Nobela ni Smiley Girl

Irish As I calmed myself not to feel any worst or any feelings that can make me more overthought. Dahan-dahan akong naglakad patungo sa kanyang opisina. Pagkarating ko roon ay huminga muna ako ng malalim. I was about to knock the door when someone inside speaked. “Come in,” he commanded. Paano niya nalaman na nasa labas ako ng opisina niya? Hindi ko na muna pinansin ang mga bagay-bagay na pumapasok sa isipan ko at agad na binuksan ang pinto. I saw him with his cold eyes staring at me. Tutunawin yata ako ng lalaking to. Kahit medyo nakaramdam ako ng parang gusto ko ng lumabas ay pinigilan ko yung sarili ko at matapang na hinarap ang mukha niya. Naglakad ako patungo sa kanya. “Mr. Hayes, ito na po yung task na pinapagawa sa akin ni Ms. Samantha.” “Completed?” tinaasan niya naman ako ng kilay. “Opo, kompleto na po iyan. Kayo na lang po ang bahalang magcheck, aalis na po ako.” Tumalikod ako agad at aakmang aalis na sana nang magsalita siya. “Did I t

Irish “Aba! Haggard na haggard sis?” Kakarating ko lang sa bahay, dumiretso na agad ako sa may sofa sa sala para magpahinga. Pagod na pagod ako sa trabaho, hindi ko na minamind ang bagay-bagay basta makapagpahinga lang ako. Halos lalabas na yung utak ko kakaisip sa mga pangyayari, lagi na lang akong pinagchichismisan sa kompanya tapos tinatanong pa ako ng napakaraming tanong mga katrabaho ko don. “Hoy! Tinatanong kita, Irish. Anyare sayo?” dagdag ni Ny nang hindi ko siya pinansin. “Stress na stress ka ata, second day mo pa nga sa trabaho. Ganyan ka na ka-losyang.” Nagbitiw naman ako ng isang malalim na hininga. “Sino ba namang hindi maiistress? Eh halos mapuno na yung utak ko sa mga tanong nila. Tanong ng tanong.” “Anong meron sis? Hmm, ikaw ha hindi ka nga umuwi dito kahapon. Saan ka galing? Saan ka natulog? Ikaw ha, may pastay-stay ka nang nalalaman ha.” kiniliti pa nito ang bewang ko. Naalala ko tuloy, hindi nga pala ako umuwi dito kaha

Irish Nakahanda na ang sasakyan sa labas ng mansion, maglalakad na sana ako papunta sa labas ng gate nang may tumawag sa akin. "Ms. Cortez where are you going?" Lumingon naman ako sa aking likuran. "Aalis na po," sagot ko rito. "Nga po pala, 'wag niyo na po akong tawaging Ms. Cortez. You can call me Irish naman po Mr. Hayes." "As you decide Irish." Napangiti tuloy ako sa kanya. Diyosko naman Mr. Hayes, huwag ka naman masyadong pafall. "Where are you going? Get in the car," utos nito. Bahagya akong napaatras sa paglalakad papunta sa kanya. "No need Mr. Hayes, mas gusto ko na lang pong maglakad." "Don't trick me Irish, I know your struggling to wait for some taxi there," he smirked. "C'mon you'll be late." Napahinga na lang ako ng malalim, ang galing niyang mangconvince ng tao. Ano ba namang magagawa ko, boss ko siya eh. No choice. "Fine." I sighed. Patago naman itong ngumisi. Akala niya siguro hindi ko makikita yang mga ngiti-ngiti n

Irish Unti-unti kong iminulat ang aking mga nang masinagan ng ilaw ang mga nakapikit kong mga mata. Namalayan ko na lang na umaga na pala, kukunin ko na sana yung cellphone ko sa mesa na nasa gilid ng aking higaan. Bakit wala yung cellphone ko dito? Inayos ko agad ang mga mata ko para makita yung cellphone ko. Nasaan ba ako? Hindi naman ganito ang itsura ng kwarto ko, kaninong bahay to? Bumangon agad ako sa kama at bumungad sa akin ang napakalaking kwarto. Sobrang laki ng kama tapos may sala pa bandang kaliwa nito, napakataas rin ng kurtina kaya sa tingin ko ay hindi bintana ang nasa likuran nito kundi ay isang glass window yung pang-mayaman. Agad ko itong hinila ang malaking kurtina sa gilid at suminag ang araw sa aking mukha. Nasaan na ba ako? Bakit parang pang-mayaman ang kwartong ito? Teka, anong oras na ba? May trabaho ako ngayon! Biglang may bumukas sa pinto at nilingon ko agad ito ngunit isang babaeng nakasuot ng pang-kasambahay na damit

Irish “What are you doing here Ms. Cortez?” I was very shocked when I first saw him at my back, inakala ko tuloy na multo siya. That was so embarrassing! Nasigawan ko pa siya ng malakas dahil sa gulat, sobrang nahiya tuloy ako and I don`t know what to say or what to do. “A-am….naghihintay lang po ako ng sasakyang dumaan Mr. Hayes,” nahihiya akong ngumiti dahil sa totoo lang hindi ko talaga alam ang gagawin ko ngayon. “In the middle of the night?” tinaasan pa niya ako ng kilay. “Do you know how dangerous it was to a girl Ms. Cortez?” Napatulon agad laway ko dahil sa reaksiyong pinakita ng kanyang mukha. “A-ah kasi…kasi, nag-overtime po kasi ako ngayon Sir dahil may pinagawa si Ms. Samantha sa akin bilang task ko as my challenges Mr. Hayes.” “Even if that was your reason, you still need to prioritise your safety first. Who is the boss here Ms. Cortez? Never mind, ihahatid na lang kita.” Nanlaki agad ang mga mata ko ng sabihin niya iyon. Siya ma

Irish Nakayuko na lang kaming dalawa ni Mikaela sa harapan ni Ms. Samantha, narinig niya talaga yung pinagsasabi namin kanina. First ko day pa nga lang tapos ganito na mangyayari sa akin, fired na ako agad? Joke lang, wala pa namang sinabi si Ms. Samantha. Sobrang sama ng titig nito sa amin na para bang gustong mangagat, “I didn't expect that there is a gossiper in here?” “Hindi naman po sa ganoon Ms. Samantha, hindi po iyon tungkol sa inyo.” Pag-dedeny ni Mikaela habang sobrang takot ang ekspresyon ng kanyang mukha. “Don't try to deny it Mikaela, I heard it in my own ears.” Kitang-kita ko ang panginginig niya habang nakayuko, katulad din kaya ang iniisip niya sa iniisip ko na baka makick-out kami sa kumpanya. Hindi ko man masabi pero naawa talaga ako kay Mikaela, nanginginig na ang kanyang kamay at paa dahil sa kaba. Alam ko naman kung anong feeling kapag kinakabahan. “Ms. Samantha, ako po ang may kasalanan dito kasi nagkikichismis ako tungkol sa ku