Novels by norqaeda

Bata palang ako. Hindi ko na naramdaman ang pagmamahal ng isang ama. Pero hindi kailanman nagkulang sa'kin si mama. She's the best person I ever had. She was my safe space. Noong nawala sya, parang nawala na rin ako. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Dahil kung uuwi ako, dalawa lang ang pupuntahan ko. Bugbog at walang makain. Kaya pumasok ako sa iba't ibang klaseng trabaho para buhayin ang sarili ko. Na hindi humihingi ng tulong sa kinilala kong ama na si Malcolm. Ilang taong nakalipas, nakilala ko si Zeus. Napakalakas nga ng timing niya kasi 18th birthday ko pa. Sinong mag aakalang magdedebut ako sa bahay ng mga magnanakaw? Ang astig lang diba. Pero hindi ko gusto ang ideyang yon sa una palang. At the same time, I have nowhere to go. Kaya kumagat ako sa offer niya at marami akong nakilalang tao. Doon nagsimulang magbago ang takbo ng buhay ko. Nandito ako ngayon sa rooftop ng ospital. It's been a day since I woke up. Hinihingal pa ang hangin, malamig, pero hindi nakakakil

Madelaine's point of view. Parang may pumitik sa loob ng dibdib ko. Isang banayad na pagtulak. Hindi malakas—hindi rin masakit. Parang paalala lang.And then, the weight in my chest lifted.Huminga ako.Dahan-dahan. Mabigat. Parang unang hinga ko ulit sa mundo.But before this peace—there was noise.Flashes. Chaos."Code Blue—room 509! She's crashing!"Voices shouting. Tumutulak ang mga kamay sa dibdib ko. Isa, dalawa, tatlo."Charge to 200!""Clear!"Sa panaginip, may ilaw akong tinahak. Dahan-dahan.Tahimik.Parang lumulutang lang ako sa kawalan.Walang ingay. Walang sakit. Walang galaw.Puti ang paligid—malambot sa mata, parang ulap na niyakap ako. Walang pader, walang sahig, pero hindi rin ako nahuhulog. I was just... there.Hanggang sa may narinig akong yapak. Mahinang hakbang, dahan-dahan, pamilyar.Napalunok ako kahit hindi ako sigurado kung buhay pa ba ako. "Hello?" tawag ko, pero parang walang tunog na lumabas sa bibig ko.Then I saw her.Dahan-dahang lumabas sa liwanag ang

Third person's POV. Two weeks later..."Sa tingin mo... bagay ba 'to sa kanya?" tanong ni Lilith, halos hindi marinig ang boses habang maingat na inaayos ang puting tela sa mga daliri niya.Tumango si Ravika, kahit nangingilid ang luha sa mata. "Lahat naman bagay sa kanya," bulong nito. "Mamimiss ko siya.""Mas lalo ako..." sagot ni Lilith, impit ang hikbi habang pinipilit ngumiti. Tinitigan niya ang simpleng damit na hawak, dumampi ang hinlalaki niya sa lace sa gilid nito.Tahimik ang paligid. Ang langit sa labas ay makulimlim. Walang ibang naririnig kundi ang marahang paghinga, ang tunog ng tela na hinahaplos ng kamay, at ang paminsang pagsinghot.Walang nagsalita.Sa kabila, sina Miles at Zeus ay parehong tahimik. Zeus was polishing a silver necklace—Maddy's necklace. Isang simpleng pendant na binili niya para kanyang anak. "Parang kailan lang buo pa tayo e," bulong ni Miles. "Namimiss ko na si Maddy."Yeraz didn't answer. His silence said more than words could.Ilang segundo pa

Naglalakad kami palabas ng teritoryo ng Kimura. Mabigat ang katahimikan sa bawat hakbang, parang hangin sa gabi na ayaw umalis sa paligid namin. Wala ni isa sa amin ang nagsalita. Si Seiji, nasa likod lang, nakayuko. Si Tetsu, tahimik na nakasunod. Si Sato, tahimik din—unusual para sa kanya.Sa tabi ko, naglalakad si Ren. Pareho kaming walang masabi. Lahat kami pagod. Lahat kami ubos.Hanggang sa napahinto si Sato at napatingin sa paligid."Alam niyo..." panimula niya. "Pwede bang, just this once... inom tayo?"Nag-angat si Seiji ng kilay. "Sa gitna ng ganito?""Mas lalo nga ngayon," sabat ni Sato. "We need a break. Just for one night."Tahimik pa rin ang lahat. Pero sa loob ko, alam kong lahat kami gusto 'yon. Kailangan namin 'yon."May kilala akong lugar," ani Ren sa wakas. "Tahimik. Walang istorbo."Napatingin ako sa kanila. Isa-isa silang tumango."Sige," sabi ko. "Let's go."Tahimik ang biyahe. Walang gustong magsalita. Ang tanging naririnig lang ay ang pag-ikot ng gulong sa kals

Wala akong maramdaman. Parang nasa loob ako ng isang malalim na bangungot na ayaw akong bitawan."She's alive," ang sabi ng doctor kanina. Pero yung sumunod—"there's a chance that she might not make it"—yun ang paulit-ulit na umuugong sa tenga ko.Nakatayo lang ako sa hallway, nakatitig sa sahig na tila ba may makikita akong sagot doon. Nasa paligid ko sina Ren, Seiji, Tetsu... walang umiimik. Si Zeus, nakaupo sa gilid, nakayuko.Then biglang—Mabilis. Malakas.Napa-urong ako.Tumama ang kamao ni Yeraz sa panga ko at halos matumba ako sa lakas."Putangina mo, Yamada!” sigaw niya, galit na galit. "You promised her! You promised her no one gets hurt!""Yeraz!" awat ni Ravika habang hinawakan ang braso niya. Pero hindi siya nagpatinag."Kapag may nangyari sakanya, babalikan kita. Alam mo 'yan," banta pa niya, nanginginig sa galit at lungkot.Hindi ako sumagot. Wala akong mailabas. Wala akong masabi. Kasi alam ko—tama siya.Ako ang dahilan.Ako ang target.At si Maddy ang natamaan.Tumali

Ryu's point of view."MADDY!"Nabingi ako sa sabay-sabay nilang sigaw sa pangalan niya kasunod ng malakas na putok.Napalingon ako.At doon ko siya nakita.Si Madelaine.Nakatayo pa—pero nanginginig, hawak ang tagiliran, tinatakpan ang sugat. Nakatingin siya sa sariling kamay, basang-basa ng dugo. Para bang hindi siya makapaniwala.Then... she collapsed.Parang binura ang lahat ng kulay sa paligid ko. Parang huminto ang mundo. Tumingin lang ako sa kanya habang dahan-dahan siyang bumagsak sa malamig na sahig.Biglang nandilim ang paningin ko.No. This can't be happening.Anger crawled up my spine like poison, mabilis, matalim. It wrapped itself around my heart until there was nothing left but fury.I fucking told her I'd keep her safe.And now—No. No more.Hinugot ko ang baril ko—ang baril na lagi kong dala, ang baril na matagal ko nang hindi ginagamit para pumatay. Pero ngayon, it felt right in my hand. Too damn right.I pulled the trigger.Sunod-sunod.Lahat ng kalaban na makita ko—

birthday ball"Sakit ng ulo ko." Sapong sapo ng palad ko ang sumasakit kong ulo. It felt like shit. Parang nabagsakan ng isang kilong hallowblocks. Ganun din sila Devy at Wein. Hindi naman umiinom si Heaven kaya nauna pa itong nakaligo sa'min. "Here girls. Got you some soup!" Hannah just came with their cooks na may dala dalang apat na bowl ng soup. "Mainit pa yan. After that let's take swim then let's dress up. How's that sound?" Ang good mood naman ng babaeng 'to. "Anong oras ba magsisimula yung party?" Tanong ni Devy saka pumwesto sa maliit na table dito sa kwarto. Nauna nang humigop ng sabaw. Ayoko pang bumangon! "Lunch daw eh. But the main event will commence in the evening." Hannah answered. Lumabas na rin yung mga staff kaya sinubukan nalang din na bumangon. "Main event? Ilang event pa mangyayari today?" "This lunch is for their company. Hindi ka pa ba magr-ready, Lucy?" "Huh?" Sebastian hasn't been sending me updates anything about work. May meeting pala? Ba't hindi ko

bonfire"Nina's calling him?" Devy said in surprise. But not the happy surprised. We're currently here at the bar counter. Nagpalit ang trabaho namin ng mga boys. Sila na ang nag preprepare ng makakain, while kami naman ang naghahanda ng maiinom mamaya. As usual, may juice, soda at hindi mawawala ang alak."Yes, kanina." I answered as I took a sip of the gin that Wein just mixed. "Hmm, that's strong." Napangiwi ako sa lasa. Sayang at wala si Hannah. Padilim na ang langit kaya wala na masyadong tao ang nagsisilabasan. May naliligo pa rin naman pero bilang nalang sa mga daliri namin. Napangiti ako habang pinagmamasdan ang boys na abala sa pag aayos ng bonfire session namin mamaya. Ang laki ng ngiti ni Ford, pagkatapos nung away nila River kanina ay mas nakakasama na namin sya. Napako naman ang tingin ko kay Fin na walang saplot pang taas. Anong trip niya? Nagpapasexy ba sya sa mga babaeng naliligo? Pinagtitinginan kaya sya! "Baka matunaw naman abs ni Fin n'yan," I was snapped back i

Chapter 23"I'm sorry." He hugged me. I was out of words and only saying sorry came out from my mouth. Nahihiya ako sa inasal ko kanina. I shouldn't have let my emotions take over me. "Shh," Fin hushed when he started to caress the back of my head. "Naiintindihan kita."Humiwalay ako ng kaunti para tignan sya dahilan para matigil din ang pag haplos niya sa buhok ko. "You do?" Did the boys told him about my past?He nodded. "Alam kong mahal mo lang mga kaibigan mo kaya ganun ka umakto." I sighed. Akala ko sinabi nila. I actually don't mind but I also don't want Fin to know that my father is no different from the people that killed his parents. Natatakot ako na baka maturn ito sa akin. "Thank you." I said with a smile. He then, kisses my forehead. Nandito kami ngayon sa balkonahe ng room namin ng girls. Fin asked Devy if it's okay to enter and check on me. Pumayag naman sila at pinapapasok si Fin. Ngayon ay nagpapahangin kaming dalawa sa labas. Kitang kita namin ang buong dalampasi

Chapter 22"How are you feeling?" His voice suddenly filled the silence as we were sitting on the shore, the same spot where we had our first deep chitchat. I sighed, thinking what to answer. I don't know. How am I feeling? I've heard enough today. "Alam mo, pag nag eenglish ka, parang ibang tao nakakausap ko." Ani ko sakanya, "maangas ka kasi kausap palagi at palamura pa." Dagdag ko pa sabay tawa. Sinimangutan lang ako ng mokong. "Trip ko lang mag english minsan." "Pero mas bet ko yang ganyan," tinignan ko sya. Nakatingin na pala sya sa'kin. Ang pogi talaga. "Ako bet kita." Bahagya ko s'yang tinulak habang natawa. "Bet daw. Parang wala ka ngang plano sa'kin eh." Pabiro kong sabi. Natigilan naman sya. Natahimik din ako bigla. Parang nabigla ko ata sya dun ah. Aba, dapat lang malaman niya yon no. First time ko pa naman 'to, tapos 'di niya ako papanindigan. Iiyak talaga ako. Chos. "Kailangan pa bang itanong yun?" Kumunot ang noo ko at hinarap sya. "Ang alin?" "Yung ganun," sag

Chapter 21 "I thought you're not on good terms with your mom. Okay na kayo?" We're still here at the cottage. Kami nalang dalawa ang natira. The girls went out and swim with the boys. I stayed here with my boss. Nakakahiya naman kung iiwan ko sya 'e inimbitahan namin sya rito. "Still my mother after all. Wala rin naman sa plano niya ang tumagal pa rito. She just came home to check the company." Aniya sabay inom ng alak. I was playing with my fingers while having second thoughts if I'm going to ask him a question or not. Ayoko sanang isipin niya na chismosa ako. "Go ahead. Ask something." Napaangat ako ng tingin sakanya. Ang galing, nababasa niya isipan ko? Bahagya naman syang natawa. "Alam ba ng mommy mo na may sakit ka?" His smile fade away. Sabi ko na nga ba. I shouldn't have asked. Ang tanga talaga, Lucille! "It's okay, questions doesn't bother me." He respond and then looked away. Pinagmamasdan niya ang dagat, ganun din ako. "She didn't. She doesn't need to know. Dad d

Chapter 20Lucille's point of view. I woke up with a smile on my face. It was just really heart pounding last night. He was my first kiss! Fin's my first kiss! Napatakip nalang ako ng unan sa mukha saka tumili ng malakas. Akalain mo yon, pinagtataguan lang ako ng lokong yon pero nahahalikan ko na ngayon. Pag sinuswerte ka nga naman talaga. "Hoy Lucille! Mga kaibigan mo, nasa baba." Tawag sa'kin ni mama. Kinunutan ko lang sya ng noo. Mga kaibigan? Kailan pa nila sinabi na pupunta sila ngayon?"Kainis naman!" Nagmamadali akong bumangon at bumaba. Andito nga sila pero si Devy, Wein at Heaven lang. Anong meron? May general assembly ba? "Woke up like this ang peg oh! Ang ganda pa rin!" Sabi ni Devy, may palakpak pang kasama. Kinunutan ko lang sila lahat ng noo. "Anong meron?" "You haven't read the GC yet?" Tanong ni Heaven. I tilted my head on the side for a second. "Ahh. . . nakatulog na ako kaagad kagabe eh." Ikaw ba naman hindi mapagod sa nangyare kahapon. Buti nalang may kiss.