" Are we going to attend again?" Tanong ni Kheed na nakatingin sa kulay ginto nitong relo. It's the time of the month, where mafia clans meet at one place, exchanging alliances, expand their business and proving their supremacy wanting to be part of X Organization ranks. " Are you really asking the obvious? That's the only gathering he never missed." Sagot ni Lucas dito habang kapit ang ilang papeles sa lamesa ng binatang CEO. " Nagtatanong lang. Malay ko ba kung magla-lay low din tayo sa pagpunta don e diba sinusundan na nila lahat ng galaw natin." Hindi naman nakasagot si lucas, nakalimutan ang nangyaring habulan noon. Tumingin ito sa nakapikit at problemadong kaibigan. " Are you coming?" " Absolutely." " Hindi ka ba mag-aalala na i-ambush ka nila sa pagkalaban sa clan nila? We have been busted." Nag-aalalang tanong dito ni Lucas. Hindi kasi ito kasama sa plano nila, they expected this to happen but not this early. Wala pa sila sa kalahati ng nalalaman. All they know was
Samantha's POV " Manang, Anong oras po ba umuuwi si Luther?" Tanong niya, patingin-tingin sa labas ng mansion. Magdidilim na kasi ngunit kahit isa sa maglola ay wala pang dumarating. " Depende iyon kay young master. Paiba-iba ang oras ng uwi nito. Minsan maaga, minsan late na. Ay teka, ano bang date ngayon? " Tanong ni manang ng may biglang maalala. Tumingin ito sa kanyang cellphone at may kinumpirma. " Ika-sampu pala ngayon ng buwan. Paniguradong gagabihin ito ng uwe. " " Bakit po? Kahit ba gabi, bukas pa din ang kompanya? " Tanong pa niya, nagtataka kung bakit ito gagabihin ng sobra. " Tuwing Ika-sampu Kasi ng buwan ay lagi itong may pinupuntahan, sinasabihan kami na wag na kaming magluto dahil nga late na ito makakauwe. " Sagot nito na nagbigay lungkot sa kanya. Tumingin siya sa mga pagkaing nakahain sa lamesa, na pinagkaabalahan pa niyang dekorasyunan para mas maganda sa mata. Tinignan din niya ang mga kamay na may mga band aid saka bumuntong-hininga. Ilang beses din
" She's really related to mafia..." Iling na saad ni Lucas matapos makasakay sa kotse ng kaibigan. Tumingin ito kay Luther na tahimik na nakaupo sa driver's seat. " I knew it." " But he did not give any name. So we can't just conclude na si Samantha yon." Pagtanggol naman ni Kheed, hindi gusto ang mga narinig sa pag-uusap kanina kasama ang leader ng Asano. " Then care to explain who is he referring to?" Masama ang tinging tanong dito ni Luther. Hindi naman siya agad nakasagot. Ayaw niyang isipin na masamang tao ang dalaga dahil ramdam niyang hindi, pero kapag ganitong lumalabas na ang katotohanan sa pagkatao nito ay wala na siyang magagawa pa. " I'm damn sure, it's fvcking her. She's the only one who came out of nowhere ad mess with my life." Ngitngit na dagdag pa ni Luther. " I knew it, it's a set up. That fvcking accident was a fvcking set up! " Hampas sa steering wheel pa nitong sabi, inis dahil sa nagawa silang maloko ng dalaga. He thought he was smart. Pero hindi niya akala
" What?" Napatunghay ako nang marinig ang naging tanong sa akin ni Lucas. Ramdam ang insulto sa tanong nito. Akala ba niya ay nagpapanggap lang siya na nawalan ng ala-ala? Akala ba niya ay niloloko ko lamang sila? " Seems like you have trouble getting my words so let me rephrase it, are you trying to deceive us by faking your illness?" Tanong nito muli. Napamaang na nakatingin ako dito, hindi inaasahan ang mga sinabi nito. " Why would I do that? " Kibit-balikat itong sumagot, " don't know, you tell me." Mapaklang natatawa ako kasabay ng pag-iling ng ulo ko dahil sa mga sinasabi nito. Hindi ko alam kung bakit kaylangan nila akong paratangan ng ganito. Nagluto lang naman ako. " Wag mo sanang masamain ang naging tanong niya, Sam. Nagtataka lang kami kung papaano mo nalamang marunong kang magluto kung talagang nawala ang ala-ala mo." Narinig kong sali sa usapan ni Kheed na nagbaba ng kubyertos sa plato. " It just doesn't make sense." Tumango naman ako sa sinabi nito, naiintin
Luther almost lost his mind over food. Muntik na niyang lapitan ang mga pagkaing inihanda ng dalaga dahil sa mga naging komento ng kaibigan niya. Muntik na niyang makalimutan ang panglolokong ginagawa nito sa kanila. Inis na naglakad siya deretso sa kanyang kwarto ng makasalubong ang kalalabas lamang na matanda sa dulo ng pasilyo. " Oh, Young master, maligayang pagdating." Tungo pa nitong bati sa kanya. Tumikhim lamang siya bilang pagtugon sa pagbati nito at nagsimula na muling maglakad ng magsalita ito, " Nakita nyo ho si lady Samantha? Kanina pa nya ho kayo hinihintay. Simula ikapito ng gabi ay naghihintay na ito sainyo para ipatikim ang pinaghirapan niyang luto. Nagluto ho ito para sa inyo at halos magkasugat-sugat ang mga kamay makuha lamang ang tamang timpla para magaya ang luto ng iyong Ina. " Muli ay napatikhim ang binata bilang sagot bago nagsalita, " She's with Kheed and Lucas. " Saka dere-deretsong naglakad papasok ng kanyang kwarto, hindi na hinintay pang makapagsalita
" Don't forget to take your medicine on time, Ms. Vasque. Your wounds aren't fully healed and still need time to recover. Tinanggal ko lang ang cast sa paa mo dahil isang buwan na ang nakakalipas at nakikita kong maayos na naman ang paglalakad mo. Pero! Pero please lang mag-iingat pa din. Nakasemento na ang mga buto mo sa binti. " Mautoridad na bilin sa akin ng doctor na siyang nag-alaga sa akin noong maaksidente ako. Ngumiti at tumango ako dito, " Wag kayong pag-alala, doc. Mag-iingat ako. " Natanggal na kasi nito ang cast sa kaliwang paa ko na napakasarap sa pakiramdam. Para bang nakakawala ito sa hawla, napakagaan nang ilakad. Ang cast ko sa kamay ay halos dalawang linggo nang tinanggal, bago ko pa man ipagluto si Luther noon. Ngayon ay talagang malaya na ang mga paa at kamay ko, Malaya ko na itong naigagalaw. " Mabuti naman, alam naman ni Lucas kung paano ako kokontakin kaya wag kang mahihiyang matanong o magsabi sa akin kapag may naramdaman kang hindi maganda sa katawan mo
" Did you just taken a bath or did you just poured in... Wait, did you dream about that again?" Gulat na tanong ni Lucas ng makita si Luther na basa ang ulo maging ang suot na coat nito matapos lumabas ng restroom sa loob ng kanyang opisina. Hindi naman nagsalita ang binata at umupo sa kanyang swivel chair at doon sumandal at pumikit. " Don't tell me, pati dito sa office hindi ka tinitigilan ng panaginip mo?" Tanong pa nito n may bahid ng pag-aalala sa kaibigan. " I don't know but It's getting worst. " Malalim ang hiningang sagot lamang nito. Iling na wala namang magagawa si Lucas sa problema ng kaibigan dahil halos dalawang taon na itong minumulto ng malagim na nasaksihan nito. Gabi-gabi itong dumadalaw sa kanya na para bang ipinapaalala sa binata ang napakasakit na nakaraan. " The doctor has successfully taken off her cast and says she's almost recovered." Balita ni Lucas matapos basahin ang natanggap na text mula sa doctor para maibaling na lang sa iba ang atensyon ng binat
" How is she?" Salubong ni Lucas Kay Kheed matapos malaman ang naging pagsulpot ng totoong kasintahan ng dalaga. Iling na tinapunan muna ng tingin ni Kheed ang dalagang mahimbing nang natutulog bago isarado ang pinto ng kwarto nito. " She's confused." Agad itong naintindihan ni Lucas. Si Luther ang pinalabas nilang kasintahan nito kaya dahil sa nangyaring pagsulpot ng totoong nobyo ay talagang maguguluhan ito. "Anong gagawin natin? Mukhang balak siyang kunin ni dragon." Hindi naman agad nakasagot si Lucas dahil makalaking tao ang kanilang kinakalaban. Hindi sila maaaring basta na lamang gumawa ng hakbang ng walang matinong plano. Pero hindi din niya maaaring pabayaan ang dalagang bumalik sa dating kasintahan. Isa lang ang nag-iisang pumasok na sagot sa utak niya. " We have to make him fall for her." " What? Dude, wag muna lovelife ni boss ang atupagin mo. Kaligtasan muna ni Sam." Iling na sagot naman ni Kheed sa sinabi niya. " You don't get it. The only way we could keep Sam
Chapter 50The light from the sun peeking from the window made Luther open his eyes. He moved his eyes slowly as he his gaze stop upon seeing who was beside him. It was none other than Samantha who was still sound asleep hugging him tightly. What stunned him more was he was also doing the same. Mabilis niyang tinanggal Ang mga kamay nitong nakapulupot sa kanya at umupo sa kama. ' How did this happen?' tanong niya sa isip. Dahil sa naging paggalaw ay nagising sa mahimbing na pagkakatulog Ang dalawa. " Oh, gising ka na pala. Good morning, Luther. " Bati sa kanya ng dalaga habang nagkukusot ng mata. Hindi siya umiimik at nanatiling nag-iisip kung papano nangyare na nakatulog siya ng mahimbing at hindi man lamang dinalaw ng bangungot. " Hmmm, that was the best sleep I ever had." Inat na remarks ni Samantha saka ngumiti sa kanya. " Kamusta tulog mo, Luther?" Muli ay hindi siya umiimik. Hindi pa din makapaniwala sa nangyare. Napakatagal na panahon niyang nagsuffer sa gabi-gabing bangu
Chapter 49Luther was puffing some smoke from the window as he thought of the email her received from LucasNakakuha ito ng impormasyon tungkol sa pagkamatay ng kanyang mga magulang. What he got doesn't align from what they have known. Alam niya pangyayari sa Le'roux clan at ang naging dahilan nag pagkakadissolve ng clan na ito.All of the members including the founder were assassinated that night. Assassinated by Asano to be exact.Le'roux was as big as Asano. Hindi na siya magtataka kung bakit nagawang ipapatay ng pinuno ng Asano ang familia Le'roux. But what doesn't add up was, what he knows is Le'roux was also behind his parents'death. How did that happen if there was a rivalry between Asano and that clan?Muli ay nagbuga ng usok sa hangin si Luther, pilit na inaalam kung alin ang mali sa mga nakuhang impormasyon. No one imagined that the leader had a child. Even Asano. If they knew, they would go after that child even before it could say it's first word. Ngunit kung tama an
Chapter 48Nakangiting nakatingin si Samantha sa nga naglalakad sa harapan. Nasa isang Cafe kase sila nagpapahinga malapit lamang sa atraksyon na pinuntahan. Hanggang ngayon ay natutuwa pa din siya sa napuntahang lugar, hindi niya akalain na may mas gaganda pa sa Hardin ng bahay ng kasintahan. " Bakit ito ang napili mong puntahan, Luther? " Nakangiting lingon niya sa lalaking kauupo lamang sa tabi niya hawak ang dalawang baso. Isang mainit na kape para dito at isang mainit na chocolate para sa kanya. Hindi naman sumagot ang binata bagkus at humigop lamang ito ng kape naaalala na kung ano lamang ang unang nakita sa brochure ay iyon na lamang ang napiling destinasyon. He hates wasting time kaya hindi na siya nag-iisip pa ng matagal. Pero dahil don ay may naalala siyang pangyayari. He remembered the university search for being the establishment's model. He also did the same. He chose her because she is the girl he sees. 'Ah, he really hates wasting time.' He shook his head think
Chapter 47“ Seryoso? Magdedate sila?” di makapaniwalang tanong ni Kheed matapos ibalita dito ang sinabi sa tawag ni Luther. “ Anong nakain ng kaibigan mo?”Lucas smiled, “ Looks like Hunter did a great job. ““ Yeah, at sana magpatuloy pa ang ganyang pakikitungo nya. I really hope Samantha gets a happy ending. Sige na nga, pati na din yung kaibigan nating kala mo pinaglihi sa sama ng loob.” sabi nito matapos makitang nakatingin sa kanya si Lucas. Natawa naman dito ang kaibigan.“ Pero kung busy sa lovelife nya si boss, pano naman ang misyon? I mean, may lead na tayo kung sinong pumatay but what’s next?” off-topic na tanong ni Kheed na nagpawala sa ngiti ng kaibigan. Since masyadong naging busy ang kaibigan sa paghanap ng mali kay Samantha ay nagdesisyon siyang kumilos ng wala sa utos nito. He has been digging information from everywhere when he got something. Something that doesn’t add up to the story they know.“ We have to start with the Le’roux. We have to find the last descendant
Chapter 46" Do you think he'll change his mind?" Tanong ni Kheed palabas ng condo unit na tinutuluyan nina Luther at Samantha.Tumingin naman sa pinto si Lucas bago nagsalita, " I don't know but at least we tried." " I never imagined Sam suffered so much, I mean look at her smile. It's so pure and pretty. Hindi mo aakalaing may pinagdaanan. " Iling pang Sabi ni Kheed, naaalala ang mga kwentong sinabi ng kapatid ni Samantha. " I never thought, having a pretty face can make your life miserable. " " She's been through a lot, I hope colliding with her was the best option God has." Sagot pa ni Lucas bago tuluyang lumakad palayo sa kwarto. " Ah, sana talaga matauhan na Ang kaibigan mo. Naaawa na ko Kay Sam." Iling na Sabi ni Kheed bago sumunod sa kaibigan. ' Let's trust Luther, I know he won't make the same mistakes.' sa isip ni Lucas palabas ng hallway. Samantala... Sa loob ng condo ay tahimik na nakaupo pa din sa sofa ang binata hawak ang USB kung saan nakapaloob ang mga ebidensyang
Chapter 45 As soon as Kheed and Lucas touch the ground of the foreign country, they immediately look for the stubborn kid instead of contacting their friend. They need to find the kid or their plan of changing their friend would be ruined. Tahimik at maingat ang naging pagkilos ng dalawa, iniiwasang makaalam ang kanilang kaibigan. Since si Gransil ang nag-utos sa kanilang hanapin ang kapatid ni Samantha ay hawak nila ang lahat ng connection na mas nagpabilis ng kanilang trabaho. Agad nila itong natagpuan sa isang pretihiyosong hotel. Gulat man kung papaano nakapasok sa mamahaling istraktura ang bata ay mas piniling kumilos na lamang ng dalawa. Ngunit bago pa man sila makalapit ay hindi nila inaasahan ang makikita. Their enemy was there as well. At alam nila kung sino ang pakay nito. They have to prevent it from happening pero Hindi nila alam kung sino ang uunahin. " We have to take care of the kid first." " Roger." Tanging sagot ni Kheed sa sinabi ni Lucas matapos ang m
After the call, Luther never let Samantha get away from him. Hindi na ito nakalabas pa ng kwartong tinutuluyan. Maging ang pagsilip sa bintana ay ipinagbawal ng binata na hindi naman maintindihan ng dalaga. She doesn’t know why does she have to stuck herself on the four lonely corners of room. Napakaganda ng bansang pinagdalhan sa kanya ng kasintahan, madami silang pwedeng mapuntahan; bakit mas pinipili nitong ikulong siya sa loob? Walang ideya ang dalaga sa biglaang pagbabago ng kasintahan. Akala niya, matapos ang naging maayos na pag-uusap nila simula ng maospital siya dito ay magbabago na ang pakikitungo nito sa kanya. Hindi nya akalaing mas magiging matigas pa ang pagtrato nito sa kanya. Umaalis ito at babalik lamang pagmadilim na ang kalangitan. Araw-araw, ganito ang nararanasan ni Samantha sa loob ng tatlong araw. Gustuhin man niyang lumabas ay wala siyang magawa, hindi na niya gusto pang dagdagan ang galit ng binata kaya pikit-mata niya itong sinusunod. Ngayon ay nag- aay
Tahimik akong nakamasid sa bintana ng kotse, nakatingin sa makukulay na ilaw galing sa mga kabahayan na siyang nagbibigay liwanag sa madilim na kalangitan, naghahanap ng paglilibangan. Halos tatlumpong minuto nang nagmamaneho ang boyfriend ko pabalik sa hotel pero kahit isang salita ay wala akong naririnig dito. Hindi ko alam kung may nagawa na naman ba akong kasalanan dito. He still wear his infamous wrinkled forehead na nagbibigay dalawang isip sa akin kung magbubukas ba ako ng pwede naming mapag-usapan. Ayoko nang madagdagan pa ang galit na nararamdaman nito sa akin, kaya kahit ang awkward ay mas pinili ko na lang manahimik. Bagot na nakadikit ang ulo ko sa bintana, nagmamasid pa din sa paligid ng makita ang isang pamilyar na lugar. Agad akong napabangon at masiglang tinignan ito nang madaanan ito ng kotse. " Tumutugtog din pala sila kahit sa gabi." Anas ko na halos mapilipit ang leeg sa pagtingin sa mga musikerong minsan niyang nakasamang tumugtog. Napangiti ako habang sinasariw
" Alright, send me the documents immediately, I want everything. Do your job right this time, Kheed." Nagising ako sa malamig at pamilyar na boses. Kunot ang noong napalingon pa ako sa pinanggagalingan nito at doon ay nakita ang pamilyar na kunot na noo ng boyfriend ko habang nakaupo sa sofa at may kausap sa phone. May ilan pa itong sinabi sa kausap ng sa wakas ay napansin na ako, agad naman na binaba ang hawak na phone saka ako nito nilapitan. " How's you?" Walang bahid nang galit pero hindi ko din mahagilap sa tono nito ang pag-aalala. Tumingala ako at tumingin sa mukha nito, mas okay na din siguro ang ganito kaysa lagi niya akong sinusungitan. Ngumiti ako dito, " okay naman." " Are you sure? Or do you need more time to recover? " Muli pang tanong nito. Nagtataka naman ako sa biglang pagbabago nito. Parang kagabi lamang ay nagkaron kami ng pagtatalo. Papaanong nagbago agad ang pakikitungo nito ngayon sakin? May nangyari ba kagabi na hindi ko matandaan? May nagawa ba akong tama?