5-Being With Him

(Haidei POV)

Nagulat ako nung pagbalik ko ng computer room wala na ang boys. Arghhh, inutusan nila akong gumawa ng meryenda habang tinutulungan nila si Stan daw pero ang totoo niloko nila ako para mapa-alis para iwanan.

The hell with them!

Wahhh goodness, kahit kailan talaga parepareho ang mga Stygians, nakakaasar. Nabubwisit ako. 

Hinga..... Haidei, relax ka lang, makakabawi ka rin sa mga yon.

Damn! Talagang ididikit ko tong mga sandwiches na gawa ko sa mga mukha ng mga mokong na yun. Talagang iniwanan ako dito at di pinasama! Siguradong pupuntahan nila si Stan. Damn, nakakainis sobra!

Nilapag ko sa mesa ang pagkain at tumakbo papunta sa bintana.

Arghh, ang lakas pa ng ulan, kaya madilim at malamig sa pakiramdam.

May na-aninag akong anino ng tao sa ulan.

Shit! Tumakbo ako sa kusina, kumuha ng kutsilyo at bumalik ulit sa may pintuan.

Hinanda ko ang kutsilyo nung may pumihit ng doorknob ng pinto. Oh shit! Ngayon pa talaga papasukin tong hideout kung kailan wala sila!

Pagbukas ng pinto tinutok ko agad ang dala kong sandata sa kakapasok lang na taong basang basa, puro putik at maraming sugat. Ang nakapagtataka na ganon na lang kadali para sakanya ang pagbukas ng pintuan!

"Haidei!" usal ni Stan bago bumagsak padapa sa sahig. Si Stan pala!

"Oh dimmit, fucker. I almost kill you, right there you know!" singhal ko siniypa siya patihaya.

Nakapikit lang ito at ramdam ko ang hirap ng kanyang paghinga!

"Stan? Hey," pukaw ko sakanya habang niyuyugyog. Damn! What happened to him?

Hinila ko siya patayo at inalalayan papunta sa sofa.

He is quite heavy, my goodness!

"Carrying you is a pain, you bastard! Ano bang nangyari sayo ha?!" bulalas ko bagsak siya sa sofa. Hiningal pa ako dahil sa bigat niya.

Wala itong imik kaya kinapa ko ang leeg niya.

Nilalagnat siya. Arghhh, saan na ba yung mga bastardong Stygians na yun? Di ba nila alam na nakauwi na si Stan? Buti na lang talaga at di nila ako sinama, kung sinama ako pareho kaming magmukhang tanga kakahanap kay Stan!

Cheneck ko ang katawan niya kung may malalang sugat pero tanging mga hiwa lang na maliliit. Ang liliit ng galos pero bakit nilagnat siya?

"Haid," usal niya ulit.

"What!? Tsk you idiot, anong nangyari sayo ha at bakit ganyan ang itsura mo? If something bad happened to you, if you die in some corner of Hooligan Society or vanish without a word, who will help me save Kobie?! You idiot bastard," sigaw ko sakanya.

"So, you actually worried about me huh? Kung namatay ako, you'll regret all your life because it is all your fault for having me help you," turan niya sabay umatsing.

"Damn! I don't think so! Tsaka saan ka galing? Baka mamaya nagkavirus ka at mahahawaan mo pa ako," saad ko lumayo sakanya.

Umiling lang ito.

"Tsk, halika ka nga, bibihisan na kita baka lala pa yang sinat mo eh," sabi ko at binangon siya.

"Nagaalala ka talaga sa akin noh?" Nakangiting usal nito.

Inirapan ko siya.

"Tss, dont misunderstand, kung mamatay ka sa lagnat paano na lang si Kobie ha!?" 

Hinubad ko na ang pang-itaas niyang suot at hinubad ang coat ko para ibalot sa kanya. Basang basa siya!

Hinila niya ako at niyakap. Napalunok ako. Nag-aalangan ako kung itulak ko ba siya o yakapin rin. Naalala ko kaseng dahil sa akin kaya siya ngayon sugatan at may sinat.

His body is warm and soft. He is been sticking to me closely always.

"Your heart is beating so fast," bulong niya.

"Shut up, I'm not used being hug like this, you sick jerk!" bulalas ko.

"Then, I should hug you more often then," saad niya.

"Who the hell wants your hug? Arghh, let me go, hahawaan mo pa ako sa sakit mo eh!" Tinulak ko siya kaya nahulog ito sa sofa.

Damn, lately I was thinking that he is cute and cool, tss. My sweet damn!

Bumangon ito hinila ako at diniin sa sahig. Tinitigan niya ako sa mga mata kaya nag-abot ang kilay ko. Nagdedeleryo ba siya?

Kinabahan ako, my ghad.

***

Makalipas ang ilang minuto, nakatitig lang ito sa akin at walang ginawa.

Napapikit ako nung unti unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin.

"When this Perez business finished, I will claim my whole payment from you. Be ready! Well, I have a long patience honey," bulong niya, akala ko hahalikan niya ako, may bumulong lang pala.

Bigla na lang tumunog ang tyan ko at ang lakas pa.

"Pffft hahahahhahha," todo Ang tawa ni Stan at gumulong na paalis sa ibabaw ko hawak ang tyan sa kakatawa.

Napahawak na lang ako sa tyan ko at tiningnan siya ng masama.

"What so funny about it huh? Ilang oras na kaya akong walang kain kakahintay ng cake na binilin ko sayo," singhal ko at tumayo na.

"Yeah, your cake. Sandali kukunin ko sa labas," sabi niya suot ang blazer ko kaya napailing ako.

Hahaha my holy, ang sagwa tingnan nakablazer siya ng pambabae at ang sikip pa sakanya.

Naglakad na ito papuntang pinto.

"Hey Stan, may lagnat ka diba at malakas ang ulan sa labas." Tawag ko.

"Hmppp," sagot niya nagkibit balikat, winagayway ang payong at lumabas na.

Tsss talaga lang oh.

Even though his damn cute, he is still a bastard! But I'm starting to like his company. Being with him is strangely calm and safe and hot and sweet.

Goodness!

***

Maya maya pa pumasok na si Stan dala ang isang box.

"Honey,;come here," Tawag niya naglakad na papunta sa dining.

Sumunod ako sakanya at nakatingin lang habang hinihiwa nito ang cake.

"Ano pang tinatayo mo? Come on sit and eat," utos niya.

"Okay fine," sagot ko umupo at sumubo na.

Nakatingin lang ako sakanya habang ngumunguya.

Okay lang ba siya? May mga galos kasi siya at may sinat. Namumutla din ang mukha niya pero mamula mula parin ang medyo may kakapalang labi niya.

"Anong nangyari?" Tanong ko.

"I entered VS in mask and I'm almost caught. The Stygians came to the rescue," saad niya nakatingin sa akin dila ang tinidor.

Tskkk shitty pervert!

"Oh my, so what now?"

"The Stygians are doing something about it right now. I'm going to go back to the Hooligan Society with out mask. Masks are quite risky sometimes," kwento niya at tinapunan ako ng tingin.

Palpak pala siya eh.

"I'll go with you."

"No way, like I told you, the Stygians are hadling it now. I'll go talk to Liam and we'll fix this business together," saad niya.

"Please let me go with you Stan," pagmamakaawa ko.

Tiningnan lang ako nito at tumayo na.

"Milk or Tea?" Tanong niya bukas ang ref.

"Coffee."

Tumawa siya.

"Busog na ako, aakyat na ako para makapagbihis, wag na wag mo akong iiwanan, malilintikan ka talaga," banta ko at humakbang na papunta sa hagdan.

"Hmp, di pa dumating ang mga damit na pinagawa ko para sayo," sabi niya.

Napatigil ako at nilingon siya.

"Talagang pinaghandaan mo to noh? Alam mo talagang susunod ako sayo at titira kasama mo!" Dismayadong usal ko at siningkitan siya ng mga mata.

"I know you will accept my deal because, you'll do everything for Kobie Perez honey, I know it, kaya hinanda ko na ang halos lahat para sayo," bulalas niya at umupo na uli.

Ano bang dapat itawag sakanya? Controler? Possessive or something?

He is not sweet at all!

"Sasama ako sayo para iligtas siya, sa ayaw at sa gusto mo!" diin ko at tinalikuran na siya.

Narinig ko pa ang buntong hininga ni Stan.

"Wait Haid," twag niya pigil ang braso ko.

Ang bilis niya naman yatang nakalapit sa akin?

"Please, let me handle this one. Nangako ako sayo, kaya hayaan mo na ako dito!" turan niya.

Umiling ako at tinaasan siya ng kilay.

"Oh please. This is not an all Stan matters, it's my problem to deal of," paliwanag ko hablot ang braso ko galing sa mainit na palad niya.

"Why you have to be stubborn? Gusto ko lang malayo ka sa kapahamakan!" Napailing siya.

"Stop acting like that, di bagay sayo. Don't act like you care!" Umismid ako.

"Yeah, I'm acting like this because the hell I care!" Seryosong usal niya.

Naalala ko lang tuloy ang una naming pagsasama.

"Hindi, ang sabihin mo, minamaliit mo ako, ayaw mong makisali ako dahil akala mo di ko kaya. Na mahina ako, dahil babae ako. Pwede ba, hayaan mong patunayan ko sayo ang sarili ko!" diin ko.

"What are you pointing of? It's not like that. Kahit kailan di kita minamaliit," dagdag niya pa.

"Talaga? Hahaha talaga lang ha!" Akala niya siguro nakalimutan ko na yung ginawa niya sa akin. Noon! Tssss don't me Stan!

Inirapan ko siya bago umakyat ng hagdan papuntang silid para kunin ang mga gagamitin ko mamaya.

I'll save you myself, Kob! Ayaw kong mag-isa si Stan harapin ang problemang to, kahit pa bastardo siya. I'll help him all I can!