Novels by Naya06

Sa inis ay hindi ko namalayang bumibilis na pala ang takbo ng sasakyan. Nanatili ang mga mata ko sa harapan ngunit ang isip ko ay kung saan saan na nakakarating.Milyon ang binayad ko para rito pero ang ending pumalpak ang inakala kong magical proposal na kay tagal kong pinangarap gawin sa babaeng tangi kong tinatangi. Goddammit. Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ito dahil sa saya kundi dahil sa inis. Naiinis ako at nagagalit sa kapalpakan ngayong araw.I was gritting my teeth. I could feel my blood boiling that even my sight was darkening. Marahil ay naramdaman ni Kim ang pagdilim ng mukha ko at pagkawala ko sa mood. Naramdaman ko kasi ang kamay niyang humawak sa braso kong nakahawak sa clutch ng sasakyan.Marahan niyang pinaraan ang palad niya sa braso ko kung kaya naman nang lingonin ko siya ay aminado akong halos matunaw ang inis ko sa napakalambing niyang titig."What's the matter? May problema ba?" ang malambing niyang tono ay mahihimigan ng pag aalala. Tipid akong

FreianneI held my breath for I don't know how long. My eyes nailed her direction. Demn she's freaking beautiful. Siya ang babaeng sinaktan ko ng lubos. Ang babaeng pinili kong talikuran sa kabila ng pag ibig na nilatag sa akin. Babaeng minamahal ko na noon pa man ngunit mas piniling tanggihan at itulak palayo. Hinayaang mawasak dahil sa kahinaan at kaduwagan ko. But here she is...never fails to make my heart race. That chinita eyes na tagos sa kaluluwa ko kung tumitig. Her pointed nose that seemed to be made by a veteran sculptor in the world. Her lips that so sweet and made only for me.Sumasabay ang dulo ng suot niyang summer dress sa bawat kumpas ng hangin. Nakakahalina ang ritmong kumukumpas at bumabalot sa maladiwata niyang alindog. I couldn't believe that this goddess was broken by me. She was hurt and yet tinanggap parin ako ng buo sa kabila ng mga flaws at sins ko over this years.She was smiling so darn sweetly at me. Ohhhh heart please calm down. Si Kimberly Lee lang iyan.

Freianne Years ago there was this woman I never thought I would love so dearly. Akala ko noon ang pagiging possessive ko towards her since teenage years of our lives was just because she was my bestfriend.Sa tuwing may mga matang tumititig sa kanya with full of admiration and affection ay palihim ko silang winawarningan without Kim's knowledge. I don't know but I had this feeling of protecting her of getting hurt from someone.Iyon ang palagi kong tinatatak sa utak ko. Ginagawang excuse ang pagiging protectitve bestfriend para hindi siya masaktan ng kahit na sinong ponsyo pilato jan na nagtatangkang pumasok sa buhay niya before.Until I suddenly fell in love with Shanaia. Si Shanaia kasi sobrang feminine niya. She looks so fragile na para bang kailangang alagaan at ingatan. I thought then na ang affection I had for her was more deeper than Kim.Yes I fell in love with Shanaia that's the truth and she always hold some part of my heart but the love I have for Kim is way stronger na hin

KimAng sarap ng tulog ni Freianne sa tabi ko. Malaki naman ang kama dito sa hospital kaya dito ko na siya pinagpahinga sa tabi ko.I was really upset nang malaman kong wala pa siyang maayos na pahinga simula ng dalhin kami dito sa hospital after that incident with Calvin.Kung hindi pa sinabi sakin ni Shan ang kawalan niya ng sapat na tulog tatlong araw na ay hindi ko pa malalaman. Sa dami daw ng dugong nawala sakin at pagkadrain ng lakas ko ay tatlong araw akong nakatulog dito sa hospital.And she was damn awake the whole time. Watching me sleeping for three freaking days.I can't take my eyes off her so peaceful beauty. She's sleeping soundly. Not that too noisy dahil sa hilik niya. She's too cute to snore though. Mahina lang naman ang hilik niya marahil dahil narin sa pagod. She doesn't snore naman just today maybe because she was obviously exhausting dahil sa mga nangyari.Can I consider myself lucky already coz of all the millions of people out there ay si Freianne ang binigay s

FreianneSa pagmamahal marami tayong kailangang matutunan at pagdaanan. Kailangan nating pagdaanan ang mga sakit at paulit ulit na pagkasawi para sa masayang ending na nakalaan sa atin. Sa pagmamahal hindi sa lahat ng pagkakataon ay puro saya. Madalas nga mas maraming hirap at sakit na pagdadaanan kasi iyon ang magpapatatag sa atin upang harapin ang araw araw na pagsubok na binabato sa atin ng tadhana.Kahit na minsan nakakapanghina na. Kahit na minsan wala na tayong maibigay kasi kinain na ng takot at doubts ang lahat lahat sa atin. But with all the pains i had been through I must say I became more tough. Tough para harapin ang bawat bato sa akin ni tadhana. Tough to bear all the pains and heartaches na paboritong ilatag sa akin ng pagkakataon.Hinila ako patayo ni Kim gamit ang kanang braso niya. Hindi ko magawang kumurap sa kabila ng panlalabo ng mga mata ko. We were both crying as we stares at each other.Nang makatayo ako ay buong pagmamahal ko siyang kinulong sa mga bisig ko. N

FREIANNEIsang araw na siyang walang malay. Ang sabi ng doctor ay stable naman na daw siya pero hanggang ngayon natatakot akong ibaling sa iba ang mga mata ko. I am afraid na baka sa isang lingat ko lang ay mawala siya sa paningin ko. I let her left the penthouse and not planning to do it again. Muntik na siyang mawala sa akin dahil sa kapabayaan ko. Ngayon hindi parin siya gumigising and I am dead scared with her long sleep."Magpahinga ka naman. Wala ka pang tulog at pahinga simula nang madala siya rito" ani Shan.Concern's were visible in her eyes as she stares at me. I didn't turned my head to meet her eyes. I stayed still and watched the sleeping beauty right infront of me.Bilib din ako kay Shan. I can not see any trace of trauma in her awra. Para lang siyang dumaan sa pangyayari na hindi katrauma-trauma. She's tough. Indeed."I am sorry for what happened. You shouldn't have get involved in this shits" I brought my hand to Kim's soft cheek. Caressing it. Feeling her soft skin an

CAITLINMy eyes never left her. Sobrang napakamaasikaso niya sa anak namin. Todo bantay siya kay Errol sa paglalaro sa hardin. Ni ayaw na yata niyang malayo sa anak namin. Hindi ko mapigilan ang mapangiti habang pinapanuod ko sila sa hardin. Binaba ko ang hawak na tasa sa bakal na lamesa. Napakaganda ng asawa ko. Having her and Errol are the best thing that ever happened in my entire life. I couldn't even ask for more. They made me complete."errol baby careful" sigaw ng asawa ko nang habulin ang anak namin ang bola. Marahas siyang tumayo at dinaluhan ang anak namin dahil sa pagkakadapa nito.Napatakbo narin ako sa kinaroroonan ng mag ina ko. Errol didn't cry but my wife is worrying too much. Sabagay siya ang nagluwal at nagdala ng siyam na buwan. Buwis buhay niyang iniluwal ang anak namin kaya naman naiintindihan ko kung saan nanggagaling ang pagkaoverprotective niya sa anak namin."mom i'm fine....see i don't have any bruises" buong tapang na pinakita ang tuhod at braso sa ina. Ma

AMBER KHELLY "Babe we are here" yugyog sa balikat ang gumising sa akin. Sa hinaba haba ng binyahe namin ay nakatulog na ako. Ilang beses pa akong kumurap kurap bago ko nakuha ang linaw ng paningin ko. Ang magandang mukha ng mahal ko ang una kong nasilayan. What a beautiful creature my wife is. Gumuhit ang matamis na ngiti sa labi ko. Umayos ako sa pagkakaupo at sinulyapan ang himbing parin na si Jill sa backseat ng sasakyan. "we are here babe... welcome to our home wife" she announced. Tumagos sa gilid ko ang mga mata niya. Sinundan ko iyon ng tingin. And i got speechless. I can't formed any words to say as my eyes were widely opened. I didn't expected this. I was expecting a huge house since Caitlin is damn billionaire but what i am seeing right now made me out of words. Yes the house i am seeing right now is huge. Malaki ang bahay at maluwang ngunit ang pagkakayari niya ay sadyang naagaw nito ang atensyon ko. Ang kalahati kasi nito ay konkreto. Ang parteng itaas naman ay gawa

AMBER KHELLYNasa mahimbing akong pagkakatulog nang maalimpungatan ako sa mahinang boses na tila may kausap di kalayuan sa akin. Kinapa ko ang katabi ko ngunit hindi siya maramdaman ng kamay ko. Dahan dahan minulat ko ang mga mata ko. I checked Caitlin beside me. Iginala ko ang mga mata ko nang hindi siya mahanap ng paningin ko. And there she was. Nakatayo si Caitlin sa may sliding door ng balkonahe. Nakapatong ang isang kamay sa kaliwang beywang habang ang isang kamay naman ay nakahawak ng cellphone sa ibabaw ng kanyang tainga.Mahina ang boses niya ngunit malinaw kong naririnig ang mga salitang lumalabas sa kanyang bibig. Nilipat ko ang mga mata ko sa wall clock na nasa itaas ng pintuan. Kumunot ang noo ko. Madaling araw pa lamang. Inayos ko ang kumot na tumatakip sa hubad kong katawan dahil sa lamig na biglang humaplos sa aking balat."yes thank you ninong, i owe you one..... yes po i love her so much" tumango tango siya. "you have no idea how much you've made me happy ninong..yes

AMBRR KHELLYMabilis dumaan ang araw. Ang bangungot na iyon ay hindi na kailanman nabura pa sa isip at puso ko. Kaya naman sa tuwing aalis at lalabas ng bahay si Caitlin ay todo ang bantay ko. Ewan ko ba parang napaparanoid na ako sa tuwing wala siya sa tabi ko.Gaya nalang ngayon nagbibihis na siya papasok sa hospital na pagmamay ari niya. Hindi na rin siya nagtatrabaho pa sa organisasyon na napag alaman kong pagmamay ari nga talaga ng tatay niya.Tuloyan niya na itong binitawan. Si daddy ang sumalo at nagpapatakbo ng organisasyon ngayon. Kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko dahil maaga na siyang umuuwi ng bahay."sama ako babe." i requested. She fast glance at me and smiled. Binubotones niya na ang suot na puting blusa. Pinaresan niya ito ng itim na trouser and black rubber shoes. Hindi ko tuloy maiwasang pagmasdan ang asawa ko. Ang ganda ganda niya and i don't think walang humahanga sa kanya sa hospital na pagmamay ari niya. Baka nga pinagpapantasyahan pa siya ng mga kalalakihan

AMBER KHELLYDumaan at natapos ang gabi nang mulat ang mga mata ko. Hindi ako makatulog dahil sa bigat at sakit na nararamdaman ko. Kinasal ako noong isang araw. I was happy then. I was the happiest woman then and now here i am, crying and slowly dying. Makakaya ko ba talagang harapin ang umaga? Makakaya ko ba talagang ipagpatuloy ang buhay gayong tuloyan na nga akong iniwan ng babaeng dahilan ng bawat tibok ng puso ko.?Nakahilata at mulat na mulat ang mga matang nakatitig lamang ako sa kisame. Tahimik na lumuluha sa ibabaw ng kama.Grabe, dalawang araw lang ang binigay niya para maging masaya ako sa piling ng asawa ko. Dalawang gabi lamang na nakasama ko siya bilang aking kabiyak.Sapat na ba iyon.?Sa lahat ng mga pinagdaanan namin sasapat na ba iyon? Ang dami niyang binigay na pagsubok sa relasyon namin at kung kailan nalampasan na namin ang lahat ng iyon, heto naman ang susunod? Ang maiwang mag isa at tuloyang bawiin sa akin ang taong pinakamamahal ko. Talaga ba? Akala ko ba mab

AMBER KHELLYMagdadapit hapon na ngunit wala parin ni anino ng asawa ko. I called dad and asked him if he's with my wife but he said no and he doesn't know where my wife is.Halos maikot ko na ang kabuoan ng penthouse upang tambayan. Nakapagbake na ako ng cookies at nakapagluto na ng hapunan ngunit wala parin ang asawa ko. Ang isang oras ay umabot na ng limang oras at ngayon ay alas otso na ng gabi ngunit wala parin siya at maging ang mga tawag at text ko ay hindi rin niya sinasagot.Kung kanina kampante pa ako at hindi pa inaatake ng kaba ngayon ay bumabaha na ang samot saring emosyon sa akin. Naglalaro na ang kung anu anong imahe sa utak ko.Bagot akong bumangon at tinungo ang sala. Hawak hawak ko parin ang phone kong kanina pa dial ng dial sa numero ni Caitlin. Pabagsak kong itinapon ang katawan ko sa ibabaw ng mahabang sofa. Dinampot ko ang remote ng flat screen tv niya na nasa aking harapan. Siguro mas magandang i-divert ko na muna ang kung anumang emosyon ang namumuo sa aking

KAILEYNagpaalam si yaya kila mommy na may kikitain daw siyang kapatid sa park and since hindi pa ako nakakapunta roon ay nakiusap ako sa mommy na sumama.I want to go to that park too. I wanna see the dancing founding na madalas kong marinig sa mga kaklase ko.Gusto kong makita ang pinagmamalaki nilang park. I was excited. I was giggling the moment mom allowed me to go with yaya. Pagkarating namin sa park napapalakpak ako. Ang ganda ng park. The fountain were dancing as its color were changing into a different colors. Ang lawak lawak ng ngiti ko habang pinapanuod ko ang pabago bagong kulay nito. Ang lakas din ng pumapailanlang na tugtog sa paligid na sinasabayan narin ng mga ibang tao sa paligid.Iginala ko ang paningin ko sa paligid ng park. There were numbers of people. Watching the awesome dancing fountain. Some were dating. Some were a groups of ladies and mens. Magbabarkada. At iba naman ay pamilya. Doon ako natigilan sa pamilyang masayang pinapanuod ang sumasayaw na tubig. Tila

KAILEY"baby please wake up?" I groaned. My pregnant wife was waking me up. I slightly openend my eyes and to my surprise madilim pa sa labas. I can see it on the balcony. Gumalaw ako at tumalikod. I am so fucking tired from work and i just wanna sleep peacefully pero itong asawa ko madaling araw palang ginigising na naman ako.Yes i know she's pregnant at kailangan niya ng alalay ko sa tuwing iihi at babangon siya dahil malaki na ang tiyan niya. But today i was too fucking tired dahil sa dami ng trabahong ginawa ko. Isama mo pa ang school na ako narin ang humahawak."baby naman ehhh, please wake up" this time niyugyog niya na ako ng mas malakas. Napabalikwas na ako ng bangon at nairitang hinarap siya. Napahilamos ako sa mukha ko. Pakiramdam ko nanlalata ako. Hindi pa ako nakakabawi sa araw araw kong puyat dahil sa kanya. damn it.. Ang hirap pala ng may asawang buntis lalo at kabuwanan na at hirap ng bumangon.Kailangan siyang alalayan sa tuwing babangon at pupunta ng banyo. I am not co

Shanaia AsherAng bilis dumaan ang mga araw. Hindi ko namalayan isang buwan narin mula nang bumalik ang ala ala ni Kailey. At isang buwan narin mula nang araw ng muntikan na akong maaksidente.Pauwi na ako nang may natanggap akong mensahe galing kay Freianne. She wanted me to meet her at the coffee shop na pagmamay ari naming apat.Pagkapark ko ng kotse sa designated parkimg space namin ay hindi na ako nag abala pang mag ayos ng sarili. Natanaw ko na siya mula rito. She was sitting alone. She seem into a deep thoughts.Napangiti ako ng makita itong napalingon sa gawi ko but no matter how wide her smile was for me i can still see how sad her eyes are. She waved her hand.Marahan kong tinanggal ang seatbelt ko at bumaba na ng kotse ko. Namataan ko pa ang kabuoan ng coffee shop. There are numbers of customers inside.Pagkapasok ko ay tumayo siya agad at hinalikan ako sa pisngi. Before everytime when she does that i didn't feel anything malicious pero ngayon iba na. Lalo at nakikita ko an

KAILEY BALTI was about to start the engine of my car when i suddenly heared voices, shouting and screaming from the other side of the road. Kasunod noon ang malakas na tunog ng rumaragasang malaking sasakyan at ang langitngit ng biglaan nitong pagpreno. I seem to be stiffened when i saw Shanaia standing still as the speeding 10 wheeler truck approaching her. Nanlamig ako at nanlaki ang mga mata. She seem shocked and that was the reason maybe why she can not even move her feet na tila hinihintay na lamang ang paparating na sasakyan. Pabalya kong binuksan ang kotse ko. Tumakbo ako sa kinaroroonan niya at mabilis pa sa kidlat ko siyang hinatak sa gilid kung saan naghihintay ang sasakyan ko. Mabuti na lamang at hindi siya sa mismong gitna ng kalsada dahil kung nagkataon i won't be able to save her..I might lose her for sure. Sa bilis ng pangyayari at sa lakas ng paghatak ko ay bumagsak kami sa matigas na semento. Nakaibabaw siya sa akin at nakapikit. Tila wala pa siya sa huwisyo.

Shanaia AsherDahil sa takot na naramdaman ko kanina sa pagkawala ng anak ko sa paningin ko ay sinama ko na siya sa pagpunta ko sa park.Magkikita kami ni Mark. She texted me the address and because my daughter wanted to go to that park ay isinama ko na. She was so excited when i told her that we are going to the park tonight. But because i have learned my lesson from what happened earlier i have then decided to bring ate Ellie and ate Mary with us. Para may magbabantay sa anak ko while Mark and I were talking.I checked my wristwatch the moment i parked my car. It's already 6 o'clock in the evening. Mark told me that he's already inside. Hawak ko ang kamay ng anak ko habang tinatahak namin ang entrance ng park. Hindi ko rin maintindihan kung bakit dito napili ni Mark makipagkita. Bitbit nina ate Ellie at ate Mary ang mga pagkain na dala namin. Iana looks so happy and excited while we were heading to the dancing fountain. Ang lawak ng ngiti niya. Halos hatakin niya na ako sa bilis ng

Kailey "Labs" When i heard that word from Shanaia i won't deny that something within me felt different. Pakiramdam ko pamilyar sa akin ang salitang iyon but no matter how i tried to remember it i just couldn't. May nagtutulak sa akin na sundan siya kanina but my cousin Honey was here and i just can't leave her here behind. Tila tumalon ang puso ko at may parte sa pagkatao ko ang tila nagdiwang nang may rumehistrong emosyon sa kanyang mga mata the moment she saw Honey walked towards me and how she approaches me. I knew she was jealoused and damn my heart jumped because of it. I am still confused with how my heart reacts whenever she was around. I don't still get it why my heart always beats speed up everytime i am seeing her. Everytime she was near me. Pakiramdam ko nagwawala palagi ang puso ko sa tuwing nakikita ko siya kaya naman lahat ng pag iwas ay ginagawa ko na. But i must admit my heart aches everytime i was seeing her hurting because of me. Tila pinipiga ang puso ko. That