Nobela ni Amorevolous Encres

Warning: SPG!!!7 months laterClayton PovMasayang sinalubong namin ang pasko kasama sina Allison, Lorcan, Daniel, tita Hilda at tito Stevan. Kasama namin silang nagsalubong ng pasko. Si Allison ay hindi umuwi sa kanila dahil ang mga magulang niya ay nasa ibang bansa naman nagtatrabaho tapos wala naman daw siyang makakasama sa bahay nila kaya mas pinili niyang makasama kami sa pasko. Sina tita at tito naman ay nagpagdesisyonan din nila na dito na rin sa amin magpasko dahil sa katunayan daw ay hindi sila sanay na nagsi-celebrate ng pasko. Kaya nang inaya sila ni mama na dito na sa amin magpasko ay agad silang pumayag si tita at tito. Sobrang saya ko na dahil ang sa tingin ko ang laki na nang pamilya namin ni mama. Dati rati ay kami lang dalawa ang nagsi-celebrate ng pasko. Konting pancit lang, kanin, tapos adobong manok syempre hindi mawawala sa amin ni mama ang ice cream paborito ko kasi ang ice cream kahit anong flavor basta ice cream. Tapos nung sinalubong namin ang pasko ay ang i

Warning: SPG!!!Clayton Pov"Does your feeling for me change too?" Tanong sa akin ni Lorcan. "Lorcan," napakahina kong bulong."Just answer me." I begged.Tinakpan ko nang kamay ko ang mukha at humagulhol ng iyak. Mahal na mahal ko pa rin siya. Kahit na sa kabila ng ginawa niya mahal ko pa rin siya. Pero iyong takot ko kinakain ako. Nakaka-trauma na kasi iyong nangyari sa amin. Nasasaktan ako ngayon na nakikita siyang umiiyak. Gusto ko siyang lapitan at yakapin. Gusto ko ulit sa piling niya. Iyong init niya gusto ko ulit maramdaman iyon. Gusto ko ulit na kapag gumising na nasa braso niya ako. Konti na lang bibigay na naman ako. Magiging marupok na naman ako. "Answer me babe." Saad niya at pinaglapat ang labi niya sa isa't isa.Babe pa rin siya ng babe kahit sa nangyayari ngayon. Basang basa kami pero heto kami parang hindi nilalamig. "Mahal... mahal na mahal pa rin kita Lorcan. Isa lang ang hindi nagbago mula noong nawala ka at iyon ay ang nararamdaman ko sayo. Sinubukan kong kali

Clayton Pov"Lorcan, saan mo ako dinala?" tanong ko sa kanya. Nakaupo siya sa paanan ng kama. Yukong pinagsiklop niya ang kamay niya saka nakatungkod ang siko niya sa kanyang tuhod. Para bang nahihirapan siya. Para bang pagod na pagod siya. Malalim din ang pinapakawalan niyang mga hininga. Ang kanyang button down shirt ay nakabukas ang apat na butones nun. Kung kanina ay naka-rugged jeans siya ngayon ay nakapang-summer shorts na siya at nakapaa. Ako naman ay ang lagi kong suot na polo tapos jeans at wala na ang suot kong sapatos ang socks ko na lang ang sapin ng paa ko. "Ano hindi ka ba magsasalita? Yuyuko ka lang dyan?" Saad ko nang hindi siya magsalita, nang hindi niya ako kinibo.Pagkagising ko kasi ay nandito na ako sa isang silid na kulay brown ang pintura tapos walang ibang nandidito kundi ang isang kama na may side-table at ang isang sofa na kanina ay kinahihigaan ni Lorcan. Hindi siya tumabi sa akin. Nagising ako na mag-isa sa kama na malaki at siya pinagsiksikan ang katawan

Clayton Pov"Babe," anang ng Lorcan na nasa harapan ko na pala. Nahulog ang baso na nasa kamay ko nang hinawakan niya ako. Sa lahat kasi ng panaginip hindi siya nagsasalita at mas lalong hindi niya ako nahahawakan.The glass fell into the granite tiling of the floor, the broken pieces of woundly glass scattered on the floor. I didn't bother to look where my foot is fixed, it unconconsciously move back on its own without breaking my eyes to the eyes of the guy in front me, whom is meter away from me. It feel surreal. He feel surreal. It feel surreal but my heart is beating irregularly. I fixed my eyes on his warmth, calloused palm that never leaves my forearms. My tears trickled on cheeks. If it's dream, I don't wanna wake up yet. I want to enjoy and cherish this moment with him. The best gift that I received so far.I swallowed the lump on my throat. I want to speak. I want to hold him but there's part of me that supressing me not to do it. Because anytime now, he will fade away. Li

Clayton PovInaantok kong inabot ang telepono ko na walang tigil kakatunog sa bedside table. Nasagi ng kamay ko ang telepono ko pero hindi ko ito nahawakan at kumalabog iyon sa sahig. Napamura ako at pikit matang bumangon. Antok na antok pa talaga ako.Pilit kong binubuksan ang mata kong timitiklop dahil sa antok. Nang makita ko ang telepono ko mabilis kong sinagot ang tawag. Hindi ko nasilayan ng mabuti ang caller dahil sinagot ko na ito."Clayton?" Rinig kong saas sa kabilang linya. Bumalik ako sa kama at humiga ulit. Habang nasa tenga ko pa ang cellphone."Ohh," antok kong sagot."HOY! Hindi ka pa ba bumabangon dyan?" Naikot ko ang eyeballs ko dahil sa boses ni Harem. Nawala ang antok ko sa boses niya."Bat ka ba napatawag, huh." "Grabe, masama talaga gisingin ang tulog, 'no?" "Ibaba ko na ito Harem.""Ay! Ay! Wait, bwesit ka naman oh. Alam mo ba kung anong araw ngayon?" I hissed when I heard his useless and senseless question."Tang ina mo! Harem, iyan ba ang tinawag mo sa ak

Clayton Pov"Papa, can I play with my friends?" tanong ng anak ko. Kakapasok lang nito sa kwarto ko habang nagtutupi ako ng damit ko dito sa kama. Ang tagal ko na kasing hindi nakakapagtupi ng damit ko. Nagsama na ang damit pambahay at damit panglakad ko. Hindi kasi ako komportableng pinapatupi ko sa ibang tao ang damit ko.Tumingin ako sa kanya saglit. "Saan kayo maglalaro baby?" sagot kong tanong sa kanya. Lumapit siya sa kama saka niyakap ako mula sa likuran ko. Naglalambing ang anak ko."D'yan lang sa basketball court pa. Hindi naman po ako lalabas ng village dahil dito lang din naman po ang mga kalaro ko." aniya saka kiniskis ang mukha niya sa likod ko."Sige, basta wag mong kakalimutang umuwi kapag tanghalian na." bilin ko sa kanya. "Yes!" masaya niyang sambit saka hinalikan ako aa pisngi ko. "Thank you pa.""Basta wag lalabas ng village at wag kakalimutan ang bilin ko," mahigpit kong bilin sa kanya. "Ipapahatid ba kita o gusto mong ako na ang maghatid sa inyo doon." Pahabol k