Chapter 6 : ยามเช้าที่ใจสั่นไหว

Chapter 6 :

“กูแม่งบ้าไปแล้ว...” มินนี่พึมพำกับตัวเอง ขณะที่เธอดึงตัวเองออกจากอ้อมแขนของพวกเขาอย่างระมัดระวัง พยายามไม่ให้พวกเขาตื่น

เธอลุกขึ้นจากเตียง สัมผัสกับความเย็นของพื้นห้อง เธอยังพบว่าถุงเท้าที่เธอมักจะสวมใส่อยู่เป็นประจำถูกถอดออกด้วย และมันก็ไปอยู่บนหัวเตียง นั่นเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะน่าทึ่งสำหรับเธอ ซึ่งแปลว่ากิจกรรมเมื่อคืนนั้นมันหยักหน่วงจริง ๆ

ความรู้สึกเย็นยะเยือกกระทบกับฝ่าเท้าของเธอ ก่อนที่จะเดินตรงไปยังห้องน้ำ เธอต้องการสงบจิตสงบใจ ความรู้สึกสับสนวุ่นวายภายในหัวทำให้เธอต้องใช้เวลาในการจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง

เมื่อเข้ามาในห้องน้ำ มินนี่มองตัวเองในกระจก สภาพของเธอทำให้ต้องถอนหายใจ ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง คราบน้ำตาและร่องรอยของการถูกกัดบ่งบอกถึงความรุนแรงของเมื่อคืนอย่างชัดเจน

เธอเปิดฝักบัว ปล่อยให้น้ำอุ่นไหลลงมาชะล้างร่างกาย รู้สึกถึงความสะอาดที่คืนสู่ร่างกายทีละนิด ขณะที่เธอลูบไล้สบู่ไปตามตัว ภาพเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง ภาพที่เธอถูกนีลจับกระแทกจากด้านหลัง ขณะที่ไททันบังคับให้เธอใช้ปากให้เขา ทั้งเสียงครางของพวกเขา เสียงการกระแทกกระทั้นที่ดังสะท้อนในห้องยังคงตราตรึงอยู่ในห้วงความคิด

“ดูเหมือนว่าเมื่อคืนกูจะเมาหนักมาก... ทำไมถึงได้ยอมให้เรื่องพวกนี้เกิดขึ้น...พวกนั้นเป็นเพื่อนเรานะ...เพื่อน...แค่เพื่อน...” เธอบ่นกับตัวเองอีกครั้ง รู้สึกอับอายและสับสนในความคิด

หลังจากอาบน้ำเสร็จ มินนี่รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เธอเช็ดตัวและสวมเสื้อคลุมบาง ๆ ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องน้ำ พบว่าทั้งนีลและไททันยังคงหลับสนิท ไม่รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว

สายตาของเธอเหลือบไปเห็นซองบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอหยิบมันขึ้นมา จุดไฟสูบอย่างไม่รีบร้อน มือที่จับบุหรี่สั่นน้อย ๆ จากความตื่นเต้นและความรู้สึกว่างเปล่าที่ปะปนกันอยู่

มินนี่เดินออกไปยังระเบียง สูดอากาศสดชื่นของยามเช้าเข้าไปในปอด ขณะที่ปล่อยควันบุหรี่ลอยออกจากปากของเธอ สายตาของเธอมองออกไปยังท้องฟ้าที่เริ่มมีแสงสว่างขึ้นเรื่อย ๆ เมืองทั้งเมืองดูเงียบสงบ อากาศยามเช้าช่างแตกต่างจากคืนที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง เร่าร้อนและดุเดือด มันเงียบสงบแต่ก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น มินนี่รู้สึกถึงความสงบที่เธอแสวงหามานาน แต่มันก็ช่างน่าขำที่เธอต้องผ่านคืนแห่งความบ้าคลั่งนั้นมาก่อนถึงจะมาพบมัน

เธอทิ้งก้นบุหรี่ลงที่เขี่ยบุหรี่ มองไปยังเมืองที่กำลังตื่นขึ้นในยามเช้าตรู่ หัวใจของเธอเริ่มสงบลงทีละน้อย รอให้ผมของเธอแห้งและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเพื่อนหนุ่มทั้งสองที่ยังคงหลับอยู่ในห้องอย่างไม่มีทางเลี่ยง

มินนี่มองเพื่อนชายทั้งสองที่ยังคงนอนหลับสนิทบนเตียง ไม่แสดงท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาง่าย ๆ เธอตัดสินใจไม่ปลุกพวกเขา แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเช็ดตัวให้แห้งพอประมาณ จากนั้นจึงหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นสีเทาเข้มมาใส่ ชุดนี้ทำให้เธอดูผ่อนคลาย สบาย ๆ ราวกับเธอพร้อมที่จะลืมความวุ่นวายของคืนที่ผ่านมา ร่างบางในชุดสบาย ๆ แต่ทว่าแฝงด้วยเสน่ห์ที่ใครมองก็ต้องเหลียวหลัง ผมที่ยังไม่แห้งดีนั้นปล่อยตกลงมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ที่ไม่ต้องการการปรุงแต่ง

มินนี่หยิบบุหรี่และกระเป๋าสตางค์ติดตัวลงไปจากคอนโด ผ่านทางเดินที่เงียบสงบ ช่วงเช้าตรู่ของวันใหม่ยังไม่มีผู้คนมากนัก ท้องฟ้าสีฟ้าจาง ๆ กับแสงอาทิตย์อ่อน ๆ ที่สาดส่องลงมาทำให้เธอรู้สึกสบายใจ

เมื่อก้าวเท้าออกจากคอนโด เธอพบกับสวนสาธารณะที่ตั้งอยู่ไม่ไกล มีคนออกมาวิ่งและเดินเล่นบ้างประปราย ลมเย็นพัดผ่านใบไม้ที่ไหวตามแรงลมอย่างนุ่มนวล กลิ่นหอมของดินและต้นไม้สร้างบรรยากาศที่ร่มรื่นชวนให้ผ่อนคลาย เสียงนกร้องและเสียงใบไม้เสียดสีกันเบา ๆ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในอีกโลกหนึ่ง ที่ห่างไกลจากความวุ่นวายและความอับอายที่เธอรู้สึกเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้

เธอจุดบุหรี่มวนที่สองขึ้นสูบ ขณะที่เดินทอดน่องไปตามทาง เธอรู้สึกถึงความแตกต่างในกลิ่นและรสชาติ มันไม่เย็นเหมือนมวนแรกที่เธอสูบในห้อง “บุหรี่ของไททัน...” เธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ เมื่อเธอรู้ว่ามวนนี้เป็นบุหรี่ร้อน ไม่เหมือนมวนแรกที่เป็นบุหรี่เย็นของนีล

เธอยิ้มกับตัวเองเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ทั้งคู่สูบบุหรี่คนละประเภท แม้แต่นิสัยการสูบก็ต่างกันไปตามบุคลิกของแต่ละคน และบุหรี่ที่เหลืออยู่ในซองก็ใกล้จะหมดแล้ว เธอจึงตัดสินใจแวะไปที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ ๆ เพื่อซื้อของที่จำเป็น

ในร้านสะดวกซื้อ มินนี่หยิบยาแก้แฮงค์มาสามซอง สั่งกาแฟสามแก้ว กับบุหรี่อีกสามกล่องตามความต้องการของพวกเขา จากนั้นเธอก็เดินไปเลือกซื้อกับข้าวในตลาดข้าง ๆ ที่กำลังคึกคักด้วยพ่อค้าแม่ค้าที่เพิ่งตั้งร้าน บรรยากาศตลาดที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและกลิ่นอาหารที่ลอยมากระทบจมูกสร้างความรู้สึกอบอุ่นและสดชื่นขึ้นในใจเธอ

ระหว่างที่เลือกซื้อกับข้าว เธอสำรวจพื้นที่รอบ ๆ ด้วยความสนใจ ย่านนี้เป็นย่านที่เธอไม่คุ้นเคยเนื่องจากเธอพึ่งได้มาอาศัยจริง ๆ จัง ๆ เป็นครั้งแรก แต่กลับพบว่ามันค่อนข้างใหญ่และมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทั้งสวนสาธารณะ ตลาดคนเดิน ร้านสะดวกซื้อ และห้างสรรพสินค้าที่ยังไม่เปิด ตั้งอยู่ใกล้เคียงกันทั้งหมด ทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้ค้นพบที่ที่สามารถหลบหนีจากความวุ่นวายได้ในบางครั้ง

หลังจากที่ซื้อของเสร็จ มินนี่เดินกลับไปยังคอนโดด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลายขึ้น คิดทบทวนถึงสิ่งที่เธอได้พบในยามเช้านี้ และเตรียมตัวเผชิญหน้ากับเพื่อนชายทั้งสองที่ยังคงสลบไสลอยู่บนเตียง

มินนี่กลับมาที่คอนโดด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าหลังจากไปซื้อของและสำรวจพื้นที่ใหม่ รอบ ๆ คอนโดนั้นเงียบสงบในยามเช้า เธอเดินกลับเข้ามาที่ห้องของตัวเอง แต่ทันทีที่เธอมาถึงหน้าประตู เธอก็พบกับหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนอยู่หน้าประตู ขยับนิ้วกดออดอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป

หญิงสาวนั้นเป็นคนที่คุ้นเคยกับมินนี่ดี เธอมีรูปร่างเล็ก ใบหน้าอ่อนหวานและมีแว่นตาทรงกลมที่ให้ความรู้สึกเรียบร้อย น่ารัก และยังใส่เสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ขาสั้น ทำให้เธอดูเรียบง่ายแต่ก็สะดุดตามาก

To be continued...