanong siya sa akin kung ano'ng meron sa aming dalawa ni Steran. Ayaw ko namang sagutin dahil obvious naman ang nangyayari. Sa sobrang obvious, halos lahat ng empleyado rito ay alam ang mga nangyayari. Nagiging usap-usapan pa nga kamo, eh. "Oh, sige, ayaw mong sagutin. Iba na lang ang tatanungin ko. May gusto ka ba kay Steran?"diretsahang tanong nito. At doon ako tuluyang nag-react. I screamed and banged my desk, "Wtf?! Are you on drugs? Stop asking foolish questions!" Nakakaasar kasi ang tanong niya! Sa dami ng puwede
“Akala ko ba, gusto mo siyang makilala dahil curious ka sa katauhan niya? Pero ano ang nangyari ngayon, Steran? Lagi siya ang iniisip mo!” naiinis na turan sa akin ni Rylie sa labas ng bahay namin sa probinsya. Nagulat na lang ako na naririto siya dahil narinig ko ang boses niya. At mas ikinagulat ko ang pag-amin ng nararamdaman niya para sa akin. “It’s because I like her, Rylie! I love Alexis!” Kita ko ang gulat sa kanyang mga mata, hindi makapaniwala sa sinabi ko. Pagkatapos siyang i-assigned ni Captain Maxton sa isang probinsya mas lalong naging malapit ako kay Alexis. Sa una ay mahirap dahil nga sa nangyari at hindi niya ako pinagkakatiwalaan. But as time as goes by, I started to get to know her. Inilingan ako ni Rylie. “How many times do I have to warn you about her? She’s dangerous!” When I found out she was being threatened, she said the same thing. She forewarned me that her life was in jeopar
Steran's POV In the three years, I've worked at the Criminal Investigation Unit, I've witnessed the worst-case scenario. I've seen a lot of criminal cases in my time. The cases that I've had a hard time resolving.Mga tao na pilit na tinatanggi ang mga kasalanang kanilang ginawa. Mga tao na napagbintangan ng iba, mga tao na mas mataas at kayang ilagay sa kulungan ang mga inosente at sila ang pinapalabas na masama. May mga kaso pa na sobrang hirap lutasin kaya kapag walang maipakitang sapat na ebidensya, sinasarado ito kahit na pilit inaalam ang buong katotohanan. I saw how people use their power to blame innocent people. Halos lahat nakita ko na.
Pagkatapos namin mag-report kay Tito Sebastian, agad naman akong umalis sa La Corde upang magpunta sa Manhattan Beach. Sila Summer ay nasa La Corde pa dahil may kinakailangan pa silang gawin doon kaya ako na ang naunang umalis. Hindi naman na nila ako kailangan doon kaya umalis na lang ako. Hapon na nang makarating ako. Hanggang ngayon marami pa ring tao na nagpupunta sa beach. Ang iba naman ay papauwi pa lang. Sinuksok ko ang kamay ko sa bulsa ng jogger pants ko habang naglalakad sa buhangin, lumulubog ang mga sapatos ko kaya tinanggal ko 'yon saka binitbit gamit ang isang kamay. Habang naglalakad ako ay may lumapit na bata sa akin. "For you,"nakangiting aniya habang may hawak-hawak na pulang rosas. Nangunot naman ang noo ko pero bago pa man ako makapagtanong kung kanino ito galing ay kumaripas na siya
"What kind of drug are we looking for again?"lutang na tanong ni Summer habang nakikita kong tumatakbo sa mga eskinita. Kasalukuyang hinahabol ni Summer ang isang lalaki na target namin ngayon. Liam Jones is his name. He is the new drug's messenger. We've been keeping an eye on him since we landed in Finland. Hindi naman ako nahirapan sa paghahanap sa kanya dahil exposed na exposed siya sa mga mata ng tao lalo sa mga otoridad. Labas-pasok din ito sa kulungan na hanggang ngayon binabantayan pa rin siya ng mga otoridad. Kaya lang naman hindi nila ito maikulong ng mahabang panaahon dahil malakas ang koneksyon niya. Liam Jones has a connection with the officials, and they’ve been helping him get out of jail. "Ruby,"I answered. We're currently undergoing him for further information regarding the substance. I looked at the monitor to see where Liam was going. They dashed
Never in my life have I experienced this kind of feeling. I've always been content with what I have and everything. Nakukuha ko lahat ang gusto ko, despite being the only kid in my family, I am not a spoilt child. My parents always granted me everything I needed, even though I didn't ask for it. Pero hindi ko rin inaasahan na may darating sa buhay ko na hindi inaasahan. Ang bagay na kailanman ay hindi ko pinangarap at hiningi, biglang dumating sa isang iglap. "Let's take a picture." Steran Luxurè. The person who came into my life in an instant. The person that I didn't expect to be loved. It feels like everything happened so fast. We met each other because I worked as a detective. Parang hindi ako makapaniwala na nangyari ang ganitong eksena. "Na naman? Hindi ka ba napapagod ngumiti? Nangangalay na kaya labi ko kakangiti,"reklamo ko habang nakanguso. Inilingan niya ako kaya mas lalong humaba ang nguso ko
Minsan may mga bagay na hindi natin inaasahan na darating sa buhay natin. May mga pangyayari na darating na lang bigla nang hindi naman natin hinihingi. Kusa na lang itong nangyayari kahit hindi natin kagustuhan ang mga 'yon. Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at unang bumungad sa akin ay ang putting kisame, ang pagtunog ng defibrillator sa gilid, ang tunog ng aircon at mga boses sa labas. Sinubukan kong galawin ang kamay ko pero may isang mabigat na kung ano ang nakadantay doon. "S-steran?"nanghihina kong tanong. He's leaning on the bed, closed eyes. Nagising lamang siya nang marinig ang boses ko. kinusot-kusot niya pa ito na parang bata at nang makita niya akong nakatitig sa kanya ay nanlalaki ang mga mata nito. "Gising ka na?!"gulat na turan nito. I nod slowly that makes him more shocked. Napatayo ito at biglang nataranta. "T-teka, tatawag lang ako ng doktor. Ay, teka, gusto
Napamulat ako ng mata at napapitlag naman sa gulat si Steran nang biglang bumukas ang pintuan at niluwa no'n ang lalaki na nagdala ng pagkain sa amin. Galit na galit ang mga mata niyang tumingin sa amin pagkatapos ay pareho kaming pinagtaasan ng boses. In less than fifteen minutes, he was back in rage. "Nawawala ang cell phone ko!"nang
Isang malamig na buhos ng tubig ang naramdaman ko upang magising ako. Napaubo ako dahil may nasinghot akong tubig. Kumurap ako ng ilang beses dahil sa panlalabo ng aking mata at nang makakita na ako ng tuluyan ay agad hinanap ng mata ko si Steran. Katulad ko ay binuhusan din ito ng tubig kaya nagising siya. “Steran, ayos ka lang?” Mabilis ko siyang nilapitan at nanlalaki ang mga mata n’yang nakatingin sa paligid kaya napatingin din ako. “Nasaan tayo?” he asked while wandering his eyes on the surrounding. Isang bulto ng tao ang nakapukaw ng atensyon ko. The room was dimly illuminated, and all I could see were old tools, a chair, a table, and even an old cargo outside the window. I could even hear the ship's horn. Doon ko napagtanto na nasa isang pier kami dinala. Kita rin kung papaano lumubog ang araw at unti-unting dumidilim ang kapaligiran. “Who are you?” tanong ko rito nang makita ko itong g
"Hindi ka ba nagsasawa riyan sa pinapanood mo? Paulit-ulit na lang, eh." Nasa likuran ko si Steran na nakatayo, habang ako ay naka-upo sa sofa habang nakatutok ang mga mata sa palabas at kumakain ng popcorn. Ni hindi ko rin napansin na nasa likuran ko na si Steran dahil umalis siya saglit at may kinausap sa cell phone. Siguro ay tungkol 'yon sa trabaho. Hindi na naman kasi siya pumasok nang ilang araw katulad noon nang masaksak din ako. Steran didn't come into work, and Strean focused on me. Since I decided to stay here for a bit longer, he has never moved his eye away from me. I told Wayne about it, and he advised me to be careful not to be found. I tapped the vacant seat beside me and did not break my stares at the TV. "No. Agents movies hit different,"I answered. Kahit hindi ko nakikita ang kanyang reaksyon, alam kong nakakunot ang noo nito. In the past few days, wala na akong ibang pinapanood kung 'd