Chapter 7: NAGBABALIK NG MEMORY

Nakahanda na nang maayos ang mga pagkain sa hapag kainan nang dumating si Dave sa apartment gaya ng hula ni Sunshine.

Mabilis na tumayo ang bulag na babae para salubungin ang pagbabalik ni Dave.

Nagkataon namang naghihintay si Sunshine kay Dave sa sala ng apartment.

"Mr. Dave?" bati ni Sunshine sabay lingon sa kakabukas lang ng pinto.

Mukha namang nagulat ang lalaking naka cream shirt nang may sumalubong sa kanya maliban kay Hanna sa kanyang pribadong apartment. Hindi inaasahan ni Dave na nasa apartment niya ngayon si Sunshine.

Lalong naghari ang kaba sa isip ni Dave, lalo na nang makita niyang napaka-graceful ni Sunshine na nakasuot ng magandang damit na hanggang tuhod na parang cute sa kanyang maliit na katawan.

"Anong kailangan mo?" sarkastikong tanong ni Dave. Subukang manatiling makatwiran.

"Sorry if I was presumptuous, I just wanted to give you a surprise on your birthday. Naluto ko na ang paborito mong ulam, sabay tayong magdi-dinner, okay, bro?" muling sabi ni Sunshine na nagpapaliwanag sa layunin ng kanyang pagdating.

Sa kasamaang palad, ang Banal na talumpati noong panahong iyon ay parang hugong na tunog na pumapasok lamang sa kanang tainga at lumalabas sa kaliwang tainga. Hindi nagsalita si Dave. Sa halip ay nagpatuloy ang lalaki sa paglalakad patungo sa kanyang silid. Iniwan si Sunshine na nakatayo pa rin sa sala ng apartment niya.

Alam ni Sunshine na nawala na ngayon si Dave sa kanyang harapan matapos niyang marinig ang tunog ng mga yabag ng lalaki na tumatakbo palayo, paakyat sa hagdan at papasok sa silid sa ikalawang palapag.

Napalunok si Sunshine ng laway na mapait ang lasa. Nag-iinit at natubigan ang kanyang mga talukap. Naramdaman niya ang sofa saka umupo sa likod doon. Namamasa na ang gilid ng kanyang mga mata, ngunit mabilis itong pinunasan ni Sunshine. Ayaw niyang magmukhang mahina at mahina.

Lalo na nang malaman ang tungkol sa presensya ni Hanna sa apartment na ito at kung ano ang ginawa ng dalawang tao hanggang ngayon.

Hindi basta-basta susuko si Sunshine.

Kahit anong mangyari, ipaglalaban pa rin niya si Dave.

Hindi pa rin gumagalaw si Sunshine sa sofa sa apartment ni Dave kahit na lumipas na ang limang oras matapos bumalik si Dave sa apartment niya kaninang hapon.

Gusto pa niyang maghintay.

Hinihintay na lumabas ng kwarto niya si Dave at lumapit dito.

Ngayon sa mesa sa harap ni Sunshine ay may isang box ng birthday cakes na inorder noon ni Sunshine. Dumating ang cake na inihatid ng isang courier mga apat na oras na ang nakalipas.

"Hanggang kailan mo ba gustong dito? Halos alas-onse na ng gabi, alam mo na," sabi ni Hanna na gulat na gulat nang bumalik mula sa labas at nadatnan pa rin si Sunshine sa apartment ni Dave.

Hindi talaga makapaniwala si Hanna sa pagpupursige ni Sunshine na makuha ang puso ni Dave. Kahit na sinubukan niyang iparamdam sa babae ang pagkakamali niya sa pagiging potensyal niyang makakasama si Dave.

Hindi sinagot ni Suci ang tanong ni Hanni. Nagpatuloy ang tingin niya habang ang dalawang kamay ay pinipisil ang cellphone. Magulo ang isip niya, masakit ang puso niya. Ngayon ay talagang nadismaya si Suci kay Venus.

Napabuntong-hininga si Hanna. "O baka gusto mong mag-stay dito? You can sleep in my room if you want," dagdag ni Hanna mamaya. Hindi man niya gusto si Sunshine nakikita si Sunshine na hindi pinapansin ni Dave nang malupit, hindi makayanan ni Hanna.

This time, sasagot na sana si Sunshine, pero may naputol ang boses niya.

"No Han, iuuwi ko na siya," biglang sabi ni Dave. Nakita ang lalaki na bumaba ng hagdan na nakasuot ng kaswal na damit.

"Pero ang daming pagkain sa hapag-kainan, ayaw mo bang tikman muna ng konti? Ang hirap na ngang magluto para sayo," sabi ni Hanni kay Dave.

"I've never asked him to cook anything for me, let alone suddenly coming here just to give me a birthday surprise. Hindi naman ako bata na kailangang mag-celebrate ng mga kalokohang ganyan, alam mo naman 'yun diba, Han?" mahabang sagot ni Dave. Parang malamig ang boses niya. Tusok at matalas.

Natulala na naman si Sunshine sa sakit. Ramdam ang kakaiba ng boses ni Dave sa katahimikan.

Ang boses ni Dave ngayong gabi, katulad ng boses ni Venus noong araw ng kanilang pakikipag-ugnayan.

"I'll take you home now," muling narinig ang boses ni Dave. Hinawakan ng lalaki ang pulso ni Sunshine at pilit siyang hinila.

"Gusto ko munang kunin ang bag ko," sabi ni Sunshine na kalahating sigaw.

"Dala ko na ang bag mo," mabilis na sagot ni Dave.

Sa pagkakataong iyon ay napapailing na lamang si Hanni sa inasal ni Dave kay Sunshine.

Gayunpaman, sa sandaling nawala ang mga imahe ng dalawang tao sa kanyang paningin, isang ngiti ang lumitaw sa matamis na mukha ni Hanna.

Sa buong paglalakbay patungo sa Holy Residence, tanging katahimikan ang namayani.

Isang santo na umiiyak sa katahimikan.

Samantala, patuloy na sinusubukan ni Dave na kontrolin ang kanyang nararamdaman para kay Sunshine na lalong kakaiba.

Ito ang unang beses na nakaramdam ng ganito si Dave, ang sarap sa pakiramdam tuwing malapit siya kay Sunshine.

Hindi!

Hindi ito maaaring mangyari!

Paano ako nainlove sa isang bulag na babae tulad ni Sunshine?

Patuloy na umiling si Sunshine. Pilit na pinapawi ang lahat ng pagkabalisa, kaba at dalamhati sa kanyang puso.

Pinaandar pa ng lalaki ang sasakyan ng napakabilis.

Walang pakialam sa takot na sigaw ni Sunshine sa loob ng sasakyan.

"Stop, bro! Baka maaksidente tayo kapag ganito ang sasakyan mo!" sigaw ni Sunshine sa takot. Nakahawak ang dalawang kamay ni Sunshine sa car seat.

Muntik nang mangyari ang kinatatakutan ni Sunshine nang makarinig siya ng mahabang busina mula sa isa pang sasakyan na malapit nang bumangga sa sasakyan ni Dave.

Mabuti na lamang at nakontrol ni Dave ang sitwasyon kaya mabilis na nailigtas ang kanyang sasakyan.

Hindi man niya nakikita ay ramdam na ramdam ni Sunshine ang sitwasyon sa paligid.

Hanggang sa wakas...

Isang segundo matapos makatakas si Dave sa aksidenteng muntik nang mangyari sa kanila ni Sunshine kanina, biglang may isang alaala ang biglang sumulpot sa isip ni Dave.

*

"Bitawan mo ako, Dave Saan mo ako dadalhin?" sigaw ng isang babaeng nakaupo sa tabi ng driver's seat. Humihikbi siya na nakatali ang mga kamay at paa "Tumigil ka! Loko ka! Kaya natin mamatay ka, Dave!"

"Magsusumbong ako kina Mama at Papa sa lahat ng makulit mong ugali sa akin ngayong gabi, Dave Stop...."

"Arrrgghhhhh...." tili ng babae nang marahas na nagsalpukan ang dalawang matigas na bagay.

Inikot ni Dave pakaliwa ang sasakyan at biglang pinindot ang preno na ikinagulat ni Sunshine.

Tumutulo ang pawis mula sa mga templo ng magkabilang lalaki.

Nilingon niya si Sunshine at tinitigan ng matagal ang mukha ng babaeng mukhang takot na takot sa gilid niya oh diyos...

Anong alaala ito?

Nag-iisip na tanong ni Dave na gulat na gulat pa rin ang mukha.

Hanggang sa matapos iyon, nag-flash sa isip ni Dave ang lahat ng alaala tungkol sa past story nila ni Sunshine, sunod-sunod na tumagos at patuloy na umiikot sa utak niya.

Pumasok sa alaala ang nangyari noong gabing iyon.

Noong gabing gusto niyang dalhin si Sunshine sa isang lugar kung saan niya ito gagahasain, pagkatapos ay sa daan ay naaksidente sila.

Oo, aksidente.

Naalala ko lahat...

Naaalala ko na ang lahat ngayon...

Nagra-rave si Dave sa puso.

Sinabayan pa ng malinaw na luhang tumutulo sa kanyang pisngi.

Ang Banal pala ay...