Novels by lilevantaaa

[Vida’s Point of View]Wala sa sarili akong naglakad-takbo pabalik roon sa guidance office. Walang ibang pumapasok sa utak ko kundi ang ginawang pagyakap sa akin ni Dion. Sobra akong naapektuhan sa ginawa n’ya.“Vida, sa’n ka galing?” salubong sa akin ni Faye na kalalabas lang rin mula sa loob ng office. Pero imbes na sagutin ko s’ya ay hinila ko ang kan’yang braso at dire-diretsong naglakad.“Teka, Vida. Vida. Vida!” Tumigil ako nang nagpumiglas s’ya sa pagkakahawak ko. “Umalis na tayo dito. Please?”“Wait ngae.” Tumigil s’ya sandali at pinagmasdan ako mula ulo hanggang paa. “May nangyari ba? Sinaktan ka ba ni Dion?-Omg! P-pinarusahan ka ba ng gonggong na ‘yon?”Umiling-iling ako sa kan’ya. “O, e ano? Ang putla mo kaya.” Umiwas ako ng tingin dahil sa sinabi ni Faye.Maputla ba talaga ako? Grr.“W-wala. Basta gusto ko na umalis dito. Tutal tapos naman na magperform si Kuya Vincent.”Tinanguan n’ya ako saka hinawakan ang aking braso. Walang ibang dumadaan dito sa hallway maliban sa

[Dion’s Point of View]“What’s happening here?”“D-Dion…” Si Kenji. Ano na naman kaya ang ginawa n’yang kalokohan? As I remember, last week lang nang may nakaaway s’yang sophomore. He’s not learning…“VicePres, this trash started the chaos. S’ya dapat ang pagsabihan mo,” Hazel stated referring to Vida, who is now looking away from me. I was silent for a moment, pinagmasdan ko muna silang lahat saka napabuntong-hininga. “Do you guys even know why you came here? Hindi ba’t may event tayo ngayon? We’re all here to compete, to support and to have fun. Nobody told you to start a chaos just to ruin this event. Isn’t it the rule here?” I remained firm and serious while saying those words. “Outsider ka man o hindi, if you can’t respect the rules in this campus, then you are free to leave. JUST LEAVE…”“Pero bago kayo umalis, you have to come first in the guidance office. Si President Jorge at Mrs. na ang bahala sa inyo.”“Dion…” mahinang tawag sa akin ni Faye.“What?”“Ahmm, pati ba kami sa

[Vida's Point of View]"Faye, ayaw ko nga. May intrams din naman bukas, isa pa nagbubuo pa ako ng idea para sa poster making contest. Hindi ako sasama." "Dear, minsan lang naman. Sige na, please?" Kanina pa ako inaakit ni Faye na pumunta sa SNIHS, sa school nila Kuya Vincent at Dion pero patuloy naman akong tumatanggi. Hindi na magbabago isip ko, hindi ako sasama. Hindi pa ako handa na makita ulit si Dion. "Sure na? Final decision mo na 'yan? 'Di ka talaga sasama?" "Final na." Nagkibit-balikat ako. Kaagad namang natahimik si Faye at saka kunyareng naging abala sa kan'yang cellphone. "Faye...'wag ka na magtampo." "Hindi no. Okay lang," pagsisinungaling n'ya pa."Sorry na nga." "'Wag ka magsosorry. Okay lang talaga.""Tss. Ngiti ka. Ayaw kong maguilty." Hinawakan ko s'ya sa braso saka inuga-uga pagkatapos ay payak siyang ngumiti. Napabuntong-hininga ako saka tumingin sa malayo. "Oh, may iniisip ka?" S'ya naman ngayon ang lumapit sa'kin."Actually wala. Pero kung magtatampo ka dah

[Dion’s Point of View]“Can I come with you? Please, please.”Here we go, again.“Dion, just let her. Mabobore lang dito si Cindy mamaya dahil wala kami dito ng Daddy mo. Darating sila Gov. Padua at Mayor Del Monte this afternoon, sa restaurant natin nila napiling dumiretso para kumain. So, we have to accommodate them lalo pa at marami-rami na ulit ang ating customers,”ani Mommy.“Yes, Mom. I knew it. But Cindy can’t really accompany me. Busy ako mamaya sa school, hindi ko rin s’ya maaasikaso-““As if magpapaasikaso ako? C’mon, Cole. I am not a kiddo anymore. I just wanted to come with you para manood ng activities n’yo sa Intrams. Since nasabi naman ni Tita na pwede roon ang outsiders. So, why are you not letting me? May tinatago ka ba?” I just scratched the back of my neck in disgust. Hindi naman sa ayaw ko talaga, I just have this feeling na baka may mangyari kapag nagpumilit s’yang sumama.“Cole, please?” Pero ano pa ba ang magagawa ko? Mukhang ayaw n’ya papigil. I know she won’

[Vida's Point of View]Dito ako dinala ng mga paa ko sa Cafè Nipa kasama si Kuya Vincent. Marami namang mas magandang kainan pero dito kasi ako dinala ng tadhana. Ano bang magagawa ko?"You've been here before?" tanong ni Kuya Vincent."Huh? Ah—oo, Kuya. No'ng minsan na kumain kami rito ni Faye.""Oh? Kelan ka pa nahilig gumala?" Pinalo ko naman s'ya ng mahina sa braso. "Grabe ka naman. S'yempre gumagala rin ako, hindi nga lang madalas."Nagtuloy-tuloy kami sa counter para umorder ng pagkain. Hinayaan n'ya na lang ako na mamili ng gusto ko bago kami pumili ng kubo na aming pagkakainan.Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko pero doon ako dumiretso sa isang kubo na kung saan kami dati kumain ni Dion. Arrgh, naalala ko na naman 'yong nangyari kanina. "So, may sasabihin ka?""Ha? A-anong sasabihin?" pagkabigla ko."You told me earlier—""Ahhh, oo. Saka na lang Kuya pagkatapos natin kumain.""No. It's a waste of time. Dapat magkwento ka na sa'kin habang kumakain tayo. That's bett

[Vida's Point of View]Sa tuwing maaalala ko o nakakakita ako ng mga bagay-bagay na konektado sa mama at papa ko, hindi ko maiwasang malungkot. Sino ba naman ang hindi ang malulungkot? Haha. Kung kahapon, tawang-tawa pa ako sa 'hotdog seller' eksena ni Dion, ngayon parang nakakapagsisi na pinagtawanan ko 'yon. Naalala ko na iniiwasan ko nga pala ang hotdog at hipon kasi namimiss ko lang lalo ang magulang ko. Malaki ang kaugnayan nito sa kanila, at hindi ko talaga maiwasan na maiyak tuwing sumasagi sa isip ko. Kahit pa sabihin na ang oa ko kasi pagkain lang naman 'yon. "Vida, I really need your help. Samahan mo ako mamili." Kanina lang pagkatapos ko magsaing, bigla akong tinawagan ni Dion para humingi sa 'kin ng tulong mamili ng hotdog na inorder sa kan'ya ng mga kasamahan ni Lola sa trabaho."Hindi ako sasama. Kasalanan mo na 'yan, panget mo kasi magsinungaling. Bahala ka mamili mag-isa. " Akala n'ya siguro, kaibigan na talaga ang turing ko sa kan'ya. "Hey, Vida? Don't end the call