LOGINShare
CHAPTER 86
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56———
Ang bango naman ng unan ko, ang sarap yakap yakapin hm.. bakit parang tumigas ata ito, dibale mabango naman pag kakalaba, pero parang yung amoy sa akin.
Mas lalo ko pang sinksik ang sarili ko sa unan at inamoy amoy ito. Ngayon lang ata ako nanggigil ng ganito sa unan, naka ka-adik naman ang ginamit na sabon dito, mukhang mamahalin ang amoy, ano kaya ang ginamit ng nag laundry dito sa mga punda, well sasabihin ko sa kanya na yun na lang palagi ang gamitin niya, I’m getting addicted to this scents… alam ko naamoy ko na talaga ito, hindi ko lang alam kung saan.
“I think mommy loves your chest, look she even smells you!” She giggled… what’s that noise? Bakit n
Related chapters
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 87
———Isang malalim na buntong hininga ang pinaka walan ko.Naramdaman ko ang pag higpit ng hawak ng kamay ni zin sa akin.I want to hear his side..This is the only way to ease the pain inside me… and this in the only thing na alam kong mag papalaya sa akin sa nakaraan.I have to do this for zannah and also for me… ayoko ng makulong sa sakit at lungkot na naranansan ko, gusto kong ipakita sa anak ko na may mas isasaya pa kaming mag kasama…I want to forget what happened and move on…This is for zannah..I look at him and i know from this moment that he’s nervous, i can feel his hands getting sweat and it’s a little bit cold, so I smiled at him para mal
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 88
———Galing kami ngayon ni Zannah sa bahay ng ninang grey niya dahil kinuha namin ang mga paint brushes niya na ipinangako ni grey na bibilhin niya kay zannah, as usual tuwang tuwa si zannah dahil may bago na naman siyang magagamit.Pagkadating palang namin sa bahay ay nag umpisa na siyang mag paint, kaya habang busy pa siya ay inabala ko na rin ang sarili ko na mag linis ng buong bahay.Pagod na pagod ako ng may nag doorbell sa pinto kaya dali dali akong pumunta sa pinto para pag buksan ito, laking gulat ko ng maraming dalang bulaklak si zin at may mga kasama pa itong mga lalaki na may dala-dala ring pag kain,Binuksan ko ang pinto para maka pasok sila, anong meron at bakit ang dami naman ata ng mga yan, anong
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 89
———“Saan mo ba talaga ako dadalhin?” Nilagyan ni zin ng blindfold ang mata ko kaya wala akong magawa kundi ang humawak ng mahigpit sa kanyang kamay. Kanina pa ako nag tatanong kung saan ang punta namin pero puro siya “basta, stay still..” nanakit na rin kasi ang mata ko dahil almost 30 minutes na akong naka blindfold.Hapon na kasi ng pumunta si zin sa bahay atsaka lang nito sinabi na may importante kaming pupuntahan.Ano na naman kaya ang pakulo niya, simula kasi ng sinabi niyang manliligaw siya sa akin ay wala siyang palya na mag pasikat sa akin. And this man is really amaze me..“Alright baby, malapit na tayo.” Bulong niya sa akin at marahan akong hinawakan sa aking balikat at dahang dahang inalalayan mag lakad.
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 90
———Pabalik na kami ni zin sa bahay nila grey para sunduin si zannah, duon kasi namin iniwan si zannah panandalian dahilan ng surpresa ni zin sa akin kanina.Wala akong ka alam alam na ito ang gagawin niyang surpresa sa akin, at ang nakaka gulat pa ay alam na lahat ng mga kaibigan ko ang tungkol dito.Umaapaw parin sa saya ang nararamdaman ko, iba kasi yung saya dahil nalaman ko na naka balik ng ganun kabilis ang club hub, buong akala ko ay matatagalan pa dahil wala pa akong sapat na ipon pero ito at matagal na palang pinapatakbo ni zin.Ang totoo kasi ay hindi lang future ni zannah ang pinag iiponan ko kundi pati ang pag papatayo ulit ng club hub, masyadong mahalaga sa akin ang club hun dahil binigay ito sa akin ni mommy at
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 91
———Iniisip ko lahat ang nangyayari ngayon, hindi ako maka paniwala na lahat ng ito nangyayari.Umuwi kami dito ni zannah para dumalo sa kasal ni grey, pero hindi ko inaasahan na sa araw ng pag dating namin yun din ang araw na mag kikita ang mag ama ko.Siguro wala kami sa isang libro na madalas mangyari ang mag taguan ng anak.Nasa reyalidad ako at hindi ko kinaya na mag sinungaling pa mismo sa anak sa harap pa mismo ng daddy niya, kaya naman iniisip ko na lahat ng nangyayari ngayon ay naka tadhana.Tinadhan na mag kita ang mag ama ko, tinadhan na makilala nila ang isat isa, tinadhan na wakasan ang galit at lungkot, tinadhana na muling mag kaisa, tinadhana na mag patawad, tinadhana na harapin ang katoto
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 92
———Nakaka isang doorbell pa lamang ako ay agad akong pinag buksan ni zin ng pinto, halatang dito na siya sa baba nag hintay sa akin.Mukhang hindi siya mapakali ng buksan niya ang pinto.“Thank god you’re here, shit! I miss you so bad baby.” Niyakap niya ako ng mahigpit ng hindi pa nakaka pasok sa loob ng bahay, talagang dito niya pa ako niyakap sa labas ng pintuan, natawa ako bigla ng tanggalin ko ang kanyang kamay na naka yakap sa akin ay sumimangot ito at hinila ako papasok sa loob. Akala ko wala na siyang balak papasukin ako e.“Ano ka ba naman zin, ni hindi pa nga uminit ang pwet sa upuan ko dun e umuwi na ako agad dahil alam kong mag wawala ka, atsaka bakit iniwan mo si zannah sa taas? Baka mamaya ay mag kalat ng pintura yun.” Sabi ko sa kanya ng hubarin ko ang sapato ko at ang leathe
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 93
———Habang palapit kami ng palapit sa bahay nila zin ay hindi ako mapakali, para akong nanlalamig at nanghihina.Nahihiya ako na kina-kabahan sa magiging reaction nila tita zen at tito elmo sa amin ni zannah.Kahit pa na ilang beses ng ipinaliwanag sa akin ni zin ang lahat ay hindi ko parin maiwasan ang mahiya at kabahan.“Hey, relax okay? Hindi na ngangain ng tao sila mom and dad, ito alright hm.” Hinawakan ni ang aking kamay para alalayan sa pag baba sa sasakyan. Habang si zannah naman ay buhat buhat niya sa kanyang kabilang bisig.“Let’s go baby, just relax.” Sabi sa akin ni
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 94
———Habang kumakain kami ay hindi maiwasan ang hindi mapangiti, sobrang saya ko sa nakikita ko ngayon.Hindi ko akalain na darating araw na ito sa buhay ko… na mararanasan ko ulit na mag karoon ng buong pamilya at masaya.Tita zen and tito elmo treat me like their own child, masaya ako na nahanap ko sakanila ang pag mamahal ng isang magulang… hindi pa ako nakakauwi noon sa L.A ay sila ang nag paramdam sa akin na maging isang magulang, madalang man kami mag kita ay ramdam ko ang pag mamahal nila sa akin, at sa bawat ngiti nila ay naiibsan ang lungkot na lumulukob sa aking pagkatao.Noon pa man ay hindi nila ako pinakitaan ng hindi maganda bagkos ay buong puso nila akong tinanggap sa kanilang pamilya, kahit na alam nila ang sitwasyon at estado ko sa buhay.
Latest chapter
A smile in the Sky of Sadness EPILOGUE
———Nag text sa akin si grey na papunta na raw sila sa resort kaya naman ay umalis na kami ni zin at sumunod sa kanila.Ilang oras din ang itinagal ng biyahe at unti unti na akong inaantok, lumingon pa ako kay zin na focus lang sa pag da-drive kaya naman ay ipinikit ko na lang ang aking mata hanggang sa tuluyan na akong nilamon ng antok."Aba naman anak ni cinderella! Kung meron man ay gumising kana diyan! Akala mo talaga siya ang napagod sa pag da-drive e psh!" Naidilat ko ang mata ko sa lakas ng boses ni grey,"Ano ba namang bunganga mo yan grey!" Bulyaw ko sa kanya at naiinis talaga ako."Bakaa naman kasi gusto mo nang bumuhat diyan no? Ano sumama ka dito para matulog lang?" Bumangon na ako at sumandal sa hamba ng kama atsaka napa hawak sa mata at k
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 95
------Hinatid na muna kami ni zin ng maaga sa bahay atsaka siya dumeretso sa kanyang opisina dahil marami daw siyang kailangang tapusin ngayong araw at may kikitain din siyang kliyente. kaya naman ng maka-alis na si zin ay panay ang kulit sa akin ni zannah na gusto niya raw mag paint.Nasa harapan ko ngayon si zannag at hinihila ang laylayan ng damit ko."I want to paint mommy, please?" kakatapos ko pa lang siyang paliguan at ito siya ngayon sa harapan ko at mukang madudumihan na naman siya dahil sa gusto niya.once kasi na payagan ko siyang mag paint ay alam ko ng mag dudungis siya at wala akong magagawa kundi ang payagan siya sa gusto niya dahil sigurado akong mag wawala na naman ito at baka mag sumbong pa siya sa daddy niya na hindi ko siya pinyagan.Ayoko rin naman na nakikitang umiiyak si zannah dahil pati ako ay nasasak
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 94
———Habang kumakain kami ay hindi maiwasan ang hindi mapangiti, sobrang saya ko sa nakikita ko ngayon.Hindi ko akalain na darating araw na ito sa buhay ko… na mararanasan ko ulit na mag karoon ng buong pamilya at masaya.Tita zen and tito elmo treat me like their own child, masaya ako na nahanap ko sakanila ang pag mamahal ng isang magulang… hindi pa ako nakakauwi noon sa L.A ay sila ang nag paramdam sa akin na maging isang magulang, madalang man kami mag kita ay ramdam ko ang pag mamahal nila sa akin, at sa bawat ngiti nila ay naiibsan ang lungkot na lumulukob sa aking pagkatao.Noon pa man ay hindi nila ako pinakitaan ng hindi maganda bagkos ay buong puso nila akong tinanggap sa kanilang pamilya, kahit na alam nila ang sitwasyon at estado ko sa buhay.
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 93
———Habang palapit kami ng palapit sa bahay nila zin ay hindi ako mapakali, para akong nanlalamig at nanghihina.Nahihiya ako na kina-kabahan sa magiging reaction nila tita zen at tito elmo sa amin ni zannah.Kahit pa na ilang beses ng ipinaliwanag sa akin ni zin ang lahat ay hindi ko parin maiwasan ang mahiya at kabahan.“Hey, relax okay? Hindi na ngangain ng tao sila mom and dad, ito alright hm.” Hinawakan ni ang aking kamay para alalayan sa pag baba sa sasakyan. Habang si zannah naman ay buhat buhat niya sa kanyang kabilang bisig.“Let’s go baby, just relax.” Sabi sa akin ni
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 92
———Nakaka isang doorbell pa lamang ako ay agad akong pinag buksan ni zin ng pinto, halatang dito na siya sa baba nag hintay sa akin.Mukhang hindi siya mapakali ng buksan niya ang pinto.“Thank god you’re here, shit! I miss you so bad baby.” Niyakap niya ako ng mahigpit ng hindi pa nakaka pasok sa loob ng bahay, talagang dito niya pa ako niyakap sa labas ng pintuan, natawa ako bigla ng tanggalin ko ang kanyang kamay na naka yakap sa akin ay sumimangot ito at hinila ako papasok sa loob. Akala ko wala na siyang balak papasukin ako e.“Ano ka ba naman zin, ni hindi pa nga uminit ang pwet sa upuan ko dun e umuwi na ako agad dahil alam kong mag wawala ka, atsaka bakit iniwan mo si zannah sa taas? Baka mamaya ay mag kalat ng pintura yun.” Sabi ko sa kanya ng hubarin ko ang sapato ko at ang leathe
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 91
———Iniisip ko lahat ang nangyayari ngayon, hindi ako maka paniwala na lahat ng ito nangyayari.Umuwi kami dito ni zannah para dumalo sa kasal ni grey, pero hindi ko inaasahan na sa araw ng pag dating namin yun din ang araw na mag kikita ang mag ama ko.Siguro wala kami sa isang libro na madalas mangyari ang mag taguan ng anak.Nasa reyalidad ako at hindi ko kinaya na mag sinungaling pa mismo sa anak sa harap pa mismo ng daddy niya, kaya naman iniisip ko na lahat ng nangyayari ngayon ay naka tadhana.Tinadhan na mag kita ang mag ama ko, tinadhan na makilala nila ang isat isa, tinadhan na wakasan ang galit at lungkot, tinadhana na muling mag kaisa, tinadhana na mag patawad, tinadhana na harapin ang katoto
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 90
———Pabalik na kami ni zin sa bahay nila grey para sunduin si zannah, duon kasi namin iniwan si zannah panandalian dahilan ng surpresa ni zin sa akin kanina.Wala akong ka alam alam na ito ang gagawin niyang surpresa sa akin, at ang nakaka gulat pa ay alam na lahat ng mga kaibigan ko ang tungkol dito.Umaapaw parin sa saya ang nararamdaman ko, iba kasi yung saya dahil nalaman ko na naka balik ng ganun kabilis ang club hub, buong akala ko ay matatagalan pa dahil wala pa akong sapat na ipon pero ito at matagal na palang pinapatakbo ni zin.Ang totoo kasi ay hindi lang future ni zannah ang pinag iiponan ko kundi pati ang pag papatayo ulit ng club hub, masyadong mahalaga sa akin ang club hun dahil binigay ito sa akin ni mommy at
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 89
———“Saan mo ba talaga ako dadalhin?” Nilagyan ni zin ng blindfold ang mata ko kaya wala akong magawa kundi ang humawak ng mahigpit sa kanyang kamay. Kanina pa ako nag tatanong kung saan ang punta namin pero puro siya “basta, stay still..” nanakit na rin kasi ang mata ko dahil almost 30 minutes na akong naka blindfold.Hapon na kasi ng pumunta si zin sa bahay atsaka lang nito sinabi na may importante kaming pupuntahan.Ano na naman kaya ang pakulo niya, simula kasi ng sinabi niyang manliligaw siya sa akin ay wala siyang palya na mag pasikat sa akin. And this man is really amaze me..“Alright baby, malapit na tayo.” Bulong niya sa akin at marahan akong hinawakan sa aking balikat at dahang dahang inalalayan mag lakad.
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 88
———Galing kami ngayon ni Zannah sa bahay ng ninang grey niya dahil kinuha namin ang mga paint brushes niya na ipinangako ni grey na bibilhin niya kay zannah, as usual tuwang tuwa si zannah dahil may bago na naman siyang magagamit.Pagkadating palang namin sa bahay ay nag umpisa na siyang mag paint, kaya habang busy pa siya ay inabala ko na rin ang sarili ko na mag linis ng buong bahay.Pagod na pagod ako ng may nag doorbell sa pinto kaya dali dali akong pumunta sa pinto para pag buksan ito, laking gulat ko ng maraming dalang bulaklak si zin at may mga kasama pa itong mga lalaki na may dala-dala ring pag kain,Binuksan ko ang pinto para maka pasok sila, anong meron at bakit ang dami naman ata ng mga yan, anong
