Chapter IV

Eliana P.O.V.

Isang buwan na mula nang lumayo ako kay andrei at hindi ko alam kung may babalikan pa ako.

Alam kong galit siya sa akin sa ginawa kong pag-iwan sa kaniya nang walang dahilan.

Wag lang sana na iba ang makarating sa kaniyang balita.

"Lia,nasaan ka?" sigaw ni nanay rosa

Lumabas ako mula sa aking kwarto "Andito po ako nay" mahinhing sagot ko

"Diba ang sabi ko sa iyo ay wag na wag kang magkukulong sa kwarto mo?Baka bigla kang atakihin anak" kinupkop nila ako at tinuring na anak at wala raw itong anak sila ni tatay lemuel 

"Nahiga lang ako nay" palusot ko

"Halika samahan mo ako sa palengke at mamimili ako ng pagkain natin" kinuha ko lamang ang mask ko at lumabas na.

Nang mamili kami ay napansin ko ang rami ng pamimili ni nanay.

"Nay bakit sobrang dami naman ng binili natin?May bisita ho ba?" takang tanong ko

Tumango lamang si inay at nauna ng maglakad.Nang makauwi kami sa bahay ay tumulong rin ako sa pagluto ng ulam.

Nang matapos kaming magluto ay pagod ang naramdaman ko.

"Nay matulog po muna ako" paalam ko dito saka pumasok nang kwarto.

Neil P.O.V.

Narito na kami sa palawan at tinatahak na lamang namin ang daan papunta sa bahay ng kumukop Kay eliana.

Nang makarating kami sa bahay nito ay kumatok kami.

Magandang bahay ang madedescribe mo rito.Ang alam ko ay may kaya ang kumupkop kay eli.May ari ito ng isang hacienda.Hindi man ganun kakilala pero may kaya.Sa kasamaang palad walang anak ito.

"Kayo ba ang mga kaibigan ni lia?" lia?

Ah eliana nga pala marahang tumango kami ni ria "Pasok kayo" pinapasok niya kami hanggang sa living area nila.

Simple pero may dating ang kanilang bahay.

"Ako nga pala si Rosa, pwede niyo akong tawagin na nanay rosa" nakangiting sambit nito

"Ako po pala si Ria Gonzales at siya nga po pala si Neil Velasquez nobyo ko po" pagpapakilala ni ria sa amin.

"Kilala ko na kayo iha,Palagi kayong kinukwento ng anak ko" natawa siya sa sinabi niya baka naman may sinabi si eliana na kalokohan namin! Nakoo! "Pasensya na kayo ha?At anak ang tawag ko kay lia,nasanay lang ako at wala naman kaming anak ng asawa ko" nakangiting dagdag nito.

"Okay lang po iyon, Kailangan po iyon ni ria at wala na ho siyang magulang na-aksidente ho ito anim na buwan ang nakakalipas" nakangiting kwento ko

"Si eliana po?" pansin kong wala siya rito nang libutin ko ang paningin ko

"Natutulog pa siya,Ihahatid ko kayo doon pero Ihahatid ko muna kayo sa magiging kwarto niyo" nagpasalamat kami at inihatid niya muna kami sa guestroom nila saka inihatid muli sa kwarto ni eliana "Maiwan ko muna kayo" nakangiting saad nito saka umalis.

Lumapit kami sa kama kung nasaan si eliana.

'Ang laki ng pinayat niya' ito ang unang napansin ko sa kaniya,hindi na siya ganun kalaman dahil ngayon sigurado akong kapag hinawakan siya at ramdam mo ang buto niya.

Napahawak bigla sa akin si ria ng makita niya ang kalagayan ng kaniyang best friend.

"Eli" nagsituluan ang kaniyang mga luha ng bangitin niya ang pangalan nito

"Sshh!Hayaan mo muna siyang magpahinga" at pinisil pa ang kaniyang kamay

"Babe,bakit kailangan mangyari ang lahat ng ito kay eliana?Sobrang bait niyang tao.Marami siyang natutulungan" saad nito habang patuloy ang pag-agos ng luha niya.

Hinarap ko siya sa akin at pinunasan ang mga luha sa pisngi niya.

"Ayaw ni eliana na umiiyak tayo,kaya nga siya lumayo kay andrei para hindi mapahamak si andrei diba?" tumango lamang siya at inayos na ang sarili saka naupo sa gilid ng kama ni eli at marahang hinaplos ang buhok nito.

"Eliana,Namiss kita ng sobra" saad nito at hinalikan pa sa noo ang best friend lumapit ako sa kinaroroonan nila at naupo rin sa gilid nito.

Pinagmasdan namin ang pagtulog ni eliana,Nang magising siya ay nagulat siya nang makita kami.

"P-paano kayo nakapunta rito?" takang tanong nito

"Nalaman namin ang kalagayan mo kaya nagleave kami kaagad sa trabaho at pumunta dito" sagot ko

"Dapat hindi na kayo nag-abalang pumunta dito sayang sa pamasahe" nahihiyang sabi niya

"Ayaw mo ba kaming makita?" nagtatampong sabi ni ria

Umiling si eliana sa tinanong ni ria "Syempre gusto" saka yumakap sa aming dalawa "Miss na miss ko na kaya kayo" sabay tawa "Kamusta kayo?" nakangiting tanong niya

"Okay lang naman kami pero di namin maiwasan na mag-alala sa iyo" malungkot na sagot ni ria

"Babalik naman na ako halos isang buwan mahigit na lang naman eh!" saka hinawakan ang mga kamay namin "Wag kayong mag-alala sa akin kaya ko ito,Hindi ako susuko kailangan ko lang talaga ito gawin para sa buhay ng asawa ko" napabuntong hininga ako sa sinabi niya

Pero ang asawa mo may kalandian na babae at worst kinamumuhian ka niya.

"Fight fight lang" at itinaas pa ang kamay niya,pilit kaming tumawa ni ria sa ginawa nito 

Bumaba na kami nang tawagin kami ng isang katulong upang kumain na,

Nang kumain kami ay masaya naman si eliana na nandito kami walang senyales na may PTSD siya. Mabuti kung ganoon.

Nang matapos kaming kumain ay inaya kami ni eliana sa garden.Umupo kami sa isang gazebo na nakatayo sa gitna nito.

"Maganda rito sa palawan,Fresh Air at maganda ang tanawin" masayang sambit niya

"Pero alam ko naman na Kaya lang ako napunta rito ay dahil kailangan kong layuan si andrei" at iniwas ang kaniyang paningin 

"Eli,Ano ba talaga ang nangyari sa iyo last month?Tumawag ka lang kay neil at nagpaalam bigla sa kaniya.Hindi na rin kita nakita matapos non ay hindi ka nagparamdam tas biglang may tumawag sa amin na kailangan daw namin pumunta dito para saiyo kaya dali dali kaming nagpunta dito" puno ng kuryosidad si ria 

"Nang magpaalam sa akin si andrei ay pinayagan ko siya pero kalahating oras ang nakalipas ay biglang may kumatok kaya binuksan ko ang pintuan namin pero sinalubong ako ng mga nakatakip na lalaki at tinakpan nila ang ilong ko nang panyo kaya nawalan ako ng malay saka isinara nila ang pintuan ng bahay namin" bumuntong hininga siya habang inaalala ang pangyayari "Nagising ako sa isang bodega,at sira sira na rin ang damit ko nalaman ko na lang na sinaktan nila ako at binuhasan ng malamig na tubig,Nang magising nga ako ay sinaktan uli nila ako" namuo ang kaniyang luha kaya hinawakan siya ni ria sa kamay habang ako ay hinahaplos ko ang likod niya "At sinabi nila kapag hindi daw ako lumayo ay mamatay si andrei,ang asawa ko" tumingala siya sa ceiling pero nakawala pa rin ang luha niya "A-akala ko mamatay na ako nung araw na iyon" at umiyak na nga siya ng tuluyan "Sinabunutan,Sinampal,Sinuntok at Hinampas ako ng kahoy nang mga lalaki kung saan saan buti na lang hindi ako napuruhan pero nagkaroon ako ng PTSD sa ginawa nila" yumuko siya at pinunasan ang luha niya "H-hindi ko alam kung paano labanan yung s-sakit ko gabi gabi i-inaatake ako nang sakit ko,p-puro panaginip na m-masama ang n-naaalala ko kahit i-iniiwasan ko nang m-maalala iyon" humawak siya sa dibdib niya kaya na-alarma ako.

"Eliana,anong nararamdaman mo?" tumayo ako at inalalayan siya sa likod

Taas baba ang kaniyang balikat at hinahabol ang paghinga

"Kuhain mo yung inhaler niya kay nanay rosa bilis" dali daling tumakbo si ria papasok ng bahay

"Eli,inhale exhale okay" nakabalik kaagad si ria at nilagay kaagad sa bibig ang inhaler niya 

Nang mahimasmasan siya ay bigla siyang nawalan ng malay kaya nataranta kami.

Dinala namin siya sa sala at pinaypayan siya ni ria,pinatawag ko naman si nanay rosa sa mga katulong na natataranta din.

Oh God! Sobrang hirap ng pinagdadaanan ni eli. Please help her!