Novels by MissPresaia

"JOHNSON, PWEDE ba kitang makausap?" Thamara tried not no fidget in front of Johnson, after the revelation a while ago she can't stop thinking about the possible outcome of it. "Alone," she added. "Sure," sagot ng binata. Iniwan nila ang iba sa sala, aangal sana si Raph pero pinigil niya ang kanyang sarili. Iniisip niya na desisyon ito ni Tham at ayaw niyang makisawsaw sa pag uusapan nila. Sigurado naman siya sa sarili niya na walang masamang gagawin si Tham. Hindi niya alam kung kailan niya nagawang pagkatiwalaan ang dalaga ngunit iyon siguro ang kagustuhan ng tadhana. Ang pagkatiwalaan ag taong mahal mo, oo mahal na niya si Tham. He was sure of it, wala naman sigurong mangyayaring milagro kung hindi niya mahal ang dalaga. He sees Tham as his future wife not just a fling or anything. Asan na kaya ang mapaghiganting Raphael? Parang naglaho na lamang na parang bula. Paano kaya kung ito ang magiging suliranin ng relasyon nila kapag pinagsigawan niya na mahal niya ang dalaga? Sigu

SA KABILANG BANDA, sa eksaktong oras ng pagtatalik nina Tham at Raph. Masasaksihan ang isang karumal dumal na pangyayari. Mahigit limampung bata ang na-rescue sa isang operasyon ng isang organisasyon. Ang mga nailigtas ay nasa edad lima hanggang sampong taong gulang."You are safe now, may mga magulang pa ba kayo?" Tanong isa sa mga nagligtas sa mga bata. Isang matangkad at may kaputian na binata, nakasuot ito ng shades kaya hindi masyadong makita ang kanyang bata. Hindi naman nakakatakot ang boses nito sapagkat hindi naman natakot sa kanya ang mga bata. Dalawa sa limampu't mahigit na bata ang nagtaas ng kanilang kamay, marahil ang iba ay wala ng pamilya kaya naman napunterya ang mga ito. Samantalang ang dalawa ay may pamilya dahil nakataas ang mga kamay ng mga ito. Lumapit ang dalawang bata sa binata, nagulat ang binata nang makita ang mukha ng dalawang bata."Twins?" Hindi makapaniwalang bulalas nito, nakaramdam ang binata nang bugso ng damdamin. Nagpalipat-lipat ang tingin sa dala

WARNING : SPG MATAPOS MAKASAGAP ng hangin ay napagpasyahan ni Thamara na pumasok na sa loob ng bahay, malapit na ring lumubog ang araw. Ngunit hindi na niya hinintay ang paglubog nito dahil alam niya na kahit lumubog man ito ay wala pa rin ang kambal. Humingang malalim at malungkot na naglakad papasok, sa hindi inaasahan bumungad sa kanya ang mukha ni Raph. Sumidhi ang kanyang damdamin matapos siyang yakapin ng binata. Hindi sinasadyang mahulog niya ang hawak na litrato. Sumakto ito sa paanan ni Jonathan. "W-who-- is she your friend," nanginginig na boses na tanong nito. Para itong nabuhusan ng malamig na tubig, nakatitig lamang ito sa litrato na para bang nakakita ng multo. Nabaling ang atensyon sa kanya ni Thamara pati na rin ang iba pang kalalakihan doon. "No, s-she's my sister. K-kilala mo siya?" Panunuri nito. Lumunok muna ito bago sumagot, "Yeah." "How? Wala namang pinakilala sa akin si ate, 'ni kaibigang lalaki wala." Hindi makapaniwalang tanong nito. Inagaw naman ni Raph

ANG BAKASYONG inaasam ay kasalukuyang natigil ng isang nakakagimbal na pangyayari. Hangad ng lahat ang kaligtasan ng kambal kaya naman napagpasyahan nilang putulin ang mapayapang pagtatagpong ito. Nauwi man sa hindi maganda ang bakasyon nila ay pinilit ng lahat na magpakatatag lalo sa dalagang si Thamara. Raphael sent his men to search the whereabouts of Hugo and the twins. His other men in the HQ try to traced the vehicle used to carry the twins. Nahagip lamang ng camera ang pagkuha sa mga bata ngunit hindi ang sasakyang ginamit kaya naman malaki at malawak ang sangay ng imbestigasyon nila. "R-raph, saan ka pupunta? Iiwan mo ba ako rito?" "Kailangan ko muling hanapin ang kambal," sagot nito habang naglalakad paalis nang bahay. "Sama mo ko please?" Nagmamakaawang sambit nito. "Tham, no. Take care, don't worry I'll find them for you--for us." Huling sabi nito bago tuluyang iniwan ang dalaga sa sala. RAMDAM KO ang pagiging mailap ni Raph sa kanya, magmula noong isang araw. Noong

THE OCEAN BREEZE CALM my nerves, tulala akong nakatanaw sa dulo ng baybayin. Ninanamnam ang bawat sandali, alam kong hindi ko na ito magagawa pa mamaya dahil magigising na kambal. Matapos naming makauwi kagabi ay sinalubong kami ng mga kaibigan ni Raph. Nakahanda na pala ang mga ito at hinihintay na lamang kami bumalik. Syempre hindi na kami masyadong nagtagal sa bahay, nilabas na namin ang mga kakailanganing gamit namin at bumyahe na kami patungo dito sa beach. Pag aari ito ni Raph.Dito na rin kami nagdinner kasama ang mga kaibigan dahil sa bukod sa kulang kami ng oras ay excited na rin ang mga itong magtampisaw sa dagat. Mas excited pa nga sila kesa sa mga kambal, jusko!Natigagal ako nang may biglang yumakap sa akin mula sa likuran. "Good morning," narinig kong bulong nito, halata sa boses nito na kagigising lamang niya. Bakit ganoon? He sounds sexy with his morning voice!"Raph, bakit ka ba nanggugulat?" Nanghihinang tanong ko. Napakapit ako sa mga braso niyang nakapulupot sa a

WARNING: MEDYO SPG SOME PEOPLE adjust to their environment drastically, so am I. They also prefer being alone but sometimes when problems comes, they knew what they want-- they hate being alone at that point. Dumating na ako sa puntong ito nang dalawang beses, I just wish it won't happen again. "--my?" I was devastated the last time, I'd encountered that event in my life. Sobrang hirap, sobrang hirap mawalan ng pamilya. Noong mga panahong iyon ay wala man lang akong matakbuhan. Wala man lang ako makapitan kung 'di sarili ko na lamang. Simula nang namatay ang mga magulang namin ni ate ay lumipat na kami ng bahay sa kabilang bayan para buhayin ang sarili namin. "Mommy?" Life in the city was good, not until my sister got pregnant. Masaya naman akong magkaroon ng pamangkin ngunit hindi ko lamang in- expect na walang magpapakitang ama sa anak ni ate. How tragic, how painful is that! Napakawalang puso ng lalaking iyon! Maraming pagtitiis ang ginawa ng kapatid ko dahil sa pagbubuntis