Novels by Claxiin

On my second day at Elixir's house, my life was not peaceful because of Susan. That Susan, who is a maid but pretends to be a queen. I felt sorry for her. This was when she taunted the old woman and when she slapped the boy washing the dishes in the sink. I wanted to fight her, but it occurred to me that I shouldn't bother her. One's assistant who tortures me when Elixir isn't around. I'm just scrubbing the floor here at the back of the mansion. She made me do her job as a slave. I am currently cleaning the dog kennel; the dogs are not here because, as far as I know, they have been moved first because their kennel will be cleaned.I'm sweating with the heat and add to that the smell of it which is really stinky. I have nothing but my hands, a small brush, and a bucket with a bit of water. I wasn't wearing a mask either, so I could feel its stench penetrating my lungs.There were some shoe footsteps, but I didn't look at them. I just continued scrubbing the floor but she stopped me whe

"Let me out!""I have to go and see my dad because he's got a gunshot wound!” I shouted at Elixir's staff, who had been preventing me from leaving the house.I want to get home, find out how Dad is doing, and get out of this prison."No, Senorita, Senorito forbids you to leave the mansion," a man said, with a large body and a large scar on his cheek."I'll be back. I just want to see my father. Is that possible?" I said. I was still trying to push him to get out of the room. The problem was that he was so strong and so heavy that I couldn't even move him from where he was standing."It's not possible."“But—”"Wait for Senorito to come home and ask him; otherwise, that one will get angry, so I'm warning you to behave." I felt fear from what he said. Rather than continue to nag, I closed the door.I bit my fingers as I paced around this room, wondering how I could get out of this hellish mansion. Only then did the veranda of this room enter my mind. I quickly walked towards it and smil

Celeste's point of viewI was taken aback by the cold sensation on my face. It wasn't a simple touch, but something you threw at my face. After I slapped it without hesitation, I felt a splash of cold water on my face.I stood up in no time and looked at the voices laughing not far from me. I was greeted by three women wearing slave uniforms. They had a smile on their lips as they looked at me, who was now wet from the water they had thrown."Get up. What makes you think you are a princess because Senorito brought you?" one of the three who has short hair and I guess is in her 30s, said. Besides this woman, there was another young woman with thin and curly hair, and the other was the woman standing not far from me and carrying a small basin; that must have been the one she used to pour on me.The looks that I directed at them were blank. I saw the gradual hesitation of two but not one of the three with long hair and light skin, and you could see that she had a capacity for life becaus

I almost fell into a trance when our eyes met this stranger who looked like a king sitting on the long sofa here in our living room. He was wearing a black mask that hid his face, but I still couldn't deny how handsome he was because of his blue eyes. They stared at me, and that gaze pierced deep into my soul. Because of the tension I felt, I was the first to look away because I really couldn't handle his presence.I don't remember how I got into this situation because I was just happily working in my small coffee shop. Just a few seconds later, I found myself facing cold tiles in front of a young man. What scared me more were the men scattered throughout the house and holding guns. I want to run away, but I don't know if I will make it out alive after doing so. I caught my breath when he sat up and lowered his head a few inches to meet Papa's face, which was now pale from fear."Are you planning to pay me or am I about to blow your skull?" he asked in front of me.My whole body stiffe

Pagpasok palang sa hospital room ni mama ang masayang mukha niya agad ang bumungad sa akin. Alalay niya ang isang nurse habang naglalakad ng dahan-dahan. Tagal na rin pala ng madalaw ko si mama dahil naging abala din kasi ako kay Jayden. "Anak, mabuti naman at napadalaw ka? Ang akala ko ay tuluyan mo na akong nakalimutan. Maayos kana man ba sa bahay ng asawa mo?" nagulat pa ako sa tinanong ni mama dahil wala pa akong nababanggit sa kanya tungkol kay Jayden. Inilagay ko muna sa ibabaw ng lamesa ang mga dala kong pagkain para kay mama. Ang iba dito ay galing sa pera ni Jayden kaya kahit labag sa kalooban ko ay dinala ko na rin. "Anak, kumakain kaba ng maayos doon? Hindi ka naman ba nagiging sakit sa ulo ng asawa mo?" "Nay, naman, kailangan ba ako naging sakit ng ulo sainyo? Tapos magiging sakit ng ulo din ako sa asawa ko? Malabo iyon nay dahil ayoko maging pabigat,""Mabuti naman anak dahil napakabuti ng asawa mo. Utang na loob ko sa kanya kung bakit nagiging maayos na ako kahit papa

Maaga akong gumising upang makapagluto ng almusal para kay Jayden. Ilang araw na rin ang lumipas simula ng manggaling kami sa bahay ng mommy niya na malugod akong tinanggap. Ilang araw na ang nagdaan ngunit tanda ko parin ang gabing umamin ako sa kaniya na mahal ko na siya. Ilang araw kaming hindi nagpapansinan at ilang araw ko na rin siyang iniiwasan marahil dahil sa kahihiyan na nararamdaman ko ngayon. Pero napagtanto ko rin na hindi pwede ang ganito dahil kasalanan ko naman. Hindi ko napigilan ang bugso ng damdamin ko. “Aalis ka?” sambit bigla ng pamilyar na boses mula sa likuran ko. Napatigil ako sa pagluluto at hinarap siya saglit. Bumungad sa akin ang bagong gising na si Jayden. Suot pa niya ang isang pares ng panjama na mas lalong nagpa-gwapo rito. Idagdag pa ang kagigising lang na itsura, sino nga bang hindi mai-inlove? “I am asking you, aalis kaba? nakabihis ka, saan ka pupunta?” magkalasunod niyang tanong muli. Umiwas na ako ng tingin ng mapagtanto kong matagal na pala ak

Sampung minuto pa lang ako rito sa pamamahay ng pamilyang Deogracia pero pakiramdam ko isang taon na ako. Simula nang tumuntong ako rito naging mabigat na talaga ang pakiramdam ko. Kong noon ay hindi ako pinapansin ni Madam Leona ngayon ay ramdam ko ang matatalim niyang titig. Ni hindi ko ma-enjoy ang soup at steak na nasa harapan ko dahil pakiramdam ko ay pinapanood nila ang bawat kilos ko. “Son, care to explain kong paano kayo naging mag-asawa?” seryosong pagtatanong ni Madam Leona. Napahigpit ang hawak ko sa kubyertos dahil pakiramdam ko may ibang kahulugan ang pagkakatanong niya. “Mom, alam mo naman na matagal ko nang gusto si Amanda. Ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataon para maging akin siya.” sagot ni Jayden na para bang saulo na niya ang katagang 'yon.Nakaramdam ako nang kaunting kirot sa puso ko dahil napakadali sa kaniya ang gumawa ng kwento. Hindi ko naman siya masisisi dahil pumayag ako sa kontratang ito. “No, son. I didn't know na matagal mo na siyang gusto. Ilang

“Dinah, sure kaba na isasama niyo ako sa family dinner niyo?” pang sampu ko na atang pagtatanong ito.Panay pa ang hila ko sa suot kong maikling dress dahil hindi ako komportable sa suot ko. “Susundutin ko talaga ang mata mo kapag binuklat mo ulit 'yan! Hindi kita malagyan ng eyeliner dahil sa likot mo!” hasik niya kaya napalabi ako.Siya kasi ang naglalagay ng make-up ko. Huling kita daw niya kasi sa make na ginawa ko ay sobrang pangit daw. Mukha daw akong aswang na sinuntok ng ilang beses. “Saka isa pa asawa kana ni kuya diba? Kaya dapat lang na kasama ka,” dagdag pa niya.Hindi na ako nagsalita at pinagmasdan na lang ang sarili ko sa harapan ng salamain. Simple lang ang make up ma ginawa niya sa akin. Basta na lang din inilugay ang buhok ko kaya mas lalong tumingkad ang mala nyebe kong balat. Napansin ko ang malawak niyang ngiti habang pinagmamasdan niya ako sa salamin.“Ang ganda mo talaga,” puri niya.Napangiti na lang din ako ng malawak ng sabihin niya sa akin 'yon. Ang swerte

“This will be your room. Dito kana titira kasama ako,” malalim ang boses nito ng sambitin niya ang katagang 'yon.Pinaikot ko ang paningin sa kabuo-an ng bahay niya gusto kong mamangha dahil napakaganda nito. Pakiramdam ko para akong dumi sa mala-palasiyong mansion na 'to. Ngunit bigla na lamang sumagi sa isip ko si inay na mag-isa lang sirang bahay namin. Matapos kasi ang gabing 'yon sa bar sa condo muna ako ni Dinah tumuloy at ngayon nga ay dinala ako ni Jayden dito sa bahay niya. Dito na raw ako titira dahil nga mag-asawa na kami.“Ayaw mo ba ng kwarto mo? Maraming kwarto dito pumili ka lang,” aniya pa.Pero kaysa sumagot napayuko na lang ako dahil hindi ko talaga maiwan si inay. Sino mag-aalaga sa kaniya? Hirap na hirap na 'yon tumayo dala ng sakit nitong cancer sa baga. “Tell me? Anong bumabagabag sayo?” banayad ang pagkakatanong niya sa akin.Pinanood ko siya kong paano siya lumapit sa akin gamit ang high tech niyang wheel chair. May kong ano lang siyang pinindut doon at kusa i

Amanda's Point of view“Ano na? Igiling mo pa, Amanda! Isang buwan kana rito pero hindi mo pa rin maisaulo ang sayaw na 'to!” sigaw ng bakla na nagtuturo ng sayaw sa akin.Isang buwan na talaga akong nagtatrabaho rito sa luxury bar pero ngayon lang niya ako isinalang sa entablado. Hindi ko gustong gawin ang bagay na ito ngunit kailangan dahil kailangan ni inay ng gamot sa sakit niya. Sa loob nang isang buwan back-up dancer lang ako o kaya ay waitress sa isang tabi. Ngunit ngayon gabi tinanggap ko ang paunang bayad ng baklang 'to para sa malaking halaga ng pera. “Igiling mo pa! Ano na? Ang tigas-tigas mong gumalaw!” muling sigaw niya sa akin.Hindi ko kasi alam kong paano ko igigiling ang balakang ko sa bangko na kinauupuan ko. Hindi ko rin alam paano ko sasayawan ang bakal na nakaturok sa gitna ng entablado. Mayroon na lang akong kalahating oras para matuto nito or else kailangan ko ibalik ang perang binayad nila.“Bwisit! Bahala ka sa buhay mo! Nakakairita kang turuan ni hindi ka mar