As soon as I got home, itinabi ko na kaagad 'yung mga pinamili kong gamot sa drawer ng salamin ko sa bathroom. Naglagay din ako ng iilang Ibuprofen at Acetaminophen sa drawer ng salamin sa common bathroom namin in case Creed might need to drink one. Dati, sa drawer ng salamin niya sa bathroom niya sa kwarto ko nilalagay 'yung mga ganitong OTC products pero right now, I would not attempt even touching his door's knob. We are no longer the same. Hindi na kami katulad ng dati.
Nang maitabi ko na lahat ng kailangan kong itabi, nilipat ko na sa bowl at plato 'yung mga pinamili kong pagkain. I plan on staying at home since mukhang wala talaga sila Creed dito sa bahay. Kahit kaninang umaga, hindi ko sila nakitang dalawa kaya baka nga umalis sila at matagalan pa 'yon bumalik.Naisipan kong since wala naman akong gagawin at hindi naman ako tinawagan ng Complex requesting for a gig, might as well just spend the day binge watching some Medical series.Even before, in"May work siya nang ganitong oras so I just left him a message. Baka papunta na rin 'yon."I reached up and fixed her hair. Magulo ang pagkaka-bun noon. She sure looked like she's been minding other things and not herself. Hindi naman sa mukhang napababayaan niya 'yung sarili niya pero she's not looking like the best version of her right now. Hindi ko 'yun ku-kuwestyunin because she's got a dying grandma, but I just so wish she'd not forget about herself even at times like this.Nang tumapat kami sa isang pinto, I stopped her hand that was about to open it. Napatingin siya sa akin sa ginawa ko."Pwedeng mag-usap muna tayo, Sas? I want to know everything, if it's not too much to ask. Muntik na akong mabaliw kakaisip kung napaano ka na. Kami ni Riel."Bumuntong-hininga siya bago tumango. Mabuti na lang at malapit ang room ng Lola niya sa waiting area ng mga operating room. Sinakto daw na doon nilagay dahil prone na atakihin ang Lola niya, at para ma
Hindi niya sinagot ang sinabi ko at dire-diretso na akong hinila papunta sa parking lot ng convinience store. Binitawan na din naman niya ang kamay ko nang medyo malayo na kami sa kalsada."You planning to get yourself killed?" iritang tanong niya sa akin nang nasa may entrance na kami ng store.Napayuko ako dahil galit na naman siya. Ito na nga 'yung pinaka-iiwasan kong mangyari tapos ito naman tuloy 'yung nangyayari ngayon dahil lang sa katangahan ko."So, it's you and that Riel, then? Should I congratulate you?" sarcastic niyang sabi at nauna nang pumasok sa loob.I don't know what suddenly got to me pero mabilis ko siyang sinundan and without thinking, I held his hand to stop him. Para bang may kung anong bumulong sa akin na dapat kong itama 'yung iniisip niya at mali niyang paratang. Agad siyang napalingon sa akin sa ginawa ko."M-Magkaibigan lang kami, Creed."Binawi niya 'yung kamay niya mula sa pagkakahawak ko at humaluki
It was the first time I was able to think of a lot of scenarios and consequences on my way home. Kung hindi naman kasi blangko lang ang isipan ko kapag uuwi ako, madalas ay may malalim lang akong iniisip na may sa isang paksa lang. Hindi umaabot sa dalawa o tatlo, at mas lalong hindi sabay-sabay kung iisipin ko mam.Tonight and right now, it felt as if it is a spreading wildfire, completely leaving my mind so full of thoughts I didn't know I could possibly house within my brain. It's like an endless web of turns without breaks. Tuloy-tuloy na kumakalat, lumalago.And to what the subject is? Tungkol lang naman sa napag-usapan naming plano ni Saskia. She tried to suggest some alternatives, but I'm going to completely pull this off without anyone's help. Malaki na ako't hindi na ako maliit na bata na mangangailangan ng gabay sa bawat hakbang na gagawin ko.Sure, I do appreciate her trying to give me better suggestions for my plan, pero ayaw ko nang umasa sa i
I booked a flight ticket to an airport in Tugue. That's the closest airport to the address. Although I'd have to go by land after the landing, doon ko na lang siguro poproblemahin kung saan naman kaya ako makakakuha ng sasakyan pa-Santa Ana.The plane ticket was a bit expensive since it's booked last minute, abruptly catching the next flight to the destination. Wala naman akong magawa kasi if I go by land, it will probably take me a whole day to even get to the halfway point.Mabilis kong ni-print ang mga details bago naman nagbukas ng E-mail para sa may-ari noong private property. Agad ko na din na tinupi't sinilid sa bag ko ang brochure matapo makopya nang maayos ang E-mal address nila. I sent an E-mail regarding my interest of the land and that I'm already on my way to check it. Nanlaki pa nga ang mga mata ko nang 8 minutes ago pa lang ang E-mail ko at nakatanggap na kaagad ako ng response.Sinabi ay magpapadala raw sila ng susundo sa akin sa airport at
'Yung katabi ko na rin ang nag-set up ng table ko tsaka niya ipinatong ang tubig at pagkain ko doon. Kinuha niya pa sa kamay ko 'yung tinapay.Nagtaka ako nang mapansing nasa aisle sa katapatan ng upuan namin 'yong attendant. Medyo nahimasmasan na ako."Need anything?" tanong ko."Oh, nothing." he smiled a little and shook his head before continuing onto the next row.Nangunot ang nuo ko sa kaniya pero hindi ko na lang din binigyan pa ng pansin at sinimulan nang buksan ang tinapay ko."Thank you for helping." baling ko sa katabi kong sarap na sarap sa kinakain niyang brownies.Malaki ang ngiti niyang umiling. "Huy, it's okay lang! You're welcome!"Nang matapos kaming kumain, the flight attendants came to collect our trash with a big plastic on their hands. Ishu-shoot ko na sana ang basura ko sa plastic na inilahad ng babaeng flight attendant nang kunin iyon noong lalaking flight attenda
Matagal ang naging biyahe namin. Smooth naman mag-drive si manong kaya nakapagpahinga ulit ako't nakatulog. Dumaan din muna kami sa isang fast food kasi baka raw hindi pa ako nag-agahan which he guessed so right nga.Sabi niya ay two hours daw talaga ang biyahe kapag papuntang Santa Ana mula sa Tuguegarao kaya baka daw magutom din ako sa daan. I genuinely accepted his offer at balak ko nga din sana siyang bilhan kaya lang ay tumanggi siya't nag-agahan na raw siya kasama ang asawa niya kaninang madaling araw.Siguro ay ganito talaga dito sa probinsya, early bird sila. Nasabi din niya na maagang nagsasara ang mga tindahan sa gabi. Kapag oumatak ng alas siyete, madalas sarado na lahat. Pwere na lang 'yong mga 24 hours ang operating time.I felt safe with manong. Para siyang father figure na kahit kailan ay hindi ko naranasan sa Papa ko. Nakakatuwa pa nga at hindi ka talaga mabo-bored kapag siya ang company mo dahil napakarami niyang kwento.Proud na
Napatango-tango na lang ako sa sinabi niya. "Uh, gano'n po pala. Maraming salamat po. Pasensya na din po sa abala."Umiling siya. "No, it's okay. I will take my leave now, apo. Just rest."Tumango na lang ako sinundan siya palabas ng bahay at paounta kay Manong na naghihintay sa labas ng sasakyan.Bago pumasok si Lolo sa sasakyan, nilingon niya ako. "I'm Lolo Celestino, apo. And welcome to Santa Ana."I smiled and nodded. "Salamat po, Lolo Celestino. Ingat po kayo."Tinanguan niya lang ako't pumasok na sa sasakyan."Ma'am, pakisuyo naman pakipindot ng controller sa gate para makalabas kami. Hehe, sensya na." ana Manong. "Nariyan lang 'yung pindutan sa may sala, may screen 'yon para makita mo kami."Tumango-tango na lang ako. "Okay lang po. Sige po. Ingat po kayo."Mabilis akong tumakbo papasok sa bahay at sa sala para hanapin 'yong swutch. Agad ko naman 'yong nahanap sa gilid ng switch ng ilaw. May maliit na scr
Pinarada ko na 'yung sasakyan sa kung saan ipinarada ni Manong 'yung sasakyan no'ng unang punta namin dito. Wala namang linya or something katulad ng mga parking lot sa mga mall sa Manila pero wala lang. I just feel like being so into place. Organized lahat, kumbaga.Isa-isa ko nang pinasok sa bahay ang mga pinamili ko. Hindi naman gano'n kadami pero hindi ko din yalaga mabuhat ng iisang puntahan lang. Balikan talaga.At last, I locked the car and stared back to the house. Ang ganda-ganda talaga. Modern kasi at pasok sa taste ko. Para bang talagang itinayo 'to para sa akin lang talaga.Itinabi ko sa cupboard 'yong mga pinamili kong instant foods. Sa ref naman 'yong mga need talaga i-refrigerate.Kahit yata mag-isang linggo akong nakatira dito, maninibago't maninibago talaga ako. Parang to good to be true pa nga ang pakiramdam kapag tinitignan ko ang magagandang detalye nitong bahay.This kind of house, bagay talag
"Bakit po ba? Ang weird ng mga reaksyon niyo.""Wala po 'yon, Ma'am. Nagulat lang po kami kasi akala namin sasakay kayo rito sa truck. Wala po kasi itong air-con." napapakamot sa ulo na saad ng driver.My mouth fell open at the realization. Mabilis akong umiling-iling. "Nako! Hindi rin naman po problema sa akin kung sasakay ako diyan, hindi naman po ako maarte. Dadalhin ko lang po talaga 'yung sasakyan ko kasi one way lang po itong turck at hindi na babalik dito sa bahay mamaya. Sayang din naman po ang gasulina nito kung ihahatid pa ako dito."Marami pa kaming napag-usapan para masiguro na hindi mapapaano ang mga prutas at gulay habang nasa biyahe. Medyo malayo din kasi talaga ang sentro dito. Kung lalakarin, baka abutin ng ilang oras.Hindi na ako nagpalit pa ng damit at dumiretso na sa sasakyan. Mabuti na lang at nasa bungad lang din ng sala 'yung susi ng sasakyan ko kaya hindi na ako nagtagal sa loob. Nakakahiya naman kung paghihintayin ko sila
Sana kung totoongmay pake siya sa relasyon namin, he will always try to fix things with me. Ipapaalam niya kung saan ako nagkamali para maayos pa namin.But what did he do?Instead of doing all means necessary to fix us, nagalit pa siya't lumayo sa akin.Tama na. Ayoko nang nakikita 'yung sarili kong namimilipit sa sakit sa tuwing iniisip ko siya at ang mga memoryang pinagsaluhan naming dalawa.What's done is done. Bakit ba kailangan kong palaging ipilit na may chance pa?Nagmumukha na akong tanga sa pag-ibig sa ginagawa ko, e. I should stop this. Tigil na. Tama na 'yung mga luhang sinayang ko sa allaking hindi naman deserve 'yon.Sure, naniwala at pinanghawakan ko galaga 'yung mga pangako niya, Mahal ko, e. Pero ngayon... I don't think holding on is smart. In fact, it's a very stupid move.Kung wala na, wala na! Bakit kailangan pang ipagpilitin 'yung sarili?Too much stup
"Hija, anong nangyare?" rinig kong alalang tanong ni Lolo.Nakarinig ako ng malalaking yabag na nagmamadali palapit aa direksyon namin pero wala doon ang isip ko. Nanatili ang tingin ko sa photo album na nakabuklat pa din at nakatingala sa akin."What happened her, Lo?" rinig kong tanong ng isang baritonong boses mula sa direksyon ng pinto.That voice..."Creed, apo."My lips were shaking, tears on standby. Hindi ko kayang pigilan. Sobrang pagkaliti ang nararamdaman ko ngayon. Halo-halong pagtataka at pagkagulat.Bakit? Bakit sa lahat pa ng pwedeng maging apo ni Lolo... si Creed pa talaga?Hindi ko magawa-gawang iangat ang paningin ko. Hindi ko nga kayang maatim na makita siya, ang mukha niya.Ramdam na ramdam ko 'yung kagustuhan kong yakapin siya, halikan siha, bumalik sa kaniya. Ang lakas no'n. Ramdam na ramdam ko.'Yung damdamin ko, para bang hindi ko hawak ang pagde-desisyon at p
I was so hooked with Chicago Med na as soon as nakauwi ako, kumain kaagad ako ng dinner. After eating, I immediatly took a quick bath. Syempre, naglinis din muna ako ng mga ginamit ko sa hapunan.Kaya ayon. Tinanghali ako ng gising.Literal na nataranta talaga ako as soon as I laid my eyes on the wall clock sa bedside table ko. Para akong biglang sinilaban at nagmamadaling pumasok sa banyo.I promised Lolo na pupunta ako ng umaga tapoa anong oras na? Mag-aalas onse na. Super late na.Hindi ko na naisip pa na kumain ng agahan at dumiretso na palabas papunta sa sasakyan ko.Mabilis ang pagmama eho ko papunta sa bahay nila Lolo. Well, tanggap ko naman nang late ako kaya hindi masyadong exaggerated 'yung pagpapatakno ko, but still! Nangako ako, e.Ano na lang iisipin ni Lolo sa akin, na hindi ako marunong tumupad ng pangako? Na mangangako ako talos hindi ko na,an tuuparin?I knew I should n
Nang dumaan ako harap ng isa pang guard na nagbibigay naman ng number card, nagpasalamat din siya sa akin so I did the same.Mabilis akong pumasok sa sasakyan ko. Mahirap na kung bigla na lang makuha 'yung bag ko mula sa kamay ko tapos itakbo. Ang saya-saya no' at may 50k na agad siya sa pagtakbong ginawa niya.Pinaandar ko na ang sasakyan ko paalis doon. Dumaan din ako sa gasulinahan para mapakargahan 'yung gas tank. Pina-check ko din kung okay pa 'yu g hangin sa gulong. Sinabi ko na din na kukuha ako ng service ng car wash kaya lumabas na ako ng sasakyan.Mabuti na lang at may lounge sila doon na air conditioned kaya pwede maghintay doon habang nililinis pa nila 'yung sasakyan ko. May Wi-Fi din pero wala naman sa isip ko 'yan ngayon kaya hindi o na lang din pinansin.Nang matapos sila, maaga pa din talaga kaya naisipan kong umuwi muna. Masyadong risky kung mananatili ako sa sentro na may dala-dalang 50k sa bag ko.Dumaan ako sa Drive Th
Hindi pa din talaga ako makapaniwala sa sinabi sa akin ni Lolo at Tita kanina. Talagang decisive na sila sa gusto nilang mangyari, I never sensed the hesitation sa bawat salita ngkumpirmasyon na sinambit ng bibig nila.Hanggang ngayon talaga, hindi ko pa din nadi-digest sa sistema ko lahat ng sinabi nila sa akin.Tumitig ako sa kisame ng kwarto ko habang nakahiga.Totoo ba? Lahat ng ito, mapapa-sa akin nang hindi ko kailangang magbayad.Alam kong ako na ang magbabayad ng taxes nito simula ngayon dahil nalipat na sa panbalan ko ang pagmamay-ari nito pwro syempre, iba pa din naman 'yung binili ko talaga 'to. 'Yung pakiramdam na maglalabas halaga ako ng milyones para sa first house ko.Hindi talaga nagsi-sink in sa utak ko na akin na 'to at ha wala taaga akong nilabas na lahit isang piso para dito. I feel unsatisfied, to be honest.Should I just wire some money to Lolo's bank account without letting him know that I'm planning t
"Nahuli mo sigurong nagchi-chismisan sila Cecita at Ronalyn, ano?" nakangiting tanong ni Lolo na parang natatawa pa siya.Tumango ako sa tanong niya at pasimpleng sumulyap sa pintong nakasiwang na kung saan rinig na rinig pa rin ang pag-uusap ng dalawa.Ngayon naman ay iba ang pinag-uusapan nila. Tungkol naman raw doon sa batang anak ng kaputbahay nila. Mestiso raw kasi kaya pinaghihinalaan nilang hindi daw tunay na ama 'yung tumatayong tatay doon sa bata.Napailing na lang talaga si Lolo nang pati siya ay narinig na rin ang usapan ng dalawa niyang katulong. Nakakatawa na lang din isipin na ito talaga 'yung parang kasiyahan nila sa mga simple nilang buhay. Dito sila masaya, e. Ano nga naman ba ang magagawa natin, 'di ba?Wala pang ilang segundo ay narinig ko na ang tunog ng takong na sapatos na papalapit na dito sa direksyon ng Dining Hall. Panigurado ay si Tita na 'yon.Napadiretso ako ng upo sa upuan ko nang makita ko na si Tita na puma
Nang makarating na ako, mabilis ko nang inayos saglit 'yung iilang mga pinamili ko kaninang hindi ko naayos.Alam kong nangako ako sa sarili kong bukas ko na lang sana aayusin 'tong mga 'to kaya lang ay marami pala akong dadaanan bukas. Magwi-withdraw ako sa bangko, meeting kanila Lolo, at 'yung pag-process ng sa car rental.Buti na lang din pala talaga at hindi naman nagtakda ng oras 'yung sa car rental owner at pumunta ha lang raw ako kung anong oras ako free. Hawak din nga pala niya 'yung National ID ko kaya lagot din ako kung hindi ko siya sisiputin. Dahil kung hindi nga, hindi ko din makukuha 'yung identification card ko.I quickly took a half bath since ayaw kong matutulog akong basa 'yung buhok ko.And just as I said, I would want to conserve electricity. There's no room for me and hair blowers right now. Siguro, kapag tumagal-tagal na. Pero right now, I would like to just let things be. Kung hindi naman sobrang kailangan, bakit k
Lumabas kami sa garden na nasa gilid ng bahay matapos naming kumain. Dito daw kami mag-uusap dahil tahimik. Tahimik din naman sa loob ng bahay kaya medyo hindi ko nakuha noong una 'yung point kung bakit kinailangan pa namin na lumabas pa kami dito para lang talaga maging maayos ang magiging pag-uusap namin.Pero at some point, nakita ko din kung bakit. May naka-set up din kasi na table and chairs kaya dito yalaga kami makakapag-usap nang maigi.Kung sa Dining Hall kasi kami, masyadong malapad at malaki ang lamesa kaya hindi ko din alam pero hindi talaga siya magandang place para sa ganitong importante at seryosong usapan.Kung sa living room naman, walang maayos na lamesa bukod sa coffee table kaya saan naman kami pipirma at saan ipapatong 'yong mga papeles. Kung ipipilit naman na gamitin 'yung pandak na coffee table na 'yon, yuko naman kami nang yuko niyan.Nadaanan kasi namin 'yong living room palabas dito aa garden kaya naki