Novels by Anneth_05

"kaliah! Paki-abot nga saakin Yung tubig diyan".Sabi ko Kay kaliah at naupo dahil sa Hilo,dahil sa pagod siguro ito,Ang init Rin kase kanina e."Bakit? Anyare sayo?".tanong Niya at inabot saakin Ang tubig."Siksikan kase kanina sa venue ng event,Wala naman talaga akong balak na pumunta pero para sa award Rin ng boutique natin Yun e".sagot ko at nanatiling nakapikit."Dapat sinabe mo nalang saakin at ako Ang pupunta".Sabi nga."Hmmn nasusuka ako".Sabi ko at pinipigilan Ang sarili Ko."Hay nako naman trixzie! Wala bang aircon don at nasusuka kapa?"."Meron,actually kaninang umaga nasuka Rin ako and I don't know why".Sabi ko ng marinig ko siyang tumili at pagkamulat ko ng mata ko ay nakatakip Ang dalawang mata nito sa mga bibig Niya at parang gulat pa."OMG trixzie! Kailan kayo last nagkita ni Pierce?".tanong Niya."Mag two-two weeks na at Wala akong balak na makipagkita sakanya dahil Alam Kong busy siya".sagot ko. "Bakit mo

Pagka-uwi ko nang bahay,sobrang tahimik kaya tumakbo kaagad ako ng kwarto namin ni Tristan at sinilip Ang closet namin.Kaagad bumagsak Ang luha ko dahil sa katotohanang iniwan Niya akong mag-isa dito.He really change a lot.Hindi na siya Yung Tristan na dating mahiyain,parang nagkabaliktad kami sa sitwasyon na ngayon ay ako na Ang naghahabol.Everything is change..Hikbi ko lang Ang maririnig sa buong pasilyo ng tinutuluyan ko ngayon,Hindi ko inaasahang Kaya Niya akong iwan dito.I thought he loves me!Ito nanaman ako,parang deja vu lang Ang lahat,paulit-ulit na nangyayari..Mag-isa nanaman ako.I opened my phone and search my contact list.Punindot ko Ang pangalan ni Tristan at hinintay na may sumagot kahit puro ring lang Ang naririnig ko.Ayaw Niya na ba akong kausap?

Tristan POV."Shes my mom tristan".Napahigpit nalang Ang hawak ko sa cellphone ko ng biglang bumalik sa isip ko Ang salitang iyon.B-bakit kailangang siya pa?"..matagal ko nang g-gustong sabihin sayo--".Dammit! Sana Hindi nalang nangyari Ang lahat.Pagkauwing-pagkauwi ko madali akong nag empake para umuwi na sa pinas,ayaw ko nang Makita pang maikasal Ang Daddy ko sa iba.Masakit sa dibdib.Parang kada oras diko rin maiwasang maalala si Hime,hinahanap-hanap ko Yung amoy Niya.Lahat sakanya.Wala siyang kasalanan pero Hindi ko maiwasang Magalit sakanya.Mahal na Mahal ko siya,sobra..Mahirap makalimutan Yung taong minsan ng bumuo sa araw ko,Hindi madaling makalimot..Lalo na kung--"Tristan,umiiyak ka".sabi n

Nagulat ako kanina nang may dumating na mga make up artist para ayusan ako,pinadala raw sila ni tristan.Mahal niya talaga ako.Kamusta na kaya ang ipokritang iyon,sumuko na kaya siya kaya wala akong balita sakanya.Tsk! As if naman na susuko yun,si tristan paba,eh baliw na baliw yun sa boyfriend ko.Subukan niyang sabihin lahat nang itinatago ko,hindi man ako kaagad makaganti,sisirain ko rin ang buhay niya.Alam ko namang hindi maniniwala si tristan sakanya,walang maniniwala sa sinungaling depende nalang kong tanga ka,uto-uto in short.Kampante akong maniniwala saakin si tristan,siguro naman nandiyan pa yung tiwala niya saakin.Pero nangangamba parin ako,minsan na siyang naniwala sa babaeng yun at ang malala ay naging rason pa nang pag-aaway namin."Aalis na kami miss hime,marami pa po kase kaming aayusan,kaso wala kayong kasama dito".sabi niya.

Nakasandag ako sa headboard nang kama ngayon at si tristan naman ay nakapatong na nakayakap sa katawan ko.Ewan ko ba parang wala akong gana na matulog ngayon,parang nagsasayang kase ako nang napakahalagang oras."Ahmn love,bat dika pa natutulog?".biglang salita ni tristan habang nakayakap parin sa katawan ko."Eh dipa ako ako inaantok eh".sagot ko sakanya habang nakatingin sa sinag nang buwan sa may bintana."Gabi na eh,baka mapuyat ka".wika niya."Hindi yan,kantahan nalang kita para makatulog ka ulit".sabi ko sakanya."Sigurado ka ha? Sige".sagot niya naman,inayos niya ang pagkakayakap niya saakin at pati narin ang kumot niya.Huminga muna ako nang malalim at inisip ang kantang iyon,para kaseng para sa sitwasyon talaga namin ang kantang iyon at yun ang matagal ko nang gustong itanong sakanya.Now playing: love me or leave me by shawn mendez

"Kakain na muna tayo okay? Hindi kaba napapagod kakasigaw?".sermon saakin ni tristan habang hinihila ako sa malapit na kainan."Ano kaba? Hindi ako mapapagod basta kasama kita".sagot ko na ikinatawa niya nang mahina."Sigurado ka? Edi sana sa kama nalang tayo nagpagod tutal sasakay ka rin naman saakin nun HAHAHA!".tawa niya kaya napahampas ako nang malakas sakanya."Ang pilyo mo talaga!".sabi ko at nauna nang naglakad,paano ba naman kase bigla niyang naisingit yang kama na yan pero may point rin siya ah? HAHAHA!"galit kaagad? Biro lang naman yun pero pwede kong tutuhanin kong papayag ka HAHAHA".sabi niya nanaman at napatigil sa paglalakad dahil sa sobrang tawa."Masaya ka na niyan?"."Oo naman,sobrang saya ko pag kasama kita".sabi nang may kasamang malapad na ngiti sa mga mukha."Halika na nga baka ikaw kainin ko dito HAHAHA!".sabi niya ulit at hinawakan nang ma