Novels by Precious Gem

Alvin’s POVHindi ako makakapasok ngayon sa trabaho dahil may importante akong lakad sa araw na ‘to. Ngayon ko lang uli mapupuntahan ang puntod niya dahil sa mga nagdaang buwan ay hindi ko pa kaya. Nandito pa rin kami nags-stay ni Wade sa bahay ni Ginger. Her parents let us stay for free although gusto na talaga kunin si Ginger nila Tita dahil nga sa nangyari. That day also, I met Autumn’s parents. I was so scared at that time. Hindi ko alam paano ako magpapakilala, ano sasabihin sa kanila, paano ie-explain ang mga nangyari. My mind was blank and I can’t utter a word.Mabuti na lang naroon si Tita Grace para mag-explain at pakalmahin din si Tita Snow. But the most terrifying was HER father, Tito Philip. Ilang araw din ang pinalipas namin bago ako ipinakilala ni Ginger at ni Tita Grace as HER boyfriend. And as usual, they ask me so many things. Tito Philip was strict and a bit arrogant kaya may mga nabitawan siyang salita sa’kin na hindi mawala sa isip ko. I feel like what happen

Hindi alam ni Autumn na nasa isang tagong silid sila ngayon ni Rogue. At gusto ni Rogue na ipakita sa kanyang mga kaibigan kung paano siya mahihirapan at gano’n din sa kanya.Sabay ng putok ng baril galing kay Alvin ay sinimulan ni Autumn na pigilan si Rogue sa anumang binabalak nito. Ngunit hindi niya inaasahan ang plano ni Rogue sa kanya.Unti-unting napupuno ng usok ang silid at nagsuot ng oxygen mask si Rogue upang hindi ito malanghap. “What is this?!” she panicked while catching her breath. Rogue just stared at her and then left her dumbfounded.Kahit na nahihirapang huminga si Autumn ay kinausap niya sina Alvin mula sa earpiece. “N-Nakalabas na s-siya.”“Are you okay?” Alvin creased his forehead while walking carefully inside the house.Hindi pa nakakasagot si Autumn ay biglang nag-flash ang isang LED Screen na pinapakita ang kinalalagyan ngayon ni Autumn.Alvin witnessed his girl running out of breath, and she couldn’t move because she was tied to the chair. “Anong meron? Ay

"You’ll be the last person who will die in my amazing story, and I will tell the world that you killed all of them and took your life afterward because of regret." Hindi maipaliwanag ang nararamdaman ngayon ni Autumn sa binabalak ni Rogue sa kanya. Hindi niya alam kung posible ba ang mga pinagsasabi nito pero mukhang may mga kaparaanan si Rogue na maaari niyang manipulahin ang mga ebidensya. “Hindi mo na maloloko ang mga tao. Kilala ka na nila, na ikaw ang SERIAL KILLER!” pagalit na sigaw ni Autumn. “At ngayon na nawawala ako, siguradong ikaw agad ang pagsusupetyahan nila. So kahit patayin mo ako, mabubulok ka pa rin sa kulungan!” Natawa si Rogue sa mga sinambit ni Autumn sa kanya. Mahaba siyang tumawa kaya kumunot ang noo ni Autumn. Hindi niya mabasa kung ano ang iniisip ng taong kaharap niya. “Autumn… Autumn.” Naglakad paikot si Rogue sa kinauupuan ni Autumn habang binabanggit ang pangalan niya na may pang-aasar na tono. “Kaya kong makawala sa rehas. Pero ikaw? Kaya mo bang mabu

Third POV Umuwi si Autumn sa kanilang bahay para magpahinga. Ilang araw na siyang nagbabantay kay Ginger kaya pinilit nila si Autumn na umuwi muna para naman makatulog siya nang maayos. Pero kasama ng pag-uwi niya ay binilin din ni Alvin na huwag siyang lalabas ng bahay kung walang kasama. Everyone in the city is attentive and observant right now because of Rogue Gray. Two days had passed since the news was released, yet he was still nowhere to be found. Binalaan na rin ng mga pulis ang mga dating nag-aral sa LSU dahil sila ang target ng killer. Kung dati ay marami pang tao at maingay sa gabi, ngayon ay napakatahimik na dahil sa takot na maging susunod na biktima. Gabi na nakauwi si Autumn. Mabigat siyang sumalampak sa sofa na sobrang na-miss niya dahil ilang araw din siyang natutulog na nakaupo lang. Hindi pa siya inaantok kaya nanood muna siya ng T.V. para malibang dahil wala rin siyang makausap ngayon. Tutok sa paghahanap sina Alvin at Wade kaya halos hindi na rin umuuwi an

“OMG! Ginger!” Mahigpit ko siyang yinakap. “Naaalala mo ba ako?” Kumunot ang noo niya sa’kin na parang nagtataka. Nagsimula tuloy akong kabahan dahil baka nga nagka-amnesia siya.“Who are you?” takang tanong niya sa mahinang boses. Biglang nanubig ang mga mata ko. Parang biglang tinusok ng karayom ang puso ko na hindi niya ako maalala.“Nasaan ako? Tsaka sino ka?” Bagsak ang balikat ko na napaupo at tuluyang naiyak. She can’t remember me. Tama nga ang sinabi ng doctor na pwedeng wala siyang maalala pagkagising niya. Although sabi ng doktor na panandalian lang naman, it still hurts. It hurts that someone you love can’t remember you. It’s like all the memories you shared vanished.“Hala bakit ka umiiyak? Binayaran ka ba nila Mom para bantayan ako? Nasaan pala sila?” inosenteng tanong niya sa’kin. Buti pa sila Tita naalala niya, ako hindi. “They’re home. Tawagan ko muna sila. Excuse me.” I faked a smile at lumabas ng kwarto niya.And as I walk out of the room, I suddenly went on my

“Maaari pong mawala ang pasyente.”Para akong nabingi. In an instant, all my memories with Ginger flashback in my mind. We were so close ever since. Away-bati kami noong bata pa lang pero kapag may nang-away sa amin, to the rescue kami sa isa’t isa. We’re cousins by blood but sisters by heart. Buong buhay ko kasama ko na sa Ginger sa lahat ng bagay. Siya ang unang taong nakakaalam ng mga problema ko. Siya lang lagi nalalapitan ko kasi kasi siya lang naman kayang umintindi at magpasensya sa kahinaan ko. Siya lang ang kayang murahin ako kasi alam niyang alam ko na biro lang ‘yon.Hindi ko pa nga siya nasusuklian sa mga moral support niya sa’kin lalo na noong naipit ako sa isang case at nakulong. I know she’s hiding her pain. I know she’s pushing herself to look strong. I know she’s hurt and frustrated because she doesn't know what to do to get me out of that hell. Napaka-bubbly niyang tao. Lagi siyang nasasabihan na maingay, hyper, OA, maldita, at palatawa. Pero kapag siya na lang mag