Hi readers! Thankyou for reading my first ever story! I just want to know your opinion to my story, please state your true feedback so i can improve my story? Thankyou!
Hindi ako mapakali. Kanina pa nagriring ang cellphone ko. I'm sitting at the edge of the bed at pinalalaruan ang mga daliri. Fuck! Who the heck is that person?! Anong ibig sabihin nya? And answer? What answers is that person talking about?!This is frustrating me. Bumilis ang paghinga ko,bigla akong kinabahan. I need to relax, this is not good for me. Huminga ako ng malalim.Tumingin ako sa cellphone ko na nakapatong sa ibabaw ng lamesa. I sighed, it's not ringing anymore. Kinuha ko iyon at halos mabitawan ko ang telepono nang muling mag ring iyon.Nanginginig ang mga daliri kong sinagot iyon, dahan dahan ko iyong itinapat sa aking tainga."Finally, you answered my call." Her voice....her voice is familiar."W-Who are you?" I asked. I heard her chuckled on the other line. "You will never know unless you'll go here." She said and laughed. Her laugh could send shivers to me.I sighed. "O-Okay, I'll go." I said. I'm not sure what I'm going to do but I want to know who she is and why
Ang bilis. Time was so fast. Masaya na ako, masaya na kami. Bakit pa sya bumalik? Bakit sya bumalik para sirain ang pamilyang binubuo ko? Magkakaroon na ako ng buong pamilya kasama ang mahal ko then one day she would call me to say that she will take my husband away from me? Anong karapatan nya?! Ako ang asawa ni Dion wala syang karapatan!Pinaghahampas ko ang manibela ng kotse sa sobrang frustation na nararamdaman ko ngayon. I don't know what to do,now. Gulong gulo ako! Hindi maalis sa isip ko ang nangyari.My eyes started tearing up again. Huminga ako ng malalim at sinubukang ikalma ang sarili ko. Walang mangyayari kung iiyak ako ng iiyak, makasasama pa sa akin 'to. Muli kong pinaandar ang sasakyan at nagmaneho na pauwi. Nagtataka akong tumingin sa sasakyan na nakaparada sa loob. Whose car is this? Dahan dahan kong ipinarada ang sasakyan ko sa tabi ng sasakyan ng di ko kilala.Hindi naman kay Dion ito? Nandito ba sya? Pero hindi ito ang sasakyan nya."Rita?!" Pagtawag ko kay Rita d
"I'm sorry." I said while tiptoing. Kumalma na ako dahil sa kanya, he brought me a glass of water. He said na kailangan kong mag pa check but i insist na wag na dahil okay na naman ako. He keep on saying it's just a dream and it wont happen and I'll be okay.Habang si Rita ay naabutan ni Dion sa pinto na nahimatay pala kanina dahil nakita nya daw akong naiyak at pinagpapawisan habang natutulog at ang akala nya ay sinasapian ako. Ngayon ay nakahiga sya sa kwarto nya at nagpapahinga."It's okay. Are you okay now?" He asked hindi agad ako nakasagot. Should i ask him? Pero ayokong magkailangan kami. I just want to forget the fact that he lied to me."What are you thinking?" He asked. Napatingin ako sa kanya. I smiled. "Nothing, not important." I said and looked away."Are you sure? Come on wife, i'm your husband. You can tell me everything and asked me everything thats bothering you." He said sincerely looking straight to my eyes. I'm your wife too, Dion. But why you didn't tell me? I sigh
"Hi babies!" Napalingon ako nang marinig ang boses ni Samantha. Dire diretso syang pumasok sa bahay at agad naman syang sinalubong ng yakap ni Keir at Esmeray. "Tita!" Esmeray said and kissed Samantha's cheeks."Omg i miss you my babies." Samantha said at tinadtad ng halik ang mga anak ko.Maya maya pa ay napalingon sa pwesto ko si Samantha agad nyang ibinalik ang tingin kila Keir at Esmeray."Here, i have brought a gifts for you two! Open up! I'll just go to mommy, ha?" She said, the two kids nodded.Maarte syang naglakad palapit sa akin. Samantha is my best friend since highschool nagkahiwalay lang kami nang pumunta sila sa Paris at doon sya nag aral. And we met again when i'm working at our company."Girl! I thought your are in your office! I went there pa naman di ka kasi nasagot sa texts ko eh. Buti na lang sinabi sa'kin ng girl dun." Reklamo nya."I'm sorry, hindi ko na check ang phone ko. Ito kasing dalawa I picked them up from their school earlier because their teacher called
"Ms. Elara, we need to settle it down." Napahawak ako sa lamesa na malapit sa akin. Muntik na akong matumba sa narinig ko. Damn it! Bakit kailangan pang magkaganito! Hindi ko lubos akalain na mawawala ang isa sa main investor ng RIFB. Ang kumpanya pala nila ay lubog na sa utang at pati ang kumpanya ko ay madadamay kung sakali. I need to calm down para makapag isip. Hindi ito pwedeng mangyari. "Hindi n'yo ba nacheck ng maigi ang background ng company ni Ms. Rivera?" Nanginginig kong tanong. Hindi maari na hindi iyon nacheck ng mga tauhan ko."Ma'am, we still have-""Isang malaking problema ito Ray. Si Ms.Rivera ang isa sa pinakamalaki nating investor! At kapag nawala siya, siguradong maapektuhan ang buong RIFB!" "Ma'am, chineck naman po maigi ng inatasan n'yong tauhan ang company ni Ms. Rivera, hindi talaga nila nabusisi ng ayos ang tungkol sa mga debts nito, at ang utang nito sa bangko dahil private po iyon." Napaupo ako sa upuan ko habang dahan dahang hinihilot ang ulo ko. It's rea
"Elara." Unti unting sumilay ang pantay at mapuputi niyang ngipin ng ngumiti siya. Still the same, the same built, the same face, the same voice. "Franz." I offered my hand to him and smiled. Franz is Dion's cousin, madalas ko syang makita kila Dion noon tuwing magpupunta kami sa kanila his girlfriend is my friend back then pero nang ikasal ko kay Dion ay lumipat sya ng States. But I don't know kung sila pa rin."Oh god! How I missed you." Then he hugged me, very tight. I hugged him too."How are you? You look...very beautiful." He said while checking me. Hinampas ko siya ng mahina. "You look good, mas gumuwapo ka." Sabi ko sa kanya."Let's take our seat." Inurong niya ang upuan ko at umupo naman ako."I really missed you Elara ang tagal na. More than 10 years? Oh god." Sabi niya pagkaupo niya. I laughed dahil iba iba ang tawag nila sa akin."It's been a long time, and I didn't know you were the President...i thought... i thought it's still him." I said. "It's a long story and I kno
I think hindi umabot kay Mabel na nakipaghiwalay na ako kay Dion ilang taon na rin ang nakalipas."Marami pa naman tayong araw para makapagkwentuhan." Sabi ko.."Oo nga naman, marami pa kayong araw para makapagkwentuhan. Hindi ka pa ba nagugutom? Oras oras kumakain ka ah?" Bigla namang hinampas ni Mabel si Franz"Could you please shut up! Kung ayaw mong sipain kita palabas ng kwarto natin mamaya!""Sus, hindi mo naman mareresist ang halik ko.""Tumigil ka na nga!""Mommy ano yung halik?" Biglang tanong ni Noah. "Baby, it's a game na si daddy lang at si mommy ang may alam." Kumindat pa si Franz sa anak niya. Napailing iling ako."Tignan mo 'to! Kung anu-ano na tinuturo sa anak ko." Isang hampas ulit ang natanggap ni Franz mula sa asawa. Kitang kita ang pamumula ng likod niya dahil sa maputi siya at wala itong suot na pang-itaas.Nagkwentuhan pa kami ng nagkwentuhan hanggang sa nagtanghalian kami. I texted my maid if my kids are home and if they are already have their lunch. I received
"Sino ka?"Mas lalo akong napako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang napakapamilyar na boses na matagal ko nang hindi naririnig. His voice sends shiver up and down to my spine. It has still a great effect on me until now. It's very cold and very authoritive."S-Sino ka? B-Bakit ka nakapasok dito sa bahay ko?" I could feel the hardness of my breathings. I was nervous, I didn’t know how to talk to him. It's been nine years, and it's not a joke. It was a long time, I didn't see him for a long time and I didn't talk to him for a long time. I had no news of him in nine years. I slowly faced him and everything stopped as I laid my eyes on him. Everything seems new, na para bang nasa harap ako ngayon ng taong gusto ko at hindi ko maamin ang nararamdaman ko para sa kanya. His face, his body, his voice, sa loob ng siyam na taon ay nakita ko na ulit siya. Nararamdaman ko na nag papalpitate ang puso ko sa taong nasa harapan ko ngayon."B-Bakit kamukha mo yung a-asawa ko?" I could not move as h
Nagising ako sa tunog na nanggagaling sa cellphone ko. I looked at the bedside and took my phone. I answered it without even looking who is the caller."Hello." I huskily said."Natasha! Where the hell are you?!" It's my Dad. "Dad, I'm fine. I'm with Keir." I said."You should have told me that you're with him." He said. Kumalma naman ang boses niya. Kapag kasi alam niyang si Keir ang kasama ko, alam niyang safe ako which is not. Dahil ako pa ata ang nagiging tagapagtanggol ng lalaking yon."I'm fine Dad, you should sleep." I said."Hindi na ako makatulog, hija. Alam mo naman kapag tumatanda na, nahihirapan na matulog. Basta mamaya umuwi ka, okay? I want to see you." Sabi ni Daddy. I smiled even though know he couldn't see my smile."I will, Dad. I'll call you later." I said. I ended the call. Tinignan ko naman si Keir na mahimbing na natutulog sa tabi ko. Yes, we shared the same bed. Wala na namang kaso sa amin 'yon dahil minsan na rin kaming natulog ng magkatabi. Hanggang sa nasan
"Action na lang kasi panoorin natin! Dami mo pang alam eh." Tinapunan ko ng masamang tingin si Keir ng bigla itong magsalita. May hawak itong beer can at kanina pa siya nag-iinom. Nakaka-apat na siyang beer at ako naman ay juice lang at snacks. Hindi kasi ako mahilig uminom, kapag may okasyon lang."Manahimik ka na lang diyan at itong Fallen ang panonoorin natin." Sabi ko sa kanya."Bakit kayong mga babae ang hihilig sa romance? Tapos iiyak-iyak kapag nasaktan. Sus, aarte n'yo." Walang sabi-sabi ko siyang binatukan ng pagkalakas-lakas. Bwisit toh!"Kung hindi mo itatahimik 'yang bibig mo, ipapalunok ko sa'yo 'yang beer mo. Nakakaapat ka pa lang pero lasing ka na? At ano ang karapatan mong sabihan kaming maaarte? Palibhasa puro pasarap ka lang sa buhay! Sipain kita diyan eh." Sabi ko sa kanya sabay irap."Ang ingay-ingay mo! Halikan kita diyan makikita mo." Sabi niya sa akin. Tinignan ko naman siya, walang siyang suot na pang-itaas at tanging boxer shorts na naman ang suot-suot niya,
"Sabi ng hindi 'yan pwede! Ipapalunok ko sa'yo 'yan, makikita mo." Inis na suway ko kay Keir. Paano, nilagyan ng patola ang cart at sabi niya ang cute raw. Bilhin daw namin."Sungit nito." Saad naman niya. I think hindi bagay sa kanya ang pangalan nyang Keir because it sounds like an innocent boy na kabaliktaran ng pagkatao ng lalaking ito."Paano ako hindi magsusungit, kung pinapairal mo 'yang katangahan mo. Simpleng pag gogrocery na nga lang hindi mo pa alam, pag prito na nga lang ng hotdog hindi mo pa magawang ayusin. Paano na lang kapag wala ako sa tabi mo? You are such a big idiot." Masungit na sabi ko sa kanya."Grabe ka naman sa akin, parang hindi ako ang mapapangasawa mo ah?" Sabi niya habang itinutulak ang push cart. Kumuha naman ako ng dalawampung fit 'n right at inilagay iyon sa cart. Mahilig kasi siya uminom ng ganoon at minsan ako rin."Hindi nga ako makapaniwala na may tanga akong fiancée eh at isa pa anong mapapangasawa? Muka mo! " Sagot ko naman sa kanya."Kukuha rin a
Inilibot ko ang paningin ko sa paligid para hanapin si Esmeray nang biglang may tumawag sa akin."Hoy panget! Ano'ng ginagawa mo dito? Gatecrasher ka 'no?" Bigla akong nagulat ng sumulpot si Keir the little birdy sa may harapan ko. Katulad ko, nakaayos din ito at nakasuot ng suit. Birthday kasi ng bunso nilang kapatid at imbitado kami dahil matalik na magkaibigan ang mga magulang naming at business partners din. "Hindi ah! Invited kaya kami dito!" Sabi ko sa kanya. Tinaasan ko rin siya ng kilay para magmukha akong mataray. Napatingin naman ako sa kanya. Kahit pala papaano gwapo siya. Lalo na ngayon na medyo nagmamature na ang itsura niya. We're now in grade 9 and unfortunately, classmate ko silang dalawa ng kakambal niya na sinamahan pa ng mga demonyo niyang tropa. "Sus, I never thought that Mom would invite some beggar here in the party. Oh baka naman gusto mo lang akong makita?" Mayabang niyang sabi. Bigla ay naramdaman ko ang pag-init ng mukha ko dahil sa galit. Impokritong 'to! M
"He is my fiancé." Pinanlakihan ko nang mata ang babaeng lumapit sa fiancé ko. I even raised my eyebrow para mas nakakatakot akong tignan."I-I'm sorry." Sagot naman ng babaeng lumapit sa fiancé ko at tsaka ito nagmamadaling umalis."Hoy, grabe ka naman. Nambababae ka harap-harapan? Hindi mo man lang ba inisip na nandito lang sa paligid mo ang fiancée mo?" Umupo ako sa harapan niya."Tss. Bakit? Nasasaktan ka ba?" Tanong niya sa akin."Oo naman, kahit papaano ang sakit na makita na nambabae ang fiancé mo." Sabi ko sa kanya. Kinuha ko ang frappe niya at tsaka humigop sa straw niya. Hindi naman ako naniniwala sa indirect kiss."So, sino siya? New prospect?" Tanong ko sa kanya."Selos ka?" Tanong niya sa akin. Inagaw niya sa akin ang frappe niya sabay higop sa straw niya. Aba't!"Ajax! Nalawayan ko na 'yan, akin na 'yan!" Sabi ko sa kanya. "Basehan mo ba 'yon para masabing sa'yo na 'to?" Tanong niya sa akin. Napataas ako ng kilay."Oo, bakit? May angal ka?" Mataray kong sabi sa kanya.Bi
Eight years later."This is the last time boys. This is the last time." Pinipigilan ko ang galit ko. Ayokong magwala sa harap nila, ayokong sigawan sila. Ayokong uminit ang ulo ko at lalong ayokong makapagbitiw ng salita na hindi nila magugustuhan. Pinipilit kong pakalmahin ang sarili ko pero dahil galit ang nangingibabaw sa dibdib ko."Hindi n'yo alam kung paano n'yo ako pinag-aalala. Six hours! Six hours akong nag-aalala sa inyo. Six hours akong hanap nang hanap sa inyo at hindi ko man lang alam kung saang lupalop kayo hahanapin! Hindi n'yo ba naisip na mag-aalala ako? Hindi n'yo ba naisip na pwede kong ikamatay kung may nangyaring masama sa inyo? At hindi n'yo ba naisip kung ano ang mararamdaman ko kung sakaling mawala kayo sa akin? Ginagawa ko ang lahat para sa inyo pero kayo 'tong bulakbol ng bulakbol. Mahal na mahal ko kayo at sana naman naisip n'yo ang mararamdaman ko sa ginawa n'yo! Lalo ka na Keir, ikaw pa 'man din angas matanda! Isasama mo pa ang pinsan mo sa kalokohan mo! Pa
"Cardiomyopathy." Naramdaman ko ang pagtigil ng paligid ko ng sabihin sa akin ng doctor kung ano ang kalagayan ni Dion. Natatatakot ako kung ano ang pwedeng mangyari sa kanya. Natatakot ako na baka bigla na lang siyang kunin sa amin. I'm scared to lose him. Natatakot ako na baka hindi na maranasan ng mga anak ko ang magkaroon ng ama."It's literally heart muscle disease. It is the measurable deterioration of the function of the myocardium for any reason. It is usually leading to heart failure that might cause sudden cardiac death of the patient." His doctor said.Naramdaman ko ang unti-unting pagbagsak ng pamilyar na bagay mula sa mga mata ko. Tama na, ayoko na. Gusto ko naman maging masaya kami. Pero bakit ganito? Bakit sa lahat ng tao siya pa? Hindi ba pwedeng ako na lang? Ako yung maraming ginawang kasalanan sa kanya pero siya itong pinaparusahan. Ako na lang sana. Sa akin na lang sana iparanas ng Panginoon yung mga pinaparanas niya kay Dion. Sa akin niya na lang sana ibinigay para
"C-Celes" Hindi makapaniwala si Dion sa nakikita niya ngayon. Maraming taon na ang nakalipas at sigurado akong nabigla siya na naririto kami."Mommy it's big!" Masiglang sabi ni Esmeray ng matanaw ang tinatahak namin. She is carrying her big doll again, ayaw nya iwanan iyon sa bahay dahil baka malungkot daw ito at maglayas.Tinignan ko si Dion na nakatulala ngayon. Tinatahak namin ngayon ang mahabang lupain ng Ranco De Guevara. Maraming taon na ang nakalipas pero kahanga hanga pa rin ang ganda ng Rancho. Hindi ko ipinaalam kay Franz na kasama ko si Dion at ang mga anak ko. Hindi niya pa rin alam at wala silang kaalam alam. Gusto kong sabay sabay nilang malaman ang lahat. Alam kong kumpleto ang angkan ngayon ng Guevara dahil nalaman din nila na ako ang President ng RIFB na isa sa mga ka-business partner ng Guevara EM. I also want to make it clear, I want everything to be real. Ito na ang tamang panahon para malaman nila ang lahat, ang tungkol sa mga anak ko. They are a Guevara and the
"Mommy?" Nagising ako sa magkakasunod na katok sa labas ng pintuan at sa boses ni Esmeray na kanina pa tumatawag sa akin. Tumingin ako sa katabi ko na mahimbing pa rin na natutulog habang mahigpit na nakayakap sa akin. Naalarma ako sa pagkakadikit ng mga katawan namin. We were both naked underneath. Walang gustong magpaawat sa aming dalawa kagabi kaya halos madaling araw na kami nakatulog ni Dion. Tss."Mommy?" Narinig ko ulit ang boses ni Esmeray kong hindi siya aalis hanggat hindi ako nalabas."Dion." Mahina kong tinapik ang pisngi ni Dion na ngayon ay nakayakap sa akin."Hmmm." He groaned. Akala ko ay gigising na siya pero hinigpitan niya lang ang pagkakayakap sa akin. He even buried his face in my neck which makes me blush."Dionysus, wake up. Hey.." Tinapik ko ulit siya sa pinsgi, pero wala pa rin."Mommy, I am hungry." Rinig kong sabi ni Esmeray sa labas. Tumingin ako sa orasan sa gilid ng kama and it's already eight in the morning. Damn it! Shit!Ayaw kasi naming mag-paawat kag