Maybe... Maybe it really is just better to give up on him now. He clearly doesn't want me anymore. It has been clear for months now.
But why does it hurt so much, knowing that it is my sister replacing my place in his heart?I want him to be mine forever. I want us to be us forever. But now... it is just a far-fetch idea. A thought of pure desperation, so surreal. A dream I could no longer reach. A belief no longer accurate.Hindi ko namalayang nabitawan ko ang dala kong album, kasabay ng pagbagsak nb mga luha ko. Natigilan silang dalawa sa presensya ko.Hanggang ngayon, kinu-kuwestiyon ko pa din ang sarili ko. Saan ba ako nagkulang? Nagkamali? May nagawa ba ako para mangyari sa amin 'to? Sa akinAno ba kasi 'yon? Baka puwede pa namang itama? Pwede pa ba? Gustong-gusto ko na din kasi sumuko."A-Alam kong obvious naman ang sagot dito sa itatanong ko pero... ayaw mo na ba talaga? Magkatapatan tayo ngayon kasi pagod na pagod na akong mah"What's wrong with him?" bulong ko sa pagtataka.I proceeded to dial Saskia. Ano ba naman kaya ang nangyayari doon kay Riel?Pero naka-ilang ring na at hindi din sumasagot si Saskia. Naguguluhan na ako. Base sa boses ni Riel, he seemed worried and in a hurry.Napabuntong-hininga ako. Bukas ko na nga lang 'yan iintindihin. Gusto kona rin namannang matulog dahil anong oras na rin.I took a quick half bath and readied my pajamas. Habang binu-butones ko isa-isa ang top ng pj ko, I can't help but think of my friends. Mag nangyari kayang hinfi maganda?***"Kuya Creed, ano ba!"Bungad nabungad ang pagtitili ni Athena habang pababa ako ng hagdan. Maagas sana akong aalis, kaya lang ay nahihirapan akong mamili ng maayos na susuotin. I don't want to turn out overdressed, atmas ayaw kong magmukha namang walang taste.Before sleeping last night, nakapag-desisyon na akong puntahan ang either isa sa kanila to know what's goin
I became busy sa work, two days passed already. I wanted to make it up to the both of you for being busy and not being able to atleast take you two out for a coffee. Inuna ko siya kasi mas malapit 'yung location niya. You're aware that I work only 15 minutes away from her condo unit. She texted me early that day na wala daw siyang lakad so I already expected she'd be home.""And she wasn't?" paghula ko.Tumango siya. "What blew my head off was the fact that the guard forbid me to go to her unit. That was the first time visitors are forbidden to enter the tower. Bagong implemented raw na rule. I tried to contact her pero she wasn't answering, right? I approached the receptionist to at least give her unit a call 'cause she wasn't answering my call.I was so shocked to find out from the girl that Saskia never came home. Hindi daw nag-register ang card niya sa last two days."Napatakip ako sa bibig ko sa gulat. This relives that same feeling in me whe
My foot took a step back, followed by the next one. Ni hindi ko mamamalayang umaatras na pala ako kung hindi lang nahawakan ni Riel ang kamay ko para pigilin akong tumuloy."Don't." pigil niya.I took a deep breath. I need to overcome this. I have to. I'll eventually discover it, anyway. What's the point of delaying.Dahan-dahan akong naglakad palapit sa gate. Ako na mismo ang nagpindot ng door bell doon.Mabilis akong umatras pabalik sa pwesto namin kanina. Riel was dumbfounded by the move I just pulled. Hindi siya naka-imik kahit noong makabalik na ako sa tabi niya. Hindi niya siguro inaasahang pipindutin ko kaagad.Hindi ko din talaga alam. Parang hindi na gumana 'yung utak ko. Basta ay noong nandoon na ako ay pinindot ko na lang. There should be no more room for hesitation.Kung maghe-hesitate ako, e'di hindi na kami matatapos dito.Matagal kaming nakatayo doon pero walang nagbukas ng gate para sa amin.Lalo
"He does not look as if he grew the life Saskia lived in when she was younger but he sure do look like her. There's no way they're not connected with each other." aniya habang seryosong nagmamaneho. Napansin kong sumilip din siya sa side mirror niya. "Plus, I think Saskia once told me that their family is the direct native children of this province. Way older than the pre-colonial period. It could be that their bloodline kind of also spread among the people here. Baka nga lahat sila dito ay magkakaanak na."I nodded. "Yes. Makes sense."Naghari uli ang katahimikan sa sasakyan as I think of the current situation we're in. Sa totoo lang, 'yung pagpunta namin dito ay walang kasiguraduhan. Kasi paano kung nasa condo na si Saskia? And that she only went somewhere for a bit?"Well, here we are." anunsyo niya nang maiparada na ang sasakyan sa tapat ng bahay nila Saskia."Are we still going to ring the door bell?" tanong ko habang nakatitig sa bahay.
Hindi na kami nag-sasakyan pa. May kainan kasi sa tapat lang ng hotel. Malapit na nga sila magsara, buti at pumayag pang tanggapin kami since wala na talaga kaming makakainan pa sa ganitong oras ng gabi. Maaga din pala kasi sila magsarado dito.Ubos na ubos na 'yung mga ideya ko sa kakaisip ng mga posibleng kinahinatnan ni Saskia. Ni hindi na nga kami maka-imik parehas ni Riel sa lalim ng iniisip namin. Hanggang sa matapos kaming kumain ay tahimik lang naming tinawid ang kalsada pabalik sa hotel."Goodnight, Aisha." ani Riel nang nasa tapat na kami ng pinto ng kwarto namin.Ngumiti ako nang maliit. "Goodnight din, Riel."***As what I promised myself last night, we're splitting the fees in half. Ayaw pa pumayag ni Riel noong una pero hindi din talaga ako papayag na siya lang magbabayad. Buti na lang at tumatanggap sila ng card kaya hindi na ako gaanong nahirapang mag-overthink sa kung saan ko ba kukunin 'yung ganoong kalaking halaga ng pe
Hindi na ako nag-abala pang buksan 'yung back door para lumabas o sumilip, tatalikod na lang sana ako nang makari ig ako ngmga yapak papalapit sa direksyon nitong kusina.Mabilis akong nagtago sa ilalim ng countertop. I immediately saw the back door opening, a few pair of damp calves entering. Mga babae, and they're dripping of water. Dahil white marble ang sahig ng kusina at dahil basa sila, nagsimula nang mag-putik ang sahig. Ang dumi-dumi na.Instead of worrying if someone catches me hiding under, mas inalala ko pa tuloy ang gagawin kong paglilinis niyan mamaya. I would not expect that someone from this unknown group of people volunteers to clean their mess and leave the areas used clean afterwards.Kaysa aasa sa gano'n, it's much better to just do it myself. Kasi kung gagawin ko 'yon na ako mismo, mas sure ako na magiging malinis talaga 'yon pagkatapos.Narinig kong bumukas-sara ang ref kasunod ng iilang mga tawanan at usapan. I didn't mind ea
I'm simply minding my own business as I took frequent sips from my drink. With my crossed legs, I watched as the crowd grew wild together with the sudden switching of the song being played. Kanina ay simple club songs lang and then it switched to the sexy kind of song.No one could get even more wild—dance so wild—than that crowd of a club with drunk people."Drink?" bungad ng isang lalaki. Nakatapat sa harap ko ang kamay niyang may dalang shot ng hindi ko alam.I'm not yet drunk, I'm still so sober. And I'm not so dumb to just accept drinks that could be spiked from strangers."No, thank you." I said in a plain voice.I don't want to be rude pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. Hindi ba nila napapansin na mag-isa lang ako? Meaning, I wouldn't want anyone bothering me. Can't they take unspoken aura?I want to be alone. What's so hard to comprehend there?I'm not standing, I'm just watching. They should already take it
Hindi ko na napansin na nasa tapat na kami ng bahay. I can feel the alcohol kicking. I'm dizzy and I feel like doing crazy things. I'm emotional, and I hate it.I said my thank you and went out the car, not really thi king if somebody sees me wasted like this. Wala na akong pakialam sa mundo.Sobra-sobra na 'yung dinadala kong sakit, pakiramdam ko mababaliw na ako. Parang masisiraan na yata ako ng bait. My head is pounding but the pain in my heart could mask it so well.I lazily took off my heels as soon as I stepped in the house. Madilim ang bahay at para bang walang mga tao dito kanina bago ako umalis.Wala na akong pakialam if mahuli man ako ng isa sa mga bisita nila. This is also my house, may karapatan akong maglakad-lakad dito. I feel ridiculous hiding earlier just because Athena's visitors suddenly entered the kitchen.I mean, bakit ako nagtago? Bakit ako magtatago? This is also my house!I took my time going up the stairs
"Bakit po ba? Ang weird ng mga reaksyon niyo.""Wala po 'yon, Ma'am. Nagulat lang po kami kasi akala namin sasakay kayo rito sa truck. Wala po kasi itong air-con." napapakamot sa ulo na saad ng driver.My mouth fell open at the realization. Mabilis akong umiling-iling. "Nako! Hindi rin naman po problema sa akin kung sasakay ako diyan, hindi naman po ako maarte. Dadalhin ko lang po talaga 'yung sasakyan ko kasi one way lang po itong turck at hindi na babalik dito sa bahay mamaya. Sayang din naman po ang gasulina nito kung ihahatid pa ako dito."Marami pa kaming napag-usapan para masiguro na hindi mapapaano ang mga prutas at gulay habang nasa biyahe. Medyo malayo din kasi talaga ang sentro dito. Kung lalakarin, baka abutin ng ilang oras.Hindi na ako nagpalit pa ng damit at dumiretso na sa sasakyan. Mabuti na lang at nasa bungad lang din ng sala 'yung susi ng sasakyan ko kaya hindi na ako nagtagal sa loob. Nakakahiya naman kung paghihintayin ko sila
Sana kung totoongmay pake siya sa relasyon namin, he will always try to fix things with me. Ipapaalam niya kung saan ako nagkamali para maayos pa namin.But what did he do?Instead of doing all means necessary to fix us, nagalit pa siya't lumayo sa akin.Tama na. Ayoko nang nakikita 'yung sarili kong namimilipit sa sakit sa tuwing iniisip ko siya at ang mga memoryang pinagsaluhan naming dalawa.What's done is done. Bakit ba kailangan kong palaging ipilit na may chance pa?Nagmumukha na akong tanga sa pag-ibig sa ginagawa ko, e. I should stop this. Tigil na. Tama na 'yung mga luhang sinayang ko sa allaking hindi naman deserve 'yon.Sure, naniwala at pinanghawakan ko galaga 'yung mga pangako niya, Mahal ko, e. Pero ngayon... I don't think holding on is smart. In fact, it's a very stupid move.Kung wala na, wala na! Bakit kailangan pang ipagpilitin 'yung sarili?Too much stup
"Hija, anong nangyare?" rinig kong alalang tanong ni Lolo.Nakarinig ako ng malalaking yabag na nagmamadali palapit aa direksyon namin pero wala doon ang isip ko. Nanatili ang tingin ko sa photo album na nakabuklat pa din at nakatingala sa akin."What happened her, Lo?" rinig kong tanong ng isang baritonong boses mula sa direksyon ng pinto.That voice..."Creed, apo."My lips were shaking, tears on standby. Hindi ko kayang pigilan. Sobrang pagkaliti ang nararamdaman ko ngayon. Halo-halong pagtataka at pagkagulat.Bakit? Bakit sa lahat pa ng pwedeng maging apo ni Lolo... si Creed pa talaga?Hindi ko magawa-gawang iangat ang paningin ko. Hindi ko nga kayang maatim na makita siya, ang mukha niya.Ramdam na ramdam ko 'yung kagustuhan kong yakapin siya, halikan siha, bumalik sa kaniya. Ang lakas no'n. Ramdam na ramdam ko.'Yung damdamin ko, para bang hindi ko hawak ang pagde-desisyon at p
I was so hooked with Chicago Med na as soon as nakauwi ako, kumain kaagad ako ng dinner. After eating, I immediatly took a quick bath. Syempre, naglinis din muna ako ng mga ginamit ko sa hapunan.Kaya ayon. Tinanghali ako ng gising.Literal na nataranta talaga ako as soon as I laid my eyes on the wall clock sa bedside table ko. Para akong biglang sinilaban at nagmamadaling pumasok sa banyo.I promised Lolo na pupunta ako ng umaga tapoa anong oras na? Mag-aalas onse na. Super late na.Hindi ko na naisip pa na kumain ng agahan at dumiretso na palabas papunta sa sasakyan ko.Mabilis ang pagmama eho ko papunta sa bahay nila Lolo. Well, tanggap ko naman nang late ako kaya hindi masyadong exaggerated 'yung pagpapatakno ko, but still! Nangako ako, e.Ano na lang iisipin ni Lolo sa akin, na hindi ako marunong tumupad ng pangako? Na mangangako ako talos hindi ko na,an tuuparin?I knew I should n
Nang dumaan ako harap ng isa pang guard na nagbibigay naman ng number card, nagpasalamat din siya sa akin so I did the same.Mabilis akong pumasok sa sasakyan ko. Mahirap na kung bigla na lang makuha 'yung bag ko mula sa kamay ko tapos itakbo. Ang saya-saya no' at may 50k na agad siya sa pagtakbong ginawa niya.Pinaandar ko na ang sasakyan ko paalis doon. Dumaan din ako sa gasulinahan para mapakargahan 'yung gas tank. Pina-check ko din kung okay pa 'yu g hangin sa gulong. Sinabi ko na din na kukuha ako ng service ng car wash kaya lumabas na ako ng sasakyan.Mabuti na lang at may lounge sila doon na air conditioned kaya pwede maghintay doon habang nililinis pa nila 'yung sasakyan ko. May Wi-Fi din pero wala naman sa isip ko 'yan ngayon kaya hindi o na lang din pinansin.Nang matapos sila, maaga pa din talaga kaya naisipan kong umuwi muna. Masyadong risky kung mananatili ako sa sentro na may dala-dalang 50k sa bag ko.Dumaan ako sa Drive Th
Hindi pa din talaga ako makapaniwala sa sinabi sa akin ni Lolo at Tita kanina. Talagang decisive na sila sa gusto nilang mangyari, I never sensed the hesitation sa bawat salita ngkumpirmasyon na sinambit ng bibig nila.Hanggang ngayon talaga, hindi ko pa din nadi-digest sa sistema ko lahat ng sinabi nila sa akin.Tumitig ako sa kisame ng kwarto ko habang nakahiga.Totoo ba? Lahat ng ito, mapapa-sa akin nang hindi ko kailangang magbayad.Alam kong ako na ang magbabayad ng taxes nito simula ngayon dahil nalipat na sa panbalan ko ang pagmamay-ari nito pwro syempre, iba pa din naman 'yung binili ko talaga 'to. 'Yung pakiramdam na maglalabas halaga ako ng milyones para sa first house ko.Hindi talaga nagsi-sink in sa utak ko na akin na 'to at ha wala taaga akong nilabas na lahit isang piso para dito. I feel unsatisfied, to be honest.Should I just wire some money to Lolo's bank account without letting him know that I'm planning t
"Nahuli mo sigurong nagchi-chismisan sila Cecita at Ronalyn, ano?" nakangiting tanong ni Lolo na parang natatawa pa siya.Tumango ako sa tanong niya at pasimpleng sumulyap sa pintong nakasiwang na kung saan rinig na rinig pa rin ang pag-uusap ng dalawa.Ngayon naman ay iba ang pinag-uusapan nila. Tungkol naman raw doon sa batang anak ng kaputbahay nila. Mestiso raw kasi kaya pinaghihinalaan nilang hindi daw tunay na ama 'yung tumatayong tatay doon sa bata.Napailing na lang talaga si Lolo nang pati siya ay narinig na rin ang usapan ng dalawa niyang katulong. Nakakatawa na lang din isipin na ito talaga 'yung parang kasiyahan nila sa mga simple nilang buhay. Dito sila masaya, e. Ano nga naman ba ang magagawa natin, 'di ba?Wala pang ilang segundo ay narinig ko na ang tunog ng takong na sapatos na papalapit na dito sa direksyon ng Dining Hall. Panigurado ay si Tita na 'yon.Napadiretso ako ng upo sa upuan ko nang makita ko na si Tita na puma
Nang makarating na ako, mabilis ko nang inayos saglit 'yung iilang mga pinamili ko kaninang hindi ko naayos.Alam kong nangako ako sa sarili kong bukas ko na lang sana aayusin 'tong mga 'to kaya lang ay marami pala akong dadaanan bukas. Magwi-withdraw ako sa bangko, meeting kanila Lolo, at 'yung pag-process ng sa car rental.Buti na lang din pala talaga at hindi naman nagtakda ng oras 'yung sa car rental owner at pumunta ha lang raw ako kung anong oras ako free. Hawak din nga pala niya 'yung National ID ko kaya lagot din ako kung hindi ko siya sisiputin. Dahil kung hindi nga, hindi ko din makukuha 'yung identification card ko.I quickly took a half bath since ayaw kong matutulog akong basa 'yung buhok ko.And just as I said, I would want to conserve electricity. There's no room for me and hair blowers right now. Siguro, kapag tumagal-tagal na. Pero right now, I would like to just let things be. Kung hindi naman sobrang kailangan, bakit k
Lumabas kami sa garden na nasa gilid ng bahay matapos naming kumain. Dito daw kami mag-uusap dahil tahimik. Tahimik din naman sa loob ng bahay kaya medyo hindi ko nakuha noong una 'yung point kung bakit kinailangan pa namin na lumabas pa kami dito para lang talaga maging maayos ang magiging pag-uusap namin.Pero at some point, nakita ko din kung bakit. May naka-set up din kasi na table and chairs kaya dito yalaga kami makakapag-usap nang maigi.Kung sa Dining Hall kasi kami, masyadong malapad at malaki ang lamesa kaya hindi ko din alam pero hindi talaga siya magandang place para sa ganitong importante at seryosong usapan.Kung sa living room naman, walang maayos na lamesa bukod sa coffee table kaya saan naman kami pipirma at saan ipapatong 'yong mga papeles. Kung ipipilit naman na gamitin 'yung pandak na coffee table na 'yon, yuko naman kami nang yuko niyan.Nadaanan kasi namin 'yong living room palabas dito aa garden kaya naki